Kan hoe je je voelt over je lichaam verband houden met hoe je naar posts op sociale
Photo by Magnet.me
media kijkt? Een studie gepubliceerd in Computers in Human Behavior volgde de oogbewegingen van vrouwen tijdens het bekijken van Instagram-berichten om te bepalen hoe hun kijkgedrag zich verhoudt tot hun lichaamsbeeld.
Sociale media zijn voor de meeste mensen een bijna onontkoombaar onderdeel van het dagelijks leven. Hoewel sociale media verbinding en communicatie kunnen bevorderen, is er met toenemende populariteit een verhoogd risico om te worden blootgesteld aan schadelijke ideeën of afbeeldingen. Een bijzonder vaak voorkomend negatief resultaat van het gebruik van sociale media is de sociale vergelijking van zichzelf met geïdealiseerde lichaamstypes, wat leidt tot een negatief zelfbeeld en een lager zelfbeeld.
Dit fenomeen komt vooral voor bij het gebruik van Instagram, een sociale mediasite die zich specifiek richt op afbeeldingen. Eye-tracking is een handig hulpmiddel voor dergelijke situaties en kan helpen bepalen hoe mensen omgaan met afbeeldingen, inclusief het suggereren of ze top-down of bottom-up verwerking gebruiken. Deze studie probeerde te begrijpen waar de ogen van mensen op gefixeerd zijn in beelden en hoe dat zich verhoudt tot het lichaamsbeeld.
Voor hun onderzoek gebruikten Graham G. Scott en zijn collega’s 60 mensen die zich identificeerden als vrouwen die van een universiteit waren gerekruteerd om als steekproef te dienen. 93% van de deelnemers had Instagram en de 7% die dat niet had, gaf aan bekend te zijn met de site. Deelnemers kregen afbeeldingen te zien van alleen het gezicht of alleen het lichaam van vrouwen met ondergewicht, gemiddeld of overgewicht.
Deelnemers bekeken een 3 x 4 foto-array die was gemaakt om eruit te zien als de lay-out van Instagram op een mobiele telefoon. De array bevatte 2 foto’s van elke aandoening. Deelnemers beoordeelden hun eigen lichaamstevredenheid. Hun oogbewegingen tijdens het bekijken van de foto-array werden geregistreerd met behulp van een eye-tracker.
De resultaten wezen op een aandachtsbias voor lichamen met ondergewicht en gemiddelde gezichten. Dit betekende dat deelnemers langer naar gemiddelde gezichten en lichamen met ondergewicht keken en meer geneigd waren zich op die beelden te fixeren. Deze resultaten zijn in overeenstemming met de huidige schoonheidsnormen die de voorkeur geven aan magere lichamen en gemiddelde gezichten.
Afbeeldingen van lichamen werden vaker en langer bekeken dan afbeeldingen van gezichten. Dit kan zijn omdat lichamen meer aanwijzingen geven over iemands gewicht dan gezichten, dus deze afbeeldingen kunnen informatiever zijn voor gebruikers die zichzelf vergelijken met anderen.
Interessant is dat uit de studie bleek dat iemands eigen gevoelens over hun lichaam van invloed kunnen zijn op welke beelden ze kijken en hoe lang ze ernaar kijken. Degenen die minder tevreden waren met hun eigen lichaam, hadden de neiging om afbeeldingen van ondergewicht en gezichten te vermijden.
De resultaten toonden steun voor het idee dat beeldinhoud bottom-upverwerking aanstuurde en dat persoonlijke attitudes top-downverwerking beïnvloedden. Bij bottom-up verwerking wordt begonnen met de basisinformatie of -gegevens en vervolgens opgebouwd tot een volledig begrip of perceptie. Het wordt aangedreven door de onbewerkte gegevens die we van onze zintuigen ontvangen. Aan de andere kant houdt top-down verwerking in dat we onze bestaande kennis en verwachtingen gebruiken om nieuwe informatie te interpreteren.
Voor bottom-up verwerking hadden de visuele kenmerken van de afbeeldingen (bijvoorbeeld de lichaamsvorm en het afgebeelde lichaamsdeel) invloed op hoe lang en hoe vaak deelnemers ernaar keken. Dus de onbewerkte, sensorische gegevens (de afbeeldingen) bepaalden het gedrag van de deelnemers.
Aan de andere kant, voor top-down verwerking, beïnvloedden de zelfpercepties van de deelnemers waar ze keken en hoe vaak. Als een deelnemer bijvoorbeeld niet tevreden was met haar eigen lichaam, keek ze misschien minder vaak naar afbeeldingen van vrouwen met ondergewicht, misschien vanwege toegenomen angst of ongemak.
Deze studie heeft interessante en belangrijke stappen gezet om beter te begrijpen hoe vrouwen naar afbeeldingen op sociale media kijken. Desondanks zijn er beperkingen op te merken. Een van die beperkingen is dat deelnemers alleen vrouwen waren en alleen afbeeldingen van vrouwen te zien kregen. Toekomstig onderzoek zou zich kunnen uitbreiden en genderdiversiteit in steekproef en stimuli kunnen bieden. Bovendien gebruikte deze studie afbeeldingen zonder begeleidende tekst, en eerder onderzoek suggereert dat tekst of opmerkingen met afbeeldingen een mediërend effect kunnen hebben.
“Concluderend, door de oogbewegingen van vrouwelijke Instagram-gebruikers te meten terwijl ze stimulusreeksen bekeken met afbeeldingen van vrouwelijke lichamen en gezichten met onder-, gemiddeld- en overgewicht, vonden we verschillende effecten van bottom-up en top-down factoren. Deze manifesteerden zich anders in ‘waar’ en ‘wanneer’-metingen van oogbewegingsgedrag’, schreven de onderzoekers.
“De bottom-up factoren zoals Lichaamsdeel en Lichaamsvorm bepaalden met name de ‘wanneer’-metingen van oogbewegingen, terwijl de lichaamstevredenheid van de deelnemers top-down de ‘waar’-metingen beïnvloedde. Deelnemers gaven selectief aandacht aan lichamen boven gezichten en gaven over het algemeen de voorkeur aan afbeeldingen met ondergewicht en gemiddeld boven die met overgewicht. Deelnemers vermeden te kijken naar afbeeldingen die hun eigen gebieden van tevredenheid van het onderlichaam weerspiegelden.
“Deze resultaten geven inzicht in de mechanismen van een potentieel gevaarlijke cyclus die wordt gepromoot door sociale mediaplatforms; blootstelling aan schadelijke beelden leidt tot opwaartse sociale vergelijking en dientengevolge tot persoonlijke tevredenheid bij gebruikers. Dit zou op zijn beurt een perceptuele neiging kunnen bevorderen om selectief aandacht te besteden aan meer schadelijke stimuli.”
Deze website bevat info die mogelijks niet geschikt is voor kinderen. U bevestigt minstens 16 jaar te zijn. Deze website gebruikt cookies. U gaat daarmee akkoord.
