Meer expliciete seks in series gemaakt door vrouwen
SEKS- EN RELATIEONDERZOEK

taylorjamesphotos (CC0), Pixabay
Sex sells’ is een populaire uitspraak onder producenten en die maken er dan ook gretig gebruik van. Seksualiteit in de media is tegenwoordig geen taboe meer. Neem als voorbeeld het televisieprogramma ‘Sex and the City’, wat een onschuldige vrouwenserie lijkt, maar waar in elke aflevering zeker twee seksscènes voorkomen. Wie naar Amerikaanse series kijkt, wordt om de haverklap met expliciete seksscènes geconfronteerd.
Dat komt zo: de series zijn door vrouwen geschreven. De laatste tien jaar is expliciete en ongewone seks bijna mainstream geworden in fictiereeksen op Amerikaanse betaalzenders.
Opvallend is ook dat de seks bijna altijd confronterend, lelijk en stuntelig is. De actie wordt onderbroken, ledematen zitten in de weg, er wordt ruzie gemaakt.
Er komen vreemde fantasieën en fetisjen aan bod, die zonder schroom worden benoemd en getoond. Het sierlijke, vloeiende paardansen onder satijnen lakens van weleer is helemaal weg.
In haar grensverleggende, met een Emmy Award bekroonde reeks ‘Girls’, werpt scenariste en hoofdrolspeelster Lena Dunham een komische blik op de talloze vernederingen en zeldzame overwinningen van een bont gezelschap vrouwelijke twintigers. Hannah, Marnie, Jessa en Shoshanna proberen de geheimen van het leven nog altijd te doorgronden. Dat gezegd: de serie komt verrassend dicht bij het echte leven – zonder dat het meteen een realitysoap is – waarin liefde, werk, familie en vrienden centraal staan. En waarin vier vriendinnen openlijk praten over de tegenvallende bedprestaties van hun vriend, vreemdgaan met de vader van je oppaskinderen, anale seks, standjes in bed, al dan niet terecht dumpen van vriendjes, maar elkaar ook voor rotte vis uitmaken als dat nodig is.
Maar anders dan in vrouwenseries als Sex & The City, waar de seks glamoureus, opwindend en hilarisch is, is ze in Dunhams wereld ongepolijst, grimmig en deprimerend. De ‘meisjes’ belanden te vaak in ongewenste situaties. En ze delven bijna altijd het onderspit.
Die ruwe seks brengt ons op de volgende controverse: Dunhams blote lichaam. Dunham, die het personage Hannah Horvath speelt, wordt geregeld naakt genomen. Maar, zoals gezegd, Dunham is geen doorsnee Hollywoodactrice. Daarvoor is ze te dik en lubbert haar ondergoed te veel om haar heen.
Lena Dunham heeft op dat vlak met Girls ongetwijfeld de toon gezet.
Lieflijk is het allemaal geenszins. Misschien is dat wat deze nieuwe generatie vrouwelijke tv-makers duidelijk wil maken: wij zijn geen zachtaardige bloemetjes die je zomaar kunt plukken, wij nemen onze neuroses mee naar bed en we gooien ze recht in je gezicht. En we verwachten van jullie hetzelfde.
In het tijdschrift J/M Pubers wordt gesproken over dit soort beelden, die een inspiratiebron vormen voor jongere pubers en adolescenten. Vaak is het gevolg dat zij na het veelvuldig bekijken van dit soort beelden het verschil niet meer zien tussen fantasie en werkelijkheid. Jongeren zijn er vaak van overtuigd dat wat zij zien op tv ook in het echte leven zo gebeurt.
Cultivatie
In veel onderzoeken naar de invloed van seksualiteit in de media op jongeren wordt ingegaan op de cultivatietheorie. Deze theorie houdt in dat blootstelling aan bepaalde beelden in de media leidt tot verandering van het beeld van de werkelijkheid. In dit geval gaat het om blootstelling aan seksualiteit in de media en de eventuele handelingen van jongeren na het zien van dit soort beelden.
Eerder onderzoek bevestigt dat de media vaak een verkeerd beeld geven van situaties, waardoor vooral jongeren zich laten beïnvloeden. Vooral het beeld dat de media geven van intimiteit tussen mannen en vrouwen is meestal misleidend. Zo zijn vrouwen vaker naakt op televisie te zien dan mannen en zijn mannen vaak dominant en vrouwen onderdanig. Door het veelvuldig zien van dit soort beelden gaan jongeren zich hieraan spiegelen.
Bronnen
http://www.standaard.be/cnt/dmf20160408_02226904
http://www.wrmmagazine.nl/seks-in-de-media-iets-om-over-na-te-denken/