Een nieuwe studie werpt licht op hoe onveilige hechtingsstijlen verband houden met motieven voor seksuele activiteit met iemands romantische partner. Daarnaast levert het onderzoek bewijs dat deze seksuele motieven een belangrijke rol spelen in het verband tussen hechtingsstijlen en emotionele ervaringen tijdens seks. De bevindingen zijn gepubliceerd in het Journal of Social and Personal Relationships .
“De hechtingstheorie stelt dat drie gedragssystemen (gehechtheid, mantelzorg en seks) centraal staan in het optimaal functioneren van koppels. Er zijn echter maar heel weinig onderzoeken die daadwerkelijk hebben gekeken naar hoe het samenspel van de drie systemen in de praktijk werkt”, zegt studieauteur Noémie Beaulieu, een promovendus in de klinische psychologie aan de Universiteit van Montreal.
“Bovendien toont onderzoek aan dat personen met hechtingsonzekerheden de neiging hebben om een lager seksueel welzijn te rapporteren, maar onze kennis van de mogelijke rol van ondersteunend gedrag (het zorgsysteem) in deze associatie is beperkt. Katherine Péloquin, mijn onderzoeksbegeleider, was al bezig met het samenspel van gehechtheid, zorg en seks. Met deze nieuwe studie waren we in staat om enkele van de associaties tussen de drie systemen te onderzoeken in de exacte context waarin ze op elkaar inwerken, namelijk in de slaapkamer! Dit was nog nooit eerder gedaan!”
De hechtingstheorie beschrijft hoe mensen een band met anderen aangaan en hun relaties onderhouden. Mensen kunnen veilig of onzeker zijn in hun gehechtheden, en onzekere individuen kunnen angstig of vermijdend zijn. Mensen met een angstige hechtingsstijl zijn bang voor afwijzing en hebben gevoelens van onwaardigheid, terwijl mensen met een vermijdende hechtingsstijl de neiging hebben anderen te wantrouwen en intimiteit te mijden.
Voor hun onderzoek rekruteerden de onderzoekers een steekproef van 149 Canadese koppels van gemengd geslacht. Om in aanmerking te komen voor het onderzoek moesten de deelnemers minimaal 5 jaar een relatie hebben en minimaal 6 maanden samenwonen. De stellen woonden gemiddeld 6,80 jaar samen.
De deelnemers voltooiden een nulmeting van de gehechtheidsoriëntatie. Vervolgens werd hen 21 dagen lang elke avond gevraagd om hun seksuele motieven en emoties tijdens seksuele activiteit in te vullen. De deelnemers meldden bijvoorbeeld of ze seksuele activiteit hadden ondernomen “om liefde voor mijn partner te uiten” (zorgmotief) of “om gerustgesteld te zijn over mijn relatie” (gehechtheidsmotief).
“De resultaten suggereren dat mensen met een grotere hechtingsonzekerheid de neiging hebben om seks te hebben om redenen die voortkomen uit onzekerheid. Dit betekent dat ze seks hebben om redenen die hun hechtingsonzekerheden weerspiegelen”, vertelde Beaulieu aan PsyPost.
“We ontdekten bijvoorbeeld dat personen met een hogere gehechtheidsvermijding minder kans hadden om seks te hebben om liefde aan hun partner te tonen en voor hen te zorgen. Omgekeerd meldden personen met een hogere hechtingsangst vaker dat ze seks hadden om zichzelf gerust te stellen over hun relatie en om zich dichter bij hun partner te voelen.”
“Het aangaan van seksuele activiteit vanwege deze ‘onzekerheidsgedreven motieven’ werd geassocieerd met meer negatieve emotionele ervaringen (meer negatieve emoties en minder positieve emoties) tijdens seks voor zowel het individu als hun partner,” legde Beaulieu uit. “Individuen met een hogere hechtingsangst hadden echter ook meer kans om seks te hebben voor mantelzorgmotieven (om liefde en zorg voor hun partner te tonen), en dit werd geassocieerd met zowel hun eigen als de positievere emotionele ervaringen van hun partner tijdens seks.”
“Dit suggereert dat deze mensen niet altijd gefocust zijn op of overweldigd worden door hun twijfels en angsten, wat hen in staat zou kunnen stellen om vollediger in het moment te zijn en meer aandacht te hebben voor de seksuele signalen van hun partners, wat zou leiden tot positievere seksuele ervaringen. voor zowel de angstige persoon als hun partner. Met andere woorden, onze resultaten betekenen dat gehechtheidsrepresentatie de redenen aanstuurt waarom mensen seks hebben met hun partner, en deze redenen voor seksuele activiteit lijken vervolgens te bepalen hoe individuen en hun partner zich voelen wanneer ze seks hebben.”
Maar de onderzoekers merkten enkele beperkingen op. De deelnemers hadden bijvoorbeeld een relatief hoog niveau van seksuele bevrediging en waren meestal blank.
“Ik denk dat de grootste beperking van het onderzoek het gebrek aan diversiteit in de steekproef is”, legt Beaulieu uit. “Ten eerste waren de deelnemers aan onze steekproef erg tevreden over hun relatie en seksleven en waren ze ook erg seksueel actief. Deze paren vertegenwoordigen mogelijk niet alle langdurige paren in de algemene bevolking. De resultaten kunnen inderdaad verschillen bij paren die aanzienlijke relatieproblemen ervaren, aangezien stressoren (zowel binnen als buiten de relatie) de neiging hebben om van invloed te zijn op wat er in de slaapkamer gebeurt.”
“Ten tweede waren de deelnemers erg homogeen in termen van geslacht, seksuele geaardheid en ras,” voegde ze eraan toe. “Het repliceren van ons onderzoek met meer diverse steekproeven, waaronder meer etnisch-raciale diversiteit en mensen uit de LGBTQ2+-gemeenschap, zou ook enkele nuances in de resultaten kunnen onthullen.”
Deze website bevat info die mogelijks niet geschikt is voor kinderen. U bevestigt minstens 16 jaar te zijn. Deze website gebruikt cookies. U gaat daarmee akkoord.
