Orgies zijn van alle tijden

SEKS- EN RELATIEONDERZOEK

De seks- en swingersclubs van vandaag bevinden zich in de seksuele marge van de samenleving, maar ze zijn niets nieuws.

Tegenwoordig heeft het woord orgie vooral een seksuele connotatie, namelijk in de zin van groepsseks. Toch wordt het woord ook gebruikt bij het aanduiden van een activiteit zonder remmingen zoals een drankorgie of drugsorgie

In de Bijbel Oude Testament werd aangegeven dat wanneer mannen meer dan één vrouw konden ondersteunen,  ze vrij waren om polygaam te zijn. Traditie zegt dat koning Solomon 1000 vrouwen had. De afgelopen 2000 jaar hebben de meeste westerse culturen echter monogamie omarmd … maar er zijn heel wat uitzonderingen.

Na lange winters kwam de lente – en “lentekriebels”. Naarmate de dagen langer werden en de agrarische culturen gewassen verbouwden, ontwikkelden velen religieuze rituelen om hun godheden te smeken om goede oogsten en vruchtbaarheid van de dieren. Deze rituelen omvatten vaak het loslaten van seksuele beperkingen, en sommige hielden rauwe, dronken, openbare en groepsseks in.

Lente-koorts seksfeesten waren vroeger extreem. Velen gebruikten veel alcohol en er was seksueel geweld van zowel vrouwen als mannen. Maar het zou een vergissing zijn om lentefeestjes verkrachting-athons te noemen.

Van het oude Egypte tot Griekenland

De vroegst bekende openbare seksrituelen in de lente vonden plaats in het oude Egypte. De vroege Egyptische mythologie omvat een verhaal dat lijkt op het verhaal van Noach. De zonnegod, Ra, deinsde terug voor de slechtheid van de mensheid en doodde bijna iedereen langs de Nijl. Toen gaf hij toe en beloonde de weinige overlevenden door de velden te overspoelen met bier. Ze werden dronken en smeekten Ra om overvloedige oogsten. Ze namen ook deel aan openbare, orgastische seks zodat Egypte herbevolkte.

Ter herdenking hielden de Egyptenaren elk voorjaar, terwijl de Nijl onder water stond, vruchtbaarheidsfeesten met openbare dronkenschap, dans en groepsseks. Het is niet duidelijk welk deel van de bevolking heeft deelgenomen, maar volgens oude historici deden velen dat wel.

Het vruchtbaarheidsfestival in Egypte beïnvloedde het oude Griekenland, waar Dionysus de god was van wijn, plezier, vruchtbaarheid en religieuze extase. In de oude kunst rijdt Dionysus op een strijdwagen gevolgd door dansers – de vrouwen naakt, de mannen met enorme erecties. De acolieten van de god waren niet bijzonder talrijk, maar ze vierden hem tijdens feesten genaamd orgia (orgieën). Deelnemers moesten zich negen dagen van tevoren onthouden van seks, dus ze wilden graag feesten.

In het vroege Rome was er de vruchtbaarheidsgod Liber. Parades in de lente eerden hem Men droeg grote uit hout gesneden fallussen de stad rond en ze werden door de velden vervoerd. Liber’s lentefestivals culmineerden in een heilig ritueel waarbij een getrouwde edelvrouw betrokken was en een priester die in het openbaar seks had met haar terwijl de gemeenschap toekeek.

Romeinse Bacchanalia

Rond 200 voor Christus namen de Romeinen Dionysus over en veranderden zijn naam in Bacchus. De Romeinse historicus Livy berichtte dat vroege vieringen ter ere van de god, Bacchanalia, driemaal per jaar werden gehouden en zich beperkten tot vrouwen die zich tien dagen van tevoren onthielden van seks.

De Bacchanalia, ook wel de Bacchische mysteriën of orgiën genoemd, waren volgens de Romeinen alle orgastische feesten georganiseerd vanuit de cultus van Dionysos. De Bacchanalia vonden plaats in het heilig woud van Stimulae, nabij Rome, gelegen aan de voet van de Aventijn, niet ver van de Tiber en ook nabij Ostia aan de monding van de rivier.

Oorspronkelijk duurden de Bacchanalia slechts 3 dagen per jaar, en werden enkel vrouwen toegelaten. Onder de hogepriesteres Annia (ook wel Minia) Paculla, waarvan gezegd wordt dat zij de eerste was in Rome, werden de gewoonten echter veranderd naar Etruskisch model. Vanaf nu werden ook mannen toegelaten, beginnende met Paculla’s zonen. Ook was men gebonden aan een eed van geheimhouding om de viering bij te wonen, die nu vijf maal per maand plaatsvond, altijd ’s nachts.

