Uit onderzoek blijkt dat er een verband bestaat tussen prosociale eigenschappen en
Photo by Ryno Marais
aantrekkelijke mensen. Mooie mensen worden bijvoorbeeld gezien als vriendelijker en behulpzamer, en vice versa.
‘Beoordeel een boek niet op zijn kaft’ is een veelgehoord gezegde dat onderstreept hoe belangrijk het is om een harde eerste indruk te vermijden die alleen op uiterlijk is gebaseerd. Vaak komt uiterlijk, bewust of onbewust, op de voorgrond als het gaat om de snelle evaluatie van persoonlijkheid , waarbij mooie fysieke kenmerken worden toegeschreven aan positieve menselijke kwaliteiten. Een onderzoek gepubliceerd in het Journal of Economic Behavior and Organization suggereerde dat aantrekkelijke mensen vaak als prosociaal worden gezien.
Ze worden als behulpzamer, onbaatzuchtiger, aardiger en zorgzamer beschouwd, volgens de resultaten van de studie. Dit perspectief is tweeledig, aangezien iemand met prosociale kwaliteiten ook automatisch aantrekkelijk wordt geacht.
Er is een inherente cognitieve bias ten opzichte van mooie mensen. Oordeelvorming is ongelooflijk snel en gebeurt binnen enkele seconden, allemaal gebaseerd op het fysieke uiterlijk van de persoon. Onderzoekers hebben deze bias ‘beauty premium’ genoemd, wat duidt op een bias in de gunstige behandeling van mooie mensen. Men gelooft dat ze betrouwbaar, zelfverzekerd zijn en geweldige sociale vaardigheden hebben.
De connectie tussen schoonheid en altruïsme
De studie had als doel om het verband tussen prosociaal gedrag en fysieke aantrekkelijkheid te begrijpen. De onderzoekers voerden een interessant onderzoek uit om dit verband verder te begrijpen.
De studie omvatte 249 deelnemers die avatars zagen van mensen die de “Dictator Game” hadden gespeeld, waarbij de spelers besloten hoeveel geld ze aan anderen zouden geven. Deelnemers moesten raden hoe genereus elke avatar was en vervolgens hun aantrekkelijkheid beoordelen.
Het hoofdexperiment bestond uit twee delen. In het eerste deel kregen deelnemers acht avatars (vier mannen, vier vrouwen) van deelnemers uit de voorstudie voorgeschoteld en werd hen gevraagd te raden hoeveel tokens de deelnemer die door de avatar werd vertegenwoordigd aan de andere speler in de Dictator Game gaf. Vijftig procent van de avatars was aantrekkelijk en 50% was onaantrekkelijk. De onderzoekers wilden weten of deelnemers geloofden dat aantrekkelijke avatars meer tokens aan de andere speler gaven, d.w.z. zich prosociaal gedroegen.
In het tweede deel kregen deelnemers medium-aantrekkelijke avatars en informatie over hoeveel tokens ze elk aan de andere persoon in de Dictator Game gaven. Later werd deelnemers gevraagd om te herinneren hoeveel tokens elke avatar gaf en om de aantrekkelijkheid van elke avatar te beoordelen.
De resultaten lieten zien dat aantrekkelijke avatars naar verwachting meer geld zouden geven, en ook genereuze avatars die geld doneerden, werden beoordeeld en gezien als aantrekkelijk.
De resultaten van het eerste deel van het experiment lieten zien dat deelnemers gemiddeld verwachtten dat spelers met aantrekkelijke avatars 46 tokens aan de andere speler zouden geven, terwijl ze verwachtten dat spelers met onaantrekkelijke avatars 36 tokens zouden geven. Met andere woorden, deelnemers geloofden dat spelers met aantrekkelijke avatars zich prosociaal gedroegen.
Het tweede deel van het experiment onthulde dat avatars van spelers die meer tokens aan de andere partij gaven, als aantrekkelijker werden gezien. Op de aantrekkelijkheidsschaal van 0-100 werden egoïstische spelers gemiddeld beoordeeld als 45, terwijl prosociale spelers werden beoordeeld als 48. Dit gebeurde ondanks het feit dat alle avatars in dit deel van het experiment een gemiddelde aantrekkelijkheid hadden. Tot slot lieten de resultaten zien dat individuen die aantrekkelijke mensen als prosociaal beschouwen, ook de neiging hebben om prosociale individuen als aantrekkelijker te zien.
