Nieuw onderzoek onthult hoe fotofilters de aantrekkelijkheid op datingapps beïnvloeden

Geschatte tijd om tekst te lezen: 5 minu(u)t(en)
Wetenschappers onthullen hoe de hersenen reageren op zes verschillende soorten liefde.
4 manieren waarop je persoonlijkheid je seksleven kan beïnvloeden

Een recent onderzoek gepubliceerd in het Canadian Journal of Behavioural Science heeft

a man and a woman sitting at a table

Photo by Good Faces

licht geworpen op hoe mensen onbekende gezichten beoordelen op datingapps, met name wanneer deze gezichten worden verbeterd met fotofilters. Subtiele fotofilters, die kleine, nauwelijks zichtbare veranderingen in het uiterlijk aanbrengen, hadden de neiging om te verhogen in hoeverre mensen een gezicht “leuk vonden”. Daarentegen hadden overdreven filters, die gezichten er kunstmatiger uit laten zien, geen invloed op de mate van “leuk vinden”.

Online dating-apps zoals Tinder vertrouwen sterk op eerste indrukken, waarbij gebruikers in een fractie van een seconde beslissingen nemen op basis van profielfoto’s. De afgelopen jaren is het gebruik van fotofilters (tools waarmee mensen hun uiterlijk kunnen veranderen) enorm toegenomen, met name op socialemediaplatforms en dating-apps. Filters variëren van speels (zoals iemand in een dier veranderen) tot subtielere aanpassingen die een gezicht gladder, jonger of symmetrischer laten lijken.

Gezien het belang van visuele signalen bij aantrekkingskracht, vroegen onderzoekers zich af hoe deze filters oordelen over betrouwbaarheid en aardigheid zouden kunnen beïnvloeden, met name in de context van datingapps waar dergelijke oordelen gevolgen in de echte wereld kunnen hebben. Als mensen bijvoorbeeld zwaar gefilterde afbeeldingen gebruiken die hun uiterlijk drastisch veranderen, kunnen ze een vals gevoel van vertrouwen creëren, wat later kan leiden tot gevoelens van verraad bij een persoonlijke ontmoeting.

“Ik onderzoek graag aspecten van sociale perceptie die relevant zijn in het dagelijks leven”, aldus auteur van de studie Antonio Olivera-La Rosa, hoogleraar aan de Luis Amigó Catholic University in Medellín, Colombia. “Het gebruik van gezichtsfilters op sociale netwerken/dating-apps is alomtegenwoordig, mensen gebruiken filters vaak als ‘virtuele make-up’ om aantrekkelijker te worden en meer positieve reacties te krijgen (bijvoorbeeld liken). De effecten van gezichtsfilters op sociale perceptie zijn echter verrassend weinig onderzocht. Toen we erover spraken met Gordon Ingram en Erick Chuquichambi, leek het een logische stap, aangezien we eerder de gezichtsperceptie van maskers tijdens de pandemie hadden onderzocht.”

Voor hun studie rekruteerden de onderzoekers 218 deelnemers van een Colombiaanse universiteit, die een diverse leeftijdsgroep, seksuele geaardheid en opleidingsachtergrond vertegenwoordigden. De studie was ontworpen om een ​​mobiele dating-appomgeving te simuleren, waardoor deelnemers snel oordelen konden vellen over onbekende gezichten, zoals ze dat zouden doen in een echte dating-app als Tinder.

De studie gebruikte 24 verschillende gezichten, waaronder 12 mannelijke en 12 vrouwelijke gezichten, elk gepresenteerd in drie versies: ongefilterd, subtiel gefilterd en overdreven gefilterd. De subtiele filters brachten kleine, moeilijk te detecteren veranderingen aan in het gezicht, zoals het gladstrijken van de huid of het lichtjes verbeteren van kenmerken, terwijl de overdreven filters het gezicht er kunstmatiger uit lieten zien, zoals het vergroten van de ogen of het op een opvallende manier veranderen van de gezichtssymmetrie.

De deelnemers kregen elk gezicht in zijn verschillende versies te zien en werd gevraagd de gezichten te beoordelen op basis van twee criteria: hoe leuk ze het gezicht vonden en hoe betrouwbaar ze het vonden. Deze twee taken waren ontworpen om de ‘swiping’-actie in datingapps na te bootsen, waarbij gebruikers snel oordelen of ze met iemand in contact willen komen.

Naast het beoordelen van de gezichten, vulden deelnemers een vragenlijst in die hun socioseksualiteit mat, wat verwijst naar hun openheid voor vrijblijvende seksuele relaties. Deze meting stelde de onderzoekers in staat om te zien of deelnemers met meer onbeperkte socioseksualiteit (diegenen die meer geneigd zijn om deel te nemen aan korte, vrijblijvende seksuele ontmoetingen) eerder geneigd waren om bepaalde typen gezichten te vertrouwen of leuk te vinden, met name die welke gefilterd waren.