Onder de leiding van Annia Paculla vertwintigvoudigde het aantal volgelingen, zodat op het moment van de vervolgingen (cfr. infra) zo’n 7000 mensen in Rome werden gevonden. de groeiende populariteit wordt deels verklaard door het feit dat de Bacchanalia een van de enige, of zelfs de enige mysteriecultus was waar zowel mannen als vrouwen toegelaten werden na Paculla en omdat het, in tegenstelling tot bijvoorbeeld de Mysteriën van Eleusis zeer weinig elitair was. De seksuele losbandigheid die hieruit voortvloeide was een van de belangrijkste redenen waarom die verboden werd door de Romeinse staat.

In het algemeen werden de Dionysische festivals gekenmerkt door dronkenschap en luidruchtige muziek, waarbij het de gewoonte was houten maskers te dragen of de gezichten te bedekken met bladeren, het lichaam te kleuren met een grote variëteit aan rode en groene tinten en het bekken te bedekken met schapen- en geitenvachten. Ook de Bacchanalia werden gekenmerkt door dronkenschap en uitbundige feesten. Er wordt echter gezegd dat men zich in die dronken toestand ook vergreep aan de ergste zonden, waaronder meineed, seksschandalen, vervalsing of moord, vooral na de veranderingen die Annia Paculla had doorgevoerd.

Uiteindelijk ging Bacchanalia over in massale verkrachting van zowel vrouwen als mannen, met gemompel van opruiing. De Romeinse Senaat had geen bezwaren tegen openbare dronkenschap of seks, maar kon de opstand niet verdragen. In 186 B.C. toen Rome bijna een miljoen inwoners had, meldde Livy de arrestatie van 7.000 bacchanalen, ongeveer 1 procent van de bevolking, van wie de meesten werden geëxecuteerd.

Ondanks deze slachting, rond de Romeinse Middellandse Zee, gingen de vruchtbaarheidsrituelen voor de lente door. In sommigen smeekten priesters de goden om goede oogsten tijdens ceremoniële openbare seks met tempelprostituees. In andere werden sommige feestgangers getranspoteerd naar nieuw beplante velden voor dronken orgieën.

Mardis Gras en Carnaval

Toen het christendom het heidendom verdrong, werd vlak voor Pasen 40 dagen vasten  ingevoerd, een tijd van stille reflectie die op Aswoensdag begint. Maar de dag voor Aswoensdag feestte iedereen op Vette Dinsdag, Fat Tuesday – in het Frans, Mardi Gras, in het Spaans, Carnaval. Sindsdien worden Mardi Gras en Carnaval gevierd met overvloedige alcohol en het loslaten van seksuele beperkingen. In Brazilië merk je dit nog heel sterk bij de carnavalsoptochten waar seksuele remmen wegvallen.

Verschillende Renaissance-pausen hebben het hele jaar door Carnaval gevierd. In 1501 organiseerde de Italiaanse edelman en katholieke kardinaal Cesare Borgia, hertog van Valentinois, een feest in het pauselijk paleis met de paus, hoge geestelijken en 50 courtisanes, die gezamenlijk hadden gegeten en vervolgens naakt rondliepen en met de geestelijken seks hadden.

Italiaanse adel uit de Renaissance genoot ook van gemaskerde ballen: maskerades. Veel van de maskers bevatten overdreven neuzen die op een erectie lijken. Met de gezichten en identiteiten van de deelnemers verduisterd, omvatten maskerades vaak gemeenschappelijke orgiën.

