Het verzenden van flirterige berichten wordt over het algemeen gezien als een ontrouwe daad. Mensen met een hogere hechtingsangst beoordelen gedrag eerder als ontrouw.
Partners zijn vaak in de beste positie om te beoordelen of een gedraging ontrouw is.
Als mensen flirten, bedriegen ze dan? Deze vraag is tot cultureel bewustzijn gestegen met de recente bekentenis van de beroemde rockster Adam Levine, die bekende dat hij “de grens overschreed” door op een of andere flirterige manier met “iedereen anders dan mijn vrouw” te communiceren (TMZ, 2022). Heeft hij echt een grens overschreden? Welk gedrag is acceptabel of onacceptabel als het gaat om interacties met niet-partners?
Gedrag varieert van goedaardig tot ontrouw
Romantische partners hebben een uitgebreid scala aan mogelijke gedragingen die ze zouden kunnen aangaan met andere mensen dan hun partners (dwz niet-partners). In feite zouden we al deze mogelijke manieren van interactie kunnen plotten op een spectrum van volkomen goedaardig, tot dubbelzinnig, tot duidelijk valsspelen. Een vriendelijke hallo is anders dan een flirterige hallo; een flirterige hallo is anders dan intieme sms-berichten; al deze zijn verschillend van seks. Cultureel kunnen we enkele algemene opvattingen delen over welk gedrag aan de uiteinden van het goedaardige-naar-bedrog-spectrum valt. Het is het midden dat lastig kan zijn. Waar ligt precies de grens tussen onschuldig flirten en ontrouw ?
Onderzoek suggereert enkele gedeelde ideeën over wat bedrog is (Kruger et al., 2013). Mensen zijn het er bijvoorbeeld bijna overal over eens dat voor monogame koppels geslachtsgemeenschap of orale seks met een niet-partner bedrog is. De meeste mensen zijn het er ook over eens dat het aangaan van erotische activiteiten met iemand anders dan je partner, zelfs zonder seks (bijv. samen douchen, pornografie kijken ) bedrog is. Ander onderzoek ondersteunt ook het idee dat intens kussen, seksueel aanraken, seksueel expliciet sms’en/webcammen, of een online datingprofiel opzetten , gedrag is dat ontrouw is (Thompson & O’Sullivan, 2016a).
Sommige gedragingen worden door sommigen als vreemdgaan beoordeeld, door anderen als acceptabel
Ongeveer 50 procent van de ondervraagden in het onderzoek van Kruger en collega’s (2013), waaronder een etnisch diverse steekproef van ongeveer 450 studenten, dacht dat veel tijd doorbrengen met een niet-partner vals spelen was; verder dacht ongeveer 50 procent ook dat het vormen van een sterke emotionele band vreemdgaan was, en dit gold vooral voor vrouwelijke respondenten (Kruger et al., 2013). Vormen deze naar uw mening bedrog?
In dezelfde lijn zijn uit eten gaan of het bijwonen van een formeel evenement met een niet-partner gedragingen die mensen anders beoordelen (Kruger et al., 2013). Uit één onderzoek bleek dat dit gedrag een gemiddelde ‘ontrouw’-score had van ongeveer 3, op een schaal van 1 tot 7 (Thompson & O’Sullivan, 2016a). Misschien is dit geen duidelijke “1” of een duidelijke “7” omdat er zoveel nuances zijn wanneer deze activiteiten wel of niet vals spelen. Weet de romantische partner er bijvoorbeeld van? Wat zijn de drijfveren van de partner? Wat is de geschiedenis van de partner en de huidige relatie met de niet-partner? Hoe toegewijd is de partner aan hun eigen relatie?
