Hoe is Valentijnsdag op 14 februari ontstaan?

Geschatte tijd om tekst te lezen: 6 minu(u)t(en)
Psychologen ontwikkelden een nieuwe maatstaf voor seksuele angstgevoeligheid.
Waarom een ​​optimist en een pessimist in een relatie kunnen werken

Elk jaar vieren miljoenen mensen op 14 februari ’s wereld grootste feest van de liefde, met

Photo by Luis Covarrubias

dozen bonbons, dinertjes bij kaarslicht en lieflijke kaartjes. Maar achter de rooskleurige façade Valentijnsdag steekt een mysterieus en gruwelijk verhaal, over een onthoofding en over de verstrooiing van Valentijns beenderen over heel Europa.

De katholieke martelaar Sint-Valentijn werd op een veertiende februari in de derde eeuw na Chr. onthoofd omdat hij het Romeinse verbod op het sluiten van huwelijken zou hebben geschonden. In een kerk in Dublin zegt men het hart van de heilige te bewaren, terwijl in een basilica in Rome zijn vermeende schedel kan worden aanbeden; in een priorij in Glasgow ligt zijn onderarm in een fraaie kist, in een basiliek in Praag is een van zijn schouderbladen de hoofdattractie en in een kerk in Madrid wordt eveneens een schedel van de heilige bewaard, in een reliekschrijn met een glazen kijkvenstertje.

Dan is er nog Terni, het Italiaanse stadje waar Valentijn volgens de overlevering is geboren. Daar aanbidden gelovigen zijn stoffelijke resten in de Basilica di San Valentino, waarvan de eerste versie in de derde eeuw bovenop zijn graf werd opgericht. Al met al zijn er in Europa tientallen katholieke kerken die goede sier maken met het vertoon van vermeende resten van deze celebrity-heilige.

Onbekend is waar zijn werkelijke stoffelijke resten liggen begraven. Deze onzekerheid benadrukt nog eens het diepe mysterie waarin het leven en de dood van Valentijn is gehuld. Zijn levensverhaal is zó ondoorzichtig dat hij als erkend heilige in 1969 werd geschrapt uit de Calendarium Romanum Generale – de officiële Heiligenkalender van de rooms-katholieke kerk waarin de naamdagen van alle katholieke heiligen zijn vastgelegd – omdat er te weinig betrouwbare informatie over zijn leven bekend was.

Er bestaat het (waarschijnlijk fictief) verhaal over Sint Valentijn die verboden huwelijken voltrok voor vervolgde christenen onder de Romeinse keizer Claudius Gothicus (mogelijk 269-270 n.Chr.). Valentijn werd vervolgens opgesloten en onthoofd in Rome.

Zijn heilige dag is sindsdien een viering van romantiek geworden. Maar eerdere middeleeuwse verslagen over het leven van Valentine bevatten geen melding van zijn associatie met liefde.

Wie was Sint Valentijn?

Zijn legende is waarschijnlijk een samenvoegsel van de levensverhalen van meerdere Italiaanse heiligen met de naam Valentinus, die geen van allen in verband worden gebracht met de liefde tussen minnaars. Uit de historische bronnen van de derde eeuw zijn drie heiligen met de destijds veel voorkomende naam Valentinus bekend die op 14 februari zijn gestorven. Maar volgens Lisa Bitel, professor godsdienst en geschiedenis aan de University of Southern California en een van de meest toonaangevende specialisten op het gebied van Sint-Valentijn, is er over geen van deze drie mannen veel bekend.

In The Golden Legend (ca. 1225) – een enorm populair boek, dat de belangrijkste database is van het leven van heiligen gedurende de middeleeuwen en daarna staan geen verwijzingen naar liefde of huwelijk in het verhaal van Sint Valentijn.

In “The Golden Legend” slaagt Valentijn van Rome erin het zicht van de dochter van een ambtenaar te herstellen. Als resultaat van dit wonder bekeert hij velen tot het christendom en haalt hij de toorn van de keizer op de hals. Valentijn weigert te offeren aan Romeinse afgoden en wordt gevangengezet en onthoofd. Er is geen liefde en er zijn geen minnaars.

Maar om het nog ingewikkelder te maken, is er nog een andere prominente Sint-Valentijn, deze keer in Terni, Italië . Vaak verward of verward met Valentijn van Rome, was Valentijn van Terni een bisschop en geleerde. Zijn reputatie bereikte een man genaamd Crato wiens zoon kreupel was sinds hij drie was. Valentijn stemde ermee in om te proberen het kind te genezen op voorwaarde dat Crato zich bekeerde tot het christendom.

Valentijn slaagde erin de jongen te genezen en bekeerde Crato, zijn huishouden en vele anderen, waaronder de plaatselijke magistraat. Toen ze van deze genezing hoorden, eisten de Romeinse senatoren dat Valentijn tot hun goden zou bidden. Valentijn, die dit weigerde, werd onthoofd en werd ook een heilige.

Bronnen https://theconversation.com/valentines-days-connection-with-love-was-probably-invented-by-chaucer-and-other-14th-century-poets-199544

Al de verhalen lijken opmerkelijk veel op elkaar en hoewel hun cultussen populair waren in heel Europa, is het moeilijk om ze van elkaar te onderscheiden. Het intrigerende aan deze verhalen is dat geen van beide bovenstaande verhalen Valentijn verbindt met liefde. De verklaringen van Sint-Valentijn die geheime huwelijken sluiten, lijken niet te worden ondersteund door middeleeuwse teksten.

