Relaties die via datingapps worden gevormd, zijn net zo sterk als andere relaties
Een recent onderzoek gepubliceerd in het tijdschrift Social Sciences suggereert dat
romantische relaties die via datingapps worden aangegaan, niet significant verschillen in kwaliteit vergeleken met relaties die in persoon worden aangegaan. Deze bevindingen dagen de aanhoudende maatschappelijke perceptie uit dat app-gebaseerde relaties inherent minder oprecht of betekenisvol zijn.
In het afgelopen decennium zijn datingapps enorm populair geworden en zijn ze een van de meest voorkomende manieren geworden waarop mensen potentiële partners ontmoeten. Ondanks deze trend zijn online geïnitieerde relaties historisch gezien sceptisch ontvangen. Critici beweren dat dergelijke relaties fysieke aantrekkingskracht belangrijker vinden dan emotionele connectie of worden belemmerd door problemen zoals oneerlijkheid in online profielen.
“Sinds ik mijn doctoraat heb behaald, ben ik gefascineerd door de integratie van technologie in relaties, gezinnen en ontwikkeling”, aldus auteur van de studie Mickey Langlais, universitair docent aan de afdeling Human Sciences and Design aan de Baylor University.
“Een aspect dat mij in het bijzonder interesseerde, was de toegenomen afhankelijkheid van datingapps, die vaak worden gebruikt om romantische relaties te vormen. Toen ik met dit onderzoek begon, hadden datingapps een negatief stigma, maar veel van mijn studenten en vrienden noemden het ontmoeten van hun partners via deze platforms. Gezien deze paradox wilde ik vergelijken hoe tevreden koppels waren op basis van of ze elkaar persoonlijk of via een datingapp ontmoetten.”
De studie rekruteerde 233 studenten van een grote universiteit in het zuiden van de Verenigde Staten. De deelnemers, allemaal minstens 18 jaar oud, vulden een online enquête in over hun relatie-ervaringen. Van hen hadden 120 deelnemers momenteel een romantische relatie, terwijl 169 een eerdere romantische relatie hadden gehad. Vierendertig deelnemers in huidige relaties ontmoetten hun partner via een dating-app, terwijl 86 hun partner persoonlijk ontmoetten. Evenzo meldden 29 deelnemers dat ze hun vorige partner via een dating-app hadden ontmoet, vergeleken met 140 die elkaar persoonlijk ontmoetten.
Om de kwaliteit van relaties te meten, gebruikten de onderzoekers de Perceived Relationship Quality Components Inventory, die aspecten als tevredenheid, intimiteit en vertrouwen beoordeelt. Deelnemers beoordeelden hun huidige of eerdere relaties op een schaal van 1 tot 7, waarbij hogere scores een betere relatiekwaliteit aangaven. Het onderzoeksteam voerde vervolgens statistische analyses uit om de relatiekwaliteit van degenen die elkaar online ontmoetten te vergelijken met die van degenen die elkaar persoonlijk ontmoetten.
De onderzoekers vonden geen significante verschillen in de kwaliteit van romantische relaties, gebaseerd op of ze online of face-to-face werden geïnitieerd. Voor zowel huidige als eerdere relaties rapporteerden deelnemers die hun partners ontmoetten via datingapps niveaus van tevredenheid, toewijding en passie die vergelijkbaar waren met degenen die elkaar persoonlijk ontmoetten.
“De resultaten van deze studie laten zien dat er geen statistische verschillen waren in relatietevredenheid op basis van hoe mensen een relatie vormden. Degenen die hun huidige (en voormalige) romantische partner face-to-face ontmoetten, ervoeren vergelijkbare niveaus van tevredenheid vergeleken met degenen die hun partner ontmoetten via een datingapp,” vertelde Langlais aan PsyPost.
De onderzoekers theoretiseerden dat deze pariteit mogelijk te wijten is aan afnemende stigma’s rondom online daten en de toenemende normalisering van datingapps als hulpmiddel om partners te vinden. “Tijdens het proces van het herzien van dit artikel lijkt het negatieve stigma rondom datingapps te zijn afgenomen, en de resultaten van deze studie dragen bij aan de reden waarom mensen datingapps minder snel als taboe of gênant zien,” aldus Langlais.
De studie betwist het idee dat relaties die online worden gevormd inherent minder authentiek of bevredigend zijn dan relaties die in persoon worden aangegaan. Er zijn echter enkele beperkingen.
“De steekproef voor deze studie bestond uit studenten van één universiteit, dus we kunnen deze resultaten niet generaliseren naar andere populaties,” zei Langlais. “Er zijn meer studies nodig om dit onderzoek te repliceren met andere demografische groepen.”
Langlais en zijn collega’s blijven de rol van datingapps in relaties onderzoeken. “Ik werk momenteel samen met twee andere afgestudeerde studenten om meer te leren over datingapps. Ik werk samen met mevrouw Hannah Grace Lee, een afgestudeerde student in Public Health aan de Duke University, om te onderzoeken hoe het gebruik van datingapps de fysiologische gezondheid van individuen beïnvloedt, zoals hartslag en bloeddruk.”
“Ik werk ook samen met mevrouw Celia Lee, een doctoraalstudent in Human Development and Family Science aan de University of Minnesota, om te onderzoeken hoe motivaties voor het gebruik van datingapps van invloed zijn op de vraag of ze worden gezien als behulpzaam bij het vormen van romantische relaties”, voegde Langlais toe.
Het onderzoek, ” Datingapplicaties versus face-to-face ontmoetingen: wat is beter voor de kwaliteit van een romantische relatie? “, werd geschreven door Mickey Langlais, Lyra Toohey en Arielle Podberesky.
Bronnen
Eric W Dolan