President Calvin Coolidge (1872-1933) was een sombere, rustige persoon, en deze eigenschap leverde hem de bijnaam ‘Silent Cal’ op. Zijn emotieloze gelaat was zo beroemd dat toen zijn dood werd aangekondigd, de satiricus Dorothy Parker grapte: “Hoe kunnen ze dat vertellen?”
Maar onder die koele houding woedde een geweldige seksuele lust . Op een dag waren de Coolidges op een kippenboerderij aan het toeren toen mevrouw Coolidge merkte dat de haan vaak aan het paren was met de kippen. “Hoeveel keer per dag paart hij?” vroeg ze aan de gids. “Tientallen,” antwoordde hij. ‘Zeg dat maar tegen meneer Coolidge,’ drong ze aan.
Toen meneer Coolidge van dit gesprek hoorde, vroeg hij: “Elke keer met dezelfde kip of een andere?” De gids vertelde hem dat het altijd met een andere kip was. ‘Zeg dat maar tegen mevrouw Coolidge,’ antwoordde de president.
Dit verhaal wordt toegeschreven aan de bekende gedragstherapeut Frank Beach in het midden van de twintigste eeuw, maar tegenwoordig is het uitgegroeid tot een weetje in de psychologiestudieboeken bij de invoering van wat bekend staat als het is geworden “Coolidge-effect.”
Het Coolidge-effect bij muizen en mannen
Zet een mannetjesrat in een kooi met een ontvankelijk vrouwtje, en hij zal met haar paren. Hij kan zelfs meerdere keren met haar paren, maar hij zal zich snel vervelen . Verwissel haar echter door een ander vrouwtje en hij is weer klaar voor actie. Met andere woorden, mannetjes worden al snel moe van seks met hetzelfde vrouwtje, maar worden snel weer opgewonden door een nieuwe partner.
Het Coolidge-effect is met succes aangetoond bij een breed scala aan soorten – in ieder geval voor de mannetjes. Vrouwtjes hebben echter de neiging om veel minder interesse te tonen in meerdere partners. Over het algemeen wordt dit toegeschreven aan het feit dat een vrouw door zwangerschap beperkt is tot het aantal nakomelingen dat ze in een bepaalde periode kan voortbrengen, terwijl de voortplantingscapaciteit van een man alleen beperkt is tot het aantal partners dat hij kan vinden.
Hoewel er veel anekdotisch bewijs is voor het Coolidge-effect bij mensen, is het om voor de hand liggende ethische redenen moeilijk om in het laboratorium te testen. Als we het Coolidge-effect echter definiëren in termen van een uitgesproken verlangen naar seksuele nieuwigheid, kan er een manier zijn om het Coolidge-effect bij mensen experimenteel te verifiëren. Dit is de benadering die de psycholoog Susan Hughes van Albright College (Pennsylvania) en haar collega’s hebben gevolgd in een onderzoek dat ze publiceerden in de Archives of Sexual Behavior .
Het Coolidge-effect bij mannen en vrouwen
Voor deze studie zochten de onderzoekers meer dan 600 jonge volwassenen via Amazon’s Mechanical Turk, een website die vaak wordt gebruikt voor het verzamelen van gegevens van de algemene bevolking. Deze deelnemers bestonden uit ongeveer evenveel heteroseksuele mannen als vrouwen.
Het experimentele ontwerp omvatte een opzet vergelijkbaar met de dating- app Tinder. De deelnemers kregen een reeks foto’s te zien van personen van het andere geslacht en hen werd gevraagd om te kiezen met welke ze zouden willen aansluiten. Ze kregen te horen dat ze tien datingskansen hadden, die ze onder de beschikbare personen konden verdelen. Met andere woorden, ze zouden één keer seks kunnen hebben met elk tien verschillende partners, tien keer met één partner, of een andere combinatie, zolang het totale aantal dates maar tien is.
In lijn met het Coolidge-effect selecteerden de mannen meer potentiële sekspartners dan de vrouwen. Uit de data-analyse kwamen echter ook twee interessante bevindingen naar voren.
Ten eerste vertoonden de vrouwen onder bepaalde omstandigheden enig bewijs van een Coolidge-effect. In de meeste gevallen kenden de vrouwen alle tien dates toe aan slechts één of twee mannen. Toen alle mannen echter zeer aantrekkelijk waren, toonden de vrouwen interesse om meer van hen te daten.
