Katholiek collectief narcisme gekoppeld aan acceptatie van mythen over seksueel misbruik van kinderen

Geschatte tijd om tekst te lezen: 5 minu(u)t(en)
Een grotere religiositeit hangt samen met een bevredigender seksleven
Nieuw onderzoek koppelt percepties van de religiositeit van romantische partners aan partnerretentiegedrag

SEKS- EN RELATIEONDERZOEK

man in white dress shirt holding white flower

Foto van Gabriella Clare Marino

Een nieuwe studie heeft een verband blootgelegd tussen hoge niveaus van katholiek collectief narcisme en acceptatie van mythen over seksueel misbruik van kinderen. De bevindingen, die zijn gepubliceerd in het European Journal of Social Psychology , kunnen helpen bij het bestrijden van vooroordelen over minderjarige slachtoffers van seksueel misbruik.

“Hoewel seksuele relaties tussen priesters en minderjarigen al eeuwenlang plaatsvinden binnen de katholieke kerk, was de katholieke hiërarchie niet altijd geneigd om pedofilie op een officiële manier te bestrijden”, zegt studieauteur Marta Marchlewska, een universitair hoofddocent en het hoofd van de Political Cognition Lab aan de Poolse Academie van Wetenschappen.

“Ze hebben daarentegen veel moeite gedaan om het bestaan ​​van dergelijke activiteiten voor het publiek verborgen te houden om het schandaal te verdoezelen en het positieve imago van hun in-groep te beschermen. Sommige religieuze functionarissen suggereerden zelfs dat de kinderen deels verantwoordelijk zijn voor seksueel misbruik door priesters. De Poolse aartsbisschop Józef Michalik suggereerde bijvoorbeeld dat een pedofiele daad zich manifesteerde ‘wanneer een kind op zoek is naar liefde (…) het klampt zich vast, het zoekt. Het raakt zelf verdwaald en trekt vervolgens een andere persoon hierin’ (Daily Mail Reporter, 2013, par. 9).”

“In ons onderzoeksproject wilden we begrijpen waarom mensen dergelijke overtuigingen aannemen”, legt Marchlewska uit. “We wilden met name de rol onderzoeken van narcistische versus veilige identiteit binnen de groep bij het accepteren van pedofilie-mythen die de schuld verschuiven van de dader naar de overlevende. We verwijzen naar acceptatie (vs. afwijzing) van die mythen als een onderbestudeerd verdedigingsmechanisme dat gericht is op het beschermen van het imago van de in-groep in de ogen van anderen.

De onderzoekers ondervroegen een landelijk representatieve steekproef van 1.300 Poolse katholieken waarin hen werd gevraagd in hoeverre ze het eens waren met verschillende pedofilie-mythen, zoals “Meestal vertellen kinderen die zeggen dat ze seksueel zijn misbruikt door een priester niet de waarheid” en ” Als kinderen seksueel worden lastiggevallen door een priester, is dat vaak omdat de manier waarop ze ‘nee’ zeiden niet duidelijk was.” Na zes maanden werd de deelnemers gevraagd de enquête opnieuw in te vullen. De uiteindelijke steekproef bestond uit 719 katholieke deelnemers tussen de 18 en 91 jaar.

Marchlewska en haar collega’s ontdekten dat katholiek collectief narcisme positief verband hield met de acceptatie van pedofiliemythes. Maar identificatie met katholieken werd negatief geassocieerd met acceptatie van pedofiliemythes.

“We ontdekten dat katholiek collectief narcisme (dwz een grandioos beeld van de in-groep dat afhankelijk is van externe erkenning van zijn waarde) verantwoordelijk kan zijn voor het adopteren van pedofilie-mythen,” vertelde Marchlewska aan PsyPost. “Met andere woorden, katholieken die zich op een narcistische manier identificeerden met hun religieuze in-groep waren meer geneigd overtuigingen aan te nemen die seksueel geweld tegen kinderen gepleegd door in-groepsleden (dwz katholieke priesters) rechtvaardigen.”

