Wat zijn de meest tedere diersoorten?
SEKS- EN RELATIEONDERZOEK
Dierenseks heeft de reputatie minder dan knuffelig te zijn, maar experts geloven hartstochtelijk dat sommige soorten het beter doen dan andere.
Wanneer we seks ‘dierlijk’ noemen, suggereert dit dit meestal wilde, ongebreidelde seksgedragingen. Ontblote tanden, keelgeluiden, houdingen die atletiek belangrijker vinden dan comfort. Deze ideeën moeten ergens vandaan komen, en het lijdt weinig twijfel dat zoveel van wat we hebben gezien van echte seks tussen dieren, in documentaires bijvoorbeeld, de neiging heeft om wreedheid als een vanzelfsprekendheid te presenteren bij het paren van dieren. Er lijkt veel dwang te zijn, en schijnbare instemming komt zelden voor. Leeuwen zien eruit alsof ze elkaar willen opeten. Neushoorns komen op met een vastberaden, utilitaire onverschilligheid. De vrouwelijke bidsprinkhaan onthoofdt haar partner schijnbaar omdat ze dat kan.
We associëren dieren niet vaak met seks voor het plezier. Hier zijn verschillende redenen voor. Ten eerste kunnen we dieren niet zomaar vragen hoe het voelde. Was het goed voor je? Kwam je? Het is volkomen onmogelijk.
Natuurlijk, bij soorten waar martelende seksuele technieken betrokken zijn bij het neersteken, wurgen of doden van deelnemers, is het waarschijnlijk veilig om aan te nemen dat dit geen fysiek genot zou opleveren.
Maar de natuurlijke wereld is groter dan een natuurdocumentaire. Frans de Waal stelt dat het een misvatting is dat alleen mensen genieten van recreatieve erotische activiteiten. Voor andere dieren wordt gezegd dat seks voortplanting is. Het is niet alleen dat andere dieren niet vrijen, ze hebben zelfs geen seks. Ze ‘planten zich gewoon voort, is het idee dat bij de meeste mensen leeft.
Seks, zo wordt ons verteld, is plezierig. Toch zou je dat waarschijnlijk niet denken als je door de wetenschappelijke literatuur zou waden. Dat komt omdat de meeste wetenschappelijke verslagen over seksueel gedrag berusten op evolutionaire verklaringen in plaats van op de meer direct relevante mentale en emotionele ervaringen. Zeggen dat we seks hebben omdat het ons helpt onze genetische erfenis te behouden, zou volkomen juist zijn, maar de meer vluchtige, ervaringsgerichte, plezierige aspecten van die meest elementaire sociale driften zouden ontbreken. Het zou zijn alsof je naar een schilderij staart waarvan de helft van het kleurenspectrum is verwijderd.
Een ding waar we echter nieuwsgierig naar waren, is of we de enige soort zijn die seksueel genot ervaart. De vraag of niet-menselijke dieren er ook van genieten, is een eeuwige – en wetenschappelijk legitieme – vraag om te stellen.
Maar omvat dat ook vleselijk genot? Een manier om daar achter te komen is door gevallen van seks te bestuderen die onmogelijk tot voortplanting kunnen leiden – bijvoorbeeld tussen twee of meer mannen of vrouwen; waar een of meer individuen seksueel onvolwassen zijn, of geslacht dat buiten het broedseizoen plaatsvindt.
Bonobo ‘s, de zogenaamde ‘hippie-apen’, staan bijvoorbeeld bekend om hun interacties tussen personen van hetzelfde geslacht en voor interacties tussen volwassen individuen en subvolwassenen of juvenielen. Maar je hoeft geen bonobo te zijn om te genieten van “niet-conceptieve” seks, witkopkapucijnaapjes doen het ook. Bij beide soorten ontdekten primatologen Joseph Manson, Susan Perry en Amy Parish dat de verleiding van mannetjes door vrouwtjes was losgekoppeld van hun vruchtbaarheid. Met andere woorden, ze hadden veel seks, zelfs als zwangerschap onmogelijk was – zoals toen ze al zwanger waren of net na de geboorte borstvoeding gaven. Bovendien waren interacties tussen volwassen en onvolwassen individuen net zo gewoon als interacties tussen twee volwassenen, voor beide soorten.
