gevonden tussen het type seksuele voorlichting dat vrouwen krijgen en hun daaropvolgende gebruik van pornografie. Vrouwen die alleen onthoudingsvoorlichting kregen, rapporteerden hogere frequenties van pornografiegebruik vergeleken met degenen die uitgebreide seksuele voorlichting kregen. Deze bevinding draagt bij aan het voortdurende gesprek over de effectiviteit en impact van verschillende seksuele voorlichtingsbenaderingen.
De onderzoekers wilden onderzoeken hoe verschillende vormen van seksuele voorlichting de betrokkenheid van vrouwen bij pornografie beïnvloeden. Inzicht in deze relatie kan beleidsmakers en docenten helpen om seksuele voorlichtingsprogramma’s te verbeteren om een gezonde seksuele ontwikkeling beter te ondersteunen en mogelijke negatieve gevolgen van pornografiegebruik te beperken. De studie probeerde ook hiaten in de literatuur op te vullen met betrekking tot de specifieke effecten van alleen onthouding versus uitgebreide seksuele voorlichting op het gedrag van volwassenen.
De studie gebruikte een kwantitatieve benadering, waarbij 866 vrouwen van 18-34 jaar werden ondervraagd die openbare scholen in de Verenigde Staten bezochten. Deelnemers werden gerekruteerd via Qualtrics Online Panels en werden gevraagd naar hun pornografiegebruik en het type seksuele voorlichting dat ze tijdens de middelbare school kregen. De enquête bevatte gedetailleerde vragen over de frequentie en typen van pornografie die werd geconsumeerd, evenals demografische informatie.
Deelnemers werden verdeeld in twee groepen op basis van het type seksuele voorlichting dat ze kregen: seksuele voorlichting alleen voor onthouding en uitgebreide seksuele voorlichting. Bij programma’s voor alleen onthouding ligt de nadruk doorgaans op het wachten tot het huwelijk met seksuele activiteit en wordt informatie over anticonceptie en veilige sekspraktijken vaak weggelaten. Uitgebreide seksuele voorlichting daarentegen bestrijkt een breed scala aan onderwerpen, waaronder anticonceptie, veilige seks, toestemming en seksuele geaardheid, met als doel medisch nauwkeurige en inclusieve informatie te verstrekken.
De onderzoekers ontdekten dat beide groepen vergelijkbare percentages hardcore pornografiegebruik rapporteerden, wat suggereert dat het type seksuele voorlichting geen significante impact heeft op de consumptie van zeer expliciete content. Er kwamen echter significante verschillen naar voren toen de onderzoekers de algemene frequenties van algemeen pornografiegebruik onderzochten. Vrouwen die alleen onthoudingsvoorlichting kregen, rapporteerden vaker pornografie te gebruiken in vergelijking met hun tegenhangers die uitgebreide voorlichting kregen.
De onderzoekers ontdekten ook dat een aanzienlijk deel van de vrouwen, 36,38%, voor het eerst werd blootgesteld aan pornografie tussen de leeftijd van 12 en 15, terwijl 25,17% het tegenkwam tussen 16 en 18 jaar oud. Verontrustend genoeg werd 5,66% al blootgesteld tussen de leeftijd van 4 en 8.
Deze bevindingen hebben belangrijke implicaties voor beleid en praktijken op het gebied van seksuele voorlichting. De hogere frequentie van pornografiegebruik onder vrouwen die alleen onthoudingsvoorlichting kregen, suggereert dat deze programma’s mogelijk niet adequaat inspelen op de informatiebehoeften van jongeren. Als gevolg hiervan kunnen deze personen pornografie opzoeken om meer te leren over seks, wat kan leiden tot vertekende percepties van seksueel gedrag en relaties.
“De alarmerende blootstelling van meisjes aan pornografie vóór de volwassenheid, met name vóór de adolescentie, benadrukt een onderwijskloof”, schreven de onderzoekers. “Deze afhankelijkheid van ongereguleerde bronnen voor seksuele informatie zou zowel onderzoekers als beleidsmakers zorgen moeten baren… Beleidsmakers zouden zich moeten richten op inclusieve en uitgebreide seksuele voorlichting die inspeelt op de interesses en behoeften van jongeren, met als doel te voorkomen dat ze afhankelijk worden van onbetrouwbare bronnen zoals pornografie. Dergelijke voorlichting zou prioriteit moeten geven aan seksuele toestemming en veiligheid in het digitale tijdperk.”
De onderzoekers controleerden leeftijd en religiositeit. Maar de studie, zoals alle onderzoeken, bevat enkele kanttekeningen. Het cross-sectionele ontwerp verzamelt alleen gegevens op één punt in de tijd, waardoor het niet mogelijk is om causaliteit vast te stellen tussen het type seksuele voorlichting en het gebruik van pornografie. Bovendien kan het vertrouwen op zelfgerapporteerde gegevens vooroordelen introduceren, zoals onderrapportage of overrapportage vanwege sociale wenselijkheid of geheugenproblemen.
Deze website bevat info die mogelijks niet geschikt is voor kinderen. U bevestigt minstens 16 jaar te zijn. Deze website gebruikt cookies. U gaat daarmee akkoord.
