De verontrustende ervaring van nachtmerries is iets waar veel mensen mee te maken
Photo by Zhivko Minkov
hebben gehad, maar nieuw onderzoek heeft ontdekt dat eenzaamheid een belangrijke voorspeller kan zijn van de frequentie ervan. Een recent onderzoek gepubliceerd in The Journal of Psychology onderzocht dit verband en suggereert dat onze behoefte aan sociale banden nauw verweven is met onze slaapkwaliteit.
“We hebben lang onderzoek gedaan naar de gezondheidsvoordelen die gepaard gaan met hechte, liefdevolle relaties, dus dat wekt vanzelfsprekend onze interesse in hoe welzijn lijdt als mensen zich afgesloten en eenzaam voelen. Een handvol onderzoeken had aangetoond dat eenzaamheid de frequentie en intensiteit van nachtmerries verhoogt, dus we wilden dieper graven en onderzoeken waarom dat gebeurt,” aldus auteur van de studie Kory Floyd , hoogleraar communicatie en psychologie aan de Universiteit van Arizona en gediplomeerd geestelijk gezondheidsadviseur.
De evolutionaire theorie van eenzaamheid, voorgesteld door John T. Cacioppo en Stephanie Cacioppo, stelt dat eenzaamheid een adaptief mechanisme is dat is geëvolueerd om bedreigingen voor onze sociale banden te signaleren. Deze stressvolle staat motiveert ons om weer contact te maken met anderen, net zoals honger ons aanzet tot eten. Gezien de belangrijke rol van sociale verbindingen in het overleven van de mens, suggereert de theorie dat onvervulde sociale behoeften aversieve reacties zouden triggeren om sociale re-integratie te bevorderen. De onderzoekers wilden testen of deze aversieve reacties verstoorde slaap konden omvatten.
“De evolutietheorie van Cacioppo en Cacioppo legt uit dat eenzaamheid ons kwetsbaar maakt in de wereld en hyperattent voor bedreigingen,” legde Floyd uit. “We gebruikten deze redenering specifiek om de mechanismen van stress, hyperarousal en piekeren te identificeren die we in deze twee studies testten.”
Het onderzoek bestond uit twee studies. De eerste studie maakte gebruik van een secundaire analyse van bestaande gegevens van een steekproef van 827 Amerikaanse volwassenen, variërend in leeftijd van 18 tot 81 jaar. Deelnemers werden gerekruteerd via een online platform en vulden een reeks vragenlijsten in. De steekproef werd gematcht met de Amerikaanse volwassen bevolking in termen van geslacht, leeftijd en raciale categorieën om representativiteit te garanderen.
Eenzaamheid werd gemeten met de UCLA Loneliness Scale, die items bevat zoals “Hoe vaak heb je het gevoel dat je gezelschap mist?” en “Hoe vaak voel je je buitengesloten?” De frequentie van nachtmerries werd gemeten met de Nightmare Experience Scale. Daarnaast werd stress gemeten met de Perceived Stress Scale, die de stressgevoelens van deelnemers in de afgelopen maand vastlegde.
De tweede studie omvatte 782 Amerikaanse volwassenen, gerekruteerd via vergelijkbare online methoden. Deze studie breidde de eerste uit door metingen op te nemen voor zowel de frequentie en intensiteit van nachtmerries, als hyperarousal en piekeren. Eenzaamheid en de frequentie van nachtmerries werden gemeten met behulp van dezelfde schalen als in de eerste studie. De intensiteit van nachtmerries werd beoordeeld met de Nightmare Distress Questionnaire, die items bevat zoals “Verstoorden nachtmerries de kwaliteit van uw slaap?”
Hyperarousal werd gemeten met de Hyperarousal Scale, die het niveau van alertheid en gevoeligheid voor stimuli van een persoon vastlegt, terwijl piekeren werd beoordeeld met de Response Styles Theory Rumination Scale, die zich richtte op repetitief negatief denken. De onderzoekers gebruikten hiërarchische meervoudige regressie en padanalyse om meerdere mediatie-effecten tegelijkertijd te testen, waarbij ze onderzochten hoe hyperarousal en piekeren de relatie tussen eenzaamheid en zowel de frequentie als de intensiteit van nachtmerries zouden kunnen bemiddelen.
De bevindingen van beide studies waren consistent en ondersteunden de hypothesen van de onderzoekers. In de eerste studie bleek eenzaamheid de frequentie van nachtmerries significant te voorspellen, zelfs na controle voor leeftijd en geslacht. Dit resultaat bevestigde de initiële hypothese dat eenzaamheid direct gerelateerd is aan de frequentie van nachtmerries. Bovendien toonde de mediatieanalyse aan dat stress deze relatie gedeeltelijk bemiddelde, wat aangeeft dat de stress die geassocieerd wordt met eenzaamheid bijdraagt aan een toename van nachtmerries.
De tweede studie repliceerde deze bevindingen en breidde ze uit om de intensiteit van nachtmerries te omvatten. Het toonde aan dat eenzaamheid ook significant de intensiteit van nachtmerries voorspelde. Bovendien onthulde de padanalyse dat hyperarousal en piekeren significante bemiddelaars waren van de relatie tussen eenzaamheid en zowel de frequentie als de intensiteit van nachtmerries. Dit betekent dat de verhoogde staat van alertheid en repetitief negatief denken geassocieerd met eenzaamheid een cruciale rol spelen bij het verergeren van nachtmerrie-ervaringen.
Interessant genoeg bleek stress geen significante invloed te hebben op de relatie tussen eenzaamheid en nachtmerries als er rekening werd gehouden met hyperarousal en piekeren. Dit suggereert dat deze factoren wellicht belangrijker zijn voor het begrijpen van de impact van eenzaamheid op slaapstoornissen.
“Het hebben van hechte, betekenisvolle relaties is zo belangrijk voor mensen dat we op meerdere manieren lijden als die behoefte niet wordt vervuld,” vertelde Floyd aan PsyPost. “Als we ons eenzaam voelen, kunnen we stress, zorgen en hyperarousal ervaren, wat zelfs van invloed kan zijn op hoe frequent en intens onze nachtmerries zijn.”
Maar zoals bij alle onderzoeken zijn er een aantal kanttekeningen te maken. “Dit onderzoek is cross-sectioneel, dus het stelt niet met zekerheid vast dat eenzaamheid de frequentie en intensiteit van nachtmerries veroorzaakt ,” merkte Floyd op. “We hebben ook alleen Amerikaanse volwassenen bestudeerd, dus het is onduidelijk of de bevindingen zouden verschillen voor kinderen en/of niet-Amerikaanse Amerikanen.”
Er zijn longitudinale studies nodig om te bevestigen of eenzaamheid na verloop van tijd leidt tot meer nachtmerries of dat de relatie bidirectioneel is. Een andere belangrijke richting voor toekomstig onderzoek is om de inhoud van nachtmerries te onderzoeken die eenzame personen ervaren. Begrijpen of bepaalde thema’s vaker voorkomen in nachtmerries die verband houden met eenzaamheid, kan diepere inzichten bieden in de emotionele en psychologische processen die hierbij betrokken zijn.
“Een doel op de lange termijn is om de werkzaamheid van therapeutische behandelingen te testen om te bepalen of ze niet alleen de eenzaamheid zelf verbeteren, maar ook de comorbiditeiten, waaronder het ervaren van nachtmerries”, aldus Floyd.
Deze website bevat info die mogelijks niet geschikt is voor kinderen. U bevestigt minstens 16 jaar te zijn. Deze website gebruikt cookies. U gaat daarmee akkoord.