Als dieren zich overgeven aan meer seks dan strikt noodzakelijk is voor de conceptie, zou dat ook kunnen duiden op een door plezier gedreven motivatie om de daad te doen. Een vrouwelijke leeuw kan 100 keer per dag paren gedurende een periode van ongeveer een week, en met meerdere partners, elke keer dat ze ovuleert. Er is maar één gretig sperma nodig om de weg van conceptie naar geboorte te beginnen, maar de leeuwin lijkt het niet erg te vinden. Zou het kunnen dat ze ervan geniet? Evenzo zijn hoge aantallen ontmoetingen waargenomen bij poema’s en luipaarden.

Pezibear (CC0), Pixabay
Een andere manier om erachter te komen of niet-menselijke dieren plezier beleven, is of ze een orgasme hebben. Dat geldt vooral voor vrouwtjes, aangezien de conceptie niet afhankelijk is van hun vermogen om er een te ervaren. De Italiaanse onderzoekers Alfonso Troisi en Monica Carosi keken 238 uur naar Japanse makaken en waren getuige van 240 individuele copulaties tussen mannen en vrouwen. Bij een derde van die copulaties observeerden ze wat ze vrouwelijke orgastische reacties noemden: “het vrouwtje draait haar hoofd om naar haar partner te kijken, reikt met één hand naar achteren en grijpt het mannetje vast.”
Hoewel het onmogelijk is om een vrouwelijke makaak te vragen haar gevoelens te ondervragen, is het redelijk om te concluderen dat dit gedrag vergelijkbaar is met dat van menselijke vrouwen, althans in sommige opzichten. Dat komt gedeeltelijk omdat dit makaakgedrag soms gepaard gaat met het soort fysiologische veranderingen dat bij mensen wordt waargenomen, zoals een toename van de hartslag en vaginale spasmen. Interessant is dat de vrouwelijke makaken meer kans hadden om een reactie te ervaren bij het copuleren met een mannetje dat hoger in hun apendominantiehiërarchie leefde, wat suggereert dat hier een sociale, niet alleen fysiologische, component aan is, niet alleen een reflexieve reactie op seksuele stimulatie.
Orale seks komt ook met enige regelmaat voor in het dierenrijk. Het is waargenomen bij primaten, gevlekte hyena’s, geiten en schapen. Vrouwelijke cheeta’s en leeuwen likken en wrijven over de geslachtsdelen van de mannetjes als onderdeel van hun verkeringsritueel. Orale seks is ook goed bekend bij fruitvleermuizen met een korte neus , waarvan wordt aangenomen dat het de paring verlengt, waardoor de kans op bevruchting toeneemt.
Het meest leerzame voorbeeld kan komen van een studie van twee in gevangenschap levende mannelijke bruine beren die in het tijdschrift Zoo Biology werden gepubliceerd. In de loop van zes jaar verzamelden onderzoekers 116 uur aan gedragsobservaties, waaronder 28 orale seks tussen de twee beren , die samen leefden in een omheining in een opvangcentrum in Kroatië.
De onderzoekers, onder leiding van Agnieszka Sergiel van de Polish Academy of Sciences Department of Wildlife Conservation, vermoeden dat het gedrag begon als gevolg van vroege onthouding van het zooggedrag, aangezien beide beren als wees naar het opvangcentrum werden gebracht, voordat ze volledig werden gespeend van hun afwezige moeders. Het hield jarenlang aan, zelfs nadat de beren uit de welp waren gerijpt, misschien omdat het plezierig en bevredigend bleef.
