Seksueel, emotioneel en digitaal: het complexe landschap van romantische ontrouw

Geschatte tijd om tekst te lezen: 5 minu(u)t(en)
Steun van familie en vrienden is de sleutel tot gezondere niet-monogame relaties
De voornaamste redenen dat vrouwen vreemdgaan.

Romantische ontrouw is een veelvoorkomend maar complex probleem dat relaties over de

man in blue crew neck t-shirt hugging woman in white long sleeve shirt

Photo by Sincerely Media

hele wereld beïnvloedt. Een nieuwe meta-analyse gepubliceerd in Personal Relationships heeft gegevens uit meer dan 300 onderzoeken gesynthetiseerd om de ware prevalentie van ontrouw te onderzoeken, en onthult dat het vele vormen aanneemt – van seksueel verraad tot emotionele en elektronische connecties. De bevindingen werpen licht op de significante genderverschillen in ontrouwpatronen en benadrukken het gebrek aan consistente definities en metingen in bestaand onderzoek.

Ontrouw is een wijdverbreid fenomeen dat romantische relaties in verschillende culturen en sociale contexten beïnvloedt. Het leidt vaak tot relatiebreuken en kan een diepgaande impact hebben op de mentale en fysieke gezondheid van de betrokkenen. Het onderzoekslandschap naar ontrouw is echter gefragmenteerd, met veel studies die tegenstrijdige prevalentieschattingen geven.

“Prevalentieschattingen van romantische ontrouw variëren vaak aanzienlijk tussen studies. We wilden beoordelen in hoeverre deze verschillen voortkomen uit variaties in de operationaliseringen van ‘ontrouw’ door onderzoekers, evenals de technieken voor gegevensverzameling en bemonsteringsmethoden die ze gebruiken,” legde auteur van de studie Benjamin Warach uit, een klinisch assistent-professor psychiatrie en gedragsgezondheid bij Stony Brook Medicine.

De onderzoekers voerden een systematische review en meta-analyse uit, wat betekent dat ze een groot deel van het bestaande onderzoek naar ontrouw verzamelden en analyseerden om te zoeken naar overkoepelende trends en patronen. Om relevante studies te vinden, doorzochten ze databases zoals PsycINFO, PubMed en Web of Science, waarbij ze termen gebruikten die gerelateerd zijn aan ontrouw, zoals ‘buitenechtelijk’, ‘vreemdgaan’ en ‘affaire’.

Van de duizenden geïdentificeerde artikelen voldeden er 305 aan de inclusiecriteria van de studie. Deze criteria vereisten dat de studies peer-reviewed waren, menselijke deelnemers bevatten en duidelijke gegevens over ontrouwpercentages leverden. De uiteindelijke dataset bevatte 508.241 respondenten uit 47 landen, wat dit een van de meest uitgebreide reviews van ontrouwonderzoek tot nu toe maakt.

De onderzoekers categoriseerden verschillende soorten ontrouw in drie hoofdvormen: seksueel, emotioneel en elektronisch. Seksuele ontrouw werd gedefinieerd als elke vorm van seksuele activiteit buiten de primaire relatie. Emotionele ontrouw omvatte het vormen van diepe emotionele banden met iemand buiten de relatie, terwijl elektronische ontrouw verwees naar het deelnemen aan intieme gedragingen online, zoals sexting of deelnemen aan online relaties.

De onderzoekers onderzochten vervolgens hoe deze verschillende vormen van ontrouw werden gemeten in de studies, hetzij via anonieme vragenlijsten, interviews of andere methoden voor het verzamelen van gegevens. Ze keken ook naar demografische factoren zoals geslacht, leeftijd, relatiestatus en nationaliteit om te zien hoe deze variabelen de resultaten beïnvloedden.

De meta-analyse onthulde significante verschillen in de prevalentie van verschillende soorten ontrouw. Seksuele ontrouw blijft de meest bestudeerde vorm (ruim 58% van de studies), waarbij ongeveer 25% van de mannen en 14% van de vrouwen seksuele ontrouw toegaf.

Echter, emotionele en elektronische ontrouw, hoewel minder onderzocht, bleken ook veel voor te komen. Ongeveer 35% van de mannen en 30% van de vrouwen meldde emotioneel ontrouw te zijn en intieme emotionele connecties te vormen buiten hun romantische relaties. Elektronische ontrouw, wat gedragingen omvat zoals online flirten of deelnemen aan seksuele gesprekken via internet, werd gemeld door 23% van de mannen en 14% van de vrouwen.

