psychologische impact van de waargenomen sekseverhouding, of de balans tussen beschikbare mannen en vrouwen, op de mentale gezondheid van jonge alleenstaande volwassenen. Het onderzoek ontdekte dat de waargenomen beschikbaarheid van partners gevoelens van angst, depressie en algemeen emotioneel welzijn beïnvloedt, maar dat dit effect afhangt van hoe individuen hun eigen wenselijkheid als partner beoordelen. Verrassend genoeg suggereren de bevindingen dat zowel een schaarste als een overvloed aan datingopties negatieve gevolgen kunnen hebben voor de mentale gezondheid van alleenstaande volwassenen.
Het vinden van een romantische partner is een belangrijk levensdoel voor veel mensen, en eerder onderzoek heeft aangetoond dat een stabiele relatie gekoppeld is aan een betere mentale gezondheid en meer levenstevredenheid. Aan de andere kant kan single zijn of moeite hebben met het vinden van een partner geassocieerd worden met negatieve emotionele toestanden zoals eenzaamheid, angst en depressie. Hoewel veel onderzoek heeft onderzocht hoe relaties zelf het welzijn beïnvloeden, is er relatief weinig bekend over hoe de waargenomen beschikbaarheid van potentiële partners de mentale gezondheid beïnvloedt.
De onderzoekers achter deze studie wilden onderzoeken of de perceptie van de beschikbaarheid van een partner – hoe makkelijk of moeilijk het voelt om een romantische partner te vinden – de mentale gezondheid op dezelfde manier kan beïnvloeden als de relatiestatus. Ze probeerden ook te begrijpen hoe de zelfperceptie van een persoon als partner, of hun overtuiging over hun wenselijkheid als romantische partner, deze relatie zou kunnen beïnvloeden.
De studie omvatte 647 jongvolwassenen, die allemaal single, heteroseksueel en tussen de 18 en 40 jaar oud waren. Deelnemers werden gerekruteerd via een online crowdsourcingplatform en via inleidende psychologiecursussen. Om ervoor te zorgen dat de steekproef zo uniform mogelijk was, sloten de onderzoekers iedereen uit die getrouwd was geweest, kinderen had of momenteel in een vaste relatie zat, omdat deze factoren de perceptie van de beschikbaarheid van een partner en gerelateerde mentale gezondheidsresultaten konden beïnvloeden.
Deelnemers vulden eerst een screeningsenquête in om er zeker van te zijn dat ze aan de criteria van de studie voldeden. Degenen die in aanmerking kwamen, kregen een reeks vragen over hun perceptie van de beschikbaarheid van een partner, hun zelfbeoordeelde partnerwaarde en hun mentale gezondheid.
Om de waargenomen beschikbaarheid van partners te meten, werd aan deelnemers gevraagd of ze geloofden dat er meer mannen, meer vrouwen of een gelijk aantal van beide beschikbaar waren in hun lokale datingpool. Vervolgens werd hen gevraagd om het aantal personen van het andere geslacht te schatten voor elke 100 personen van hun eigen geslacht.
Mate value werd beoordeeld met behulp van een vier-item schaal, waarbij deelnemers hun eigen wenselijkheid als partner beoordeelden. Deze zelfperceptie, die werd gemeten door middel van vragen over aantrekkelijkheid en algemene aantrekkingskracht, werd vervolgens gebruikt om deelnemers te categoriseren als laag, gemiddeld of hoog mate value.
De geestelijke gezondheid werd geëvalueerd met behulp van goed gevestigde metingen voor angst, depressie en algemeen emotioneel welzijn. De onderzoekers gebruikten de Generalized Anxiety Disorder 7-item Scale om angst te beoordelen, de Center for Epidemiological Studies Depression Scale om depressieve symptomen te meten en de Positive and Negative Affect Schedule om de algehele emotionele staat van de deelnemers te meten. Levenstevredenheid werd ook beoordeeld met behulp van een aparte schaal.
De onderzoekers ontdekten dat de mate waarin iemand de beschikbaarheid van een partner ervaart, een aanzienlijke impact heeft op verschillende aspecten van de geestelijke gezondheid. Dit effect verschilt echter afhankelijk van de mate waarin iemand zijn of haar partner waardeert.
Voor individuen die hun partnerwaarde als laag beoordeelden, werd een perceptie van minder beschikbare personen van het andere geslacht (wat betekent dat ze het gevoel hadden dat hun eigen geslacht overaanbod was) gelinkt aan toegenomen angst, depressie en negatieve emoties. In deze groep leek de moeilijkheid om een partner te vinden in een ogenschijnlijk competitieve datingomgeving een tol te eisen van het mentale welzijn.
Interessant genoeg was het patroon omgekeerd voor individuen die zichzelf zagen als iemand met een hoge mate van partnerwaarde. Voor deze deelnemers werd een overvloed aan potentiële partners (een perceptie dat er meer beschikbare individuen van het andere geslacht waren dan hun eigen) geassocieerd met hogere niveaus van angst, depressie en negatieve emoties. Een mogelijke verklaring voor deze verrassende bevinding is dat een overvloed aan datingopties kan leiden tot “keuze-overload”, een fenomeen waarbij te veel opties het nemen van beslissingen moeilijk en onbevredigend kunnen maken.
Wat betreft levenstevredenheid rapporteerden degenen die een gelijk aantal beschikbare mannen en vrouwen waarnamen, een hogere tevredenheid met hun leven vergeleken met degenen die vonden dat er te weinig of te veel potentiële partners waren. Dit effect was sterker onder mannen, die gevoeliger leken te zijn voor de waargenomen sekseverhouding als het ging om hun algehele levenstevredenheid.
Hoewel deze studie belangrijke inzichten biedt in hoe waargenomen partnerbeschikbaarheid en zelfbeoordeelde partnerwaarde mentale gezondheid beïnvloeden, is het niet zonder beperkingen. Ten eerste is de studie gebaseerd op zelfgerapporteerde gegevens, die soms onnauwkeurig kunnen zijn of beïnvloed kunnen worden door factoren zoals sociale wenselijkheid.
Een andere beperking is dat de studie correlatief was, wat betekent dat het niet kan bepalen of de waargenomen beschikbaarheid van een partner veranderingen in de mentale gezondheid veroorzaakt of dat personen met een slechte mentale gezondheid eerder een schaarste of overvloed aan potentiële partners waarnemen. Longitudinale studies, die deelnemers in de loop van de tijd volgen, zouden nuttig zijn om de richting van deze relatie te bepalen.
De studie raakte ook een interessant fenomeen aan: keuzestress, dat nader onderzoek verdient. Toekomstige studies zouden kunnen onderzoeken of te veel opties op de datingmarkt stress of besluiteloosheid veroorzaken en hoe dit kan worden verzacht. Online datingplatforms zouden bijvoorbeeld een nuttige manier kunnen zijn om dit concept te bestuderen, omdat ze gebruikers vaak een overweldigend aantal potentiële matches bieden.
Ondanks de beperkingen draagt de studie bij aan het groeiende aantal onderzoeken naar hoe ons romantische leven onze mentale gezondheid op complexe en onverwachte manieren kan beïnvloeden. De bevindingen suggereren dat de waargenomen beschikbaarheid van potentiële romantische partners verband houdt met niveaus van angst, depressie en emotioneel welzijn, maar dat de impact afhangt van hoe individuen hun eigen wenselijkheid als partner ervaren.
Deze website bevat info die mogelijks niet geschikt is voor kinderen. U bevestigt minstens 16 jaar te zijn. Deze website gebruikt cookies. U gaat daarmee akkoord.