In de meeste gevallen vertrouwen onderzoekers op evolutionaire mechanismen om dergelijk dierlijk gedrag te verklaren, om weerstand te bieden aan de aantrekkingskracht van antropomorfose . Zoals etholoog Jonathan Balcombe schrijft in Applied Animal Behaviour Science : “De onaangenaamheid van pijn helpt het dier weg te sturen van ‘slecht’ gedrag dat de grotere evolutionaire ramp van de dood riskeert. Op dezelfde manier moedigt plezier dieren aan om zich op ‘goede’ manieren te gedragen, zoals eten, paren, en… warm of koel blijven.”
Toch stelt Balcombe voor dat wetenschappers gedrag niet alleen door de lens van evolutie moeten bekijken. Hij legt verder uit dat ratten de voorkeur geven aan onbekend voedsel na drie dagen waarin ze slechts één soort voedsel te eten krijgen. De eenvoudigste verklaringen voor dat patroon suggereren dat het gedrag van ratten adaptief is omdat een diversiteit aan voedingsmiddelen hen in staat stelt een breder scala aan voedingsstoffen op te nemen, of misschien omdat het hen in staat stelt om overmatige afhankelijkheid van een mogelijk beperkte voedselbron te voorkomen. Maar is dat een te beperkte kijk, terwijl het even aannemelijk is dat de ratten gewoon verveeld raakten met hun eten en iets nieuws wilden proberen? Om de boel een beetje op te fleuren? Beide verklaringen zijn waarschijnlijk waar, afhankelijk van of je een uitgebreid, uitgezoomd perspectief kiest, of een directer, ingezoomd perspectief.
Evenzo kan seksueel gedrag heel plezierig zijn, terwijl het ook voortkomt uit een diepere ontwikkelings- of evolutionaire oorsprong. Juist omdat voortplanting zo belangrijk is voor het voortbestaan van een soort, heeft de evolutie het zo aangenaam gemaakt dat dieren – zowel menselijke als niet-menselijke – gemotiveerd zijn om ernaar op zoek te gaan, zelfs wanneer bevruchting ongewenst of onmogelijk is. De drang om naar dat soort plezier te zoeken, schrijft Balcombe, ‘is een combinatie van instinct aan de ene kant en een krachtig verlangen om beloning te krijgen aan de andere kant’. Als dat zo is, is het duidelijk waarom deze krachtige gevoelens van plezier niet alleen beperkt zijn tot ons mensen
In de afgelopen 10 tot 15 jaar is er wetenschappelijk bewijs verzameld dat dieren een algemeen gevoel van plezier ervaren – zoals iedereen die een kat heeft geaaid zal weten. In 2001 ontdekten de psychologen Jeffrey Burgdorf en Jaak Panskepp bijvoorbeeld dat laboratoriumratten het leuk vonden om gekieteld te worden en een soort vrolijke lach uitstraalden buiten het bereik van het menselijk gehoor. En niet alleen dat, ze gingen actief op zoek naar het gevoel.
Voor elke categorie van alles in het leven is er een spectrum. Zelfs als alle seks met dieren als brutaal zou worden gekwalificeerd – en veel experts beweren juist het tegenovergestelde – zou er een dier zijn dat zou kunnen worden omschreven als typisch de minst brutale seks hebbend?. Bij uitbreiding zou die soort, in onze menselijke termen, kunnen worden beschouwd als de meest tedere minnaar van het dierenrijk?
Dierengedragsdeskundige Jennifer Verdolin. Als ik aan tederheid bij dieren denk, gaat het niet alleen om het hoofdevenement. Het zijn alle dingen die erbij komen kijken, aldus Verdolin, een professor aan de Universiteit van Arizona in de School of Natural Resources and the Environment, en auteur van het boek uit 2014 over dit onderwerp . “Ik denk dat wat mensen bij andere soorten missen, is dat er een hoop preambule of noem maar voorafgaandelijke verleidingsactiviteiten en relatietoestanden zijn,” voegde ze eraan toe. Bij de mens in tegenstelling tot andere soorten is er veel moeite gestoken in het overtuigen van het individu dat dit de moeite waard is om het te doen maar ook bij dieren zie je dit toch ook wel, ook al is het van een andere orde.
