‘ Upskirting ‘ was enige tijd nieuws in Britse tabloids ( iInfo ), vooral in verband met het strafbaar stellen ervan. Een campagne van freelanceschrijfster Gina Martin werd gestart nadat ze het slachtoffer was geworden van upskirting. Voor degenen die niet weten waar we het is, upskirting verwijst naar het maken van een foto (meestal met een smartphone) onder iemands rok zonder hun toestemming. Martin publiceerde een verslag van haar beproeving voor het World Economic Forum in april 2018 en meldde dat:
“Afgelopen zomer stond ik in een menigte van 60.000 mensen, op een hete zomerdag in Londen, te wachten tot The Killers op het podium zouden komen, toen een man – wiens avances ik had afgewezen – foto’s van mijn kruis nam door zijn telefoon tussen mijn benen te houden terwijl ik gelukzalig onbewust met mijn zus babbelde. Een paar minuten later zag ik een van zijn vrienden naar een opdringerige foto kijken van het kruis van een vrouw bedekt met een dunne strook stof. Ik wist dat ik het was. Ik pakte de telefoon van hem af en keek. Tranen vulden mijn ogen en ik begon de aandacht op hem te vestigen: ‘Jullie hebben foto’s gemaakt van mijn vagina! Wat is er mis met jou!?’ Hij pakte me vast en duwde zijn gezicht voor het mijne, brullend dat ik hem zijn telefoon teruggaf. Ik heb niet … De politie arriveerde en was aardig. Ik was begrijpelijkerwijs een puinhoop en ze kalmeerden me geduldig. Wat de politie toen deed, was hem vragen de afbeeldingen te verwijderen – mijn bewijs – en toen vertelden ze me dat ze niets konden doen. ‘We moesten naar de afbeelding kijken, en hoewel hij veel meer liet zien dan je iemand zou willen laten zien, is het technisch gezien geen grafische afbeelding. We kunnen niet veel doen. Als je geen onderbroek zou dragen, zou het een ander verhaal zijn. ‘ Ik was volledig vernederd en er kapot van ”.
Na dit incident, en omdat upskirting blijkbaar geen overtreding was in UK, begon Martin een campagne om de daad strafbaar te stellen. Upskirting is een overtreding in Schotland, maar niet in Engeland en Wales. Upskirting is een van de vele seksuele handelingen die voorkomen bij personen met een voyeuristische stoornis. In een artikel voor de Law Gazette in juli 2017 (‘ Fifty shades of sex offending ‘) maakte forensisch psycholoog dr.Julia Lam talloze verwijzingen naar upskirting in een overzicht van voyeuristische stoornissen. Ze merkte op dat:
“Voyeuristische stoornis is een parafiele / psychoseksuele stoornis waarin een individu seksueel genot en bevrediging ontleent aan het kijken naar naakte lichamen en geslachtsorganen, het observeren van de ontklede of seksuele handelingen van anderen … voyeurs kunnen met een smartphone heel makkelijk nu privémomenten opnemen zonder direct op te vallen: het is bijvoorbeeld makkelijk om onopvallend upskirtfoto’s te maken van nietsvermoedende personen op roltrappen, of het filmen van vrouwen in verschillende situaties van uitkleden in toiletten, kleedkamers, op het strand, enz. Voyeuristisch gedrag neemt toe… De leertheorie suggereert dat een aanvankelijk willekeurige of onbedoelde observatie van een nietsvermoedende persoon die naakt is, die zich uitkleedt of zich bezighoudt met seksuele activiteit, kan leiden tot seksuele interesse en opwinding.
