Een verhoogd seksueel verlangen naar anderen kan de aantrekkingskracht tot uw partner vergroten

Geschatte tijd om tekst te lezen: 4 minu(u)t(en)
4 manieren waarop je persoonlijkheid je seksleven kan beïnvloeden
Emofilie: de psychologie van snel verliefd worden

Uit een onderzoek gepubliceerd in Human Nature blijkt dat seksueel verlangen naar een

couple under clear umbrella

Photo by Morgan Sessions

vaste partner verband kan houden met een toegenomen verlangen naar alternatieve partners .

Traditionele relatiewetenschap veronderstelt dat seksueel verlangen het onderhouden van relaties verbetert, waardoor de interesse in alternatieve partners afneemt. Evolutionaire perspectieven suggereren echter dat seksueel verlangen mogelijk niet partnerspecifiek is. In plaats daarvan kan verlangen naar één partner de algehele seksuele motivatie verhogen, wat leidt tot een verhoogde interesse in zowel de romantische partner als potentiële alternatieven.

Traditionele theorieën suggereren dat seksueel verlangen naar een langetermijnpartner helpt romantische banden te onderhouden en de interesse in alternatieven vermindert, wat de stabiliteit van de relatie verbetert. Evolutionaire perspectieven beweren daarentegen dat seksueel verlangen is geëvolueerd om reproductieve partners te zoeken, waardoor het niet-exclusief is. Sierra D. Peters en collega’s onderzochten hoe seksueel verlangen werkt in langetermijnrelaties.

De onderzoekers gebruikten twee verschillende methodologische benaderingen: een dagelijkse dagboekstudie en een experimentele studie, beide ontworpen om de relatie tussen seksueel verlangen naar een romantische partner en interesse in alternatieve partners te onderzoeken. In de eerste studie namen 196 personen van 98 pasgetrouwde stellen (voornamelijk heteroseksueel) deel aan een longitudinaal dagelijks dagboekonderzoek. De stellen, die minder dan vier maanden getrouwd waren, werden gerekruteerd via Facebook-advertenties en communityflyers.

Elke deelnemer vulde 14 dagen lang dagelijkse enquêtes in, waarin hun seksuele verlangen naar hun partner en hun interesse in alternatieve partners werden beoordeeld. Dit proces werd twee jaar lang jaarlijks herhaald, waardoor er drie golven van gegevensverzameling ontstonden. Deelnemers rapporteerden hun mate van verlangen naar hun partner met behulp van een enkele itemmeting, waarbij hun dagelijkse verlangen werd beoordeeld op een schaal van 7 punten.

Op dezelfde manier werd interesse in alternatieven gemeten met behulp van vier items die fantasieën, conversaties en flirten met andere mensen van het andere geslacht beoordeelden. De onderzoekers verzamelden ook informatie over sociaal-seksuele geaardheid, relatieduur en biologisch geslacht om rekening te houden met individuele verschillen die seksueel verlangen kunnen beïnvloeden.

De tweede studie, een experimenteel ontwerp, rekruteerde 405 deelnemers in langdurige relaties via Amazon’s Cloud Research. De deelnemers werden willekeurig toegewezen aan een van de drie priming-condities: ze werden ofwel geprimed om seksueel verlangen te ervaren voor hun partner, geprimed om seksueel verlangen te ervaren voor een alternatieve partner, of geplaatst in een controleconditie waarin ze zich niet-seksuele positieve ervaringen herinnerden.

In het eerste onderzoek vroeg men de deelnemers om gedetailleerde beschrijvingen te schrijven van situaties die hen een sterk seksueel verlangen deden voelen voor hun partner of een andere persoon die ze aantrekkelijk vonden. Deelnemers in de controlegroep schreven over ervaringen die hen gelukkig maar niet seksueel opgewonden maakten. Na deze taak rapporteerden deelnemers hun huidige seksuele verlangen voor hun romantische partner en hun verlangen naar alternatieve partners op een 7-puntsschaal. Dit experimentele ontwerp stelde de onderzoekers in staat om te beoordelen of het activeren van seksueel verlangen voor één doelwit (hetzij de partner of een alternatief) het verlangen naar de ander beïnvloedde.

De resultaten van de dagelijkse dagboekstudie lieten een opmerkelijke bevinding zien: op dagen waarop deelnemers een verhoogd seksueel verlangen naar hun partner rapporteerden, rapporteerden ze ook een grotere interesse in alternatieve partners. Omgekeerd, op dagen waarop deelnemers een sterkere interesse in alternatieven ervoeren, gaven ze hogere niveaus van seksueel verlangen naar hun partner aan. Deze positieve associatie bleef bestaan, zelfs na controle voor factoren zoals socioseksualiteit en de lengte van de relatie, wat suggereert dat seksueel verlangen niet partnerspecifiek is.

In de experimentele studie rapporteerden deelnemers die aangaven om seksueel verlangen te voelen voor een alternatieve partner, significant hogere seksuele verlangens voor hun romantische partner hadden vergeleken met degenen in de controlegroep. Interessant genoeg rapporteerden degenen die gericht waren met seksueel verlangen voor hun romantische partner geen statistisch significante toename in verlangen naar alternatieve partners, hoewel de resultaten in die richting neigden. De bevindingen van zowel de dagelijkse dagboek- als de experimentele studies leverden convergerend bewijs dat seksueel verlangen niet exclusief is voor iemands romantische partner.

Eén beperking van de studie was de afhankelijkheid van zelfgerapporteerde metingen van seksueel verlangen, die beïnvloed zouden kunnen worden door sociale wenselijkheidsbias. Toekomstige studies kunnen baat hebben bij het gebruik van impliciete metingen om mogelijke biases in zelfrapportage te verminderen.

Het onderzoek, “Sexual Desire is not Partner-Specific”, werd geschreven door Sierra D. Peters, Jon K. Maner en Andrea L. Meltzer.

Bronnen
Delen