Hoe het verschil te zien tussen lichaamsdysmorfe stoornis en een slecht lichaamsbeeld

29/03/2023

Geschatte tijd om tekst te lezen: 9 minu(u)t(en)

Je bent zeker niet de enige als je lichaam gecompliceerde gevoelens

Photo by Christopher Campbell

oproept. Lichaamsbeeld – gedefinieerd door de American Psychological Association (APA) als het mentale beeld dat je hebt van je lichaam, inclusief zowel fysieke kenmerken als je houding ten opzichte van deze eigenschappen – is iets waar veel mensen tot op zekere hoogte mee worstelen . Een gezond lichaamsbeeld betekent objectief naar je uiterlijk kijken en je waarde niet afmeten aan hoe je eruit ziet, zoals SELF eerder meldde. Een niet-gezond perspectief kan daarentegen een negatieve invloed hebben op uw fysieke en mentale welzijn en kan van invloed zijn op alles, van zelfrespect en gemoedstoestand tot hoe u functioneert op het werk en in sociale situaties. ¹

Een van de meer ernstige problemen met het lichaamsbeeld is een psychische aandoening die bekend staat als body dysmorphic disorder (BDD). “BDD is een relatief veel voorkomende psychiatrische stoornis die bij ongeveer 2 op de 100 mensen voorkomt”, vertelt Angela Fang, PhD , een assistent-professor in de psychologie aan de Universiteit van Washington die de aandoening bestudeert, aan SELF. ²

In de huidige wereld van geretoucheerde afbeeldingen op sociale media, uiterlijkveranderende plastische operaties en ongebreideld perfectionisme komt een slecht lichaamsbeeld maar al te vaak voor . vrouwen, 39% van de mannen en 75% van de 16- tot 25-jarigen rapporteerden problemen met het lichaamsbeeld. ³ De prevalentie van deze problemen kan het moeilijk maken om erachter te komen of negatieve gedachten over je lichaam een lichamelijke dysmorfe stoornis zijn of iets minder ernstigs (maar niettemin verontrustend!).

Als jij of iemand die je kent worstelt met BDD, vind je hier meer informatie over wat het betekent, hoe het wordt gediagnosticeerd, wat het kan veroorzaken en hoe het wordt behandeld.

Wat zijn de symptomen van een lichaamsdysmorfe stoornis?

“Hoewel iedereen zich zorgen kan maken over het uiterlijk, brengt BDD dergelijke zorgen met zich mee die meer dan een uur per dag in beslag nemen en bestaan uit obsessies en dwanghandelingen die verband houden met het verhelpen of verbeteren van deze waargenomen onvolkomenheden”, zegt Dr. Fang. “Bovendien is het belangrijkste kenmerk van lichamelijke dysmorfie het waarnemen van een fout in het eigen uiterlijk die niet opvalt voor anderen.” Volgens de APA kan deze waargenomen fout (of tekortkomingen) volledig ingebeeld zijn, of zo klein dat niemand anders het zou zien.

BDD is een psychiatrische stoornis; het is geclassificeerd onder obsessief-compulsieve en aanverwante stoornissen in de vijfde editie van de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Health Disorders (DSM-5), de gezaghebbende gids voor het diagnosticeren van psychische aandoeningen, wat betekent dat u aan een specifieke reeks criteria moet voldoen om een diagnose te krijgen. De vier belangrijkste criteria voor BDD beschreven in de DSM-5 zijn:

Preoccupatie met een of meer waargenomen gebreken of tekortkomingen in iemands fysieke verschijning die niet waarneembaar zijn of die voor anderen onbeduidend lijken.
Herhaaldelijk gedrag vertonen (zoals in de spiegel kijken, overmatig verzorgen, huidplukken, geruststelling zoeken) of mentale handelingen uitvoeren (zoals het uiterlijk vergelijken met dat van anderen) als reactie op de zorgen over het uiterlijk.
Als gevolg van deze preoccupatie klinisch significant lijden of beperkingen ervaren op het gebied van sociaal, beroepsmatig of ander functioneren. (Met andere woorden, uw uiterlijke zorgen belemmeren uw vermogen om uw werk te doen, te socialiseren en/of anderszins uw leven te leiden.)
De zorgen over het uiterlijk zijn niet eerder toe te schrijven aan een andere psychische stoornis, zoals een eetstoornis. (Iemand met een eetstoornis kan bijvoorbeeld symptomen hebben van een lichaamsdysmorfe stoornis, zoals obsessieve preoccupatie met gewicht, lichaamsvet of lichaamsgrootte. Bij BDD is de preoccupatie echter meestal gericht op een bepaald lichaamsgebied, niet op het totale gewicht of de grootte .)

U kunt geen zelfdiagnose stellen door online een body dysmorphic disorder-test te doen. “Om een diagnose van BDD te krijgen, moet u worden geëvalueerd door een gediplomeerd therapeut in de geestelijke gezondheidszorg die obsessies en compulsies met betrekking tot uiterlijke problemen, hun impact op uw leed en functioneren zal beoordelen , en ook of de uiterlijke problemen waarneembaar zijn”, zegt Dr. zegt Fang. Onthoud dat een cruciaal aspect van een lichaamsdysmorfe stoornis is dat de gebreken die u in uw uiterlijk ziet, nauwelijks of totaal onzichtbaar zijn voor anderen.

