Uit een onderzoek dat vóór de nationale verkiezingen in 2019 in Israël werd uitgevoerd,
Photo by Unseen Histories
bleek dat personen met een aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit (ADHD) eerder geneigd zijn deel te nemen aan de politiek dan personen zonder ADHD-symptomen. De bevindingen hielden zelfs stand nadat de onderzoekers hadden gecontroleerd op leeftijd, geslacht, opleiding, politieke oriëntatie, therapie voor ADHD-symptomen en verschillende andere factoren. De studie is gepubliceerd in PLOS One .
ADHD is een neurologische ontwikkelingsstoornis die wordt gekenmerkt door symptomen zoals moeite met opletten, hyperactiviteit en impulsiviteit. Hoewel aanvankelijk werd gedacht dat het alleen kinderen treft, hebben recente onderzoeken aangetoond dat ADHD-symptomen kunnen aanhouden tot in de volwassenheid, waardoor het een levenslange aandoening wordt. De geschatte prevalentie van ADHD in de bevolking varieert van 1% tot 7,3%.
Politieke participatie, dat verwijst naar vrijwillige betrokkenheid bij politieke activiteiten door leden van het publiek, is een cruciaal aspect van goed functionerende democratieën. Het stelt burgers die geen professionele politici zijn in staat om het overheidsbeleid en de gekozen functionarissen die dat beleid vormgeven, te beïnvloeden. Bijgevolg richten veel onderzoekers zich op het bestuderen van factoren die de deelname van individuen aan de politiek beïnvloeden. Een onderwerp dat veel aandacht krijgt, is hoe neuropsychiatrische aandoeningen, zoals ADHD, politiek gedrag beïnvloeden.
Studieauteur Israel Waismel-Wanory en zijn collega’s wilden onderzoeken hoe ADHD politieke participatie beïnvloedt. Ze wilden onder andere weten of personen met ADHD verschillen van mensen zonder deze stoornis in hun opvattingen over vrijheid van meningsuiting, tolerantie voor meerdere meningen en stemmen, vertrouwen in overheidsinstellingen en in hoe zij denken over hun niveau van politieke vertegenwoordiging.
Om de studie uit te voeren, analyseerden de onderzoekers gegevens van een 5-wave online panelstudie uitgevoerd in Israël. Ze concentreerden zich op de gegevens die waren verzameld vóór de Israëlische nationale verkiezingen in april 2019. De studie omvatte 1.369 joodse Israëlische volwassenen die werden gerekruteerd door iPanel, een online onderzoeksbureau.
Deelnemers voltooiden beoordelingen die ADHD-symptomen bij volwassenen maten met behulp van de Adult Self-Report Scale (ASRS). Ze verstrekten ook informatie over hun politieke participatie, waaronder traditionele politieke acties (bijv. stemmen, contact opnemen met politici, deelnemen aan demonstraties) en digitale politieke activiteiten (bijv. contact leggen met politici en partijen via sociale media, politieke meningen uiten op sociale media, nieuws delen op sociale media).
De studie verzamelde ook gegevens over de nieuwsconsumptiegewoonten van de deelnemers (frequentie en actief/passief engagement) en hun politieke attitudes (gevoel van politieke vertegenwoordiging, vrijheid van meningsuiting, democratische normen, politieke oriëntatie, vertrouwen in politieke instellingen en politieke belangen). Daarnaast verstrekten deelnemers demografische informatie zoals leeftijd, geslacht, opleidingsniveau en inkomen.
De resultaten toonden aan dat 14,6% van de deelnemers symptomen vertoonde van ADHD bij volwassenen. Dit percentage was hoger dan in eerdere onderzoeken, waarschijnlijk omdat de beoordeling gebaseerd was op de zelfrapportage van de deelnemers in plaats van op klinische diagnoses. Het aandeel deelnemers met ADHD-symptomen nam af met de leeftijd en was hoger bij degenen met een gemiddeld inkomen in vergelijking met zowel lagere als hogere inkomensniveaus.
Deelnemers met ADHD-symptomen meldden hogere niveaus van algehele politieke participatie, zowel in traditionele vormen als via digitale middelen. Ze waren echter eerder passieve nieuwsconsumenten, wat betekent dat ze wachtten op politiek nieuws in plaats van er actief naar op zoek te gaan. Bovendien vertoonden deelnemers met ADHD-symptomen minder tolerantie voor verschillende meningen. Deze bevindingen bleven consistent, zelfs na controle voor mogelijke invloeden van leeftijd, geslacht, opleidingsniveau, inkomen, politieke overtuigingen, religiositeit en stimulerende therapie voor ADHD-symptomen.
“Over het algemeen vinden we bewijs dat personen met ADHD een uniek patroon van politieke activiteit vertonen, waaronder meer participatie en minder tolerantie voor de mening van anderen, maar niet noodzakelijkerwijs een grotere actieve interesse in politiek tonen”, concludeerden de auteurs van het onderzoek.
De studie levert een belangrijke bijdrage aan het wetenschappelijk begrip van de psychologische kenmerken van personen met ADHD. Het heeft echter ook beperkingen waarmee rekening moet worden gehouden. Het werd met name uitgevoerd in een specifieke politieke situatie en op leden van een kleine homogene nationale groep. Bovendien waren alle bevindingen gebaseerd op zelfrapportage. Studies over andere culturen en het gebruik van klinische diagnose van ADHD kunnen andere resultaten opleveren.
Deze website bevat info die mogelijks niet geschikt is voor kinderen. U bevestigt minstens 16 jaar te zijn. Deze website gebruikt cookies. U gaat daarmee akkoord.