Gezien al deze onduidelijkheden is het begrijpelijk dat het bezit van stoffelijke resten van Valentijn op talloze plekken in Europa werd geclaimd. Volgens Bitel profiteerden kerken veel van een concrete verbinding met een heilige. ‘Hoe bekender de heilige, des te meer pelgrims hem of haar kwamen aanbidden,’ zegt zij. ‘Het was destijds heel eenvoudig om een hagiografie zodanig aan te passen dat de aanwezigheid van de heilige op een bepaald plek ‘bewezen’ kon worden.’

Dus waar halen we deze associatie tussen Valentijn en liefde vandaan? Wellicht zit het antwoord in de middeleeuwse dichter Chaucer , die soms wordt aangekondigd als de vader van de Engelse literatuur. Diens Canterbury Tales stonden aan het begin van de traditie om de liefde tussen minnaars op de naamdag van deze heilige te vieren. Maar volgens Kelly zijn veel van de kleurrijke verhalen die sindsdien rond het leven van Sint-Valentine zijn gesponnen, ‘uit de duim gezogen’.

In Chaucer’s Parliament of Fowles komen de vogels samen in een vergadering (of parlement) om hun partner te kiezen. En op welke datum moeten ze samenkomen, behalve Sint-Valentijnsdag:

For this was on seynt Valentynes day,
Whan every foul cometh there to chese his make’ (309-10)

For this was on Saint Valentine’s Day
When every fowl comes to choose his mate.

Chaucer vermeldt vier keer dat vogels elkaar ontmoeten op Sint-Valentijnsdag om hun partner te kiezen. De laatste referentie luidt:

Saynt Valentyne, that are ful hy on-lofte,
Thus syngen smale foules for thy sake:
Now welcome, somer…’ (683-85)

Saint Valentine, that are full lofty on high
Thus small fowls (birds) sing for thy sake.
Now welcome, summer…

Chaucer vermeldt dat vogels zingen voor Sint Valentijn en hun partner kiezen op zijn dag. We hebben dus een verband tussen Sint Valentijn en liefde.

De datum van Sint-Valentijnsdag

Een vraag die geleerden bespreken, is de exacte datum van Sint-Valentijnsviering in Chaucer. Is het inderdaad op de feestdag van Sint Valentijn op 14 februari? Kiezen vogels hun partner zo vroeg in het jaar als het nog steeds als midwinter voelt?

Een argument is dat volgens traditionele middeleeuwse kalenders de lente begon met de verschijning van het sterrenbeeld Vissen, dat plaatsvond op 15 februari. Andere traditionele kalenders beschouwen februari als de eerste maand van de lente . Verschillende middeleeuwse kalenders geven aan dat vogels op 12 februari beginnen te zingen.

Bron https://www.nationalgeographic.nl/het-raadsel-van-sint-valentijn-beenderen

Een andere suggestie is echter dat de Valentijnsdag waarnaar Chaucer verwijst, toebehoort aan een zekere Sint-Valentijn van Genua wiens feestdag op 2 mei werd gehouden. Er wordt beweerd dat Chaucer mogelijk van deze bisschop op de hoogte was door zijn bezoeken aan Genua in 1372 en 1373. Het is mogelijk dat Chaucer deze Genuese Valentijn in gedachten had, wiens feestdag in mei valt. In de middeleeuwse literatuur is mei de maand waarin vogels zingen en geliefden paren vormen .

Chaucer’s Parliament of Fowles is een van de grootste bewijsstukken die Sint-Valentijn verbindt met hoofse liefde. Chaucer was echter niet de enige onder zijn 14e-eeuwse tijdgenoten die dit deed. De Engelse dichter John Gower (d. 1408), de Franse dichter Oton de Grandson (d. 1387) en mogelijk de Valenciaanse dichter Pardo maken verwijzingen naar Valentijnsdag en hoofse liefde.

Tegen 1415 noemde de Franse hertog van Orléans, gevangen in de Tower of London, zijn vrouw ” Ma doulce Valentine gent ” (mijn lieve, zachte Valentine).

Het is mogelijk dat Chaucer de trend begon om Sint-Valentijn met liefde in verband te brengen en dat andere dichters hem kopieerden, maar het is onzeker. Wat interessant is, is dat schrijvers – waaronder Chaucer en Gower – die diep geïnteresseerd waren in het concept van hoofse liefde, veel aandacht besteden aan Sint-Valentijnsdag.

Deze middeleeuwse connectie tussen Valentijnsdag en liefde weerspiegelt waarschijnlijk een idee dat populair was in de middeleeuwse samenleving of dat middeleeuwse poëzie verantwoordelijk is voor het verspreiden van de connectie. Zo speelt hoofse middeleeuwse literatuur een belangrijke rol bij Sint-Valentijn en zijn romantische associaties.

Bronnen

  Docent bij de afdeling Engelse Studies, Durham University

https://theconversation.com/valentines-days-connection-with-love-was-probably-invented-by-chaucer-and-other-14th-century-poets-199544

https://www.nationalgeographic.nl/het-raadsel-van-sint-valentijn-beenderen

Delen