Voor tieners heeft de pandemie het gevaar onder de aandacht gebracht dat ze geen risico’s kunnen nemen die gepaard gaan met het aangaan van nieuwe intieme relaties buiten het gezin.
Het afgelopen jaar heeft de pandemie bepaald hoe jonge mensen gedwongen werden om risico’s te overwegen. Maskers, sociale afstand nemen, handen wassen, thuisblijven – dit zijn nieuwe normen voor veiligheid voor het leven, zoals wat in de volksmond een ‘quaranteenager’ wordt genoemd.
En toch, terwijl het weer warmer wordt en we voorzichtige stappen buiten zetten, zullen tieners beginnen te navigeren door hun eigen verlangen naar persoonlijk contact en gezelligheid en hun behoefte om veilig te blijven tijdens de pandemie.
Terwijl ouders deze lente en zomer werken om het emotionele en fysieke welzijn van tieners te ondersteunen, mogen we niet vergeten hoe deze pandemie hun seksuele ontwikkeling heeft onderbroken. Tieners worden verondersteld nieuwe intieme relaties op te bouwen buiten het gezin.
In plaats daarvan heeft de lockdown tieners dicht bij huis gehouden en hun tijd met ouders of gezinsleden vergroot en hen afgesneden van het meeste fysieke contact met leeftijdsgenoten.
Net zoals COVID-19 heeft geëist dat ouders moeilijke en openhartige gesprekken met tieners hebben over gezondheidsrisico’s, biedt de pandemie ouders de mogelijkheid om ook openhartige gesprekken te voeren over seksualiteit en veiligheid.
Tienerjaren onderbroken
Net als volwassenen hebben tieners het hele jaar in verschillende stadia van lockdown doorgebracht, maar de kosten van deze tijd in afzondering hebben een andere invloed op tieners. Voorbij zijn veel van de bekende ervaringen die belangrijk zijn voor het ontwikkelen van een opkomend gevoel van eigenwaarde en de wijdere wereld op de middelbare school: dansen, logeerpartijtjes, concerten, sport, feesten, excursies.
Al deze verliezen tellen op voor tieners en nieuw onderzoek toont aan dat de pandemie zijn tol heeft geëist van het mentale welzijn van jongeren.
Onderzoekers op het gebied van seksuele gezondheid waarschuwen dat seksuele voorlichting verloren kan gaan in een verschuiving naar online leren op school. Ze speculeren ook dat een van de kortetermijneffecten van de pandemie op de seksuele gezondheid van tieners minder contact met seksuele partners zou kunnen zijn – en dat “resultaten op langere termijn vrijwel zeker van invloed zullen zijn op seksuele activiteit en intieme relaties.”
Sommige clinici getuigen dat ze in hun pandemiepraktijk hebben opgemerkt dat jonge mensen minder seks hebben en met minder partners.
Maar dit betekent niet dat tieners seks hebben opgegeven: uit een onderzoek onder homo- en biseksuele jongens van 14-17 jaar in de Verenigde Staten blijkt dat ze meer porno kijken.
Een onderzoek onder vrouwelijke Canadese tieners tussen 16 en 19 jaar toont aan dat meisjes meer dan ooit afhankelijk waren van nieuwe media om datingrelaties aan te gaan en te onderhouden, waarbij ze online apps en sociale media gebruikten om virtueel te flirten en contact te maken.
Heroriëntatie na COVID-19
Onszelf heroriënteren na een jaar leven onder de dreiging van de sociale, economische en gezondheidseffecten van COVID-19 zal moeilijk zijn.
Behalve dat ze zich zorgen maakten over virale infectie, hebben ouders zich het hele jaar zorgen gemaakt over sociaal isolement, gebrek aan lichaamsbeweging en digitale overmatige blootstelling.
Terwijl tieners langzaam uit de pandemie komen en in het echte leven weer contact maken met hun leeftijdsgenoten, zullen ze deze ervaring van een gesloten leven meenemen naar hun daten en romantische relaties.
Heroverweging van ‘goed’ ouderschap van tieners
Veel sociale onderzoekers benadrukken dat een leven na een pandemie geen terugkeer naar normaal mag zijn. Zoals ze beweren, werd het normale leven gekenmerkt door opvallende sociale ongelijkheden die alleen maar groter werden tijdens de pandemie. Ook voor ouders van tieners zou een terugkeer naar normaal een terugkeer naar bezorgdheid over de risico’s van seksuele activiteit betekenen. Maar wat als de pandemie een gelegenheid was voor ouders om hun relatie met het nemen van seksuele risico’s van hun tiener te heroverwegen?
Zoals sociaal werk en seksualiteitswetenschapper Laina Bay-Cheng betoogt, betekende ‘goed’ ouderschap van tieners te vaak het beperken van de toegang tot seksuele informatie in naam van bescherming.
Ze pleit voor een ethische verschuiving die ouders vraagt om seksueel gedrag van tieners te normaliseren, toegang te bieden tot informatie en bronnen en de sociale omstandigheden te transformeren die seksuele activiteit van tieners gevaarlijk maken.
Het risico van geen risico’s
Een van de lessen die de pandemie biedt, is de kans om het gegeven op te merken dat je geen kansen hebt om risico’s te nemen. Misschien kan de pandemie ouders een kans bieden om hun tienerkinderen te geven wat gehandicaptenwetenschappers ‘de waardigheid van het risico’ hebben genoemd. Onze zorgplicht kan het evoluerende vermogen van tieners om risico’s te nemen die het nemen waard zijn, niet overtroeven.
In plaats van risico te beschouwen als iets dat moet worden vermeden, kunnen jongeren worden ondersteund om beslissingen te nemen over risico’s in hun leven, inclusief seksuele risico’s, op manieren die hun eigen welzijn of dat van anderen niet in gevaar brengen. Ja, dit betekent praten met tieners over toestemming, maar deze gesprekken zouden ook moeten gaan over de gewone risico’s die we allemaal nemen in ons seksuele leven, inclusief het risico van afwijzing en de verrassing van plezier.
Zoals onderzoek heeft aangegeven, is hoe we met jongeren praten over seksualiteit onder meer van belang omdat onze meest intieme ervaringen kunnen bepalen hoe we de wereld zien en ons gedragen. Vanuit dit oogpunt bezien is risico geen belemmering voor ontwikkeling, maar juist de reden van zijn mogelijkheid.
Praten met tieners
Laten we met tieners praten over de relaties die voor hen belangrijk zijn.
Terwijl tieners erop uit gaan om seksualiteit te verkennen en ermee te experimenteren en hun nieuwe, post-pandemische identiteit te smeden, laten we niet elk gesprek over seksualiteit beginnen met zorgen over zwangerschap en ziekte.
Laten we in plaats daarvan jonge mensen de ‘waardigheid van risico’ geven, niet alleen in hun seksuele ontwikkeling maar in hun hele leven – hun vriendschappen, hun scholing en hun werk.
Dergelijke gesprekken kunnen de basis leggen voor de mogelijkheid dat tieners of jongvolwassenen nog steeds genieten van hun tijd thuis, zowel tijdens de pandemie als daarna.
Deze website bevat info die mogelijks niet geschikt is voor kinderen. U bevestigt minstens 16 jaar te zijn. Deze website gebruikt cookies. U gaat daarmee akkoord.