Flirterige berichten: de zaak van Adam Levine
Wat betreft het gedrag van Adam Levine, hij zou naar verluidt enkele suggestieve, flirterige berichten hebben verstuurd met een Instagram-model, Sumner Stroh. Volgens de studie van Thompson en O’Sullivan (2016a) wordt het verzenden van dergelijke berichten gemiddeld gezien als ontrouw (een score van 5,39 op een schaal van 1 tot 7, standaarddeviatie = 1,68). Deze gemiddelde variabiliteit van bijna twee punten rond 5,39 suggereert dat sommige mensen het als zeer ontrouw zien en andere mensen minder, maar gemiddeld wordt het niet als acceptabel beschouwd.
Beoordeelt u suggestieve berichten als ontrouw? Interessant is dat mensen eerder geneigd zijn om te suggereren dat een gedrag vreemdgaat als ze zelf meer hechtingsangst hebben . Omgekeerd zullen mensen gedrag eerder als goedaardig beoordelen wanneer ze zelf hoger zijn in het vermijden van gehechtheid (Kruger et al., 2013). Met andere woorden, als we worden bedreigd door de mogelijkheid dat onze partner ons verlaat, kunnen we dubbelzinnig gedrag interpreteren als verraad. Aan de andere kant, als we prioriteit geven aan onafhankelijkheid en onze kwetsbaarheden achterhouden, zijn we misschien minder geneigd om een bepaalde activiteit als bedrog te beschouwen.
Als je je afvraagt, werden sommige gedragingen naar voren gebracht voor de deelnemers algemeen als goedaardig beoordeeld. Hiertoe behoorden het leuk vinden van iemand op sociale media, verliefd zijn op een beroemdheid, een niet-partner een vieze mop vertellen en een niet-partner bellen als je van streek bent over je werk (Kruger et al., 2013; Thompson & O’ Sullivan, 2016a). Bovendien worden laat studeren met iemand, alleen porno kijken of een ober of serveerster uitchecken over het algemeen niet als ontrouw worden beschouwd.
Of iemand de grens overschrijdt: het oordeel van de partner
We hebben misschien meningen over het vermeende gedrag van Adam Levine, maar in de ruimte tussen ‘niet bedriegen’ en ‘bedriegen’ zijn de betrokken partners vaak in de beste positie om te beoordelen wat wel en niet ontrouw is. Zij zijn degenen die toegang hebben tot het welzijn van hun huidige relatie en verwachtingen hebben van elkaars gedrag.
Wat we van onze partner verwachten, kan echter verschillen van wat we onszelf toestaan te doen (Thompson & O’Sullivan, 2016b). Als het bijvoorbeeld gaat om emotionele connecties met niet-partners en online berichten met niet-partners, geven mensen zichzelf vaak meer ruimte dan hun partners. Met andere woorden, het is oké als ik het doe, maar als jij het doet? Dat is ontrouw. Hypocrisie kan hoog oplopen bij het beoordelen van acceptabel of onacceptabel gedrag.
In alle gevallen moeten we onthouden dat relaties onderling afhankelijke contexten zijn. Het gedrag, de gedachten en de emoties van de ene persoon hebben invloed op de andere persoon en vice versa. Dienovereenkomstig kan de manier waarop we omgaan met niet-partners een invloed hebben op de gezondheid van relaties. Als een partner verraad waarneemt (al dan niet feitelijk), kan dit de relatie veranderen en van beide partners werk vereisen om het vertrouwen te herstellen.
Kruger, D. J., Fisher, M. L., Edelstein, R. S., Chopik, W. J., Fitzgerald, C. J., & Strout, S. L. (2013). Was that cheating? Perceptions vary by sex, attachment anxiety, and behavior. Evolutionary Psychology, 11(1), 147470491301100115.
Thompson, A. E., & O’Sullivan, L. F. (2016a). Drawing the line: The development of a comprehensive assessment of infidelity judgments. The Journal of Sex Research, 53(8), 910-926.
Thompson, A. E., & O’Sullivan, L. F. (2016b). I can but you can’t: Inconsistencies in judgments of and experiences with infidelity. Journal of Relationships Research, 7.
Deze website bevat info die mogelijks niet geschikt is voor kinderen. U bevestigt minstens 16 jaar te zijn. Deze website gebruikt cookies. U gaat daarmee akkoord.