Maar Verdolin rammelde een lijst van verschillende gedragingen die, in een bepaalde hoedanigheid, als tederheid van de kant van dieren zou kunnen worden beschouwd. Vogels zoals ijsvogels brengen voedsel naar hun partner (spinnen ook). Andere vogels voeren uitgebreide dansen uit. Kaketoes en papegaaien kussen hun partners. Bonobo’s, veldmuizen en de Californische muis knuffelen hun vrienden. Vleermuizen voeren orale seks op elkaar uit, soms in 69 configuraties. Stekelvarkens hebben seks met het gezicht naar elkaar toe, hoewel dit waarschijnlijk meer te maken heeft met het voorkomen van verwondingen, gezien hun ruggen zijn bekleed met stekels, dan met enige notie van intimiteit met gesloten ogen. (In tegenstelling tot op z’n hondjes, noemen we menselijke seks van aangezicht tot aangezicht geen “stekelvarken-stijl”.) Op dezelfde manier zal de mannelijke roodrugspin (ook bekend als de Australische zwarte weduwe) zijn vrouwelijke partner masseren voor de seks – hoewel dit is om haar te kalmeren. “De realiteit is dat hij dat moet doen, anders sterft hij”, zei Verdolin.
Voor sommige soorten is wat in het algemeen als tederheid kan worden omschreven zo belangrijk dat de afwezigheid ervan grote veranderingen in het leven veroorzaakt. Dit is zo bij valkparkieten, die meestal voor het leven paren, vertelde Verdolin. Ze zullen scheiden als ze seksueel niet compatibel zijn – met frequentie en genegenheid. Wat je bij veel soorten ziet, is vergelijkbaar met wat we bij mensen zien, namelijk dat compatibiliteit en genegenheid een heel belangrijke barometer zijn voor de staat van de relatie.
Sommige Mexicaanse guppy’s hebben epidermale uitgroeisels, vergelijkbaar met snorren, die hen een voordeel lijken te bieden. Vrouwtjes copuleren liever met besnorde mannetjes, ondanks dat er geen duidelijk biologisch of fysiologisch voordeel is. We kunnen concluderen dat de filamenten een plezierige stimulatie bieden wanneer de mannetjes een “knabbel”-routine uitvoeren waarbij hun snor herhaaldelijk in contact komt met het genitale gebied van de vrouw.
Sommige oorwormmannetjes hebben extreem lange penisaanhangsels, en andere niet zo veel. Mannetjes met grote leden zijn verder niet anders dan die met korte. Ze zijn niet meer sociaal dominant, groter of gezonder. Men zou kunnen concluderen dat mannen met korte leden meer seksueel succes zouden ervaren, gebaseerd op de tijd die het sperma nodig heeft om door een lange buis te gaan in plaats van door een korte. Een vrouwelijke oorworm zou beter snel kunnen copuleren om tijd te besparen voor andere biologisch relevante activiteiten. Vrouwtjes kiezen er echter herhaaldelijk voor om te copuleren met mannetjes met lange leden in plaats van korte.
Buffelwevermannetjes hebben een vergroot phalloïde orgaan dat zich voor hun cloacas bevindt. De phalloïde is niet-erectiel en heeft geen zaadleider. In feite bestaat het volledig uit bindweefsel. Alleen al het bestaan ervan heeft wetenschappers honderden jaren in verwarring gebracht. Recent werk heeft aangetoond dat de phalloïde een sleutelrol speelt bij het vergemakkelijken van de ejaculatie bij mannen. Buffelwevers zijn misschien de enige mannelijke vogels die een orgasme ervaren.
