Rivaliteit in uw relatie kan een bron van vriendschappelijk plezier of intense pijn zijn.
Photo by Nathan Dumlao
Nieuw onderzoek naar rivaliteit op de werkplek benadrukt wat een goede van een slechte rivaal onderscheidt.
Door te besluiten van je partner te leren in plaats van te concurreren, kunnen jullie allebei profiteren van een gezonde rivaliteit.
Wanneer heb je voor het laatst een weddenschap afgesloten met je romantische partner?
Misschien speelt de soundtrack van een film die je bekijkt een o zo bekend deuntje. Jij weet zeker dat het ‘X’ is, maar je partner beweert dat het ‘Y’ is. Tijd voor een kleine weddenschap van één dollar over dit onderwerp. Na wat verwoed Googlen blijkt dat een van jullie ongelijk heeft. De verliezer voelt zich een beetje geïrriteerd, maar gaat er mee akkoord, en de onthulling leidt tot gedeeld gelach en misschien het aanbod voor een herkansing.
Rivaliteit kan onschuldig blijken, zoals in dit geval, of allesbehalve. Als er thuis een serieuze rivaliteit ontstaat, kan de ene partner het gevoel hebben dat de ander er niet echt op gebrand is dat ze zullen slagen.
Stel je voor dat jij aan het einde van het jaar loonsverhoging en promotie krijgt, maar je partner niet. Het is duidelijk dat jullie allebei profiteren van dit geweldige nieuws, maar je partner voelt zich misschien te bedreigd om de complimenten te geven die je hoopt te ontvangen. Hoe kun je voorkomen dat deze potentieel destructieve kracht een groot obstakel voor geluk wordt ?
Rivaliteit thuis versus rivaliteit op het werk
Nieuw onderzoek door Joseph Regina en Tammy Allen van de Universiteit van Zuid-Florida (2023) zou enkele antwoorden kunnen bieden. Hun onderzoek onder 406 werkende volwassenen concentreerde zich op rivaliteit op de werkplek en vergeleek degenen die aangaven een rivaal op het werk te hebben met degenen die dat niet hadden in hun perceptie van conflicten tussen werk en gezin. Het idee achter dit onderzoek was dat wanneer mensen een rivaal op het werk hebben, ze het risico lopen die rivaliteit mee naar huis te nemen, waar het hun relaties met hun partners verslechtert.
Als we extrapoleren naar de rivaliteit die er met uw partner kan bestaan, zou het USF-onderzoek kunnen helpen verklaren wat er mis kan gaan als deze vorm van interpersoonlijke strijd uit de hand loopt. Gebaseerd op wat de ‘hulpbronnentheorie’ wordt genoemd, stellen Regina en Allen dat elke stress op één domein, of het nu op het werk of in het gezin is, uw emotionele capaciteit aantast om aan de behoeften van beide rollensets te voldoen.
Hoewel rivalen op de werkplek het potentieel hebben om je eigen waardevolle hulpbronnen af te pakken (zoals compensatie of kansen op vooruitgang), kunnen rivalen in relaties ook jouw hulpbronnen wegnemen. Als jij en je partner, in plaats van gekke weddenschappen, dagelijks strijden om wiens maaltijden het niveau van gastronomisch koken bereiken, of wie meer geliefd is bij je kinderen, kan de stress net zo uitputtend zijn.
Niet alleen conflicten, maar ook de “overdracht van middelen” van het ene domein naar het andere kan stressvol zijn . Om de concurrentie met je rivaal te verslaan, moet je zoveel beter worden dan zij in welke specifieke vaardigheid dan ook. Als gevolg hiervan raak je gepreoccupeerd met het beter worden dan je rivaal. De variabele die de auteurs ‘psychologische onthechting’ noemen, komt op het idee dat rivaliteit het voor je onmogelijk kan maken om je voldoende terug te trekken om de rivaliteit uit je hoofd te krijgen.
Het testen van de impact van rivaliteit
Om de potentieel schadelijke effecten van rivaliteit op het werk op relaties thuis te begrijpen, hebben de USF-auteurs een reeks online vragenlijsten afgenomen over drie tijdsperioden. Op Tijdstip 1 rapporteerden de deelnemers over hun rivaal in termen van of ze er een hadden en, zo ja, hoe intens de rivaliteit was. Tijd 2-metingen beoordeelden de psychologische onthechting, of hoe gemakkelijk ze afstand konden nemen van hun rivaal. Op tijdstip 3 voltooiden de deelnemers de conflictmaatregel tussen werk en gezin. Dit alles vond plaats gedurende een periode van zes weken.