Ze meldde dat voyeurisme de meest voorkomende vorm van zedendelict is en dat voyeurs mannen of vrouwen kunnen zijn, maar dat “mannen gewoonlijk de daders zijn bij het maken van grensoverschrijdende afbeeldingen met vrouwen als het slachtoffer”. Ze merkte op dat de levenslange prevalentie van voyeuristische stoornissen ongeveer 12% is bij mannen en 4% bij vrouwen, en dat de oorzaken van voyeurisme onbekend zijn. Ze zei toen:
“Het nieuwe vocabulaire ‘upskirt’ is zowel een werkwoord (de praktijk van het vastleggen van een afbeelding / video van een nietsvermoedende en niet-instemmende persoon op een privémoment) als een zelfstandig naamwoord (dwz de feitelijk gemaakte voyeuristische foto’s of video’s; dit wordt ‘voyeur fotografie ”) … Terwijl de meeste voyeurs filmen voor zelfbevrediging (dwz upskirt-materiaal gebruiken voor fantasie en masturbatie), zijn er daders die upskirt-foto’s en video’s maken die specifiek bedoeld zijn om te uploaden naar internet (bijv. fetisj- en pornografische websites en sites voor het delen van video’s zoals YouTube) voor geldelijke winsten… Bijvoorbeeld Upskirt wordt in Singapore beschouwd als een ‘ernstig’ misdrijf omdat het inbreuk maakt op de privacy van nietsvermoedende en niet-instemmende personen. Overtredingen vinden doorgaans plaats op roltrappen, in paskamers, openbare toiletten of doucheruimtes;
Ze zei ook dat ze de afgelopen jaren in Singapore “een aanzienlijk aantal” voyeurs had onderzocht die zich met upskirting hadden beziggehouden en die waren gearresteerd, vervolgd en opgesloten voor hun daden. De meeste van deze criminele voyeurs waren ‘first-timers’ (dwz gearresteerd en beschuldigd van voor het eerst upskirting), hadden een lange geschiedenis van buitensporige masturbatie en pornografisch gebruik, en dat de misdrijven niet-gewelddadig waren. Ze merkte echter op dat hoewel ze misschien voor het eerst zijn gearresteerd, hun interesse in gluren en upskirting meestal voortkwam uit de adolescentie. Dr. Lam beweerde ook dat:
“Aangehouden worden voor [upskirting] is meer een norm dan een uitzondering in deze groep, aangezien het slechts een kwestie van tijd is dat de dader onvoorzichtig is wordt meer en meer durft om de foto’s te maken. De arrestatie van de politie dient meestal als een ‘wake-up call’ om het patroon te doorbreken, vergezeld van een groot gevoel van schaamte en verlegenheid. Veel van deze voyeurs zijn vatbaar voor behandeling … De meeste patiënten met een voyeuristische stoornis die voor behandeling kwamen, gaven aan dat hun drang om te upskirtten en de materialen te gebruiken om te masturberen overweldigend was, in die mate dat ze toegaven aan verleiding zonder de ernstige gevolgen van hun daden in te zien, waarbij ze heel veel spijt en schaamte hadden ”.
Dr. Lam sprak ook over haar behandeling van upskirting-voyeurs en vertelde over een geval waarvan ze beweerde dat het een dwang was. De zaak betrof een mannelijke universiteitsstudent die erg sportief was, maar die buitensporig masturbeerde wanneer grote sportevenementen of belangrijke examens op handen waren als een copingstrategie om stress te verminderen. Upskirting was nog een van zijn coping-strategieën en hij werd uiteindelijk gearresteerd vanwege zijn gedrag. Dr. Lam ging vervolgens rapporteren “
“Elke ochtend nadat hij wakker werd, voelde hij de drang om er op uit te gaan om zijn ‘doelen’ te zoeken. Hoewel hij wist dat het erg riskant was om upskirt [foto’s] te nemen op metro-roltrappen, voelde hij zich genoodzaakt om aan zijn drang en bevrediging te voldoen, en was hij zich niet bewust van zijn omgeving (bijv. passanten beveiligingspersoneel en cameratoezicht) en het risico gearresteerd te worden. Hij kon nog steeds de spanning en opwinding voelen, maar hij genoot niet langer van de handeling. Het was meer een dwang geworden … Hij kreeg medicijnen voorgeschreven om zijn humeur en de drang om dit te doen te kunnen beheersen, en volgde psychotherapie om aan zijn voyeuristisch gedrag te werken en effectievere copingvaardigheden te leren. Hij is sindsdien afgestudeerd aan de universiteit en heeft de wet niet meer overtreden met [upskirt] gedrag ”.