Voor primaten vertonen veel vrouwtjes een toename van de hartslag, ademhaling en bloeddruk die gepaard gaat met vaginale en clitorale stimulatie. Onwillekeurige, ritmische spiersamentrekkingen in de vagina, baarmoeder en anale sluitspieren treden op bij een orgasme bij menselijke vrouwen. Andere primatenvrouwtjes vertonen dezelfde contractiepatronen. Dit kan ons tot de conclusie leiden dat andere dames ook een orgasme ervaren.
Ook cheeta’s vinden plezier in seks. Van deze snelste dieren ter wereld is gedocumenteerd dat ze zich bezighouden met seksueel gedrag, waaronder orale seks waarbij vrouwtjes de geslachtsdelen van het mannetje wrijven en likken.
Meer dan 90% van alle seksuele activiteiten bij giraffen hebben betrekking op ontmoetingen van hetzelfde geslacht. Mannelijke giraffen houden ervan om gedrag te vertonen waarvan voorheen werd gedacht dat het alleen voorbehouden was aan paren van het andere geslacht, waaronder knuffels, contact met het hele lichaam, nekmassage en tongzoenen.
Wetenschappelijk gezien behoren gedomesticeerde rammen tot de meest uitgebreide dieren die van ontmoetingen met hetzelfde geslacht genieten. Onderzoek toont aan dat ongeveer 8% van de rammen een man-man paarbindingen kan vormen. Deze dieren paren niet, maar gedragen zich hun hele leven als koppel.
Masturberen dieren? Dat doen ze inderdaad. Of ze nu mannelijk of vrouwelijk zijn, de meeste dieren houden zich bezig met zelfbevredigende activiteiten om hun seksuele verlangens te bevredigen.
Primaten zijn de kampioenen van masturberen in het dierenrijk. Terwijl de mannelijke primaten hun handen gebruiken om te masturberen – net als mensen, is waargenomen dat vrouwtjes plantendelen en stokken gebruiken als geïmproviseerde dildo’s.
Olifanten
Mannelijke olifanten hebben lange, S-vormige penissen die tot vijf centimeter lang kunnen worden. Ze staan erom bekend dat ze hun penissen tegen elk hard oppervlak wrijven dat ze vinden, inclusief stenen, of herhaaldelijk op hun buik slaan met hun opgerichte penissen voor hun plezier.
Dolfijnen
Dolfijnen staan bekend als zeer seksueel actieve dieren. Zowel mannetjes als vrouwtjes hebben ontmoetingen met hetzelfde geslacht – en dus ook masturberen. Mannetjesdolfijnen wrijven hun penis overal op, terwijl de vrouwtjes masturberen door hun geslachtsdelen te masseren op de zandbodem van de oceaan.
Knaagdieren
Masturberen is ook gedocumenteerd bij knaagdieren. Tijdens de paartijd beleven knaagdieren net als andere dieren aan zelfgenoegzaamheid. Eekhoorns wrijven bijvoorbeeld hun geslachtsdelen tegen hun omgeving om zichzelf te plezieren.
Hoewel ze geen handvatten hebben, genieten ook Walrus van zelfseks door met hun voorvinnen over de schacht van hun penis te wrijven of door op hun penis te zuigen.
Tederheid?
De daad van copulatie kan ook tot tederheid spreken. Het nastreven van seksueel genot speelt een enorme rol in het leven van bonobo’s. De Waal schat dat “ongeveer driekwart van hun seksuele activiteit niets te maken heeft met voortplanting.” Er zijn verschillende gedocumenteerde scenario’s waarin bonobo’s seks hadden in combinaties die zich niet konden voortplanten (leden van hetzelfde geslacht, leden die te jong zijn, leden die al zwanger zijn). De manier waarop De Waal seks tussen bonobo’s beschreef, komt over als wat wij in menselijke termen ‘sterk verbonden’ zouden noemen. Hij voegt er aan toe dat partners via gebaren en luide oproepen vooraf een positie onderhandelen en dat ze tijdens de handeling afgestemd blijven op elkaars gezichtsuitdrukkingen.
