Wat zijn de omstandigheden waardoor mensen meer geneigd zijn om hun partner te bedriegen?
Alternatieve levensstijlen, zoals swingen, open relaties en polyamorie zijn steeds acceptabeler geworden. En toch zoeken of hebben de meeste mensen in westerse culturen een monogame relatie. De hegemonie van monogamie betekent echter niet dat verlangens naar andere mensen dan de huidige partner ophouden te bestaan. De hoge frequentie van seksuele fantasieën waarbij alternatieve partners betrokken zijn, zal hiervan getuigen.
Mensen die een monogame relatie hebben, lossen het conflict tussen hun verlangen naar alternatieve partners en de wens om de huidige relatie in stand te houden gewoonlijk op door strategieën te gebruiken die hen helpen de verleiding te weerstaan. Ze kunnen bijvoorbeeld aantrekkelijke mensen negeren of ze als minder wenselijk ervaren dan ze zijn.
In ons laatste onderzoek hebben we ons gericht op de omstandigheden waaronder mensen minder geneigd zijn om dergelijke relatiebeschermende strategieën te gebruiken. We suggereren dat een omgeving met leeftijdsgenoten die de indruk wekt dat ontrouw acceptabel is, zo’n omstandigheid kan zijn, omdat wetende dat anderen een affaire hebben, mensen zich meer op hun gemak voelen wanneer ze overwegen zelf een affaire te hebben.
Onderzoek heeft inderdaad aangetoond dat sociale normen, die bepalen welk gedrag als normaal wordt geaccepteerd, van invloed zijn op hoe mensen een conflict tussen kortetermijnverleidingen en langetermijndoelen in andere situaties, zoals alcoholgebruik, gokken en stelen, oplossen. Blootstelling aan valsgedrag van leden van de groep verhoogde bijvoorbeeld de kans van deelnemers om zichzelf te bedriegen .
In de huidige drie studies wilden we onderzoeken of deze sociale besmetting ook zal worden waargenomen als het gaat om intieme relaties. In het bijzonder hebben we onderzocht of blootstelling aan normen van ontrouw de toewijding aan de huidige partner zou verminderen, terwijl het verlangen naar alternatieve partners zou toenemen. In alle onderzoeken hebben we romantisch betrokken deelnemers blootgesteld aan het vreemdgaan van anderen. Vervolgens legden we hun reacties vast terwijl ze aan het denken waren aan of interactie hadden met aantrekkelijke anderen.
In de eerste studie hebben we deelnemers blootgesteld aan onderzoeksresultaten die wezen op een hoge of lage prevalentie van ontrouw. De deelnemers beschreven vervolgens schriftelijk de eerste seksuele fantasie die bij hen opkwam. Onafhankelijke juryleden lazen deze fantasieën en beoordeelden de mate van verlangen die ze ervaren naar zowel de huidige als de alternatieve partners.
In de tweede studie onderzochten we of het voorspelde effect van blootstelling aan normen van ontrouw op het verlangen naar alternatieve partners zou worden waargenomen met een andere, meer objectieve maatstaf voor het verlangen naar alternatieven. Bovendien wilden we aantonen dat dit effect kan worden toegeschreven aan blootstelling aan andermans ontrouw op zich, in plaats van blootstelling aan het onethische gedrag van anderen in het algemeen (bijv. vreemdgaan in andere domeinen). Voor dit doel lazen de deelnemers bekentenissen voor waarin gevallen van valsspelen op de huidige partner of academisch werk werden beschreven.
De deelnemer aan de ontrouwconditie leest bijvoorbeeld de volgende bekentenis voor:
“Ik ontmoette een beeldschone man tijdens een interview op zijn werkplek. Ik kreeg de baan en begon met hem te werken. Na een paar weken nodigde hij me uit voor het avondeten. Ik dacht niet twee keer na en accepteerde zijn uitnodiging. We kusten hartstochtelijk na het eten. Het was de beste kus ooit! Ik woon niet samen met mijn vriend, dus hij weet er niets van.”
Deelnemers in de academische spiekconditie lezen bijvoorbeeld de volgende bekentenis:
“Ik ben een student die de klok rond werkt om mijn studie te bekostigen. Dus soms als ik een essay moet schrijven, wat ik uitdagend of tijdrovend vind, kopieer ik het van andere studenten. Als het moeilijk wordt, kan ik zelfs iemand betalen om het essay voor mij te schrijven. Ik wil gewoon afstuderen en dit diploma halen.”
Vervolgens evalueerden de deelnemers foto’s van aantrekkelijke vreemden van het andere geslacht, om aan te geven of de afgebeelde persoon een potentiële partner zou kunnen zijn. Het aantal geselecteerde partners werd gebruikt als een index van interesse in alternatieve partners.
In de derde studie onderzochten we of blootstelling aan normen van ontrouw niet alleen het verlangen naar alternatieve partners zou vergroten, maar ook de inspanningen om ze in de toekomst te zien. Om dit te doen, lazen de deelnemers de resultaten van een onderzoek waaruit bleek dat valsspelen veel voorkomt bij huidige partners of bij academisch werk. Vervolgens interviewde een aantrekkelijke interviewer van het andere geslacht hen online.
We hebben de deelnemers gevraagd om aan het einde van het interview een bericht naar de interviewer te sturen. Deelnemers beoordeelden ook de seksuele wenselijkheid van de interviewer en hun toewijding aan hun huidige relatie. Onafhankelijke juryleden lazen de berichten die naar de interviewers werden gestuurd en beoordeelden de inspanningen van de deelnemers om opnieuw met hen te communiceren.
Wat hebben we gevonden?
Na blootstelling aan de ontrouw van anderen, ervoeren de deelnemers minder betrokkenheid bij hun relatie en een groter verlangen naar alternatieve partners. Deze bevindingen suggereren dat omgevingen die een grotere prevalentie van ontrouw bevorderen, de motivatie verminderen om de band met de huidige partner te beschermen, wat mogelijk de weg vrijmaakt voor het ontketenen van het verlangen naar alternatieve partners. Dergelijke omgevingen kunnen mensen kwetsbaarder maken voor ontrouw, zo niet ronduit ‘infecteren’.
Over het algemeen geeft ons onderzoek aan dat omgevingen waarin ontrouw gebruikelijk is, de rechtvaardiging kunnen vormen om langetermijnprioriteiten van relatieonderhoud te laten varen ten gunste van verleidelijke alternatieven. Natuurlijk veranderen omgevingen waarin ontrouw veel voorkomt, mensen niet noodzakelijk in valsspelers. Toch kunnen deze omgevingen, als iemand al kwetsbaar is voor bedrog of als zich kansen voor ontrouw voordoen, de extra duw geven die nodig is om het conflict tussen het volgen van morele waarden en bezwijken voor kortetermijnverleidingen op te lossen op een manier die ontrouw bevordert.
Deze website bevat info die mogelijks niet geschikt is voor kinderen. U bevestigt minstens 16 jaar te zijn. Deze website gebruikt cookies. U gaat daarmee akkoord.
