Romantische partners lijken in verschillende opzichten op elkaar. Ze hebben
Photo by Joshua Chun
vergelijkbare attitudes , persoonlijkheidskenmerken en zelfs een vergelijkbaar niveau van fysieke aantrekkelijkheid . Ze zijn ook vergelijkbaar in hoe gelukkig ze zijn. Het kan zijn dat vogels van een veer samenkomen : gelukkige mensen voelen zich aangetrokken tot gelukkige mensen en ellende houdt van gezelschap. Uit onderzoek is echter gebleken dat deze gelijkenis in de loop van de tijd steeds groter wordt . Dit kan komen doordat beide leden van het echtpaar soortgelijke levensgebeurtenissen meemaken die hun geluk beïnvloeden . Maar een andere intrigerende mogelijkheid is dat partners elkaars geluksniveau kunnen beïnvloeden. Geluk of ongeluk kan besmettelijk zijn. Zo ja, welke partner heeft dan meer invloed op het welzijn van de ander, de gelukkiger partner of de minder gelukkige partner? Nieuw onderzoek van Olga Stavrova en William Chopik, zojuist gepubliceerd in het tijdschrift Social Psychological and Personality Science , onderzoekt de besmetting van het welzijn binnen paren.
Hoe partners elkaars geluk beïnvloeden
Stemmingen zijn vaak besmettelijk. Talrijke onderzoeken naar depressie tonen aan dat depressieve toestanden besmettelijk kunnen zijn tussen mensen. Dit komt vooral voor bij paren, wier dagelijkse ervaringen zo met elkaar verweven zijn. Uit één onderzoek bleek bijvoorbeeld dat op dagen waarop de ene partner een slecht humeur meldde, de ander dat ook deed.
Maar welke partner heeft meer invloed, de gelukkiger partner of de minder gelukkige partner? Veel onderzoek in de psychologie ondersteunt het idee dat slecht sterker is dan goed . Mensen zijn bijvoorbeeld meer boos als ze €20 verliezen, dan dat ze blij zijn als ze €20 winnen. Uit onderzoek naar huwelijksconflicten blijkt dat negatief gedrag een grotere invloed heeft op de tevredenheid dan positief gedrag, en dat negatieve sociale interacties een grotere invloed hebben op de gezondheid en het welzijn dan positieve. Dit suggereert dat de ongelukkige partner de gelukkige partner eerder zal beïnvloeden dan andersom.
Het onderzoek
Stavrova en Chopik gebruikten gegevens uit twee grote langetermijnstudies onder paren. Het eerste onderzoek omvatte een steekproef van ruim 18.000 Duitse paren die 37 jaar lang een jaarlijkse enquête invulden. Elk jaar beoordeelden beide partners hun niveau van levenstevredenheid op een schaal van 10 punten. De resultaten toonden aan dat de gelukkiger partner in de loop van de tijd een afname van de tevredenheid ervoer, terwijl de minder gelukkige partner stabiel bleef. Tegen het einde van de 37 jaar ervoer de aanvankelijk gelukkiger partner gemiddeld een daling van 2,2 punten in tevredenheid. Deze verandering was zo diepgaand dat tegen het einde van de 37 jaar gemiddeld de gelukkiger partner de minder gelukkige partner was geworden.
Om een bredere reeks variabelen met betrekking tot welzijn te testen, analyseerden de onderzoekers ook gegevens van een Nederlandse steekproef van ongeveer 3.000 stellen die veertien jaar lang jaarlijks werden ondervraagd. Respondenten vulden vragenlijsten in waarin hun levenstevredenheid, positieve emoties, negatieve emoties en zelfwaardering werden beoordeeld . Voor alle vier deze uitkomsten daalden de scores van de gelukkiger partner in de loop van de tijd, terwijl de minder gelukkige partner enigszins verbeterde. Ze ontmoetten elkaar echter niet precies in het midden; de achteruitgang die de gelukkiger partner ervoer, was groter dan de verbeteringen die de minder gelukkige partner ervoer.
Een slimme lezer zou kunnen vermoeden dat dit gebeurde omdat de gelukkigste mensen juist de grootste dalingen laten zien. Als je hoog begint, is er een lange weg om te vallen. Uit aanvullende analyses bleek echter dat dit in geen van deze onderzoeken het geval was. Het waren de deelnemers die in het begin het minst blij waren en die de grootste daling in welzijn lieten zien.
In totaal
Uit deze onderzoeken is gebleken dat welzijn besmettelijk is. De geluksniveaus van romantische partners leken in de loop van de tijd steeds meer op elkaar te lijken. Maar in plaats van dat de twee partners elkaar ergens in het midden ontmoetten, had de minder gelukkige partner een buitensporige invloed. Net als bij veel andere psychologische verschijnselen weegt het goede zwaarder dan het slechte, en heeft de minder gelukkige partner de neiging de gelukkiger partner naar beneden te halen.
Bronnen
Gwendolyn Seidman, Ph.D., is hoogleraar psychologie aan het Albright College.
Deze website bevat info die mogelijks niet geschikt is voor kinderen. U bevestigt minstens 16 jaar te zijn. Deze website gebruikt cookies. U gaat daarmee akkoord.