Dr. Lam beschouwt, net als andere beoefenaars die zedendelinquenten behandelen, extreme gevallen van voyeurisme vaak als een dwang, obsessie en / of verslaving . Als extreem voyeurisme (in het algemeen) als een verslaving kan worden gezien, is er geen theoretische reden waarom upskirting niet op dezelfde manier zou kunnen worden beschouwd. Online vind je meerdere getuigenissen van upskirt daders en hun motieven.
Uittreksel 1 : “Ik weet niet zeker of u mij zou kunnen helpen. Ik neem aan dat het een verslaving is. Ik ben geobsedeerd door damesonderbroeken en probeer constant damesrokken op te zoeken, zelfs schoolmeisjes. Ik weet dat het verkeerd is, maar ik vind het heerlijk om de geheimen te zien. Op een dag zal ik worden gepakt en gearresteerd. Ben ik een viezerik? ” (‘Andy’).
Extract 2 :“Ik begin me echt overweldigd te voelen door deze ‘verslaving’. Ik zoek constant naar video’s op internet van beelden van slipjes onder de rokken … Ik kan er gewoon geen genoeg van krijgen, zelfs als op het grote plaatje de meeste uiteindelijk allemaal hetzelfde zijn. Ik heb meer dan 3000 video’s op mijn computer van alleen maar upskirts (andere soorten video’s niet meegerekend) … Het is ook stressvol om te weten dat ik ze misschien niet allemaal zal doornemen, in ieder geval voor een zeer lange tijd (ik moet nog 1800 van hen bekijken). Het kost veel tijd om ze te downloaden (wachten omdat bestandshostingsites u vertellen [dat] u uw dagelijkse limiet heeft bereikt enz., Captcha-codes invoeren). Maar al deze video’s verbazen me eigenlijk tegelijkertijd, vanwege hoe vaak jongens ermee weg zijn gekomen om ze te maken … Er is een bepaalde ‘wauw’-factor denk ik, maar dat komt ook voort uit het hele voyeur-aspect ervan om mee te beginnen,(‘GD102’).
Uittreksel 3 : “ Ik was vroeger echt verslaafd aan upskirting totdat ik mezelf iets liet begrijpen dat je al weet – als je eenmaal 200 ezels hebt gezien, heb je ze vrijwel allemaal gezien. Het heeft geen zin om je tijd te verspillen door keer op keer te genieten van dezelfde sensatie. Ja, de opwinding om iets te zien dat je niet hoort te zien is bloedheet, maar je moet grenzen stellen voor jezelf en niet proberen te veel te fantaseren over de upskirts die je niet hebt gezien, en meer tijd besteden aan genieten, en misschien sorteren, de upskirts die je al hebt. Dat is wat ik de laatste tijd heb gedaan ” (‘Ika’).
Uittreksel 4 : “Upskirting wordt echt repetitief. Voor mij komt de sensatie nu voort uit het doen alsof ik een regisseur ben – nieuwe invalshoeken krijgen, upskirts van voren, foto’s van het hele lichaam terwijl de upskirt nog steeds zichtbaar is, en altijd inclusief faceshots ” (‘Stimulus’).
Het is niet duidelijk om te weten of deze bekentenissen op het online forum waar zijn (maar dat lijkt het wel). Op basis van deze fragmenten bestaat er zeker de mogelijkheid dat upskirting verslavend kan zijn voor een zeer kleine minderheid van individuen. Extract 2 was vooral interessant omdat de persoon zelf nooit bezig was met upskirting, maar zijn ‘verslaving’ aan het kijken naar upskirting-video’s kostte heel veel tijd in zijn leven.