“Aan de andere kant ontdekten we dat veilige identificatie met katholieken (dwz een pretentieloze investering in de in-groep, onafhankelijk van de erkenning van de groep in de ogen van anderen) verband hield met het verwerpen van pedofilie-mythen. Dit suggereert dat veilig geïdentificeerde katholieken meer geneigd zijn om het feit te accepteren en toe te geven dat sommige van hun groepsleden niet of vrij zijn van zonde.”

Degenen met een hoge mate van katholiek collectief narcisme waren het eens met uitspraken als “Katholieken verdienen een speciale behandeling”, “Ik word echt boos als anderen de katholieken bekritiseren” en “Als katholieken een grote stem in de wereld zouden hebben, zou de wereld een veel betere plek.” Degenen met een hoge mate van identificatie met katholieken waren het daarentegen eens met uitspraken als “Ik voel sterke banden met andere katholieken” en “katholiek zijn is een belangrijk onderdeel van mijn zelfbeeld”.

De onderzoekers onderzochten ook de rol van belegeringsmentaliteit in een tweede onderzoek onder 357 katholieke respondenten.

In overeenstemming met hun eerdere onderzoek ontdekten ze opnieuw dat katholiek collectief narcisme verband hield met een grotere acceptatie van pedofiliemythes, terwijl identificatie met katholieken verband hield met een verminderde acceptatie van pedofiliemythes. Belangrijk is dat de belegeringsmentaliteit gedeeltelijk verantwoordelijk was voor de relatie tussen het katholieke collectieve narcisme en de acceptatie van pedofiliemythes. Met andere woorden, degenen die hoog scoren op katholiek collectief narcisme waren eerder geneigd om het eens te zijn met uitspraken als “Er is geen plaats voor interne kritiek in de katholieke kerk in tijden van gevaar” en “De hele wereld is tegen de katholieke kerk”, die op hun beurt ze accepteren eerder mythen over pedofilie.

“We ontdekten ook dat hoewel de narcistische vorm van identiteit binnen de groep destructief is voor zowel intra- als intergroepsrelaties, de veilige identiteit waarden lijkt te bevorderen die al jaren door de katholieke kerk worden verkondigd (bijv. wijzigt),” zei Marchlewska.

“We ontdekten dat de associatie tussen katholiek collectief narcisme en acceptatie van pedofiliemythes wederkerig was, wat suggereert dat niet alleen narcistische identiteit pedofiliemythen kan stimuleren, maar dat ook het adopteren van pedofiliemythes collectief narcisme kan stimuleren. In overeenstemming met deze logica kunnen berichten die de ontkenning van fouten begaan door leden van de in-groep aanwakkeren, verder leiden tot een narcistische identiteit die niet goed is voor outgroups of de loutere ingroup.”

“Eerder onderzoek toonde aan dat collectieve narcisten egocentrisch zijn en geen individuele inspanningen leveren om de groep ten goede te komen”, legt Marchlewska uit. “ Molenda et al. (2022) ontdekten dat ze zelfs geneigd kunnen zijn om samen te zweren tegen hun groep om anderen te manipuleren voor egoïstische doelen.”

De onderzoekers bestudeerden alleen katholieke deelnemers. Maar ze geloven dat hun bevindingen zich ook uitstrekken tot andere groepen.

“Hoewel we ons hebben gericht op katholiek collectief narcisme en veilige identificatie met katholieken, denken we dat de resultaten ook naar veel andere groepen kunnen verwijzen”, zei Marchlewska. “Degenen die zich bijvoorbeeld op een veilige manier identificeren met hun land, zijn misschien meer bereid om fouten toe te geven die zijn gemaakt door hun in-groepsleden. Omdat je bewust zijn van je tekortkomingen essentieel is voor echte vooruitgang, zou toekomstig onderzoek er goed aan doen om beter te onderzoeken hoe je een veilige identiteit binnen de groep kunt stimuleren.”

De studie“The fear of confession? High Catholic collective narcissism and low secure identification with Catholics predict increased pedophilia myth acceptance, werd geschreven door Marta Marchlewska, Paulina Górska, Zuzanna Molenda, Katarzyna Lipowska en Katarzyna Malinowska.

Bronnen

https://www.psypost.org/2022/12/catholic-collective-narcissism-linked-to-acceptance-of-myths-about-child-sexual-abuse-64490

 

Delen