Afgezien van ziektepreventie krijgen elementen van seksuele gezondheid, waaronder
Photo by Darius Bashar
genot en orgasme, niet veel onderzoeksfinanciering, waardoor de kennis beperkt is.
In een artikel uit 2022 beschreef de New York Times wat veel artsen en medische onderzoekers weten, maar waar ze zelden over praten: we weten echt niet genoeg over de clitoris. Dit onderdeel van de vrouwelijke anatomie wordt routinematig over het hoofd gezien en genegeerd door de medische wereld, ondanks de substantiële rol die het speelt bij seksueel genot voor veel mensen. Toen de medische experts die in het artikel werden geïnterviewd, werd gevraagd waarom, deelden ze hetzelfde sentiment: vrouwelijk seksueel genot wordt al lang gezien als secundair aan mannelijk seksueel genot. Onnodig, zelfs frivool. Waarom zou dit orgaan, waarvan velen denken dat het geen rol speelt buiten het orgasme, dan geschikt zijn voor serieus wetenschappelijk onderzoek? Ik geloof dat de diepgewortelde onwetendheid over de clitoris een goed voorbeeld is van de gevolgen van een groter, alomtegenwoordig probleem in het veld van medisch onderzoek: het routinematig afwijzen van seksueel genot als iets dat het waard is om te bestuderen.
Dit jaar zal het National Institutes of Health (NIH), de grootste financier van wetenschappelijk onderzoek in de Verenigde Staten, naar schatting $ 388 miljoen toewijzen aan het onderzoek naar seksueel overdraagbare aandoeningen. Dit is een cruciale inspanning, vooral omdat het aantal gevallen van sommige seksueel overdraagbare infecties de afgelopen jaren is toegenomen.
Maar het risico op seksueel overdraagbare infecties is slechts één onderdeel van seksuele gezondheid. In 2022 publiceerde de Wereldgezondheidsorganisatie een bijgewerkte definitie van seksuele gezondheid, die het definieerde als meer dan alleen de afwezigheid van ziekte. Hun definitie omvat de “mogelijkheid om plezierige en veilige seksuele ervaringen te hebben.” Elementen van seksuele gezondheid die verder gaan dan ziektepreventie, waaronder plezier, orgasme of zelfs pijn, ontvangen niet veel onderzoeksfinanciering, wat beperkt wat bekend is.
Naast de geringe financiering wordt onderzoek naar seksuele gezondheid ook beperkt door wetenschappers zelf. Onderzoekers worden beïnvloed door culturele invloeden. In verschillende culturen is het gebruikelijk dat seks en seksueel genot als taboe-onderwerp worden beschouwd. Het ongemak van onderzoekers met onderwerpen die verband houden met seksueel genot vormt echte barrières voor zinvolle studie van seksuele gezondheid. Als iemand zich ongemakkelijk voelt bij het uitspreken van het woord ‘orgasme’, hoe kunnen ze dan effectief onderzoek doen naar het volledige scala aan menselijke seksuele ervaringen?
Het gebrek aan wetenschappelijk onderzoek gericht op de positieve elementen van seksueel gedrag, waaronder genot en orgasme, heeft echte gevolgen. Naast de onwetendheid over de vrouwelijke seksuele anatomie, suggereert onderzoek ook dat programma’s voor de volksgezondheid die seksueel genot integreren, beter zouden kunnen werken. Het bagatelliseren of negeren van genot kan resulteren in minder succesvolle pogingen om seksuele gezondheid te bevorderen. Een beperkte onderzoeksfocus op het risico van seksueel overdraagbare aandoeningen kan ook andere belangrijke kwesties verdoezelen die zeer relevant zijn voor mensen, waaronder seksuele disfunctie, waarvan wordt geschat dat het 40 procent van de vrouwen en 30 procent van de mannen in de Verenigde Staten treft. Het stigma tegen het bespreken van seksueel genot en pijn doordringt ook de medische zorg. Onderzoek toont aan dat mensen die seksuele gezondheidsproblemen ervaren, deze vaak niet met hun zorgverleners bespreken en dat zorgverleners er niet routinematig naar vragen. Dit draagt bij aan de vaak jarenlange wachttijd die veel mensen met chronische bekkenpijnaandoeningen, zoals endometriose, ervaren voordat ze een diagnose krijgen.
Ik geloof dat wetenschappelijk en medisch onderzoek dat gericht is op het verbeteren van de seksuele gezondheid een sekspositieve lens moet bevatten. Daarmee bedoel ik dat rekening wordt gehouden met de vele redenen waarom mensen seks kunnen hebben, waaronder interpersoonlijke verbinding, plezier en vreugde. Dit is de focus van een recent commentaar dat ik heb gepubliceerd in het American Journal of Epidemiology , samen met Dr. Jessie Ford van de Columbia Mailman School of Public Health. We benadrukken dat seksueel genot belangrijk is voor veel mensen en daarom geïntegreerd moet worden in wetenschappelijk onderzoek naar seksuele gezondheid. Dit zou kunnen helpen om volksgezondheidsonderzoek meer in lijn te brengen met de levenservaringen van mensen, waarin plezier en verbinding vaak centraal staan in seksuele ervaringen. In een tijdperk waarin mensen naar de maan zijn gegaan, zouden de ingewikkeldheden van de clitoris geen mysterie meer moeten zijn. Wetenschappelijke onderzoekers hebben het potentieel, en ik zou willen stellen, de verantwoordelijkheid, om seksueel genot uit de duisternis en in het licht te brengen.
Julia Bond (SPH’24), een onderzoeksmedewerker epidemiologie aan het Boston Medical Center, is bereikbaar via jcbond@bu.edu .
Deze website bevat info die mogelijks niet geschikt is voor kinderen. U bevestigt minstens 16 jaar te zijn. Deze website gebruikt cookies. U gaat daarmee akkoord.
