We mogen anno 2016 dan wel zelf uit liefdesoverwegingen onze partner uitkiezen, toch zijn er nog nooit zo veel scheidingen geweest als nu.
Wat doen we verkeerd? “Ons liefdesleven is treurig en ontoereikend,” schrijft filosoof Alain de Botton in zijn nieuwste boek Weg van liefde.
En ook: “Een affaire begin je vaak omdat je net heel veel om je partner geeft”.
Waarom gaat iemand vreemd? Het kan tijdelijk zijn. Jullie relatie is in een tijdelijke inzinking beland. Er is, op het moment niet een zo goede band met je partner. De emotionele of de seksuele band is niet goed tussen de partners. Misschien twijfel je of je partner de juiste is? De verleiding kan te groot zijn, zeker als het wordt aangeboden, om vreemd te gaan.
Een vaak gehoorde reden is niet meer gezien worden door je partner. Gebrek aan intimiteit en positieve aandacht. Ook zeggen mensen dat het vuur weg is uit hun relatie. Vreemdgaan betekent vaak spanning en sensatie, een welkome afleiding in de dagelijkse sleur.
Overspel komt in de beste relaties voor, zo blijkt. Maar waarom zou je verliefd worden op ene ander als je al gelukkig was? Daarvoor moet je eerst weten wat je precies onder ontrouw verstaat. Ben je overspelig als je dubbelzinnige berichten stuurt naar een collega met wie je elke dag staat te flirten bij het koffie-apparaat? Of ben je pas overspelig als je met diezelfde collega zoenend op het kopieer-apparaat ligt?
Wat de definitie ook is, de vraag blijft waarom mensen hun partner ontrouw zijn. Het antwoord is eigenlijk: waarom niet. Maar dat willen de meeste mensen niet horen. Zo lang als er mensen zijn, zo lang worden mensen verliefd op elkaar. En zo lang als er mensen zijn, worden mensen ook verliefd op een ander. Evolutionair psychologen hebben daar een verklaring voor. Mannen moeten hun zaad over zo veel mogelijk vrouwen verspreiden om voor nageslacht te zorgen.
Alain de Botton (46) is een filosoof en auteur die in Zwitserland geboren werd, maar nu met vrouw en kinderen in Londen woont. In 1993 schreef hij zijn eerste boek en bestseller Proeven over Liefde, wat als voorloper kan beschouwd worden van het 2 weken geleden verschenen Weg van liefde. Tussen deze twee boeken in schreef hij meerdere boeken over filosofische thema’s uit het dagelijks leven. Alain de Botton is ook de oprichter van The School of Life.
In Weg van Liefde legt filosoof Alain de Botton ons aan de hand van het liefdesverhaal van een fictieve Kirsten en Rabih uit hoe moeilijk het is om in de 21e eeuw een relatie stand te houden. Volgens de Botton getuigt het van liefde voor je partner dat je de moeite neemt om stiekem vreemd te gaan en overspel te verstoppen. Maar het is geen oplossing, want we zijn als mensen te jaloerse wezens om overspel te kunnen verdragen. Je moet dus de keuze maken tussen enerzijds veel seksuele partners hebben, wat geweldig, leuk, afwisselend, sexy, opwindend enzovoort is maar het nadeel is dat je eenzaam kan worden en een chaotisch bestaan leidt. Anderzijds is bij één persoon blijven dan weer een heel geruststellende gedachte, maar het kan ook deprimerend zijn, omdat er nog zo veel andere aantrekkelijke mensen op de wereld rondlopen.
Er zijn voor- en nadelen aan beide kanten, maar we moeten durven kiezen. Jonge koppels willen dit vaak niet geloven, omdat ze ervan overtuigd zijn dat ze spanning én stabiliteit kunnen hebben, ook binnen een langdurige relatie. Maar dat is een onrealistisch, te romantisch idee.”
de Botton staat niet alleen met zijn ideeën. “Mannen zullen altijd vreemdgaan.” Soms lijkt het wel een gemakkelijk excuus voor mannen om hun verantwoordelijkheid niet te moeten nemen in een relatie. ‘Het is hun biologie die hen dwingt tot vreemdgaan’, ‘het betekent niets’ en ‘ja, ze willen best (soms) bij hun vrouw blijven, die ze (soms) echt graag zien’. De Amerikaanse socioloog Eric Anderson bouwt voort op deze theorieën en gaat zover om te beweren dat mannen die niet vreemdgaan afstevenen op een ‘seksuele gevangenschap’ wat kan leiden tot een leven vol boosheid en bitterheid.
De socioloog slaat niet zomaar wat uit zijn botten, maar deed ook een (klein) onderzoek naar het onderwerp. 120 mannelijke studenten werden ondervraagd, zowel homo- als heteroseksueel. 78 procent van de studenten mét partner gingen vreemd.
Opvallend is dat ze dit niet deden omdat ze ongelukkig waren in de relatie: ze wilden net heel graag bij de partner blijven en zagen hem of haar heel graag.
Het beste van twee werelden
“Mannelijke lichamen hebben nood aan seks. Ze gaan niet vreemd omdat ze hun partner niet graag (genoeg) zien, maar gewoon omdat ze (meer) seks willen. Mannen die vreemdgaan, hebben het beste van twee werelden’, klinkt het fijntjes in zijn nieuwe boek ‘The Monogamy Gap: men, love and reality’, vrij vertaald als ‘De monogamiekloof: over mannen, liefde en de realiteit.
“Vreemdgaan is niet vreemd, het is de norm. En het wordt tijd dat mensen de vrije relatie meer kans geven, en op gelijke hoogte zetten met monogame relaties. Monogamie is niet de enige vorm van relaties.”
Onweerstaanbare drang
Anderson verklaart dit door ‘de drang naar seks’. Maar mensen hebben wel vaker ‘een drang’ naar dingen: sigaretten, drugs, frieten… soms met rampzalige gevolgen. Als ze die kunnen leren bedwingen, waarom kunnen mannen dan de drang naar seks niet leren bedwingen?
Simpel, zegt Anderson: “Omdat we erg slecht zijn in het bedwingen van onze wil. We willen geen chocolade eten, maar doen het toch, voelen ons schuldig, zeggen dat we het nooit meer gaan doen… en doen het toch. Dat is met ontrouw net hetzelfde.”
Als mannen vreemdgaan, dan mogen vrouwen dit ook. Zou je redelijk denken. Maar dat willen de mannen zelf niet. Oneerlijk en egoïstisch, niet professor Anderson? “Het is inderdaad egoïstisch dat mannen het zelf doen, maar het niet toestaan aan hun vrouw. Al zijn er natuurlijk ook wel vrouwen die vreemdgaan.”
“De maatschappij heeft die keuze voor ons gemaakt: ontrouw is cultureel niet verantwoord. Ook mannen zelf ‘willen’ monogaam zijn, althans in het begin van de relatie en emotioneel. Pas na maanden of jaren in een vaste relatie, willen ze seks met andere mensen. Op dit punt willen ze de liefdesrelatie met hun partner behouden, maar willen ze toch extra seks.”
‘De donkere waarheid over de liefde’, is een animatiefilmpje dat Trent Gilles maakte naar aanleiding de visie van Alain de Botton.
Deze website bevat info die mogelijks niet geschikt is voor kinderen. U bevestigt minstens 16 jaar te zijn. Deze website gebruikt cookies. U gaat daarmee akkoord.
