Een onderzoek onder meer dan 7000 mensen uit 14 landen heeft aangetoond dat slechte
Foto van Mindy Sabiston
paringsprestaties een veel voorkomend verschijnsel zijn, waarbij ongeveer een op de vier mensen moeite heeft met het aantrekken en behouden van intieme partners. Hoewel er geen sekseverschillen waren, was er wel een effect van leeftijd, waarbij single-zijn vaker voorkwam bij jongere deelnemers. Dit onderzoek is gepubliceerd in Evolutionary Psychology .
“Mensen worden single geboren, dus single zijn is iets dat iedereen raakt. Bovendien heb ik evolutietheorieën ontwikkeld die mogelijk kunnen verklaren waarom zoveel mensen moeilijkheden ondervinden bij het vinden en behouden van partners”, zegt Menelaos Apostolou, professor in de psychologie aan de Universiteit van Nicosia.
Onderzoek naar paringsprestaties onder individuen die vrijwillig of ongewild vrijgezel zijn, is grotendeels beperkt gebleven tot Chinese en Griekse contexten. In dit werk testen Apostolou en collega’s een evolutionair raamwerk van singlehood terwijl ze de geografische steekproef uitbreiden tot die van 14 landen.
Hedendaagse pre-industriële samenlevingen presenteerden een drastisch andere paringscontext dan die waarin we ons vandaag bevinden. Bedenk bijvoorbeeld dat in samenlevingen van jager-verzamelaars gearrangeerde huwelijken de gebruikelijke manier waren om een partner voor de lange termijn te verwerven. Aangezien deze samenlevingen waarschijnlijk op voorouderlijke samenlevingen leken, was gearrangeerd huwelijk vermoedelijk ook de overheersende methode van langdurige paring in het voorouderlijke landschap.
Verder wijst historisch, antropologisch, archeologisch en fysiologisch bewijs erop dat mannelijke agressie niet alleen een manier is om middelen te verwerven, maar ook om toegang te krijgen tot vrouwen.
Nu, snel vooruit naar postindustriële samenlevingen waar mensen met hetzelfde evolutionaire probleem van het aantrekken en behouden van partners worden geconfronteerd, maar zich in een paringsomgeving bevinden waarin de aanpassingen die zijn geëvolueerd om dit probleem op te lossen, mogelijk niet langer effectief zijn. Partnerkeuze was nogal beperkend in de voorouderlijke context, terwijl mensen tegenwoordig met duizenden opties worden geconfronteerd via tools zoals online dating-apps.
Hoewel dit intuïtief een manier lijkt om de paringskansen te vergroten, laat het mensen vaak verlamd en teleurgesteld achter. Dit is logisch, aangezien onze hersenen niet zijn geëvolueerd om een overvloed aan partnerkeuzes tegen te komen.
In totaal werden 7181 personen ouder dan 18 jaar gerekruteerd uit Oostenrijk, Brazilië, China, Griekenland, Hongarije, Italië, Japan, Peru, Polen, Rusland, Spanje, Turkije, het VK en Oekraïne. Deelnemers reageerden op een korte meting van paringsprestaties op een schaal van 1 (helemaal niet mee eens) tot 5 (helemaal mee eens) . Dit instrument is eerder in verband gebracht met domeinen als flirtvaardigheden, emotionele intelligentie en seksueel functioneren.
Deelnemers rapporteerden hun relatiestatus door aan te geven of ze tussen relaties single, vrijwillig single, onvrijwillig single, in een relatie, getrouwd of ‘anders’ waren.
De onderzoekers ontdekten dat een derde van de deelnemers moeite had met intieme relaties, de helft onderschreef problemen met het aangaan van relaties en 38% van de deelnemers rapporteerde moeite met het onderhouden van een relatie.
Deze bevindingen varieerden drastisch tussen culturen. Zo gaf 19% van de Chinese deelnemers aan moeite te hebben met het aangaan van intieme relaties, in tegenstelling tot meer dan 60% van de Japanse deelnemers. Met name in de meeste landen had meer dan 40% van de deelnemers moeite met het aangaan van intieme relaties, wat suggereert dat dit een wijdverspreid probleem zou kunnen zijn. Een op de vier deelnemers rapporteerde lage paringsprestaties.
Ongeveer 38% van de deelnemers gaf aan single te zijn, 13% onvrijwillig en 15% vrijwillig. Dit fenomeen verschilde ook significant intercultureel. Terwijl bijvoorbeeld 5% van de Poolse deelnemers aangaf onvrijwillig single te zijn, was dit het geval voor ongeveer 22% van de Braziliaanse deelnemers.
Er was een leeftijdseffect, waarbij alleenstaanden vaker voorkomen bij jongere (vs. oudere) volwassenen; er waren echter geen sekseverschillen. Deelnemers die slecht scoorden op het meten van paringsprestaties, waren vaker alleenstaand.
“De hardware van ons brein is geëvolueerd in een omgeving waar de vrije partnerkeuze beperkt was, dus het is misschien niet in staat om effectief om te gaan met de uitdagingen van de hedendaagse context waar de partnerkeuze vrijelijk wordt uitgeoefend. In feite zijn slechte prestaties in het paringsdomein een veelvoorkomend probleem, en het kan vaak leiden tot lange periodes van alleenstaand zijn, “vertelde Apostolou aan PsyPost.
“Paarprestaties en singlehood zijn relatief onontgonnen onderwerpen, en er ligt nog veel werk in het verschiet om ze te begrijpen”, zei de onderzoeker. “Over het algemeen moeten we meer werk verzetten om de verschillende factoren te begrijpen die verband houden met slechte prestaties bij het paren en een grotere kans om alleenstaand te zijn. De volgende stap zou zijn om manieren te bedenken om deze factoren aan te pakken en mensen in staat te stellen hun paringsprestaties te verbeteren.
Apostolou voegde eraan toe: “In een ander onderzoek hebben we ontdekt dat de mate waarin mensen een paringsinspanning tonen een belangrijke voorspeller is van de singlehood-status – mensen die aanzienlijke inspanningen hebben geleverd om partners te vinden en te behouden, waren veel minder waarschijnlijk single dan in een intieme relatie. ”
“Toch kunnen mensen die slechte paringsprestaties ervaren verschillende mislukkingen op dit gebied hebben die hen zouden kunnen ontmoedigen om het te proberen, waardoor hun paringsinspanning in feite wordt verminderd en de kans groter wordt om single te blijven. Ik zou mensen willen adviseren om niet op te geven, aangezien de beloningen van een goede intieme relatie hoog zijn, maar in plaats daarvan te werken aan de factoren die de paringsprestaties belemmeren.”
De studie, ” Mating Performance and Singlehood Across 14 Nations “, is geschreven door Menelaos Apostolou, Mark Sullman, Béla Birkás, Agata Błachnio, Ekaterina Bushina, Fran Calvo, William Costello, Tanja Dujlovic, Tetiana Hill, Timo Juhani Lajunen, Yanina Lisun, Denisse Manrique-Millones, Oscar Manrique-Pino, Norbert Meskó, Martin Nechtelberger, Yohsuke Ohtsubo, Christian Kenji Ollhoff, Aneta Przepiórka, Ádám Putz, Mariaelena Tagliabue, Burcu Tekeş, Andrew Thomas, Jaroslava Varella Valentova, Marco Antonio Correa Varella, Yan Wang, Paula Wright en Sílvia Font-Mayolas.
Deze website bevat info die mogelijks niet geschikt is voor kinderen. U bevestigt minstens 16 jaar te zijn. Deze website gebruikt cookies. U gaat daarmee akkoord.
