In 2013 verscheen er een opmerkelijke studie van de universiteit van Toronto: de angst om eeuwig vrijgezel te blijven zorgt ervoor dat mensen soms genoegen nemen met een minder leuke partner, zo ontdekte hoofdonderzoeker Stephanie Spielmann van het departement Psychologie.
‘Soms blijven ze in een relatie, ook al zijn ze ongelukkig. En soms daten ze met mensen die geen al te beste invloed op hen hebben’, aldus Spielmann. Het gaat zeker niet alleen om vrouwen, ook mannen besluiten met een tweede keus in zee te gaan. Liever dat dan een oude vrijster of vrijer te worden.
Met minder genoegen nemen heeft natuurlijk voordelen. Omdat het de gemakkelijkste weg is bijvoorbeeld, want wil je het beste, dan zal je daar ook flink wat moeite voor moeten doen. Sommige romantische zielen vinden echter dat echte liefde de enige liefde is. Compromissen stellen meestal teleur vinden ze, en je krijgt nooit wat je echt wilt.
Je doet water bij de wijn tot je een slap aftreksel overhoudt van wat liefde zou moeten zijn. Natuurlijk zijn compromissen ook in de liefde nodig, maar als je in je leven vaak genoegen neemt met tweede keus – ook op het vlak van werk, vrienden … – word je volgens de critici uiteindelijk toch teleurgesteld en is een breuk onvermijdelijk. Je zou daarom beter wat langer wachten op de ware.
Heb je je ooit afgevraagd waarom je anderszins briljante vrienden altijd lijken samen te werken met minder-dan-ideale vrienden?
Een nieuwe studie van de Universiteit van Toronto zou kunnen helpen verklaren waarom.
Onder leiding van Stephanie Spielmann, een postdoctoraal onderzoeker op de psychologieafdeling, ontdekte de studie dat de angst om alleenstaand te zijn een zinvolle voorspeller is van het genoegen nemen met minder relaties in zowel mannen als vrouwen. De resultaten worden gepubliceerd in de decembereditie 2013 van het Journal of Personality and Social Psychology.
“Degenen met een grotere angst om alleenstaand te zijn, zijn bereid om genoegen te nemen met minder in hun relaties”, zegt Spielmann.”Soms blijven ze in relaties waar ze niet gelukkig mee zijn, en soms willen ze daten met mensen die niet zo goed voor hen zijn.
Onderzoekers onderzochten verschillende monsters van Noord-Amerikaanse volwassenen, bestaande uit U of T studenten en gemeenschapsleden uit Canada en de Verenigde Staten. De gemiddelde leeftijd van de bemonsterde personen was ongeveer 30, maar de respondenten varieerden in leeftijd van 17 tot 78.
Een verrassende bevinding was dat degenen die bang waren single te zijn, herkenden dat ze slechte beslissingen namen over met wie ze zouden willen omgaan. Toen onderzoekers mensen bijvoorbeeld vroegen in welke mate ze iemand wilden daten die bijzonder knap was, erkenden zij die single waren dat ze vreesden dat de persoon niet aardig leek en dat ze minder snel een succesvolle, langdurige relatie zouden hebben met de persoon.
Dit suggereert dat diegenen die bang zijn om single te zijn, niet noodzakelijkerwijs oogkleppen hebben als het gaat om het nemen van hun relatiebeslissingen, zegt ze. Maar ze lijken een relatie zo graag te willen dat ze bereid zijn om een paar waarschuwingssignalen over het hoofd te zien.
Onderzoekers vonden ook bewijs dat het beeld van een oudere, alleenstaande vrouw als prototype van angst om alleenstaand te zijn, misschien niet waar zou zijn. De studie toonde aan dat zowel mannen als vrouwen vergelijkbare niveaus van zorg delen over alleenstaand zijn.
Deze website bevat info die mogelijks niet geschikt is voor kinderen. U bevestigt minstens 16 jaar te zijn. Deze website gebruikt cookies. U gaat daarmee akkoord.