In het middeleeuwse Engeland vond het lenteritueel Beltane plaats eind april en werd uiteindelijk vastgelegd op 1 mei. Celebranten dansten rond een enorm fallisch symbool, de May Pole, een soort meipaal of meiboom en dan ging men naar de velden, waar ze veel dronken en met iedereen seks hadden. In 1644 verboden de puriteinen deze meidag. In het Engeland en Europa van de 17e eeuw waren bordelen gewoon en aanvaard door sociale klasse. Mannen uit de hogere klasse sloten zich ook aan bij broederlijke organisaties, of herenclubs. Clubs contacteerden regelmatig prostitueers die ze naar landgoederen stuurden voor ongebreidelde seksorgies. Deze traditie ging verder tot in de 20ste eeuw. In 1961 woonden Britse aristocraten en een schare jonge vrouwen een poolfeest bij op een Engels landgoed. Secretaris van War John Profumo zou seks hebben gehad met de call girl Christine Keeler, die ook verwant aan een Russische marineattaché en een vermoedelijke spionne was. Het daaropvolgende schandaal bracht de regering bijna ten val. Amerikaanse kolonisten waren verrast dat veel inheemse Amerikaanse stammen geen problemen hadden met niet-monogamie, wat het vaderschap vertroebelde. De Indianen antwoordden: Jullie houden alleen van je eigen kinderen, wij houden van alle kinderen. Van de Amerikaanse revolutie tot de burgeroorlog, sloot een kleine minderheid van de Amerikanen zich aan bij utopische grensgemeenschappen, elk met zijn eigen relatieregels.

De Shakers stonden op het celibaat. De mormonen omarmden polygamie. En in 1848 in Oneida, New York, richtte John Humphrey Noyes een “communistische” gemeenschap op. Alle eigendommen waren in handen van de groep en het traditionele huwelijk werd afgeschaft ten gunste van het ‘complex huwelijk’. Elke lidman kon elke lidvrouw uitnodigen naar bed te gaan. Vrouwen konden accepteren of weigeren, maar de gemeenschap verzette zich tegen exclusiviteit en moedigde meerdere partners aan.

De meeste Oneidans onderhielden verschillende gelijktijdige seksuele relaties. Op zijn hoogtepunt telde de Oneida-gemeente 300 leden. Het duurde 31 jaar, tot 1879.

Tijdens de jaren 1870 in New York werd voormalig sekswerker Victoria Woodhull de eerste vrouwelijke aandelenmakelaar in de Verenigde Staten. Ze promootte ook ‘vrije liefde’ – geen ongebreidelde promiscuïteit, maar arrangementen die we in het Nederlands ‘swingers’ zouden noemen. Ze moedigde vrouwen aan zoveel geliefden te kiezen als ze wilden, zelfs als de mannen getrouwd waren. De basis van de Amerikaanse swingersclubs ontwikkelde zich tijdens de Tweede Wereldoorlog op vliegvelden.

Amerikaanse jachtpiloten leden aanzienlijke verliezen. Piloten en hun vrouwen begrepen dat veel piloten niet zouden terugkeren. Voordat de mannen wegvlogen, wisselden paren elkaars partner uit met de stilzwijgende belofte dat men voor de weduwen zou zorgen als de piloten iets overkwam.  De mannen gooiden hun huissleutels in een hoed. De vrouwen plukten sleutels  er uit en brachten de nacht door met de man wiens deuren ze openden. Na de oorlog breidde het ruilen zich uit over het leger en vervolgens naar de omliggende gemeenschappen.

Tegenwoordig omvat de North American Swing Club Association (NASCA) meer dan 350 clubs in de Verenigde Staten en Canada. Jaarlijkse leefstijlconventies hebben grote resorthotels overgenomen en trekken duizenden paren. Er zijn ook swinger resorts en cruises, en reisbureaus die zich specialiseren in swingende bestemmingen over de hele wereld. Ondertussen vindt slechts een klein deel van het slwingen plaats in clubs. De meeste swingers komen samen in particuliere huizen, met twee of meer paren en af ​​en toe een paar alleenstaanden.

Onder swingen verstaat men seks als sociale activiteit tussen gelijkgestemde mensen. Het gaat hier meestal om heterokoppels die andere heterokoppels ontmoeten voor éénmalige seks of een langdurige seksuele relatie. Dit is niet hetzelfde als vreemdgaan omdat je in dat geval seks hebt met een ander buiten het medeweten van je partner.

Het is eigenlijk het delen van je seksleven met anderen en dit kan gaan van enkel flirten of strelen tot volledige seks met verschillende partners. Meestal heeft men onderling van tevoren besproken met de partner hoever men kan gaan hierin.

Profiel van swingers
Swingers zijn in feite heel gewone mensen die zelfs een uitstekende relatie hebben met hun partner maar die een open visie hebben als het gaat over seksualiteit. Swingers kom je tegen in alle lagen van de bevolking.

Bronnen

https://mens-en-gezondheid.infonu.nl/seksualiteit/11914-swingen-als-levensstijl.html

https://www.psychologytoday.com/us/blog/all-about-sex/201809/orgies-through-the-ages

https://nl.wikipedia.org/wiki/Bacchanalia

https://nl.wikipedia.org/wiki/Groepsseks