Onderzoek suggereert dat de onbeleefdheid van politici op sociale media averechts werkt
In tijden van intense politieke onenigheid laten politici soms beleefdheid varen en nemen
ze hun toevlucht tot respectloos gedrag. Maar hoe beïnvloedt dit de publieke opinie? Volgens een studie gepubliceerd in Social Psychological and Personality Science trekt onbeleefdheid niet de publieke belangstelling zoals eerder werd gedacht. In plaats daarvan lokt het vaak negatieve reacties uit bij het grote publiek.
Onbeleefdheid verwijst naar het gebruik van grof of respectloos taalgebruik, zoals uitschelden, spot en vulgariteit. Sommigen geloven dat het gebruik van onbeleefdheid in de politiek de aandacht van het publiek kan trekken, wat kan leiden tot voordelen zoals een groter publiek en meer invloed. Deze studie daagt echter het idee uit dat onbeleefdheid een effectieve politieke strategie is. Het onderzoekt de mogelijkheid dat onbeleefdheid daadwerkelijk kan leiden tot morele afkeuring en verminderde belangstelling van het publiek.
De studie, uitgevoerd door Matthew Feinberg en Jeremy A. Frimer, bestond uit meerdere onderzoeksmethoden, waaronder longitudinale en experimentele benaderingen. In studies 1a en 1b analyseerden de onderzoekers bijvoorbeeld de Twitter-feeds van Donald Trump en Joe Biden in de loop van de tijd. Ze onderzochten de relatie tussen onbeleefdheid in hun tweets en het aantal nieuwe volgers de volgende dag.
In studie 2 rekruteerden de onderzoekers 1.479 deelnemers met diverse politieke voorkeuren van Amazon’s Mechanical Turk. De deelnemers lazen burgerlijke of onbeleefde verklaringen van politici en beoordeelden hun interesse om meer van elke politicus te horen.
Bij studie 3 waren 604 deelnemers betrokken die via hetzelfde platform waren gerekruteerd, en zij lazen burgerlijke of onbeschaafde toespraken voor van fictieve democratische of republikeinse politici. De deelnemers beoordeelden hun interesse om meer te horen, gaven morele goedkeuring of afkeuring aan en beoordeelden de mate van aandacht trekken van de toespraak.
De resultaten van deze onderzoeken leverden het bewijs dat onbeleefdheid leidt tot een verminderde interesse om meer van een politicus te horen, in tegenstelling tot eerdere opvattingen. Studies 1a en 1b lieten een significante daling zien in het aantal nieuwe volgers voor politici na onbeleefdheid op Twitter.
Studie 2 onthulde dat deelnemers, ongeacht hun politieke overtuiging, aanzienlijk minder interesse toonden om meer te horen van politici die onbeleefde uitspraken deden.
Studie 3 bouwde voort op deze bevindingen en toonde aan dat de deelnemers meer interesse toonden in het maatschappelijk politieke discours. Bovendien waren er partijverschillen, aangezien Republikeinse deelnemers meer tolerant waren ten opzichte van onbeleefdheid van fictieve Republikeinse politici in vergelijking met hoe Democraten reageerden op onbeleefde uitspraken van Democratische politici. Morele afkeuring van onbeleefdheid speelde een rol bij het verminderen van de belangstelling.
Al met al suggereren deze resultaten dat onbeleefdheid een ineffectieve politieke strategie is, omdat het publiek er negatief op reageert.
Hoewel deze studie licht werpt op de impact van onbeleefdheid op het publiek, zijn er beperkingen waarmee rekening moet worden gehouden. De longitudinale onderzoeken gingen er bijvoorbeeld van uit dat de interesse van het publiek werd beïnvloed door de tweets die volgden, maar het is mogelijk dat mensen de tweets bekeken voor of na het uiten van hun interesse. Daarnaast richtte deze studie zich op Amerikaanse deelnemers en het Amerikaanse politieke systeem. Toekomstig onderzoek moet onderzoeken hoe deze bevindingen breder kunnen worden toegepast.
Concluderend stellen de onderzoekers voor dat politici zich beschaafder moeten gedragen als ze invloed willen hebben. Het is echter vermeldenswaard dat er mogelijk andere functies van onbeleefdheid zijn die het verlies aan interesse compenseren. “Politici zouden gewillig de belangen schaden als hun onbeschaafde retoriek de reputatie van politieke tegenstanders nog meer schade berokkent. Bovendien, als onbeleefdheid de interesse in politiek in het algemeen onderdrukt, zouden gevestigde exploitanten die bang zijn dat het electoraat zich tegen hen keert, er baat bij kunnen hebben om onbeleefdheid te gebruiken om de opkomst van de kiezers te minimaliseren”, schreven de onderzoekers.
“Daarom is het onduidelijk of onfatsoenlijkheid de interesse minimaliseert voor de politicus die onbeleefd handelt, of voor de partij van die politicus in het algemeen. Onderzoek naar het radicale flankeffect ( Simpson et al., 2022 ), waarbij radicale groepen in sociale bewegingen waarnemers ertoe aanzetten om meer gematigde groepen van diezelfde beweging te steunen en suggereert dat onbeleefde politici civiele politici in hun partij er beter uit kunnen laten zien via contrasteffecten. Dus zelfs als onbeschaafde politici de belangstelling van het publiek voor hen verminderen, kunnen ze belangstelling voor hun partijleden opbouwen. Toekomstig onderzoek zou deze belangrijke vragen moeten onderzoeken met betrekking tot hoe onbeleefdheid de interesse beïnvloedt.”
De studie, “ Incivility Diminishes Interest in What Politicians Have to Say ”, is geschreven door Matthew Feinberg en Jeremy A. Frimer.
Bronnen