Mensen voelen zich eenzamer in drukke steden – maar groene ruimten kunnen helpen
SEKS- EN RELATIEONDERZOEK
We kunnen ons allemaal een tijd herinneren waarin we ons eenzaam voelden. In het VK geeft ongeveer 45% van de mensen aan eenzaamheid te ervaren, waarbij 5% van de mensen ernstige eenzaamheid ervaart. Met berichten dat eenzaamheid sterk stijgt sinds het begin van de COVID-19 pandemie, zijn er zorgen dat het inderdaad epidemische proporties in 2030 zou kunnen bereiken , tenzij actie wordt ondernomen.
Eenzaamheid wordt gedefinieerd als het gevoel van angst dat het gevolg is van een discrepantie tussen het gewenste en het daadwerkelijke sociale contact. Het kan een diepgaand en nadelig effect hebben op zowel onze mentale als fysieke gezondheid en is zelfs gekoppeld aan veel gezondheidsproblemen, waaronder depressie, alcoholisme, cognitieve achteruitgang en hartaandoeningen. Terwijl luchtvervuiling, zwaarlijvigheid en overmatig alcoholgebruik het risico op overlijden met respectievelijk 6%, 23% en 37% verhogen, kan eenzaamheid dit risico met maar liefst 45% verhogen.
Dit roept de vraag op waarom eenzaamheid toeneemt. Hoewel er waarschijnlijk meerdere sociale, financiële en technologische factoren in het spel zijn, suggereert toenemend bewijs ook dat snelle verstedelijking een factor kan zijn.
Meer dan de helft van de wereldbevolking woont in steden – een aantal dat elk jaar blijft stijgen. In 2050 zal naar verwachting 66% van de wereldbevolking in stedelijke gebieden wonen. Maar tot nu toe wisten we heel weinig over hoe het stadsleven onze ervaring van eenzaamheid beïnvloedt. Dit is wat ons recente onderzoek beoogt te doen.
Onderzoekers ontwikkelden een smartphone-app om de relatie tussen wonen in een stad en eenzaamheid in realtime te onderzoeken. De app maakt gebruik van een techniek genaamd ecologische momentane beoordeling , waarbij deelnemers op willekeurige tijden prompts worden gestuurd en ze worden uitgenodigd om vragen over hun huidige ervaringen te beantwoorden. Vragen die ze stelden waren onder meer waar de deelnemers waren, hoe hun omgeving eruit zag en hoe ze zich op dat moment voelden. Een totaal van 16.602 beoordelingen werden voltooid door 756 mensen wereldwijd, met ongeveer 50% van de deelnemers in het VK en de rest in Europa, de VS en Australië.
De onderzoekers ontdekten dat het verblijven in overvolle omgevingen de eenzaamheid tot 38% verhoogde. Dit effect bleef significant, zelfs nadat rekening werd gehouden met een reeks factoren, zoals leeftijd, geslacht, etniciteit, opleidingsniveau en beroep.
Daarentegen werd waargenomen sociale inclusiviteit – het gevoel bij mensen te zijn die onze waarden delen en ons welkom te laten voelen – geassocieerd met een afname van eenzaamheid met 21%. Dit suggereert dat het de kwaliteit van onze sociale relaties is die ertoe doet, en niet zozeer de hoeveelheid sociaal contact die we hebben.
Als eenzaamheid wordt verminderd door zich meer sociaal betrokken te voelen, kan het mogelijk zijn om sociaal voorschrijven te gebruiken om gelijkgestemde mensen met elkaar in contact te brengen in hun lokale gemeenschap, vooral in steden. Een recente evaluatie van een sociaal voorschrijfprogramma in het VK geeft aan dat het een effectieve manier is om eenzaamheid te verminderen. Het kan met name gunstig zijn voor kwetsbare bevolkingsgroepen , zoals mensen met beperkte mobiliteit of mensen met psychische problemen.
Interessant is dat waar relaties plaatsvinden ook een rol kan spelen bij het al dan niet eenzaam voelen van een persoon. Mensen voelden zich 28% minder vaak eenzaam in stedelijke omgevingen met natuurlijke kenmerken zoals bomen, planten en vogels in vergelijking met stedelijke omgevingen die deze kenmerken missen.
Als eenzaamheid wordt verminderd door contact met de natuur, kan het verbeteren van de toegang tot hoogwaardige groene en blauwe ruimtes (zoals parken en rivieren) in dichtbevolkte stedelijke gebieden ertoe bijdragen dat mensen zich minder eenzaam voelen. Uit eerder onderzoek blijkt ook dat de natuur de geestelijke gezondheid ten goede kan komen .
Eenzaamheid is een universele maar diep persoonlijke ervaring. Het onderzoek laat zien dat zelfs in steden waar we omringd zijn door mensen, zinvol sociaal contact en toegang tot natuurlijke kenmerken ons kunnen helpen om ons minder eenzaam te voelen.