Deze bevinding is in overeenstemming met evolutionaire theorieën over menselijke paring. Dat wil zeggen dat mensen zowel korte als langdurige seksuele relaties aangaan, maar de kwaliteiten die ze in een partner zoeken, zijn afhankelijk van het type relatie. Vrouwen hebben de neiging om hulpbronnen (rijkdom, status) te verkiezen boven uiterlijk als het gaat om langdurige partners, maar ze verkiezen aantrekkelijkheid, kracht en fysieke gezondheid als hulpbronnen bij kortetermijnontmoetingen. Misschien heeft een breed scala aan zeer knappe mannen om uit te kiezen in dit geval een paringsstrategie op korte termijn geactiveerd.
Ten tweede: naarmate mannen ouder worden, neemt hun verlangen naar meerdere sekspartners toe, en worden ze ook minder kieskeurig over hun uiterlijk – zolang ze maar jong zijn! Met andere woorden, oudere mannen willen meer seksuele variatie dan jongere mannen.
Leeftijdsverschillen in het Coolidge-effect
De auteurs speculeren dat deze leeftijdsverschillen te wijten kunnen zijn aan het feit dat mannen de neiging hebben om meer financiële middelen te verzamelen naarmate ze ouder worden, en dat ze deze middelen kunnen gebruiken om meer partners aan te trekken dan jongere mannen. Cross-cultureel gezien zien we dat oudere mannen met een hogere status en grotere rijkdom meer partners aantrekken, als echtgenote of als minnares.
Jongere mensen kunnen ook vatbaarder zijn voor de sociale norm dat seks alleen mag plaatsvinden binnen een toegewijde relatie. Studies tonen aan dat een kleine minderheid van jongvolwassenen regelmatig deelneemt aan de hookup-cultuur, maar de overgrote meerderheid is alleen seksueel actief binnen ‘vaste’ relaties.
Naarmate mensen ouder en meer ervaren worden, hebben ze de neiging om een groter zelfbewustzijn van hun eigen seksualiteit te hebben . Men zou kunnen vermoeden dat de oudere mannen in deze studie het feit hebben geaccepteerd dat hun biologie hen ertoe aanzet veel jonge sekspartners te verlangen, en dat het niets is om je voor te schamen. Dit was tenslotte een hypothetisch datingscenario, niet een scenario dat ze in werkelijkheid zouden uitvoeren, waarbij er consequenties zouden zijn om het ook daadwerkelijk te gaan doen en ook de consequenties ervan te moeten dragen.
Het is ook interessant dat oudere mannen minder kieskeurig zijn over het uiterlijk. Ook dit is in overeenstemming met evolutionaire theorieën over menselijke paring. Dat wil zeggen dat mannen de neiging hebben om het tegenovergestelde patroon van partnervoorkeuren te vertonen ten opzichte van vrouwen. Als het gaat om langdurige relaties, zijn looks van het grootste belang voor mannen, maar dat is veel minder voor one night stands.
In dit experiment verdeelden de jongere mannen hun datingkansen onder minder vrouwen. Dat wil zeggen, ze neigden naar een langetermijnstrategie, waarin uiterlijk voorop staat. Maar de oudere mannen verdeelden hun datingkansen onder meer vrouwen. Omdat ze een duidelijke kortetermijnstrategie volgden, was het uiterlijk minder belangrijk.
Hoewel we het Coolidge-effect bij mensen niet kunnen testen zoals we dat bij ratten en andere dieren doen, is het ontwerp dat Hughes en collega’s bedachten een goede teststrategie. De resultaten van deze studie lijken de observatie te bevestigen dat mannen de neiging hebben veel meer sekspartners te willen dan vrouwen. Het is natuurlijk precies wat we zouden verwachten als we aan seks denken vanuit een evolutionair perspectief.
Hughes, S. M., Aung, T., Harrison, M. A., LaFayette, J. N., & Gallup, G. G., Jr. (2021). Experimental evidence for sex differences in sexual variety preferences: Support for the Coolidge effect in humans. Archives of Sexual Behavior, 50, 495-509.
Bronnen
David Ludden, Ph.D., is a professor of psychology at Georgia Gwinnett College.
Deze website bevat info die mogelijks niet geschikt is voor kinderen. U bevestigt minstens 16 jaar te zijn. Deze website gebruikt cookies. U gaat daarmee akkoord.
