Kinderen van moeders die tijdens en na de zwangerschap depressief zijn, hebben meer kans om zelf depressieve symptomen te ontwikkelen op 24-jarige leeftijd, volgens nieuw onderzoek onder leiding van de Universiteit van Bristol.
Op 24-jarige leeftijd hadden jonge mensen van moeders met prenatale en postnatale depressie depressiescores die bijna drie punten hoger waren dan de nakomelingen van moeders zonder depressie. De studie hield ook rekening met de impact van de depressie van de vader, hoewel de steekproef erg klein was.
De studie, die vandaag [24 september] in het British Journal of Psychiatry werd gepubliceerd , keek naar onderzoeksgegevens van 5.029 personen gedurende een periode van 14 jaar in de leeftijd van 10 tot 24 jaar om te onderzoeken hoe risico’s op depressie zich voordoen in de kindertijd en de adolescentie.
Onderzoekers ontdekten ook dat nakomelingen van moeders met een voorgeschiedenis van postnatale depressie in de loop van de tijd een toename van depressieve symptomen hadden, terwijl die met moeders met een voorgeschiedenis van prenatale depressie hogere algehele niveaus van depressie hadden. Dit suggereert het belang van prenatale en postnatale ondersteuning en interventies bij depressie.
Dankzij gegevens van het wereldberoemde gezondheidsonderzoek Children of the 90s (ook bekend als de Avon Longitudinal Study of Parents and Children) konden onderzoekers de patronen van depressieve symptomen van nakomelingen onderzoeken op basis van de verschillende tijdstippen van maternale depressie om te zien of er kenmerken waren of verschillen in wanneer en hoe lang de nakomelingen van depressieve moeders zelf depressief waren.
Dr. Rebecca Pearson, hoofdauteur en hoofddocent psychiatrische epidemiologie aan de Universiteit van Bristol / hoogleraar psychologie aan de Manchester Metropolitan University, zei: “Door het volgen van trajecten van herhaalde metingen van de stemming bij nakomelingen van depressieve moeders, van kindertijd tot volwassenheid, we waren in staat om meer inzicht te geven in hoe het bekende intergenerationele risico van depressieve stemming zich in de loop van de tijd presenteert.”
Dr. Priya Rajyaguru, eerste auteur legt uit: “Deze studie toont aan dat de kinderen van ouders met zowel prenatale als postnatale depressie zelf het grootste risico lopen om depressief te worden, en dit risico lijkt aan te houden gedurende de adolescentie tot in de vroege volwassenheid. We vonden ook enkele verschillen volgens aan de timing van maternale depressie in het bijzonder”.
De gegevens zijn verzameld uit een cohort dat overwegend blank is en uit de middenklasse. Er is meer werk nodig om naar meer populaties en contexten te kijken, zoals opvoedingsstijlen, relaties met leeftijdsgenoten en andere factoren in verschillende culturen.
Het onderzoek werd ondersteund door expertise van de Manchester Metropolitan University.
Dr. Joanne Black, voorzitter van de faculteit Perinatale Psychiatrie van het Royal College of Psychiatrists, zei: “Dit onderzoek kijkt naar de impact van depressie bij zowel moeders als vaders op het risico op depressie van hun kinderen. Het laat zien dat de timing van depressie in ouders (tijdens de zwangerschap, na de bevalling of beide) en of de moeder, vader of beide getroffen zijn, zijn allemaal belangrijke risicofactoren voor de toekomstige geestelijke gezondheid van het kind.
“Het goede nieuws is dat we effectieve evidence-based behandelingen hebben en hoe eerder we deze kunnen bieden, hoe beter. Daarom is screening van de geestelijke gezondheid voor alle moeders van vitaal belang en zal dit een prioriteit blijven als we uit de pandemie komen.
“De studie roept ook belangrijke vragen op over de zichtbaarheid van de geestelijke gezondheid van vaders, hoewel de steekproef van vaders klein was. Aangezien hun geestelijke gezondheid niet routinematig wordt gescreend, maar nog steeds de toekomstige geestelijke gezondheid van het kind beïnvloedt, hebben we meer onderzoek nodig om te begrijpen wat betere ondersteuning voor vaders eruit kunnen zien.”
Maternal and Paternal Depression and Child Mental Health Trajectories: Evidence from the Avon Longitudinal Study of Parents and Children, British Journal of Psychiatry (2021). DOI: 10.1192/bjo.2021.959
Deze website bevat info die mogelijks niet geschikt is voor kinderen. U bevestigt minstens 16 jaar te zijn. Deze website gebruikt cookies. U gaat daarmee akkoord.
