Vanaf januari 2024 waren van de 100 populairste video’s op Pornhub 4,1 miljard views
Photo by franco alva
voor stief-incestvideo’s en 3,3 miljard views voor alle andere video’s samen.
Niemand zal tegenwoordig geschokt zijn dat Pornhub.com de 13e meest bezochte website ter wereld is . Wat je misschien zal verbazen, is dat wanneer je ze sorteert naar de meest bekeken video’s aller tijden, zowel in de Verenigde Staten als wereldwijd, één genre domineert. Het is stief-incest (of ‘fauxcest’), wat seks betekent tussen familieleden die geen biologische verwantschap hebben, zoals stiefbroers en stiefzussen; stiefzusters; stiefzonen en stiefmoeders; en stiefvaders en stiefdochters (stiefbroers zijn ook een populair genre in de homovideo’s van Pornhub). De telling komt niet eens in de buurt. Vanaf januari 2024 waren van de 100 populairste video’s 4,1 miljard views voor stief-incestvideo’s en 3,3 miljard views voor alle andere video’s samen.
Wat kan in vredesnaam de populariteit ervan verklaren? Pornografie draait uiteraard om het doorbreken van taboes. Gezien hoe krachtig en diepgeworteld het verbod op incest is in vrijwel elke historische en hedendaagse samenleving, lijkt het erop dat we niet ver hoeven te zoeken naar een antwoord. Het is duidelijk de incest. Maar dat is nu juist het probleem: als vrijwel elke samenleving, in de hele menselijke geschiedenis, incest heeft verboden, verklaart dat niet waarom dit specifieke genre van porno nu zo populair is . Als het incesttaboe er altijd al is geweest, waarom is incest (of aan incest gerelateerde) porno dan niet altijd mainstream en razend populair geweest?
Bijna elke video in het genre volgt hetzelfde plot. Ten eerste is er, deels om juridische redenen en deels om de vervelende factor van echte incest weg te nemen, een expliciete verklaring van niet-biologische banden, zoals “ Stiefbroer , wat doe je thuis?” of “Ik kan niet in dezelfde hotelkamer blijven als mijn stiefzoon !” Ten tweede is dit van cruciaal belang: voorafgaand aan de seks worden altijd een paar verhalende minuten gewijd aan overreding of dwang. Stief-incestvideo’s beginnen nooit met beide personages die elkaar als seksuele partners verlangen. Eén van hen moet altijd tot dat standpunt worden gebracht: soms door verleiding, en meestal door chantage, omkoping, smeken of bedrog. De methoden zijn net zo divers en gemeen als de menselijke verbeelding: dreigen een geheim te vertellen of de politie te bellen, een lening afbetalen, seksuele instructie aanvragen, bedelen, zich voordoen als de politie en nog veel meer. Maar ze maken allemaal van seks een onrechtmatig verkregen winst. Het taboe dat met andere woorden wordt doorbroken, is niet het verbod op incest. Het is verdienste en de verwachting dat beloning de inspanning en prestatie moet volgen.
Stief-incest-porno is om vele redenen verwerpelijk: omdat het verkeerd, griezelig of grof is. En verdrietig makend.
Tegenwoordig is de kwestie van toestemming, in goede en slechte zin, naar de kern van het publieke debat over seks gekomen. Sekspositieve liberalen zijn, uit respect voor de privacy en afkeer van moralisme, in grote lijnen tot de conclusie gekomen dat een gebrek aan instemming de enige grond is om te oordelen en te reguleren. “Als we toestemming zien als de enige beperking op ethisch verantwoorde seks, worden we geduwd in de richting van een naturalisatie van seksuele voorkeur waarin de verkrachtingsfantasie eerder een primordiaal dan een politiek feit wordt.”
Dit is precies wat er gebeurt in stief-incestvideo’s. Zoekopdrachten op Pornhub naar openlijke termen als verkrachting , geweld , geweld , overtreding of aanranding leveren geen resultaten op. Zachtere vormen van dwang zijn echter eerlijk spel: omkopen , overtuigen , tegenhouden , tegenpraten , bedriegen , enzovoort. Deze zijn allemaal gebaseerd op het brengen van een aanvankelijk onwillige partner tot een staat van toestemming, of bij voorkeur voor dit genre, niet van niet-toestemming. Binnen de mainstream komt dit, veel meer dan welke soort bondage-achtige video dan ook, het dichtst in de buurt van niet-consensuele pornografie als maar mogelijk is. En nogmaals: het is verreweg het populairste genre. Maar is dat verrassend? Als we naar het genre kijken en wat het doet, zijn de meeste kijkers waarschijnlijk niet echt dol op mama, papa, zus en broer. Veel plausibeler is dat we afkomen als we zien dat de ethische consensus van ons liberaal-democratische tijdperk – over beloning en inspanning, liefde en vriendschap, instemming en verlangen – openlijk wordt afgeschaft of in een grijze zone van onderhandeling en opwinding wordt gebracht.
Bronnen
Aangepast overgenomen uit Liberalism as a Way of Life, dat op 4 juni zal worden gepubliceerd door Princeton University Press.
Alexandre Lefebvre is de auteur van Liberalisme als een manier van leven . Hij is hoogleraar politiek en filosofie aan de Universiteit van Sydney. Zijn boeken omvatten ook mensenrechten als een manier van leven .
Deze website bevat info die mogelijks niet geschikt is voor kinderen. U bevestigt minstens 16 jaar te zijn. Deze website gebruikt cookies. U gaat daarmee akkoord.
