Nieuw onderzoek werpt licht op hoe gedragingen van moment tot moment in romantische
Photo by Danie Franco
relaties bijdragen aan de kwaliteit van relaties. De bevindingen, gepubliceerd in het European Journal of Social Psychology , geven aan dat paren die tijdens een moeilijk gesprek beter bij elkaars warmte pasten, over het algemeen positievere relatieresultaten hadden.
De nieuwe studie richtte zich op interpersoonlijke complementariteit, die de neiging beschrijft van individuen om hun gedrag aan te passen als reactie op anderen. Het gaat om het onderling matchen en balanceren van gedragingen, eigenschappen of stijlen. Als de ene persoon bijvoorbeeld assertief is, kan de andere persoon passiever reageren.
“Ik ben over het algemeen geïnteresseerd in hoe de tijdelijke gedragingen die we in onze relaties vertonen, op elkaar kunnen voortbouwen om onze wereldwijde percepties van onze relaties te produceren”, zegt hoofdauteur Erica B. Slotter, een universitair hoofddocent psychologische en hersenwetenschappen bij Villanova-universiteit. “In wezen, wat gebeurt er van dag tot dag, of in het geval van deze studie van minuut tot minuut, in een relatie die ertoe leidt dat mensen zich min of meer gelukkig voelen met hun partners?”
Bij het onderzoek waren heteroseksuele paren betrokken, bestaande uit een door een man geïdentificeerde en een door een vrouw geïdentificeerde partner. De deelnemers werden geworven uit het grootstedelijk gebied van Chicago door middel van flyers en advertenties die in de gemeenschap waren geplaatst. In totaal werden 180 paren opgenomen in de uiteindelijke steekproef. De gemiddelde leeftijd van de deelnemers was 32,27 jaar en ze hadden gemiddeld 9,2 jaar een huidige relatie. De meeste deelnemers identificeerden zich als blank.
Om gegevens te verzamelen, vulden deelnemers eerst vragenlijsten in tijdens een online sessie, waarbij ze demografische en andere basisinformatie verstrekten. Ongeveer twee weken later bezochten ze het laboratorium en voerden ze verschillende taken uit met hun partners, waaronder enquêtes en interactietaken.
Concreet hadden ze drie op video opgenomen interacties in het laboratorium, waarin ze een onopgelost conflict bespraken, hoe ze in hun relatie waren veranderd en wat ze leuk aan elkaar vonden. Voor deze studie concentreerden de onderzoekers zich op de conflictdiscussies om interpersoonlijke complementariteit te analyseren.
De onderzoekers gebruikten een tool genaamd de Continuous Assessment of Interpersonal Dynamics (CAID) om de interacties van de koppels te coderen. Vier juryleden observeerden de 8 minuten durende interactie van elk paar en manipuleerden een joystick om het gedrag van de deelnemers weer te geven. De positie van de joystick vertegenwoordigde het niveau van dominantie en warmte van elke deelnemer.
De juryleden konden de joystick in verschillende richtingen bewegen en de kracht van de beweging aanpassen om het gedrag van de deelnemers nauwkeurig weer te geven. Een visuele feedbackweergave op het videoscherm hielp de juryleden de positie van de joystick te volgen.
Een computerprogramma genaamd DARMA registreerde de gemiddelde locatie van de joystick elke 10 seconden gedurende de 8 minuten durende interactie. Het programma legde de warmte- en dominantiedimensies vast als X- en Y-coördinaten en leverde numerieke gegevens op voor analyse.
De verzamelde gegevens waren georganiseerd in gedragsprofielen die veranderingen in dominantie- en warmtegedrag in de loop van de tijd lieten zien. Stellen in romantische relaties toonden merkbare complementariteit in zowel warmte- als dominantie-aspecten tijdens hun discussies over conflicten. Dit geeft aan dat partners hun gedrag voortdurend in realtime aanpassen om betrokkenheidspatronen te creëren die vergelijkbaar zijn in termen van warmte en verschillen in termen van dominantie.
“We ontdekten dat partners gemiddeld genomen de neiging hebben om elkaar aan te vullen. Als ik het warm heb, is mijn partner warmer; en als ik meer ‘de leiding neem’, is mijn partner dat minder, ‘vertelde Slotter aan PsyPost.
De onderzoekers ontdekten dat dominantie-complementariteit significant werd voorspeld door de lengte van de relatie. In de eerste jaren van een relatie hebben paren de neiging om hun complementariteit in dominantie snel te vergroten, wat betekent dat ze hun gedrag aanpassen om controle of invloed op elkaar in evenwicht te brengen.
Zodra deze eerste periode echter voorbij is, stabiliseert de dominante complementariteit en verandert deze niet zo veel. Aan de andere kant vond de studie geen verband tussen hoe lang een stel al samen is en hoe ze elkaar aanvullen in termen van warmte.
“We ontdekten ook dat, voor dominantie maar niet voor warmte, mensen hier beter in werden naarmate ze langer een stel waren”, legt Slotter uit. “Dit suggereert dat dominantie-complementariteit meer tijd nodig heeft om erachter te komen dan warmte.”
Bovendien onderzocht de studie het verband tussen complementariteit en relatie-uitkomsten, rekening houdend met de lengte van de relatie. Warmte-complementariteit bleek relatietevredenheid en andere gerelateerde constructies significant te voorspellen, waaronder intimiteit, respect, doelcompatibiliteit, toewijding, vertrouwen, partnervalidatie, partner-empathie, seks voor emotie en verbinding, en meer algehele liefde.
“De meest indrukwekkende bevindingen van de studie (vanuit mijn perspectief) was dat een grotere warmte-complementariteit werd geassocieerd met een groot aantal variabelen die sociale wetenschappers al tientallen jaren gebruiken als maatstaf voor het functioneren van relaties en de resultaten,” vertelde Slotter aan PsyPost. “Partners die meer bij elkaars warmte passen, zijn tevredener, ze zien hun partner als responsiever, enz.”
“En houd er rekening mee dat deze warmte-complementariteit om de paar seconden werd beoordeeld tijdens een enkele interactie van 8 minuten die ze in ons laboratorium hadden. Dit betekent dat de manier waarop we op deze kleine manieren met onze partners omgaan, downstream-gevolgen kan hebben voor hoe we ons voelen over onze relatie in het algemeen.
Dominantie-complementariteit was daarentegen niet geassocieerd met relatietevredenheid. Warmte-complementariteit toonde sterkere effecten op relatieconstructies in vergelijking met dominantie-complementariteit.
“We waren verrast dat dominantie-complementariteit de uitkomst van een relatie niet beter voorspelde dan het deed,” zei Slotter. “We voorspelden dat beide vormen van complementariteit van belang zouden zijn voor het functioneren van relaties, maar warmte was absoluut een sterkere reeks effecten. Waarom dominantie geen sterkere voorspeller was van het functioneren van een relatie, is een grote open vraag.”
“In termen van kanttekeningen is dit onderzoek een correlatie, wat betekent dat we kunnen spreken over associaties, maar niet over causaliteit”, merkte ze op. “We geloven ook altijd in het belang van replicatie. We vertrouwen op onze effecten, maar zouden ze graag gereproduceerd zien in een andere steekproef van deelnemers.”
Deze website bevat info die mogelijks niet geschikt is voor kinderen. U bevestigt minstens 16 jaar te zijn. Deze website gebruikt cookies. U gaat daarmee akkoord.
