De clitoris en het verband met orgasmestoornissen

Geschatte tijd om tekst te lezen: 6 minu(u)t(en)
Franse vrouwen laten na de lockdown hun bh uit
Waarom sturen mannen dickpics?

SEKS- EN RELATIEONDERZOEK

Bron https://nl.wikipedia.org/wiki/Bestand:Vagina_–_A_vaginal_opening_B_clitoris.png

Volgens de Griekse mythologie viel de profeet Tiresias een paar paringslangen lastig toen Hera besloot hem als ‘straf’ in een vrouw te veranderen. Nadat hij zeven jaar in deze vorm had geleefd, veranderde ze hem terug. Later, toen Hera en Zeus vroegen om een ​​ruzie op te lossen over welke seks het meeste plezier heeft in geslachtsgemeenschap (Hera dacht dat mannen; Zeus zei vrouwen), antwoordde Tiresias, Vrouwen. Absoluut vrouwen. Voor deze onbeschaamdheid sloeg Hera hem blind.

Tiresias heeft misschien wat plezier gemaakt met de almachtige goden. Of misschien had hij een beter begrip dan de meeste van dat zenuwrijke vrouwelijke pleziercentrum: de clitoris.

In de geschiedenis van de seksuele anatomie is de clitoris al lang verworpen, vernederd en verkeerd begrepen. (Leuk weetje: toen een Franse arts dit orgaan voor het eerst in 1545 ontleedde, noemde hij het membre honteux – “het beschamende lid” – en verklaarde het enige doel ervan om te plassen. De eerdere oorsprong van het woord is duister. Clitoris komt van de Griekse kleitoris, die is vertaald als “kleine heuvel” en “wrijven”, wat een oud woordspel suggereert.)

Ten eerste is het niet alleen een object ter grootte van een erwt. Ongeveer 90 procent van het volume van de clitoris ligt onder het oppervlak. Het is een uitgestrekt ondergronds terrein van knetterende zenuwen en bloedpompende vaten. Onder het knobbeltje, de eikelclitoris genaamd, omcirkelt een dikke wishbone-vorm de vagina, met armen die tot negen centimeter uitlopen in het bekken. En alle delen onder het oppervlak zijn gemaakt van erectiel weefsel, wat betekent dat ze opzwellen van bloed wanneer ze worden opgewonden om nog groter te worden.

En die massa onder de oppervlakte zit boordevol verbindingen. De clitoris is nauw verweven met alle bekkenstructuren eromheen, inclusief de urethra (het kanaal voor plassen), de vagina en de schaamlippen.

Deze opstelling heeft gevolgen in de slaapkamer, in de klas en op de operatietafel. Door de volledige vorm van de clitoris te begrijpen, kunnen we anatomieboeken verbeteren en beter begrijpen hoe vrouwelijk orgasme werkt. Het helpt chirurgen ook om cruciale zenuwen te sparen tijdens bekkenoperaties, de procedures voor geslachtsbevestiging te verbeteren en de clitoris van vrouwen die genitale verminking van vrouwen hebben ondergaan, te herstellen.

Bron https://nl.wikipedia.org/wiki/Bestand:Vagina_–_A_vaginal_opening_B_clitoris.png

Wat gek is, is dat, te beginnen met de oude Grieken, het mensen meer dan 2000 jaar kostte om dit begrip te ontwikkelen – ondanks het feit dat ongeveer de helft van de bevolking een clitoris heeft. Hoewel de vrouwelijke anatomie niet zoveel is veranderd, heeft ons begrip ervan dat zeker wel. Door de geschiedenis heen is de clitoris verloren gegaan, gevonden en weer verloren gegaan, waarbij mannelijke anatomen elkaar verdrongen over wie de eer verdient voor zijn ‘ontdekking’. Toch wordt de volledige clitoris nog steeds onvoldoende weergegeven in de meeste anatomieboeken.

Bron Een 3D-clitorismodel, door Odile Fillod en Philippe Cosentino. Krediet: Marie Docher https://www.scientificamerican.com/article/the-clitoris-uncovered-an-intimate-history/

Gelukkig werken een paar anatomische pioniers eraan om dat te veranderen. In 2005 bracht de Australische uroloog Helen O’Connell de volledige anatomie van de clitoris in de openbaarheid. Ze gebruikte microdissectie van kadavers en magnetische resonantiebeeldvorming van levende vrouwen om te onthullen waar maar een paar dappere anatomen ooit op hadden durven wijzen.

O’Connell vergeleek de clitoris met een ijsberg: onder de oppervlakte was hij 10 keer zo groot als de meeste mensen dachten dat hij was en hij had twee tot drie keer zoveel zenuwuiteinden als de penis. En zijn vorm – deels pinguïn, deels insect, deels ruimteschip – was een wonder dat alleen in drie dimensies kon worden gewaardeerd. “Er gaat niets boven de vorm van een clitoris”, zei O’Connell in 2006. Tegenwoordig beginnen sommige anatomische leerprogramma’s dit uitgebreide begrip van het orgel op te nemen dat ooit bekend stond als slechts een “kleine heuvel”.