Het richt zich op de bidirectionele relatie tussen de positieve eigenschap en kenmerken. De studie suggereert ook via de experimenten dat wanneer iemand zich bezighoudt met prosociaal gedrag, hij of zij als aantrekkelijk wordt gezien. Het is als twee kanten van een medaille. De ene evaluatie is gebaseerd op oppervlakkige, huiddiepe schoonheid, waarbij mooie mensen als aardig worden gezien, terwijl aan de andere kant schoonheid wordt getekend door de waarden van vrijgevigheid en vriendelijkheid te begrijpen.
Een nieuw sociaal experiment heeft ontdekt dat mensen verwachten dat aantrekkelijke individuen zich prosociaal gedragen. Degenen die verwachten dat aantrekkelijke mensen zich prosociaal gedragen, hebben ook de neiging om individuen die zich prosociaal gedragen als aantrekkelijker te beoordelen. De studie werd gepubliceerd in het Journal of Economic Behavior and Organization .
Mensen vormen zich heel snel een oordeel over anderen. Onderzoeken tonen bijvoorbeeld aan dat mensen minder dan een seconde nodig hebben om een oordeel te vormen over de vraag of een ander individu een bedreiging lijkt of niet. Op dezelfde manier vormen mensen zich heel snel een mening over de aantrekkelijkheid, betrouwbaarheid, intelligentie en vele andere belangrijke kenmerken van anderen. Zulke snelle oordelen vormen vaak de basis van sociale interacties.
Aantrekkelijkheid is zo’n belangrijk kenmerk. Fysieke aantrekkelijkheid is zo invloedrijk dat onderzoekers spreken over een ‘beauty premium’: de voorkeursbehandeling die fysiek aantrekkelijke personen ontvangen in interacties met anderen. Onderzoeken geven aan dat aantrekkelijke personen worden gezien als betrouwbaarder , coöperatiever en sociaal vaardiger in vergelijking met hun minder aantrekkelijke leeftijdsgenoten.
Omdat aantrekkelijkheid echter deels een subjectief oordeel is, blijft het onduidelijk of aantrekkelijke personen daadwerkelijk over al deze positieve eigenschappen beschikken, of dat mensen personen met positieve psychologische kenmerken simpelweg als aantrekkelijker beschouwen.
Auteur van de studie Kajsa Hansson en haar collega’s wilden het verband onderzoeken tussen waargenomen aantrekkelijkheid en prosociaal gedrag. Ze wilden begrijpen waarom mensen vaak vertrouwen op aantrekkelijkheid om verwachtingen te vormen over het prosociale gedrag van anderen. De auteurs stelden de hypothese op dat aantrekkelijkheid de verwachtingen van prosociaal gedrag beïnvloedt (mensen verwachten dat aantrekkelijke individuen zich prosociaal gedragen) en dat prosociaal gedrag de waargenomen aantrekkelijkheid vergroot. In het bijzonder stelden ze de hypothese op dat mensen die verwachten dat aantrekkelijke individuen zich prosociaal gedragen, ook eerder geneigd zouden zijn om prosociaal gedragende individuen aantrekkelijker te vinden.
“Als we alles bij elkaar nemen, onthult ons onderzoek een fascinerende link tussen aantrekkelijkheid en prosociaal gedrag. We ontdekten dat mensen vaak verwachten dat aantrekkelijke personen zich genereuzer gedragen. Het omgekeerde is echter ook waar: genereuze personen worden als aantrekkelijker gezien. Door deze bidirectionele relatie te ontdekken, vergroot het onderzoek ons begrip van de dynamische aard van de menselijke sociale perceptie, die wordt gevormd door een mix van subtiele signalen, verwachtingen en vooroordelen. Als we dit begrijpen, kunnen we onze vooroordelen uitdagen, wat leidt tot eerlijkere oordelen en acties,” concludeerden de auteurs van het onderzoek.
De studie werpt licht op een intrigerende link tussen prosociaal gedrag en percepties van aantrekkelijkheid. Het was echter een online experiment met avatars, en het bestudeerde prosociale gedrag was simpelweg de distributie van gametokens, wat beperkte echte waarde had voor deelnemers. Als een studie het beoordelen van echte, fysiek aanwezige mensen in plaats van avatars zou omvatten en veeleisender prosociaal gedrag zou omvatten, zouden de resultaten kunnen verschillen.
Deze website bevat info die mogelijks niet geschikt is voor kinderen. U bevestigt minstens 16 jaar te zijn. Deze website gebruikt cookies. U gaat daarmee akkoord.
