Mensen zijn sociale wezens, maar veel mensen zijn bang voor sociale interacties met vreemden vanwege zorgen over afwijzing. Een studie gepubliceerd in het Journal of Experimental Social Psychology onderzoekt een interventie die mensen meer op hun gemak kan stellen om met vreemden te praten.
Sociale interactie is erg belangrijk en heeft veel goed gedocumenteerde voordelen, zoals meer geluk, een betere gezondheid en een sterker gevoel van verbondenheid. Desondanks zijn veel mensen ongerust over het omgaan met nieuwe mensen. Dit komt voor een groot deel door pessimisme en angst voor afwijzing.
Hoewel veel mensen deze alomtegenwoordige angst hebben, heeft onderzoek aangetoond dat de meeste vreemden volkomen blij zijn om aangesproken te worden, waardoor deze algemene angst ongegrond blijft. De nieuwe studie probeerde een interventie te onderzoeken om mensen zich comfortabeler en zelfverzekerder te laten voelen als ze met vreemden praten.
“Mensen zijn opmerkelijk pessimistisch over het vooruitzicht om met vreemden te praten. Onze roman ‘praten met vreemden’-interventie was bedoeld om de angst van mensen om met vreemden te praten te verminderen door hen ertoe aan te zetten gedurende vijf dagen herhaaldelijk gesprekken met vreemden te voeren’, schreven Gillian M. Sandstrom en haar collega’s.
De onderzoekers maakten gebruik van 286 deelnemers die afkomstig waren van twee universiteiten: één in de Verenigde Staten en één in het Verenigd Koninkrijk. Deelnemers kregen cursuspunten of werden betaald om deel te nemen. Onderzoekers hebben een speurtochtspel gemaakt dat deelnemers kunnen voltooien met behulp van een mobiele app. Elk van de 29 taken instrueerde de deelnemers om een speler te vinden die voldeed aan de vermelde beschrijving, zoals koffie drinken of interessante schoenen aan hebben.
Voor elke voltooide taak verdienden de deelnemers punten en werd er geloot voor een prijs. Deelnemers in de experimentele conditie kregen de instructie om met de vreemdeling te praten, terwijl de controlegroep werd verteld om de vreemdeling gewoon te observeren. Deelnemers vulden algemene en dagelijkse enquêtes in voor en na hun taken gedurende de vijf dagen van het experiment.
Uit de resultaten bleek dat deze interventie het perspectief van de deelnemers veranderde. De deelnemers die de opdracht kregen om met vreemden te praten, voelden zich op de laatste dag van het onderzoek minder onhandig, zelfverzekerder en verwachtten minder afwijzing. Deze resultaten hielden aan gedurende ten minste een week na het einde van de studie, waarbij de behandelingsconditie meer gesprekken met vreemden meldde.
De overtuigingen van mensen veranderden langzaam tijdens het onderzoek, wat aantoont dat herhaalde blootstelling een belangrijke factor was bij het effectief maken van deze interventie. Bovendien vertoonde de controleconditie enkele verbeteringen in dezelfde dimensies, wat aantoont dat zelfs zonder interactie het observeren van vreemden enkele sociale voordelen kan hebben.
“Onze interventie kan nu van bijzonder belang zijn, aangezien een groeiend aantal wetenschappers en volksgezondheidsfunctionarissen alarm slaan over de toenemende eenzaamheid en de ernstige gevolgen voor de gezondheid”, aldus de onderzoekers.
Deze studie zette belangrijke en interessante stappen in het conceptualiseren van een interventie die diepgaande sociale voordelen kan hebben. Desondanks zijn er enkele beperkingen op te merken. Een dergelijke beperking is dat de onderzoekers de deelnemers vroegen om hun aantal gesprekken met vreemden in de week na het experiment te onthouden, maar de instructies waren niet duidelijk en die resultaten zijn mogelijk niet betrouwbaar.
Bovendien waren de deelnemers aan dit onderzoek universiteitsstudenten, een groep waarvan veel mensen tot op zekere hoogte gedwongen zijn om met vreemden om te gaan. Toekomstig onderzoek zou een gemeenschapssteekproef kunnen gebruiken.
“Uiteindelijk was onze roman ‘praten met vreemden’-interventie succesvol, en leverde het bewijs dat herhaalde ervaring met praten met vreemden de angst van mensen om met vreemden te praten kan verminderen en hen nauwkeuriger kan maken in hun voorspellingen over toekomstige gesprekken,” concludeerden Sandstrom en haar collega’s.
“In de kern is onze interventie eenvoudig: het gaat om het herhaaldelijk benaderen en aanspreken van vreemden. Als zodanig is deze interventie iets dat veel mensen zichzelf zouden kunnen toedienen. We moedigen lezers aan om het te proberen, ondanks elk natuurlijk instinct om dergelijke interacties te vermijden – die zelfs de auteurs bekennen te delen. Zoals ons onderzoek aantoont, worden deze gesprekken echt gemakkelijker door te oefenen, en de ervaring zal positiever zijn dan je verwacht.”
Deze website bevat info die mogelijks niet geschikt is voor kinderen. U bevestigt minstens 16 jaar te zijn. Deze website gebruikt cookies. U gaat daarmee akkoord.
