Nieuw onderzoek werpt licht op de motivaties die individuen ertoe brengen polyamorie na
Photo by Jon Tyson
te streven, de praktijk van het aangaan van meerdere romantische, seksuele en/of intieme relaties met toestemming van alle betrokken partijen. Uit het onderzoek blijkt dat individuen in polyamoreuze relaties vaak worden gedreven door verlangens naar diepere emotionele verbindingen, autonomie in hun persoonlijke leven en de vervulling van behoeften waaraan in monogame arrangementen mogelijk niet wordt voldaan. De nieuwe bevindingen zijn gepubliceerd in de Archives of Sexual Behavior .
Consensuele niet-monogamie verwijst naar elke relatieregeling waarbij alle deelnemers expliciet overeenkomen om meer dan één romantische of seksuele partner te hebben. Dit omvat een verscheidenheid aan relatiestijlen, inclusief maar niet beperkt tot polyamorie, open relaties en swingen.
Polyamorie, een subgroep van consensuele niet-monogamie, benadrukt specifiek het nastreven van meerdere romantische en intieme relaties met medeweten en instemming van alle betrokkenen. Relaties binnen polyamorie kunnen sterk variëren, inclusief maar niet beperkt tot hiërarchische structuren (waarbij sommige relaties prioriteit krijgen boven andere) en niet-hiërarchische structuren (waar geen enkele relatie voorrang heeft).
Het doel van dit recente onderzoek was om de redenen waarom mensen voor polyamorie kiezen beter te begrijpen. Door zich te concentreren op polyamorie los van andere vormen van consensuele niet-monogamie, hoopten de onderzoekers genuanceerde inzichten te verschaffen die artsen zouden kunnen helpen bij het ondersteunen van cliënten in polyamoreuze relaties, vooral degenen die te maken krijgen met stress in verband met hun relatiestijl.
“Naast mijn werk als psychologiefaculteit bij Ball State, ben ik een gediplomeerd psycholoog en gecertificeerd sekstherapeut via de American Association of Sexuality Educators, Counselors, and Therapists (AASECT)”, legt studieauteur Alexander K. Tatum uit , een assistent-professor in de psychologie. psychologie.
“De laatste jaren van mijn praktijk heb ik een opkomende trend opgemerkt van individuen en paren die zich in therapie melden met de wens om ethische, consensuele polyamoreuze relaties te onderzoeken. Als onderzoeker is het mijn natuurlijke neiging om de empirische literatuur te raadplegen om beter te begrijpen waarom. Ik vond echter geen bevredigend antwoord op deze vraag, dus besloot ik mijn eigen onderzoek uit te voeren om de motivaties van mensen voor hun eerste betrokkenheid bij polyamorie te begrijpen.”
Het onderzoek rekruteerde deelnemers via het ‘r/polyamory’-forum op Reddit, waarbij gebruik werd gemaakt van een gemeenschap die actief betrokken was bij discussies over polyamoreuze ervaringen. Om in aanmerking te komen, moesten de deelnemers ten minste 18 jaar oud zijn, in de Verenigde Staten wonen en huidige of voormalige betrokkenheid hebben bij een consensueel polyamoreuze relatie. De uiteindelijke steekproef bestond uit 63 deelnemers.
Gegevens werden verzameld via een online-enquête op Qualtrics, die open vragen bevatte die waren ontworpen om gedetailleerde antwoorden te verkrijgen over de motivaties van deelnemers om zich bezig te houden met polyamorie. Deelnemers verstrekten ook demografische informatie, zoals leeftijd, geslacht, seksuele geaardheid, ras/etniciteit en gezinsinkomen.
Na een analyse van de reacties te hebben uitgevoerd, identificeerden de onderzoekers vier hoofdthema’s: afstemming van waarden, relatiefactoren, externe stimuli en seksualiteit.
Een aanzienlijk aantal deelnemers identificeerde dat hun aantrekkingskracht tot polyamorie voortkwam uit een diepe afstemming op hun persoonlijke waarden en overtuigingen over relaties. Dit thema is onderverdeeld in subthema’s, waaronder een filosofische benadering van relaties die de nadruk legt op authenticiteit, een bewuste afwijzing van maatschappelijke normen die monogamie bevorderen, en een overgang van andere vormen van consensuele niet-monogamie naar polyamorie naarmate de relatiebehoeften van individuen evolueerden.
Deelnemers beschreven polyamorie als meer in overeenstemming met hun idealen van eerlijkheid, openheid en het vermogen om betekenisvolle verbindingen met meer dan één persoon te vormen. Deze afstemming op de kernwaarden zorgde voor een gevoel van authentiek en volledig leven, waardoor individuen liefde en genegenheid konden uiten op een manier die voor hen natuurlijk en bevredigend aanvoelde.