De Waal voegt er aan toe dat we uit video-analyses weten dat als het gezicht niet veel enthousiasme uitdrukt, zoals wanneer een partner gaapt of zich afwendt, mannen langzamer gaan stoten of helemaal stoppen. Hij voegde eraan toe dat de meest intense seksuele interacties plaatsvinden tussen de vrouwtjes “die hun clitoris zijdelings tegen elkaar wrijven en luid gillen met hoge stemmen op het hoogtepunt.” Vrouwelijke binding, legde hij uit, “is de kern van hun socialiteit en de reden waarom vrouwen de mannen kunnen domineren.”
“Beide geslachten willen seks hebben en beide geslachten zijn bereid ervoor te betalen als ze de middelen hebben”, schreef primatoloog Amy Parish. In haar onderzoek ontdekte Parish dat mannelijke bonobo’s, waarvan al bekend was dat ze voedsel aanbieden voor seks, seks zullen aanbieden voor voedsel in een scenario waarin dominante vrouwtjes het voedsel beheersen. “Dit toonde aan dat genderrollen niet in steen gebeiteld zijn”, zei ze.
In termen van daadwerkelijke bonobo-gemeenschap merkte Parish echter op: “‘Tederheid’ is misschien niet het woord dat het vaakst in je opkomt als je aan dierenseks denkt. “Heteroseksuele copulaties duren gemiddeld negen seconden, terwijl bonobo-seks van vrouw-op-vrouw tot een minuut kan duren. “In termen van lange copulaties (als je dat gelijkstelt aan tederheid), staan orang-oetans dichter bij mensen met copulaties die gemiddeld ongeveer 15 minuten duren,” aldus Parish.
Hoewel de geslachtsrollen van bonobo’s kneedbaar zijn, verpesten die van het zeepaardje ons menselijk begrip van heteroseksuele voortplantingsrollen. Het is het mannelijke zeepaardje dat de bevruchte eieren draagt en babyzeepaardjes baart. Ik vroeg me af of deze schijnbaar egalitaire opzet wordt vergemakkelijkt door seks die als aardig kan worden beschouwd.
Volgens maritiem bioloog Richard Smith is de aanloop naar de paring bij Denise’s pygmee-zeepaardjes meer BDSM is dan teder. Hij zag mannetjes in een kleine groep met elkaar worstelen om te paren met een vrouwtje door hun staarten te gebruiken om elkaar te wurgen. Dit resulteerde in een verstuikte staart.
Smith vervolgde: “Toen dat allemaal geregeld was, was de daadwerkelijke paring echter teder, denk ik.” Hier is hoe hij de paring beschreef: Het man-vrouw paar zou zichzelf naar de rand van het slaapgedeelte van de groep brengen en een geritualiseerde dans uitvoeren bestaande uit gespiegeld schudden. Even later zouden de staarten van het paar verstrengeld raken met hun lichamen van aangezicht tot aangezicht in bijna een hartvorm. Het vrouwtje zat zichtbaar vol met eieren en ze zou deze in de buidel van haar partner duwen. Hij bevruchtte ze toen ze zijn buidel binnenkwamen. Op deze manier weet het mannelijke zeepaardje dat elke baby die hij grootbrengt genetisch van hem is. Het is ongelooflijk dat deze vissen, zo groot als een rijstkorrel, zo’n ingewikkeld gedrag vertonen. Helaas worden ze, net als veel koraalrifsoorten, bedreigd door door klimaatverandering veroorzaakte opwarming van het water, waardoor de gorgonen waarvan ze afhankelijk zijn vatbaar zijn voor ziekten.”
En dan zijn er nog de Europese dassen, de ‘millennial hippies’ van het dierenrijk, volgens zoöloog Tanesha Allen . Allen beschrijft de polygynandrische (lees: promiscue) das-seksscène als ‘vrije liefde, van iedereen houden’.