Om een idee te krijgen van waar de deelnemers op de rivaliteitsvragenlijst op reageerden, kunt u zich afvragen of uw relatie ‘subjectieve en/of sociale vergelijkingen’ inhoudt. Antwoord vervolgens of u deze persoon als een ‘milde’ of ‘felle’ rivaal beschouwt, en ten slotte of u denkt dat hij/zij beter is dan u, of andersom. Probeert uw partner u voortdurend te overtreffen (fel), of zijn uw rivaliteit beperkt tot incidentele triviale uitdagingen (mild)? En winnen zij vaker dan jij?
Zoals u zich wellicht kunt voorstellen, was het in dit onderzoek ook belangrijk om het algemene niveau van concurrentievermogen van de deelnemers als persoonlijkheidskenmerk te controleren . Jij of je partner zijn misschien gewoon competitieve mensen, ongeacht tegen wie je te maken hebt, en daarom neem je dit uiteraard mee in je relatie.
Wat de bevindingen betreft, maakte de aard van de rivaliteit het verschil bij het voorspellen van de stressniveaus die de deelnemers rapporteerden. Niet alleen waren degenen die met felle rivalen concurreerden meer gestrest, maar ze meldden ook dat ze het moeilijker vonden om zich psychologisch los te maken van het werk tijdens hun niet-werkende uren. Met andere woorden: het is moeilijker en stressvoller om iemand uit je hoofd te krijgen die volgens jou je belangrijkste concurrent is en die voorop loopt in de strijd.
Nu we weer overschakelen naar rivaliteit thuis in plaats van op de werkplek, is er alle reden om te concluderen dat voortdurend verliezen van je partner op dezelfde manier je emotionele hulpbronnen kan aantasten, vooral als je partner geniet van zijn overwinningen. In tegenstelling tot werk kun je niet noodzakelijkerwijs afstand nemen van de constante tromgeroffel van de concurrentie, wat tot twijfel en onzekerheid aan jezelf kan leiden.
Rivaliteit omzetten in sterke punten van relaties
Er zit een positieve kant aan de bevindingen. Een milde rivaliteit lijkt niet noodzakelijkerwijs slecht te zijn voor uw relatie. Maar is het mogelijk dat het kan helpen?
Denk eens na over het soort heen en weer plagen waar jij en je partner mee te maken kunnen krijgen als je debatteert over feiten waarvan de geldigheid kan worden getest. Misschien heb je een hekel aan verliezen, maar voel je misschien ook enige trots op het feit dat je partner zoveel weet?
En hoe zit het met uw partner? Lijken ze blij dat ze betrokken zijn geraakt bij iemand die zo slim is? Een gezonde competitie tussen mensen die bereid zijn sportiviteit te tonen, kan potentieel banden opbouwen in plaats van tot conflicten te leiden.
Als u in plaats daarvan uw partner bent, gemakkelijk verwikkeld raakt in een bittere discussie waaruit ontsnappen onmogelijk lijkt, creëert dit een andere dynamiek, vooral wanneer een van u altijd de verliezer is en de partner zich daar graag in wrijft.
Het simpelweg identificeren van het feit dat er rivaliteit bestaat, kan de eerste stap zijn om uit deze ongelukkige situatie te komen. Misschien was je je er niet eens van bewust hoeveel concurrentie een thema is in je relatie. Het vinden van manieren om de intensiteit en frequentie ervan te verminderen kan dan een belangrijke volgende stap in het proces zijn.
Je kunt rivaliteit ook in je voordeel gebruiken als je het herformuleert als een weerspiegeling van hoe vergelijkbaar jij en je partner eigenlijk zijn wat betreft jullie interesses en persoonlijkheden. Het omzetten van een lelijke test van wie beter is in een vriendschappelijke sparringwedstrijd kan een waardevolle oefening worden in het herkaderen. U kunt zelfs zo ver gaan dat u expliciet maakt hoeveel plezier u beleeft aan het leren van elkaar terwijl u uw opslagplaats aan informatie, vaardigheden of interesses vergroot.
Samenvattend : het omzetten van kleine rivaliteit met anderen in groeimogelijkheden, of het nu uw partner of collega is, kan u helpen een verrassende route naar vervulling te bieden terwijl u kennis opdoet en tegelijkertijd kunt genieten van een gezonde competitiegeest.
Regina, J., & Allen, T. D. (2023). Taking rivalries home: Workplace rivalry and work-to-family conflict. Journal of Vocational Behavior, 141, 1–15 doi: 10.1016/j.jvb.2023.103844
Bron
Susan Krauss Whitbourne, Ph.D., is a Professor Emerita of Psychological and Brain Sciences at the University of Massachusetts Amherst. Her latest book is The Search for Fulfillment.
Deze website bevat info die mogelijks niet geschikt is voor kinderen. U bevestigt minstens 16 jaar te zijn. Deze website gebruikt cookies. U gaat daarmee akkoord.
