Misvatting over het gezichtsuiterlijk dat het andere geslacht wenst
Dun en gespierd worden gekarakteriseerd als lichaamsvormidealen voor vrouwen en
mannen, maar beide seksen begrijpen verkeerd wat de andere sekse wenst; vrouwen overdrijven de dunheid die mannen mooi vinden en mannen overdrijven de gespierdheid die vrouwen mooi vinden.
Onderzoekers van de Universiteit van St. Andrews vroegen 153 heteroseksuele personen om 3D-gezichtsmodellen aan te passen zodat ze op hun eigen gezicht leken. Vervolgens pasten ze hun gezichten aan zodat ze leken op wat ze dachten dat het andere geslacht aantrekkelijk zou vinden. Vervolgens veranderden ze het gezicht opnieuw, zodat het overeenkwam met wat ze zelf het aantrekkelijkst zouden vinden.
Het onderzoek werd onlangs gepubliceerd in het tijdschrift PLOS One en de bevindingen bevestigen dat we het andere geslacht eigenlijk helemaal niet begrijpen.
Hoewel dingen als het gespierde lichaam van mannen en de dikke wenkbrauwen van vrouwen de laatste jaren erg populair zijn, gaan mannen en vrouwen er nog steeds vanuit dat het andere geslacht één specifieke look mooi vindt.
De onderzoekers schreven dat “vrouwen de gezichtsvrouwelijkheid overschatten die mannen prefereren bij een partner en dat mannen de gezichtsmannelijkheid overschatten die vrouwen prefereren bij een partner”.
Ervan uitgaande dat de meeste mannen op zoek zijn naar een Barbiepop, en de meeste vrouwen op zoek zijn naar de evenknie Ken, ontdekte het onderzoeksteam dat “vrouwen de dunheid overdrijven die mannen mooi vinden, en mannen de gespierdheid overdrijven die vrouwen mooi vinden.”
Lichaamsvormidealen komen overeen met stereotiepe percepties van vrouwelijkheid bij vrouwen en mannelijkheid bij mannen. Een studie onderzocht of de misperceptie van verlangens van het andere geslacht zich uitstrekt tot vrouwelijkheid/mannelijkheid in gezichtsmorfologie. Ze gebruikten interactieve 3D-hoofdmodellen om gezichten te representeren die varieerden in seksueel dimorfisme. Blanke Europese heteroseksuele mannen en vrouwen werd gevraagd om hun eigen en ideale gezichtsvorm te kiezen, de ideale vorm van een korte- en een langetermijnpartner, en de gezichtsvorm waarvan zij dachten dat het andere geslacht het mooist zou vinden voor een korte- en een langetermijnpartner.
Vrouwen overschatten de gezichtsvrouwelijkheid die mannen prefereren in een partner en mannen overschatten de gezichtsmannelijkheid die vrouwen prefereren in een partner. De discrepantie tussen eigen en ideaal seksueel dimorfisme (een index van ontevredenheid over het uiterlijk) covarieerde met de misperceptie van wat het andere geslacht wenst.
Deze resultaten geven een misperceptie van gezichtsvoorkeuren van het andere geslacht aan en dat verkeerde percepties kunnen bijdragen aan ontevredenheid over het eigen uiterlijk.
Waar komen deze ideeën vandaan?
Of het nu komt door oude stereotypen, de manier waarop mensen over ons denken in de media, problemen met het zelfvertrouwen of iets heel anders, het lijkt erop dat velen van ons zichzelf onderschatten en ervan uitgaan dat we niet aantrekkelijk zijn voor het andere geslacht.
Hoewel we in theorie weten dat wat aantrekkelijk is voor de een, heel anders kan zijn dan wat aantrekkelijk is voor de ander, kan het lastig zijn om dit te onthouden als je jarenlang vergelijkbare modellen, actrices en gekroonde sekssymbolen hebt gezien die er schokkend veel op elkaar lijken.
En de opkomst van het ‘Instagram-gezicht’ heeft de laatste tijd ongetwijfeld onze misvattingen nog meer bevestigd.
Het onderzoeksteam van St. Andrews zei dat de aannames die we allemaal hebben over wat mannen en vrouwen aantrekkelijk vinden, zorgwekkend zijn. Ze suggereren namelijk dat velen van ons niet tevreden zijn met ons uiterlijk als gevolg van onnodige vergelijking.
“In westerse landen is het ideale vrouwenfiguur dun, terwijl het ideale mannenfiguur slank en gespierd is. De drang om een ideale lichaamsvorm te bereiken leidt tot ongezond gedrag, waaronder overmatig diëten om af te vallen bij vrouwen en het gebruik van anabole steroïden om spieren te ontwikkelen bij mannen”, schreven de onderzoekers.
“Deze resultaten geven aan dat er sprake is van een verkeerde perceptie van gezichtsvoorkeuren van het andere geslacht en dat verkeerde percepties kunnen bijdragen aan ontevredenheid met het eigen uiterlijk.”
Mannen overschatten de mannelijkheid die vrouwen wensen, en vrouwen overschatten de vrouwelijkheid die mannen wensen. Het onderzoek onthult ook wijdverbreide ontevredenheid met gezichtsuiterlijk. De meeste mannen en vrouwen hadden een ideaal niveau van gezichtsdimorfisme dat groter was dan hun eigen gezichtsdimorfisme. De ontevredenheid en misvatting zijn gerelateerd, in die zin dat hoe groter de misvatting van de verlangens van anderen, hoe groter de index van ontevredenheid. Deze bevindingen lopen parallel aan de misvatting die is gedocumenteerd voor verlangens over lichaamsvorm. De resultaten suggereren dat misvatting van de verlangens van anderen en ontevredenheid met zelfbeeld niet beperkt zijn tot lichaamsslankheid en gespierdheid, maar de dimensie van vrouwelijkheid-mannelijkheid omvatten.
Onderzoek naar ontevredenheid over het uiterlijk heeft zich gericht op lichaamsvorm en -samenstelling. Hoewel er aanwijzingen zijn voor lichaamsgewicht en de verhouding van lichaamsvet die zichtbaar zijn in de gezichtsvorm, geeft dit onderzoek aan dat een veelvoorkomende bezorgdheid over het uiterlijk de seksetypicaliteit in het uiterlijk van het gezicht weerspiegelt. Vervormde idealen van lichaamsgewicht en gespierdheid kunnen inderdaad onderliggende zorgen over seksetypicaliteit weerspiegelen. Ontevredenheid over het uiterlijk is een belangrijk probleem omdat het bijdraagt aan de mentale en fysieke gezondheid. Deze bevindingen zijn daarom gunstig voor de wetenschappelijke literatuur en de publieke kennis door inzicht te bieden in de aard van schadelijke uiterlijke idealen. Toekomstig onderzoek naar strategieën om afwijkende noties van (en aandacht voor) seksetypicaliteit in lichaams- of gezichtsvorm te matigen, kan voordelen hebben voor het zelfrespect en de gezondheid.
Bronnen
https://journals.plos.org/plosone/article?id=10.1371/journal.pone.0310835