Het tweede thema draait om de dynamiek binnen bestaande relaties die de deelnemers ertoe bracht polyamorie te verkennen. Sommige individuen wendden zich tot polyamorie om ontevredenheid binnen monogame relaties aan te pakken, in een poging onvervulde emotionele, intellectuele of seksuele behoeften te vervullen. Anderen maakten via hun partners kennis met polyamorie, die ofwel de wens uitten om de relatie te openen of al polyamoreuze relaties hadden gehad.
Externe stimuli, zoals de ontwikkeling van gevoelens voor iemand buiten de primaire relatie of blootstelling aan polyamorie via de media, vrienden of de gemeenschap, vormden een andere weg naar polyamorie. Deelnemers vertelden hoe ontmoetingen met polyamoreuze individuen of representaties van polyamorie hun vooropgezette ideeën over relaties uitdaagden en nieuwe mogelijkheden voor liefde en verbinding openden.
Het laatste thema, Seksualiteit, omvat motivaties die verband houden met seksuele verkenning, het verlangen naar diversiteit in seksuele ervaringen en het omgaan met discrepanties in seksuele verlangens of interesses binnen relaties. Hoewel dit niet de enige motivator is om aan polyamorie deel te nemen, speelde seksualiteit voor sommige deelnemers een belangrijke rol. Dit thema omvat een scala aan seksuele motivaties, van het zoeken naar seksuele variatie, het vervullen van specifieke seksuele behoeften of fantasieën, tot het dieper verkennen van iemands seksuele geaardheid.
“Er zijn veel redenen waarom mensen nieuwsgierig kunnen worden naar polyamorie, en het is belangrijk om geen algemene aannames te doen over waarom iemand besluit polyamoreuze relaties te onderzoeken,” vertelde Tatum aan PsyPost. “Enkele veel voorkomende redenen die uit dit onderzoek naar voren kwamen, betroffen een verlangen naar meer authentieke relaties met partners die niet beperkt worden door willekeurige beperkingen op genegenheid, een verlangen om ongemakkelijke emoties (zoals jaloezie) te verkennen en uit te dagen, of een organische evolutie van andere vormen. van consensuele niet-monogamie (zoals open relaties of swingen).’
“Andere mensen spraken over een patroon van algemene ontevredenheid in hun monogame relaties als aanzet tot het verkennen van polyamorie, of een verlangen om een partner te steunen die nieuwsgierig was naar polyamorie.”
De studie biedt waardevolle inzichten in de complexiteit van polyamoreuze relaties. Maar net als elk onderzoek kent ook dit onderzoek zijn beperkingen. De rekruteringsmethode zou een vooroordeel over zelfselectie kunnen introduceren, omdat individuen die ervoor kiezen om aan dergelijke onderzoeken deel te nemen, andere ervaringen of opvattingen kunnen hebben dan degenen die dat niet doen. Deelnemers die bereid zijn hun ervaringen te delen op een openbaar platform zoals Reddit, hebben mogelijk een positievere kijk op polyamorie of zijn mogelijk opener over hun relatiestijl, waardoor de gegevens mogelijk vertekend worden.
Niettemin bestrijden de bevindingen misvattingen over polyamorie, waarbij de diverse motivaties achter deze relatiestijl worden benadrukt en het potentieel ervan voor het vervullen van diepe psychologische behoeften met betrekking tot autonomie en verbondenheid. Door deze motivaties te begrijpen, kunnen professionals in de geestelijke gezondheidszorg en onderzoekers polyamoreuze individuen beter ondersteunen.
“Ik wil benadrukken dat er niet één enkele ‘juiste’ reden is om polyamorie te onderzoeken,” voegde Tatum eraan toe. “Ik geloof dat toegang tot basisinformatie een mensenrecht is en dat mensen de vrijheid verdienen om een weloverwogen beslissing te nemen over wat hen het beste uitkomt. Het kan heel goed zijn dat een monogame relatie het beste bij de ene persoon past, maar een polyamoreuze relatie past beter bij een andere persoon.”
“Als ik dit terugkoppel naar mijn klinische praktijk, heb ik gemerkt dat mijn patiënten de neiging hebben te worstelen met verhoogde angst- en depressieve symptomen wanneer ze proberen zich aan de verwachtingen van anderen te conformeren. In de geest van het bevorderen van de geestelijke gezondheid en het welzijn is het absoluut noodzakelijk om mensen de vrijheid te geven zelfbeschikking uit te oefenen.”
Deze website bevat info die mogelijks niet geschikt is voor kinderen. U bevestigt minstens 16 jaar te zijn. Deze website gebruikt cookies. U gaat daarmee akkoord.
