Samenvatting: Een nieuwe studie bestrijdt de overtuiging dat agressie voortkomt uit
Photo by Angelo Pantazis
slechte zelfbeheersing. In plaats daarvan suggereert het dat agressie vaak een opzettelijke, gecontroleerde daad is, toegebracht om vergelding te maximaliseren.
Deze bevinding, gebaseerd op meta-analyse van meerdere psychologische en neurologische onderzoeken, is in tegenspraak met de traditionele aanpak om gewelddadige neigingen te behandelen door zelfbeheersing te stimuleren. Het impliceert dat dergelijke interventies sommige mensen zelfs in staat kunnen stellen hun agressieve instincten beter uit te voeren.
Belangrijkste feiten:
Agressie komt niet noodzakelijkerwijs voort uit een gebrekkige zelfbeheersing. In plaats daarvan kan het een berekende daad van vergelding zijn, die zelfdiscipline vereist om effectief uit te voeren.
Er zijn aanwijzingen dat trainingsprogramma’s voor zelfbeheersing niet noodzakelijkerwijs gewelddadige neigingen verminderen.
Onderzoek wijst uit dat de prefrontale cortex van de hersenen, een centrum van zelfbeheersing, verhoogde activiteit vertoont tijdens agressie, waardoor het verband tussen slechte zelfbeheersing en agressie verder wordt ontkracht.
Bron: Virginia Commonwealth-universiteit
Een nieuwe studie door een onderzoeker van de Virginia Commonwealth University heeft uitgewezen dat agressie niet altijd het product is van slechte zelfbeheersing, maar in plaats daarvan vaak het product kan zijn van succesvolle zelfbeheersing om grotere vergelding op te leggen.
Het nieuwe artikel, “Agressie als succesvolle zelfbeheersing”, door de overeenkomstige auteur David Chester, Ph.D., een universitair hoofddocent sociale psychologie bij de afdeling Psychologie aan het VCU’s College of Humanities and Sciences, werd gepubliceerd door het tijdschrift Social and Personality Psychology Compass en gebruikt meta-analyse om bewijs samen te vatten uit tientallen bestaande studies in psychologie en neurologie.
“Meestal verklaren mensen geweld als het product van slechte zelfbeheersing,” zei Chester. “In de hitte van het moment slagen we er vaak niet in om onze ergste, meest agressieve impulsen te onderdrukken. Maar dat is maar één kant van het verhaal.”
Uit de studie van Chester bleek inderdaad dat de meest agressieve mensen geen persoonlijkheid hebben die wordt gekenmerkt door een slechte zelfdiscipline en dat trainingsprogramma’s die zelfbeheersing stimuleren niet effectief zijn gebleken in het verminderen van gewelddadige neigingen. In plaats daarvan vond de studie voldoende bewijs dat agressie kan voortkomen uit succesvolle zelfbeheersing.
“Wraakzuchtige mensen hebben de neiging om meer voorbedachte rade van hun gedrag en zelfbeheersing te vertonen, waardoor ze de bevrediging van zoete wraak kunnen uitstellen en hun tijd kunnen afwachten om maximale vergelding op te leggen aan degenen van wie ze denken dat ze hen onrecht hebben aangedaan,” zei Chester. “Zelfs psychopathische mensen, die de meerderheid vormen van mensen die gewelddadige delicten plegen, vertonen vaak een robuuste ontwikkeling van remmende zelfbeheersing tijdens hun tienerjaren.”
Agressief gedrag is betrouwbaar gekoppeld aan verhoogde – niet alleen verminderde – activiteit in de prefrontale cortex van de hersenen, een biologisch substraat van zelfbeheersing, ontdekte Chester. De bevindingen maken duidelijk dat het argument dat agressie in de eerste plaats het product is van een gebrekkige zelfbeheersing, zwakker is dan eerder werd gedacht.
“Dit artikel verzet zich tegen een decennia lang dominant verhaal in agressieonderzoek, namelijk dat geweld begint wanneer zelfbeheersing stopt,” zei Chester. “In plaats daarvan pleit het voor een meer gebalanceerde, genuanceerde kijk waarin zelfbeheersing agressie zowel kan beperken als vergemakkelijken, afhankelijk van de persoon en de situatie.”
De bevindingen pleiten ook voor meer voorzichtigheid bij de implementatie van behandelingen, therapieën en interventies die gericht zijn op het verminderen van geweld door zelfbeheersing te verbeteren, zei Chester.
“Veel interventies proberen mensen te leren hun impulsen te onderdrukken, maar deze nieuwe benadering van agressie suggereert dat hoewel dit voor sommige mensen de agressie kan verminderen, het waarschijnlijk ook de agressie voor anderen zal vergroten,” zei hij. “Inderdaad, misschien leren we sommige mensen hoe ze hun agressieve neigingen het beste kunnen implementeren.”
De bevindingen verrasten Chester, een psycholoog wiens team regelmatig de oorzaken van menselijke agressie bestudeert.
“In de loop der jaren werd veel van ons onderzoek geleid door de veronderstelling van het veld dat agressie een impulsief gedrag is dat wordt gekenmerkt door een slechte zelfbeheersing,” zei hij. “Maar toen we begonnen met het onderzoeken van de psychologische kenmerken van wraakzuchtige en psychopathische mensen, realiseerden we ons al snel dat dergelijke agressieve individuen niet alleen zelfregulerende tekortkomingen hebben; ze hebben veel psychologische aanpassingen en vaardigheden die hen in staat stellen anderen pijn te doen door zelfbeheersing te gebruiken.
Chester en zijn team zijn van plan door te gaan met het onderzoeken van vragen rond agressie en zelfbeheersing op basis van de bevindingen van het onderzoek.
“Ons toekomstige onderzoek wordt nu geleid door deze nieuwe paradigmaverschuiving in het denken: dat agressie vaak het product is van geavanceerde en complexe mentale processen en niet alleen van ongeremde impulsen,” zei Chester.
Financiering: Dit onderzoek werd ondersteund door een subsidie van het National Institute on Alcohol Abuse and Alcoholism, onderdeel van de National Institutes of Health.
Over dit nieuws over psychologie en agressieonderzoek
Auteur: Mary Brogan Bron: Virginia Commonwealth University Contactpersoon: Mary Brogan -Virginia Commonwealth University Origineel onderzoek: gesloten toegang.
” Agressie als succesvolle zelfbeheersing ” door David Chester. Kompas voor sociale en persoonlijkheidspsychologie
Deze website bevat info die mogelijks niet geschikt is voor kinderen. U bevestigt minstens 16 jaar te zijn. Deze website gebruikt cookies. U gaat daarmee akkoord.