“Het is erg egalitair”, legde ze uit. “Er is geen dominant paar. Het is zo ver dat dassen orgieën met elkaar hebben. Er zullen een paar dassen paren, en er zullen enkele mannetjes zijn die gewoon in de rij staan, wachtend op hun beurt.” Schattig! Allen zei dat de dassen ook geurmarkeringen uitvoeren met hun unieke subcaudale klier, die zich tussen hun staart en kont bevindt. Bij eenrichtingsmarkering kan een das in wezen reclame maken voor zijn seksuele beschikbaarheid door op een partner te gaan zitten, die die geur aan partners geeft dat hun buddy beschikbaar is. Allen vergeleek het proces met het printen van je Tinder-bio en het vastzetten op de rug van een vriend die een nachtje uitgaat.
Misschien wel de grootste verrassing van dit onderzoek was de zaak die de gedragsbiologen Oliver Höner en Eve Davidian voor de hyena hebben gemaakt. Ze werken allebei bij het Ngorongoro Hyena Project in Tanzania. Net als bonobo’s zijn hyena’s meesters in tederheid, zowel voor als tijdens seks, en beide partners herbergen tekenen van ondubbelzinnige instemming.
Vrouwelijke hyena’s, legde Höner uit, hebben geen uitwendige vaginale opening en een langwerpige clitoris, waardoor het voor mannen onmogelijk is om copulatie af te dwingen. Het vrouwtje moet zichzelf goed positioneren (stilstaand, met haar hoofd laag) om toegang te krijgen, en als ze “niet volledig meewerkt, zal hij gewoon omvallen”.
Davidian beschreef het baltsgedrag van hyena’s, waarbij mannen elkaar naderen en zich terugtrekken in een vertoon van onderwerping. Dit kan maanden doorgaan. “We weten niet precies wat de belangrijkste eigenschappen zijn die vrouwen zoeken in een man, maar het lijkt erop dat het waarschijnlijker is dat een man door een vrouw wordt geplukt als hij veel tijd met haar doorbrengt en dit gedrag vertoont,” zei Davidiaans. Höner voegde eraan toe dat sommige brutale mannetjes de neiging hebben om minder succesvol te zijn in het scoren. “Er lijkt een beetje een selectief proces aan de gang te zijn ten gunste van mannen die vriendelijk gedrag vertonen – die de vrouwtjes likken en verzorgen,” zei hij.
Als het aan is, wisselen de rollen van de hyena’s, waarbij het vrouwtje het mannetje achtervolgt, dat zich van haar verwijdert, volgens Höner, “om er zeker van te zijn dat ze hem echt wil ontmoeten en niet achter hem aan wil rennen.”
De daadwerkelijke seks, zei Davidian, kan uren duren, en vereist geduld van de kant van de vrouw. “Het lijkt erop dat de vrouwtjes misschien proberen het mannetje gerust te stellen dat ze hem inderdaad niet zal dwingen om te reageren en dominantie te tonen,” zei Davidian. Hyena-seks kan vele rondes gaan, met genitale reiniging tussendoor. Het eindigt meestal wanneer het mannetje uitgeput is.
‘Tederheid’ is duidelijk een subjectief bijvoeglijk naamwoord, zelfs binnen het domein van menselijk gedrag, maar het is vooral een gevoel van zachtaardigheid en consideratie – twee elementen die aanwezig zijn in ten minste enig paargedrag van dieren. Bonobo’s zijn het voorbeeld van seksuele utopie in het dierenrijk, maar Höner en Davidian maakten een extreem sterk pleidooi voor de seksuele praktijken van hyena’s. Je zou kunnen stellen dat hyena’s de winnaars van tederheid in het dierenrijk zouden kunnen zijn.
Ondanks de hiërarchie lijken dieren misschien meer op ons dan we geneigd zijn te geloven.
Bronnen
https://iloveveterinary.com/blog/what-animals-have-sex-for-pleasure/
https://carinbondar.com/2019/08/28/animals-sex-for-pleasure/
https://jezebel.com/tender-animal-sex-1848502315
https://www.bbc.com/future/article/20140613-do-animals-have-sex-for-fun