Een van de belangrijkste bevindingen van de studie is dat niet-seksuele vormen van ontrouw, zoals emotioneel en elektronisch verraad, in de onderzoeksliteratuur onderbelicht zijn. Ondanks hun potentieel om relaties te schaden, richten de meeste studies zich op seksuele ontrouw. Emotionele ontrouw was goed voor slechts 9,5% van de studies, terwijl elektronische ontrouw slechts in 5,6% van de onderzoeken voorkwam.

De onderzoekers stellen dat emotionele en elektronische ontrouw net zo schadelijk kan zijn, of zelfs nog schadelijker, afhankelijk van de relationele dynamiek. Veel mensen voelen zich bijvoorbeeld meer verraden door een emotionele connectie dan door een eenmalige seksuele ontmoeting. De opkomst van digitale communicatie heeft ook nieuwe mogelijkheden voor ontrouw gecreëerd, maar het onderzoek heeft deze technologische veranderingen niet volledig bijgehouden.

De bevindingen benadrukten ook dat veel studies vage of inconsistente definities voor ontrouw gebruikten, wat de resultaten zou kunnen vertekenen. “We ontdekten dat auteurs de prevalentie van romantische ontrouw operationaliseren en/of rapporteren met behulp van gedragsmatig onduidelijke termen (bijv. ‘bedrogen’ of ‘ontrouw geweest’) in ongeveer 30% van de studies; onderzoek heeft eerder aangetoond dat individuen sterk uiteenlopende percepties hebben van wat deze termen betekenen. Dit is een groot probleem voor ons onderzoeksveld,” vertelde Warach aan PsyPost.

Interessant genoeg leken de methoden die onderzoekers gebruikten om gegevens over ontrouw te verzamelen, invloed te hebben op de resultaten. Wanneer gegevens over ontrouw anoniem werden verzameld, rapporteerden deelnemers vaker seksuele ontrouw in vergelijking met niet-anonieme methoden, zoals persoonlijke of telefonische interviews. Dit suggereert dat mensen zich meer op hun gemak voelen bij het onthullen van gevoelig gedrag zoals ontrouw wanneer hun identiteit beschermd is.

Het verschil was vooral duidelijk bij seksuele ontrouw, maar dit effect werd niet waargenomen bij emotionele ontrouw. Emotionele ontrouw is mogelijk minder gestigmatiseerd dan seksuele ontrouw, waardoor mensen eerder geneigd zijn om het toe te geven, zowel in anonieme als niet-anonieme situaties.

Wat betreft steekproefmethoden, observeerden de onderzoekers dat gemakssteekproeven, waarbij deelnemers worden geselecteerd op basis van beschikbaarheid in plaats van willekeurig gekozen, resulteerden in hogere gerapporteerde percentages van ontrouw vergeleken met studies die meer representatieve, gerandomiseerde steekproefmethoden gebruikten die erop gericht zijn de bredere populatie te weerspiegelen. Dit komt waarschijnlijk doordat deelnemers in gemakssteekproeven de neiging hebben om zichzelf te selecteren in studies, wat vaak leidt tot liberalere houdingen ten opzichte van relaties of hogere niveaus van seksuele ervaring.

De onderzoekers stellen voor dat het veld van ontrouwonderzoek zich moet richten op het ontwikkelen van duidelijkere, consistentere definities van wat ontrouw inhoudt. Zonder een gedeeld begrip blijft het vergelijken van resultaten tussen studies een uitdaging, en dit beperkt de toepasbaarheid van onderzoeksresultaten op echte relatieproblemen.

“Ons onderzoek toont aan dat inconsistente definities en meetmethoden bijdragen aan verwarring over de prevalentie van romantische ontrouw in de onderzoeksliteratuur,” zei Warach. “Voor de gemiddelde persoon onderstreept dit het belang van duidelijke communicatie in romantische relaties over grenzen en exclusiviteitsverwachtingen – wat de ene persoon als ‘ontrouw’ beschouwt, kan verschillen van het begrip van zijn partner.”

De studie, “The current state of affairs in infidelity research: A systematic review and meta-analysis of romantic infidelity prevalence and its moderators,”, werd geschreven door Benjamin Warach, Robert F. Bornstein, Bernard S. Gorman en Anne Moyer.

Bronnen

Eric W. Dolan

https://www.psypost.org/sexual-emotional-and-digital-the-complex-landscape-of-romantic-infidelity/

 

Delen