De onderzoekers ontdekten dat personen met hogere socioseksualiteitsscores vaker een hekel hadden aan onaantrekkelijke gezichten, maar hun voorkeur voor aantrekkelijke of neutrale gezichten verschilde niet significant van anderen. Personen met een meer onbeperkte socioseksualiteit vertrouwden gezichten ook vaker dan personen met een meer beperkte socioseksualiteit, ongeacht het type filter dat werd toegepast of het aantrekkelijkheidsniveau van de gezichten.

“We ontdekten dat socioseksualiteit (iemands neiging tot ongebonden seksueel gedrag) hogere betrouwbaarheidsoordelen voorspelde bij het evalueren van gezichten in een app-achtige interface,” vertelde Olivera-La Rosa aan PsyPost. “Onze resultaten suggereren daarom dat socioseksualiteit een psychologische aanleg is voor vertrouwen die een risicofactor kan vormen in online contexten. Zoals we in het artikel vermelden: ‘als iemand met wie je een match hebt gevonden socioseksueler is dan jij, betekent hun ‘like’ mogelijk niet dat ze jou net zo aantrekkelijk vinden als jij hen; terwijl als ze minder socioseksueel zijn dan jij, ze jou misschien niet zo vertrouwen als jij hen.'”

Zoals verwacht werden aantrekkelijke gezichten als betrouwbaarder beoordeeld en werden ze meer gewaardeerd dan onaantrekkelijke gezichten. Neutrale gezichten vielen ertussenin. De bevindingen ondersteunen het stereotype ‘mooi-is-goed’, waarbij aantrekkelijke mensen vaak positiever worden beoordeeld op verschillende eigenschappen, waaronder betrouwbaarheid. Interessant genoeg was de vooringenomenheid tegen onaantrekkelijke gezichten sterker dan de positieve vooringenomenheid voor aantrekkelijke gezichten. Dit betekent dat onaantrekkelijke gezichten niet alleen minder gewaardeerd werden, maar ook strenger werden beoordeeld op basis van vertrouwen.

Een andere significante bevinding was dat subtiele fotofilters over het algemeen de mate waarin deelnemers een gezicht leuk vonden, verhoogden, terwijl overdreven filters geen impact hadden op de aardigheid. Verrassend genoeg had het niveau van filtering ook geen significant effect op de betrouwbaarheidsoordelen.

“We verwachtten dat overdreven fotofilters (bijvoorbeeld met extreem vergrote ogen) de betrouwbaarheidsoordelen en like-reacties zouden verminderen,” zei Olivera-La Rosa. “Dit was echter niet het geval. Over het algemeen suggereren onze bevindingen dat de effecten van de ‘sterkte’ van fotofilters op sociale perceptie beperkt kunnen zijn tot aantrekkelijkheidsoordelen, zonder effect op waargenomen betrouwbaarheid.”

De onderzoekers ontdekten ook dat onaantrekkelijke mannelijke gezichten strenger werden beoordeeld dan onaantrekkelijke vrouwelijke gezichten. Deze bevinding komt overeen met andere onderzoeken die suggereren dat mannen die als onaantrekkelijk worden gezien, mogelijk zwaardere sociale straffen krijgen, met name wanneer ze als minder betrouwbaar of bedreigender worden beoordeeld.

Zoals bij elk wetenschappelijk onderzoek, had dit onderzoek zijn beperkingen. De steekproef was relatief beperkt en bestond voornamelijk uit jonge Colombiaanse universiteitsstudenten. Hoewel deze groep een relevante populatie voor datingapps vertegenwoordigt, weerspiegelt het mogelijk niet hoe mensen in andere leeftijdsgroepen, landen of culturele achtergronden gefilterde gezichten waarnemen.

Bovendien richtte de studie zich specifiek op een dating-app-achtige context, die mogelijk niet weerspiegelt hoe mensen sociale oordelen vellen in andere online omgevingen, zoals professioneel netwerken of sociale mediaplatforms die verschillende soorten interacties benadrukken. De onderzoekers suggereren dat toekomstige studies kunnen onderzoeken hoe filters en socioseksualiteit vertrouwen beïnvloeden in niet-dating contexten, zoals Facebook of LinkedIn.

“Met AI gaan mensen nog meer filters gebruiken, en zelfs hele kunstmatige video-avatars, dus het zal heel belangrijk zijn om te zien welke factoren van invloed zijn op hoeveel vertrouwen mensen hebben in deze nieuwe online visuele representaties waarmee ze interacteren”, aldus Olivera-La Rosa.

De studie,“An Experimental Study on the Role of Sociosexuality in Judgements of Perceived Trustworthiness in a Mobile Dating-Like Interface,”, werd geschreven door Antonio Olivera-La Rosa, Erick G. Chuquichambi en Gordon PD Ingram.

Bronnen

Eric W Dolan

https://www.psypost.org/new-study-reveals-how-photo-filters-influence-likability-on-dating-apps/

Delen