Internalisering van culturele idealen voorspelt oordelen over mannelijke en vrouwelijke fysieke aantrekkelijkheid
SEKS- EN RELATIEONDERZOEK
Nieuw onderzoek levert bewijs dat de internalisering van culturele idealen het oordeel over fysieke aantrekkelijkheid beïnvloedt. De bevindingen, gepubliceerd in Frontiers in Psychology , geven aan dat mensen de neiging hebben om strakke en slanke mannelijke en vrouwelijke lichamen als ideaal te beschouwen, maar dit kan drastisch veranderen op basis van de mate van acceptatie van atletische druk en idealen.
“Het westerse culturele milieu is gevuld met afbeeldingen en mediaberichten die suggereren dat dun mooi is, en meer recentelijk dat slank en gespierd mooi is”, zegt studieauteur Martin Tovée , een professor aan de Northumbria University.
“Tientallen jaren van lichaamsbeeldonderzoek heeft aangetoond dat het internaliseren van deze boodschappen, en jezelf ermee vergelijken, kan leiden tot ontevredenheid over het eigen lichaam, en dat dit onder bepaalde omstandigheden verder kan leiden tot het ontstaan van verstoord eetgedrag. Stilzwijgend gaat deze positie ervan uit dat de geïnternaliseerde ideale lichaamsrepresentatie hetzelfde is voor verschillende individuen, en weerspiegelt wat er ‘daarbuiten’ is. In deze studie hebben we deze aanname getest door een studie uit te voeren waarmee we de ideale lichaamsvorm van elk individu direct konden visualiseren.”
De studie omvatte 134 blanke vrouwen en 134 blanke mannen die ouder waren dan 18, geschreven Engels verstonden en bij wie op dit moment of eerder geen eetstoornis was vastgesteld.
In de eerste studie werd de deelnemers gevraagd om de aantrekkelijkheid te beoordelen van 3D-computergegenereerde lichamen die varieerden in hun niveau van spieren en lichaamsvet. In de tweede studie mochten de deelnemers onafhankelijk het spier- en vetniveau op de 3D-modellen manipuleren om het meest aantrekkelijke lichaam te creëren. Door op computertoetsen te drukken, konden ze het lichaamsvet met stappen van 5,5 kg verminderen of verhogen tot een maximum van 55 kg. Evenzo konden de deelnemers de spiermassa in stappen van 7,5 kg verminderen of vergroten tot een maximum van 75 kg.
“Dit kan de eerste studie zijn waarbij 3D-beelden van mannen en vrouwen worden gebruikt als stimuli die correct zijn gekalibreerd voor zowel de skeletspiermassa als het totale lichaamsvet”, legt Tovée uit. “Dit was mogelijk dankzij een eerdere studie waarin we redelijk grote steekproeven hebben verkregen van mannen en vrouwen bij wie we zowel hun lichaamssamenstelling als hun 3D-lichaamsvorm hebben gemeten, met een scanner met hoge resolutie.”
“Vervolgens ontwikkelden we statistische modellen waarmee we de lichaamsvorm in 3D konden afbeelden op de lichaamssamenstelling. Met deze modellen kunnen we het probleem dan omkeren en de lichaamsvorm van een man of vrouw bepalen die geschikt is voor een bepaalde combinatie van skeletspiermassa en lichaamsvet, beide gemeten in kilogrammen.”
De onderzoekers ontdekten dat de meest aantrekkelijke vrouwelijke lichamen een relatief laag tot gemiddeld lichaamsvetgehalte hadden en matig gespierd waren, terwijl de meest aantrekkelijke mannelijke lichamen vergelijkbare niveaus van lichaamsvet hadden, maar een zeer hoge gespierdheid hadden. Maar er was een grote variatie.
“We gingen ervan uit dat mensen vragen om het meest aantrekkelijke lichaam in een reeks afbeeldingen te identificeren, gelijk staat aan het matchen van hun eigen interne representatie van het ideale lichaam in de westerse cultuur”, vertelde Tovée aan PsyPost. “Wat we ontdekten was dat de lichaamssamenstelling van hun eigen representatie van het culturele ideaal aanzienlijk varieerde in skeletspiermassa en lichaamsvet.”
De deelnemers vulden ook de Sociocultural Attitudes Towards Appearance Questionnaire (SATAQ) in, een gevalideerde beoordeling die wordt gebruikt om de internalisering van schoonheidsidealen en uiterlijkgerelateerde druk te beoordelen.
“Wat ons verraste, is de grootte van het verschil in lichaamssamenstelling tussen idealen met de laagste en hoogste SATAQ-scores,” zei Tovée.
Hoe meer de atletische idealen van de deelnemers geïnternaliseerd werden, hoe meer hun ideale lichaamsvet afnam en hun ideale spiermassa toenam. Degenen met een hoge SATAQ-score waren het sterk eens met uitspraken als “Ik vergelijk mijn lichaam met dat van mensen in ‘goede conditie'” en “Ik probeer eruit te zien als sportatleten.”
De bevindingen geven aan dat “one size fits all niet past”, vertelde Tovée aan PsyPost. “Met name die personen die weinig aandacht besteden aan wat er in de media staat – dat wil zeggen ze internaliseren heel weinig over wat ‘daarbuiten’ is – hadden een ideale lichaamsrepresentatie die qua grootte en vorm heel dicht bij het bevolkingsgemiddelde lag.”
“Alleen degenen die veel aandacht besteden aan wat ‘daarbuiten’ is, hadden een ideale lichaamsrepresentatie die erg slank en gespierd was, in overeenstemming met fitspiration-beelden die veel voorkomen op sociale media. Wij zijn van mening dat dit een positief resultaat is, gezien de grote zorgen die er zijn over wat er in de media wordt gerepresenteerd. Alleen degenen die bovengemiddeld aandacht besteden aan wat de media verkondigen, lopen het risico een aantoonbaar ongezonde voorstelling van een lichaamsideaal te ontwikkelen.”
Interessant is dat de onderzoekers “aanzienlijke overeenstemming tussen de geslachten constateerden over wat gemiddeld een aantrekkelijk lichaam is.” Er waren echter enkele kleine verschillen. Mannen gaven de voorkeur aan vrouwelijke lichamen die iets meer spieren en vet hadden in vergelijking met vrouwelijke beoordelaars. Vrouwen daarentegen gaven de voorkeur aan mannelijke lichamen met iets meer vet en iets minder spieren in vergelijking met mannelijke beoordelaars.
Maar de studie bevat, zoals alle onderzoeken, enkele kanttekeningen.
“Deze studie vereiste dat deelnemers psychofysieke taken online moesten uitvoeren, en deze zijn tijdrovend”, zei Tovée. “Vanwege tijdgebrek hebben we geen metingen van sociale vergelijking opgenomen, zoals blijkt uit het Tripartite Influence Model van ontevredenheid over het lichaamsbeeld. Toekomstige pogingen om de resultaten te repliceren zouden dat moeten doen.”
De studie, “The degree to which the cultural ideal is internalized predicts judgments of male and female physical attractiveness“, is geschreven door Bethany J. Ridley, Piers L. Cornelissen, Nadia Maalin, Sophie Mohamed, Robin SS Kramer, Kristofor McCarty en Martin J. Tovée.
Bronnen