Een andere bron die suggereert dat upskirting een verslavende activiteit kan zijn, komt van de details van de gearresteerden en vervolgingen. Een berucht voorbeeld in het VK (in 2015) was bijvoorbeeld het geval van Paul Appleby, die erin slaagde om 9000 upskirting-foto’s te maken in slechts vijf weken tijd (wat suggereert dat hij het elke dag de hele dag spendeerde om zoveel foto’s te maken ). Appleby werd uiteindelijk betrapt toen hij een foto maakte onder een vrouwenrok in een Poundland- winkel. The Daily Mirror meldde dat:
“De dikbuikige viezerik, die ‘verslaafd’ was aan het maken van upskirts, vluchtte de winkel uit nadat hij werd opgemerkt… toen [politie] agenten zijn camera en iPhone vonden, werden maar liefst 9.000 ‘upskirt’-afbeeldingen ontdekt. De foto’s zijn tussen 1 november en 4 december gemaakt. Appleby was al eerder in Londen in 2010 vervolgd voor een ‘soortgelijke zaak’ van het schenden van de goede zeden. Alistair Evans, zijn advocaat beweerde dat Appleby het misdrijf had gepleegd voor ‘seksuele bevrediging’ en dat zijn gedrag een ‘dwang en verslaving’ was waarvoor hij behandeling nodig had ‘.
Hier was de verzachtende factor voor Appleby’s gedrag dat hij verslaafd was aan upskirting. Het feit dat Appleby geen vrijheidsstraf heeft gekregen, suggereert het excuus om ‘verslaafd’ te zijn aan het gedrag, waardoor de rechter milder is geworden. Een andere persoon die een gevangenisstraf voor upskirting-overtredingen vermeed, was Andrew MacRae, die beweerde dat hij verslaafd was aan seks. MacRae had 49.000 upskirtfoto’s en -video’s verzameld met behulp van verborgen camera’s op zijn werkplek, in treinen en op het strand. Hij pleitte schuldig aan drie tellingen van schandalig openbaar fatsoen en zeven tellingen van voyeurisme. De rechter zei dat hij hem de gevangenis zou besparen als hij zou worden behandeld voor zijn “dwangmatig voyeurisme”.
Een andere recente Britse zaak benadrukte de ingenieuze methoden die worden gebruikt om upskirting te bevorderen. Hier gebruikte Stafford Cant spionagecamera’s die verborgen waren in een van zijn trainers, zijn sleutelhanger en zijn polshorloge om foto’s te maken van upskirtende vrouwen (en om de achterkant van hun benen te filmen) die aan het winkelen waren in een dorp in Cheshire. Naar aanleiding van een tip werd zijn huis binnengevallen en vond de politie 222.000 video’s en foto’s. ‘Verslaving’ werd opnieuw gebruikt als verzachtende factor bij de misdaden (samen met depressie en angststoornissen) maar dit keer was het geen verslaving aan voyeurisme maar een verslaving aan het verzamelen van dingen. In tegenstelling tot de twee bovenstaande gevallen, werd Cant tot drie jaar gevangenisstraf veroordeeld nadat hij schuldig was bevonden aan het schenden van de goede zeden, voyeurisme en het bezitten en verspreiden van onfatsoenlijke beelden.
Hoewel er weinig psychologische literatuur is over upskirting, lijkt er anekdotisch bewijs te zijn dat het gedrag (in het extreme) misschien kan worden opgevat als een verslaving en / of dwang onder een minderheid van individuen. De gevallen van degenen die zijn gearresteerd en vervolgd, tonen aan dat upskirtgedrag tijdrovend was, gezien het grote aantal foto’s en video’s dat werd verzameld, en dat het gedrag uiteindelijk probleemopwekkend en ongewenst was. Aangezien de relatief recente opkomst van upskirting een weerspiegeling lijkt te zijn van de toename van het gebruik van smartphones en spionageapparatuur tegen betaalbare prijzen, verwacht men dat er in de komende jaren meer van dergelijke gevallen in psychologische en criminologische tijdschriften zullen worden geschreven.
Bronnen
Dr.Mark Griffiths, Distinguished Professor in Behavioral Addiction, International Gaming Research Unit, Nottingham Trent University, Nottingham, VK
Deze website bevat info die mogelijks niet geschikt is voor kinderen. U bevestigt minstens 16 jaar te zijn. Deze website gebruikt cookies. U gaat daarmee akkoord.