Waarom hebben zoveel vrouwen moeite om een ​​orgasme te bereiken? Een studie suggereert dat voor sommigen een anatomische aandoening de schuld kan zijn. Onderzoekers van de Boston University School of Medicine melden dat ongeveer een kwart van de vrouwen die ze hebben behandeld voor seksuele disfunctie clitorale phimosis heeft, wat betekent dat de huid van de huid rondom hun clitoris te strak is of dat er geen opening in de huid is zodat de eikel van de clitoris kan uitsteken voor stimulatie. De wetenschappers, onder leiding van Irwin Goldstein, presenteerden hun bevindingen op het Female Sexual Function Forum.

De analyse was gebaseerd op foto’s gemaakt van de vulva’s van ongeveer 200 vrouwen die sinds de opening in 1998 aan de Woman’s Sexual Health Clinic van de Universiteit van Boston zijn geëvalueerd. De foto’s zijn gemaakt tijdens onderzoeken waarbij een arts aan weerszijden van de vagina van elke vrouw een vinger plaatste.  Goldstein en zijn collega’s ontdekten dat vrouwen met de hoogste graad van phimosis de meeste kans hadden om problemen met een orgasme te melden. Clitorale phimosis is ongeveer gelijk aan een onbesneden man met een extreem strakke voorhuid. Zulke mannen kunnen vaak geen erectie krijgen omdat het pijnlijk is; de aandoening kan gemakkelijk worden verholpen door besnijdenis of chirurgisch losmaken van de voorhuid. Er is geen standaardbehandeling voor clitorale phimosis, hoewel sommige vrouwen een operatie hebben ondergaan om de blootstelling van de clitorale eikel te verhogen.

Goldstein speculeert dat veel vrouwen met clitorale phimosis nooit worden gediagnosticeerd omdat gynaecologen de clitoris over het algemeen vermijden tijdens routine bekkenonderzoeken. Hij zegt dat er meer onderzoek nodig zal zijn om de algehele incidentie van clitorale phimosis en de mate waarin deze ten grondslag ligt aan vrouwelijke seksuele disfunctie te bepalen. Meer dan 40 procent van de vrouwen (en 30 procent van de mannen) in de Verenigde Staten ervaart een vorm van seksueel probleem, volgens een studie die  in de Journal of the American Medical Association werd gepubliceerd.

Uit ander onderzoek verschenen in Clinical Anatomy is gebleken dat de clitoris een belangrijke rol speelt bij de voortplanting en een reeks herseneffecten activeert. Die herseneffecten in het kort: verbetering van de vaginale bloedstroom, verhoogde lubrificatie (vochtig zijn van de vagina) zuurstof en temperatuur, en een veranderde positie van de baarmoederhals, die paradoxaal genoeg het sperma vertraagt ​​en hun beweeglijkheid verbetert.

Vanuit lekenperspectief voelt dit behoorlijk onomstreden. De clitoris bevindt zich op een plaats waar je niet zou verwachten dat het invloed heeft op de reproductie. Toch is dit – misschien wel voorspelbaar omdat vrouwelijke seksualiteit erbij betrokken is – een zeer omstreden ruimte.

Het was een populair beeld in de jaren 70 dat vrouwelijke orgasmes belangrijk waren voor de bevruchting van eieren, dankzij het zuigeffect van de spiercontracties, waardoor het sperma in de goede richting ging.  Dit werd eind vorige eeuw vals verklaard en het debat kreeg de kenmerkende taal van wetenschappelijke minachting: het was een “zombiehypothese”, volgens de fysioloog Roy Levin.

Wanneer we seksueel genot bij vrouwen willen karakteriseren als een hulpmiddel voor vruchtbaarheid, veranderen we het in een aanpassingsmechanisme, elk genot een bijproduct ten dienste van de soort.

Als je de vrouwelijke seksualiteit zinvol wilt onderzoeken, moet je het zien als haar eigen terrein, waar plezier mogelijk bestaat omwille van zichzelf, ongeacht of zo’n mechanisme ontbreekt bij mannen.

Daniel Bergner’s boek What Do Women Want? maakt een parallelle en fascinerende casus die begint met zenuwuiteinden in de vagina en eindigt met de conclusie dat het vrouwelijke verlangen zo immens is dat het niet te beschrijven valt.

 

Klik voor groter scherm.

Bronnen

https://www.scientificamerican.com/article/anatomy-and-sexual-dysfun/

https://www.scientificamerican.com/article/the-clitoris-uncovered-an-intimate-history/

Delen