psychologische mechanismen die ten grondslag liggen aan pathologisch narcisme. De studie ontdekte dat personen met hogere niveaus van narcisme eerder geneigd zijn om zich bezig te houden met grootse fantasieën – een vorm van dagdromen over succes, macht of schoonheid – om hun emoties te reguleren en hun zelfrespect te versterken.
Pathologisch narcisme wordt gekenmerkt door een intens, vaak onstabiel gevoel van eigendunk. Hoewel veel van het bestaande onderzoek zich richt op hoe narcisten bevestiging zoeken bij anderen om hun opgeblazen zelfbeeld in stand te houden, is er minder bekend over hoe ze hun emoties en eigenwaarde intern reguleren. De nieuwe studie had als doel om die leemte op te vullen door te onderzoeken of groots fantaseren een effectief intern copingmechanisme is voor mensen met een hoog niveau van narcisme, met name na negatieve emotionele ervaringen.
De onderzoekers rekruteerden 193 deelnemers via Prolific, een online onderzoeksplatform. Om deel te nemen, moesten individuen tussen de 18 en 40 jaar oud zijn, vloeiend Engels spreken en geen langdurige gezondheidsproblemen of beperkingen hebben.
Na selectie ondergingen de deelnemers een reeks beoordelingen om hun narcismeniveau, eigenwaarde en emotionele toestanden te meten. De onderzoekers gebruikten bekende vragenlijsten, waaronder de Five Factor Narcissism Inventory, de Rosenberg Self-Esteem Scale en de Depression and Anxiety Stress Scale. Deze tools leverden basisgegevens over het psychologische profiel van elke deelnemer.
Deelnemers werden vervolgens willekeurig toegewezen aan een negatieve stemmingsinductietaak of een neutrale opvultaak. Degenen in de negatieve stemmingsinductiegroep werd gevraagd om drie minuten lang een persoonlijke mislukking te herinneren en erover te schrijven. Deze taak was ontworpen om hun stemming en zelfvertrouwen tijdelijk te verlagen. Ondertussen hield de opvultaak in dat ze drie minuten lang voorwerpen in de kamer opschreven, wat diende als een neutrale activiteit die hun stemming niet zou beïnvloeden.
Hierna voerden de deelnemers een toekomstige denktaak uit. Ze kregen de keuze om te schrijven over een toekomstige gebeurtenis die hen een goed gevoel zou geven, door te kiezen uit woorden die geassocieerd worden met positieve affectie (zoals “enthousiast” of “geïnspireerd”) of grootse eigenschappen (zoals “buitengewoon” of “krachtig”). Ze schreven drie minuten lang over hun gekozen toekomstige gebeurtenis.
Om de kenmerken van de beschreven toekomstige gebeurtenissen verder te begrijpen, rekruteerden de onderzoekers nog eens 128 deelnemers om de aannemelijkheid, ambitie en emotionele toon van de geschriften te beoordelen. Deze externe beoordelingen gaven kwalitatieve inzichten in de aard van groots versus positief toekomstdenken.
De onderzoekers ontdekten dat personen met hogere niveaus van narcisme significant vaker grootse woorden kozen en zich bezighielden met grootse fantasieën vergeleken met personen met lagere niveaus van narcisme. Dit suggereert een voorkeur voor grootse fantasieën onder personen met verhoogde narcistische trekken.
Bovendien werd de effectiviteit van groots fantaseren als een emotionele regulatietool benadrukt. Deelnemers die zich bezighielden met groots fantaseren rapporteerden grotere afnames in negatieve affecten en grotere toenames in positieve affecten vergeleken met degenen die schreven over algemene positieve toekomstige gebeurtenissen. Dit effect was met name uitgesproken voor individuen met hogere niveaus van narcisme, wat suggereert dat groots fantaseren een effectievere methode is van stemmingsregulatie voor hen.
Bovendien onthulde de kwalitatieve analyse van de toekomstige gebeurtenissen duidelijke kenmerken van groots fantaseren. Groots fantaseren werd beoordeeld als ambitieuzer, minder aannemelijk, meer agentisch (wat aangeeft dat de persoon het gevoel had de gebeurtenis onder controle te hebben) en met een negatievere emotionele toon vergeleken met positieve toekomstige gebeurtenissen. Dit ondersteunt het idee dat groots fantaseren het visualiseren van zeer ambitieuze, hoewel vaak onrealistische, toekomstige scenario’s inhoudt.
Deze bevindingen bieden empirische ondersteuning voor de theorie dat grootse fantasieën niet alleen een algemene neiging zijn bij pathologisch narcisme, maar ook een functionele rol vervullen bij het reguleren van emoties.
“Voor zover wij weten is dit de eerste studie die aantoont dat mensen die hoog scoren op narcisme, eerder geneigd zijn om grootse fantasieën te fantaseren om zichzelf beter te voelen,” concluderen de onderzoekers. “We geloven ook dat dit de eerste studie is die aantoont dat grootse fantasieën een effectievere affectregulator zijn voor mensen die hoog scoren op narcisme dan voor mensen die laag scoren op narcisme.”
“Dit werk biedt empirische ondersteuning voor een vaak aangehaalde theorie dat groots fantaseren regulerend is en het vertrouwen zou moeten vergroten in het idee dat groots fantaseren niet alleen een algemene tendens is in pathologisch narcisme, maar eerder een functionele (en potentieel adaptieve) rol vervult. Het benadrukt ook de specificiteit van deze functie voor mensen die hoger scoren op narcisme en suggereert dat affect een variabele kan zijn die meer aandacht verdient in toekomstig onderzoek. Hoewel we bewijs leveren ter ondersteuning van de kortetermijnvoordelen van groots fantaseren, zou toekomstig werk er goed aan doen om ook de langetermijngevolgen ervan te overwegen.”
Deze website bevat info die mogelijks niet geschikt is voor kinderen. U bevestigt minstens 16 jaar te zijn. Deze website gebruikt cookies. U gaat daarmee akkoord.