Wat zijn enkele veelvoorkomende gedragingen van een lichaamsdysmorfe stoornis?

Nogmaals, alleen een erkende professional in de geestelijke gezondheidszorg kan de diagnose BDD bij u stellen, maar er zijn enkele belangrijke gedragingen waar u op moet letten. Volgens Rebecca Boswell, PhD , een toezichthoudende psycholoog bij het Princeton Center for Eating Disorders in het Princeton Medical Center van Penn Medicine, zijn de meest voorkomende tekenen van gedrag gerelateerd aan lichaamsdysmorfie:

Je uiterlijk herhaaldelijk controleren in spiegels of reflecterende oppervlakken die je passeert (zoals etalages)
Proberen je uiterlijk aan te passen door middel van praktijken zoals overmatig sporten, huidplukken of overmatige verzorgingspraktijken (zoals het hebben van een uitgebreide make-uproutine die je niet zonder het huis kunt verlaten, of die absoluut elk uur opnieuw moet worden aangebracht)
Voortdurend je uiterlijk vergelijken met dat van anderen

“Zelfs wanneer een persoon met het uiterlijk van BDD verandert (zelfs na cosmetische chirurgie), blijven ze zich vaak zorgen maken over ‘lelijk’ zijn en/of sociaal afgewezen worden op basis van hun uiterlijk,” vertelt Dr. Boswell aan SELF.

De mate van preoccupatie die iemand met BDD heeft met zijn waargenomen tekortkomingen, kan buitengewoon slopend zijn en leiden tot een laag zelfbeeld, sociaal isolement en zelfs zelfmoordgedachten. ⁵ “Iemand met BDD kan het belang van zijn uiterlijk in sociale situaties overschatten en denken: ‘Iedereen op dit feest staart naar X-kenmerk. Ik ben zo lelijk en niet geliefd”, zegt Dr. Boswell. “Dit leidt tot negatieve gevoelens zoals sociale angst en schaamte, die mensen proberen te neutraliseren met vermijding (‘Ik ga gewoon nooit meer naar een feestje’) of rituelen (‘Als ik mijn make-up goed doe, zal X-trek er beter uitzien’ ; ‘Is mijn make-up nog op zijn plaats? Even kijken…’). In plaats van die overtuigingen uit te dagen en te werken aan een evenwichtiger zelfgevoeldat heeft minder te maken met hun lichaam en meer met hun interne kwaliteiten en waarden, mensen met een lichamelijke dysmorfe stoornis komen vast te zitten in een cyclus van angst en lichaamsbeeld, zegt dr. Boswell.

Volgens Dr. Fang hebben mensen met een lichaamsdysmorfe stoornis ook de neiging om verschillende behandelingen na te streven waarvan ze denken dat ze hun uiterlijk zullen verbeteren, zoals het zoeken naar advies over gewichtsverlies of het ondergaan van cosmetische ingrepen om een bepaald lichaamsdeel te veranderen. “Maar de overgrote meerderheid [van de mensen] vindt ze niet nuttig en soms vinden ze dat ze de zaken alleen maar erger maken”, zegt ze, omdat de preoccupatie met waargenomen gebreken na de procedure niet verdwijnt.

Wat triggert body dysmorphic disorder?

“Onderzoek suggereert dat BDD kan worden veroorzaakt door een combinatie van psychologische, sociale en biologische factoren”, zegt Dr. Fang. ⁴ “BDD is in verband gebracht met vroege traumatische ervaringen in de kindertijd, waaronder uiterlijkgerelateerd plagen, culturele idealen en hoge normen voor schoonheid, en sterke overtuigingen over het belang van aantrekkelijkheid.” ⁶ Echter, omdat het meeste onderzoek naar lichamelijke dysmorfe stoornis mensen vraagt hoe ze over hun lichaam denken op het moment van de studie, in plaats van hen gedurende een langere periode te volgen, is het moeilijk om sterke oorzaak-en-gevolg conclusies te trekken, Dr. Fang voegt toe.

Het hebben van een familielid in de eerste graad met een obsessief-compulsieve stoornis kan ook de kans vergroten dat een persoon een lichaamsdysmorfe stoornis ontwikkelt, zegt dr. Boswell. Ze wijst op bepaalde omgevingsfactoren die waarschijnlijk bijdragen aan de aandoening, waaronder deelname aan activiteiten die de nadruk leggen op uiterlijk en lichaamsgrootte (zoals sport en dans), overmatig gebruik van sociale media en gepest of geplaagd worden over fysieke eigenschappen.

