Een van de vragen die journalisten tegenwoordig het meest stellen, is hoe seks en relaties eruit zullen zien na de pandemie schrijft Justin Lehmiller in zijn blog. Het resultaat is dat hij hier behoorlijk wat tijd over heeft nagedacht. De waarheid is natuurlijk dat er zoveel is dat we nog niet weten, dus het is moeilijk om concrete voorspellingen te doen. Hij heeft echter een paar belangrijke gebieden geïdentificeerd waar we onze ogen op moeten houden om in de toekomst te onderzoeken.
De toekomst van relaties en huwelijk
Het aantal Amerikaanse volwassenen dat alleenstaand leeft, neemt al decennia toe. Sinds de jaren zeventig is het zelfs met meer dan twee derde gestegen, waarbij ongeveer 27% vandaag de dag alleenstaand is.
Iets wat hij zich afvraagt, is of we een ommekeer in deze trend zullen zien in de nasleep van COVID-19. Hoewel de opkomst van alleenstaande volwassenen door velen lang werd gevierd als een teken van onafhankelijkheid, zagen we tijdens de pandemie dat alleen wonende mensen meer worstelden met eenzaamheid en psychische problemen dan mensen die samenwonen. Zullen we in de toekomst dus minder mensen alleen zien leven? Is samenwonen met een partner belangrijker geworden?
Evenzo was het aantal huwelijken in de VS vóór de pandemie laag, waarbij de gemiddelde leeftijd van het eerste huwelijk gestaag toenam. In feite nadert het de leeftijd van 30. Recente gegevens wijzen echter op een toename van het aantal mensen dat toegewijd is in plaats van losse relaties, dus een belangrijke vraag die we moeten stellen is of we een stijging van het huwelijkscijfer zullen zien – en ook of mensen zullen besluiten om weer op jongere leeftijd te gaan trouwen.
Ook, terwijl er de afgelopen twee decennia veel is gezegd en geschreven over de datingcultuur van studenten aan hogescholen en universiteiten, is het percentage seksloosheid onder volwassenen van universitaire leeftijd (vooral mannen) gestegen. In feite meldde een op de drie 18-24-jarige mannen vóór de pandemie het afgelopen jaar geen seks te hebben gehad.
We weten dat tijdens de pandemie de mate van seksloosheid over het algemeen toenam en dat er op dit moment meer aarzeling is rond seks (vooral losse seks). Dus wat betekent dit voor de seksualiteit van jongere volwassenen? Zal de mate van seksloosheid nog meer stijgen? Zo ja, wat zijn hiervan de psychologische implicaties? En als we een generatie mensen hebben voor wie de seksuele ontwikkeling belemmerd wordt, wat betekent dit dan voor hun emotionele ontwikkeling en de manier waarop ze romantische relaties benaderen?
De toekomst van vruchtbaarheid
Geschat wordt dat er alleen al in de VS 300.000 tot 500.000 geboorten minder zullen zijn in 2021. Dit komt bovenop een aanzienlijke daling van het aantal geboorten in het afgelopen decennium. Het is mogelijk dat sommige van deze geboorten gewoon worden uitgesteld of uitgesteld, maar het is ook mogelijk dat veel van hen helemaal nooit zullen gebeuren.
Dit roept een aantal belangrijke sociale, economische en politieke vragen op. Wat betekent het bijvoorbeeld om kleinere groepen kinderen te hebben? Zullen die kinderen gedijen in de aanwezigheid van meer geïndividualiseerde aandacht, of zullen ze meer eenzaamheid ervaren? Hoewel het deel uitmaken van een kleiner generatiecohort het later gemakkelijker kan maken om een baan te krijgen vanwege een kleiner personeelsbestand, zal dit ook resulteren in minder belastinginkomsten en inning voor de sociale zekerheid.
Dit roept de vraag op of er overheidsingrijpen in het verschiet ligt om meer geboorten in de Verenigde Staten te bevorderen. In andere landen met dalende geboortecijfers en groeiende ouderenpopulaties (bijv. Japan, Zuid-Korea), hebben we gezien dat regeringen betrokken raakten bij een poging om het geboortecijfer te verhogen, zij het met vrij beperkt succes.
Daarnaast zijn er ook vragen over hoe COVID-19 zelf de reproductieve gezondheid beïnvloedt. Bijvoorbeeld, sommige studies wijzen op verminderde aantal zaadcellen bij mannen die besmet zijn met COVID-19, misschien te wijten aan een verhoogde immuunrespons in de testes. Andere studies suggereren dat COVID-19 negatieve effecten kan hebben op de voortplantingsprocessen bij vrouwen. We weten niet of deze effecten tijdelijk of permanent zijn, omdat we nog geen langetermijngegevens hebben. Dit had er echter toe geleid dat sommige wetenschappers zich afvroegen of de pandemie een ander soort vruchtbaarheidscrisis zou veroorzaken – een die de behoefte aan geassisteerde voortplanting (IVF) vergroot.
De toekomst van soa’s
Hoewel de mate van seksuele activiteit tijdens de pandemie daalde, daalde het testen en bewaken van seksueel overdraagbare aandoeningen (SOA) tegelijkertijd. Het volledige beeld van wat er het afgelopen jaar met soa’s is gebeurd, is dus onduidelijk.
Verschillende SOA’s waren op recordhoogte vóór COVID-19, maar sinds het begin van de pandemie zijn mensen met asymptomatische infecties niet getest. Bijvoorbeeld, wat onderzoek heeft aangetoond dat, terwijl de gevallen van gonorroe totale daalde tijdens de pandemie, dit was vooral te danken aan een daling van de asymptomatische gevallen die komen opdagen voor het testen. Er was geen verandering in het aantal symptomatische mensen dat binnenkwam. Met andere woorden, mensen die besmet waren maar geen symptomen hadden, kwamen niet opdagen voor routinetesten, wat de mogelijkheid van een verborgen soa-epidemie vergroot.
Dit is vooral zorgwekkend als je kijkt naar ander onderzoek waaruit blijkt dat het condoomgebruik tijdens de pandemie is afgenomen , met name onder alleenstaande volwassenen.
Dit roept een aantal belangrijke vragen op voor deskundigen op het gebied van seksuele gezondheid, waaronder hoe we mensen weer de gewoonte kunnen doen krijgen om regelmatig soa te testen. Het roept ook aanvullende vragen op over de toekomst van condoomgebruik, want hoewel sommige gegevens suggereren dat mensen zeggen dat ze in de toekomst vaker condooms zullen gebruiken, lijkt dit duidelijk in strijd met de bevinding dat het condoomgebruik vorig jaar is gedaald. – wat verklaart deze discrepantie? Wat gaat er echt gebeuren met condoomgebruik?
Conclusies
De COVID-19-pandemie kan de toekomst van seks, relaties, vruchtbaarheid en seksuele gezondheid ingrijpend veranderen. We weten niet hoe dit allemaal zal verlopen – en we zullen het voorlopig ook niet weten. Het is echter belangrijk dat we deze belangrijke gebieden in de gaten houden, zodat we voorbereid kunnen zijn op wat ons te wachten staat.
Deze website bevat info die mogelijks niet geschikt is voor kinderen. U bevestigt minstens 16 jaar te zijn. Deze website gebruikt cookies. U gaat daarmee akkoord.