Eenzaamheid verwijst naar de discrepantie tussen het aantal en de kwaliteit van de relaties die je wenst en de relaties die je daadwerkelijk hebt . Je kunt maar twee vrienden hebben, maar als je heel goed met ze kunt opschieten en denkt dat ze aan je behoeften voldoen, ben je niet eenzaam. Of je kunt in een menigte zijn en je helemaal alleen voelen.
Maar eenzaamheid gaat niet alleen over hoe je je voelt. Als u zich in deze toestand bevindt, kunt u zich ook anders gedragen , omdat u minder controle over uzelf heeft – u eet bijvoorbeeld eerder die chocoladetaart als lunch in plaats van een maaltijd of bestelt afhaalmaaltijden voor het diner en u zult ook zich minder gemotiveerd voelen om te sporten, wat belangrijk is voor de mentale en fysieke gezondheid. Je bent ook meer geneigd om agressief te handelen naar anderen toe.
Soms denken mensen dat de enige uitweg uit eenzaamheid is om gewoon met nog een paar mensen te praten. Maar hoewel dat kan helpen, gaat eenzaamheid minder over het aantal contacten dat je legt en meer over hoe je de wereld ziet. Wanneer je eenzaam wordt, begin je te handelen en kijk je anders naar de wereld . Je begint de bedreigingen in je omgeving gemakkelijker op te merken, je verwacht vaker afgewezen te worden en je gaat meer oordelen over de mensen met wie je omgaat. Mensen met wie je praat, kunnen dit voelen, en als gevolg daarvan gaan ze van je weglopen, wat je eenzaamheidscyclus in stand houdt.
Studies hebben aangetoond dat (niet-eenzame) mensen die met eenzame mensen omgaan, meer kans hebben om zelf eenzaam te worden. Eenzaamheid is dus besmettelijk, net als geluk – als je omgaat met gelukkige mensen, heb je meer kans om gelukkig te worden.
Er is ook een eenzaamheidsgen dat kan worden doorgegeven en hoewel het erven van dit gen niet betekent dat je alleen zult eindigen, heeft het wel invloed op hoe bedroefd je je voelt door sociale ontkoppeling. Als je dit gen hebt, heb je meer kans om de pijn te voelen van het niet hebben van het soort relaties dat je wilt.
Het is vooral slecht nieuws voor mannen . Eenzaamheid leidt bij mannen vaker tot de dood dan bij vrouwen. Eenzame mannen zijn ook minder veerkrachtig en vaker depressief dan eenzame vrouwen. Dit komt omdat mannen doorgaans worden ontmoedigd om hun emoties in de samenleving te uiten en als ze dat doen, worden ze er hard voor beoordeeld. Als zodanig geven ze misschien niet eens aan zichzelf toe dat ze zich eenzaam voelen en hebben ze de neiging lang te wachten voordat ze hulp zoeken. Dit kan ernstige gevolgen hebben voor hun geestelijke gezondheid.
Om eenzaamheid te overwinnen en onze geestelijke gezondheid te verbeteren, zijn er bepaalde dingen die we kunnen doen. Onderzoek heeft gekeken naar de verschillende manieren om deze aandoening te bestrijden, zoals het vergroten van het aantal mensen met wie je praat, het verbeteren van je sociale vaardigheden en leren hoe je anderen kunt complimenteren. Maar het lijkt erop dat het belangrijkste is om je perceptie van de wereld om je heen te veranderen.
Het is beseffen dat mensen je soms niet kunnen ontmoeten, niet omdat er iets inherent mis met je is, maar omdat er andere dingen in hun leven aan de hand zijn. Misschien kon de persoon met wie je wilde dineren niet op je uitnodiging ingaan omdat het voor hen te kort was en ze al aan iemand anders hadden beloofd dat ze iets zouden drinken. Mensen die niet eenzaam zijn beseffen dit en als gevolg daarvan worden ze niet neerslachtig of beginnen ze zichzelf in elkaar te slaan als iemand nee zegt op hun uitnodigingen. Als je ‘mislukkingen’ niet aan jezelf toeschrijft, maar aan omstandigheden, sta je veel veerkrachtiger in het leven en kun je doorgaan.
Het wegwerken van eenzaamheid gaat ook over het loslaten van cynisme en wantrouwen jegens anderen. Dus probeer de volgende keer dat je iemand nieuw ontmoet dat beschermende schild te verliezen en laat ze echt binnen, ook al weet je niet wat de uitkomst zal zijn.
Bronnen
Andrea Mechelli, Professor of Early Intervention in Mental Health, King’s College London
https://theconversation.com/people-feel-lonelier-in-crowded-cities-but-green-spaces-can-help-173516