Hoewel er weinig onderzoek is gedaan naar het verband tussen lichaamsdysmorfe stoornis en eetstoornissen, heeft een studie uit 2020, gepubliceerd in het tijdschrift Eating and Weight Disorders, 1.665 leden van een gezondheidsclub ondervraagd en vastgesteld dat degenen die symptomen van een eetstoornis vertoonden 12 keer zoveel kans hadden om aan de criteria te voldoen. voor lichaamsdysmorfe stoornis dan degenen die dat niet deden. ⁷

Volgens de APA treft body dysmorphic disorder bijna evenveel mannen als vrouwen: ongeveer 2,5% van de mannen en 2,2% van de vrouwen in de VS heeft de aandoening. ⁸ Hoewel er niet veel onderzoek is gedaan naar wanneer de symptomen van een lichamelijke dysmorfie typisch merkbaar worden, stelt de DSM-5 dat de gemiddelde aanvangsleeftijd 16 jaar is.

Zijn er verschillende soorten lichaamsdysmorfe stoornissen?

Volgens Dr. Fang komt gezichtsdysmorfie veel voor bij mensen met een lichaamsdysmorfe stoornis, hoewel het geen specifieke aandoening is. “De meeste mensen met BDD maken zich zorgen over aspecten van hun gezicht die anderen niet opmerken, zoals de grootte of vorm van hun neus of de textuur van hun huid of haar”, zegt ze.

Spierdysmorfie daarentegen is een ‘specificatie’ voor de diagnose van een lichaamsdysmorfe stoornis, wat in wezen betekent dat het een apart type stoornis is. “Mensen met spierdysmorfie denken misschien dat ze er ‘zwak’ of ‘klein’ uitzien, terwijl ze er in werkelijkheid normaal of zelfs erg gespierd uitzien,” zegt Dr. Boswell. “Ze kunnen overmatig gewichtheffen, anabole androgene steroïden gebruiken en / of een zeer strikt eiwitgebaseerd dieet volgen om er sterker en gespierder uit te zien.”

Sommige deskundigen zijn van mening dat spierdysmorfie (soms in de volksmond “bigorexia” genoemd) eigenlijk een soort eetstoornis zou kunnen zijn, in tegenstelling tot een soort lichaamsdysmorfe stoornis. “Onderzoek suggereert dat mensen met spierdysmorfie vaak gelijkaardige gedachten en patronen onderschrijven als mensen met een eetstoornis,” zegt Dr. Boswell, eraan toevoegend dat er meer onderzoek naar spierdysmorfie nodig is om te begrijpen hoe het te behandelen en te voorkomen. ⁹

Hoe ziet de behandeling van een lichamelijke dysmorfiestoornis eruit?

“Lichaamsdysmorfe stoornis wordt typisch behandeld als andere vormen van ocs; vaak met cognitieve gedragstherapie (CGT) die doorgaans blootstelling en responspreventie (ERP) omvat, “zegt Dr. Boswell. Dit type behandeling houdt in dat je leert om negatieve en/of vervormde gedachten over je lichaam uit te dagen wanneer ze opkomen, je emotionele regulatievaardigheden opbouwt zodat deze gedachten je niet zo veel beïnvloeden, en probeert af te wijken van gedragingen zoals lichaamscontrole. en overmatige verzorging die negatieve gedachten over het lichaamsbeeld versterken.

Een andere benadering van de behandeling van lichaamsdysmorfe stoornissen is acceptatie- en commitment-therapie. “ACT richt zich op het ontwikkelen van mindfulness en acceptatievaardigheden, evenals het creëren van een waardengedreven leven buiten de zorgen om het uiterlijk”, zegt Dr. Boswell. ¹⁰ Het doel is om af te stappen van de preoccupatie met het lichaamsbeeld naar een meer lichaamsneutrale benadering .

Als je worstelt met een negatief lichaamsbeeld, kan het helpen om contact op te nemen met een erkende therapeut voor behandeling. Als je nog niet naar een therapeut gaat, maar wel een huisarts hebt die je vertrouwt, kun je hem vertellen wat er aan de hand is, zodat hij je mogelijk kan doorverwijzen naar een specialist in de geestelijke gezondheidszorg. U kunt ook zoeken naar therapeuten bij u in de buurt die gespecialiseerd zijn in problemen met het lichaamsbeeld en/of obsessief-compulsieve stoornis, en hen vragen of zij al dan niet ervaring hebben met het behandelen van lichamelijke dysmorfe stoornis. Hier zijn enkele tips voor ZELFadvies over het vinden van een betaalbare therapeut , evenals een cultureel bekwame . De International OCD Foundation heeft ook enkele tips voor het vinden van de juiste therapeut, evenals een lijst met aanbiedersin het hele land die gespecialiseerd zijn in OCS, inclusief BDD.

Het is ook van cruciaal belang om op te merken dat hoewel een officiële diagnose nuttig kan zijn voor het begeleiden van de behandeling, het niet nodig is om er een te hebben – u verdient niet minder ondersteuning als u niet aan de diagnostische criteria voldoet. Als uw problemen met het lichaamsbeeld uw kwaliteit van leven in enige mate verstoren, is dat reden genoeg om hulp te zoeken.