Politieke ideologie vertaalt zich niet altijd in gedrag tussen de lakens. Maar er is een
Photo by Shaojie
uitgesproken conservatief puritanisme en een progressief puritanisme, die beide muteren met de tijd.
Kan de politieke ideologie zo diep wortelen dat ze het seksuele gedrag, de verlangens en zelfs de fantasieën van haar aanhangers beïnvloedt? In een tijd waarin zelfs de meest onbelangrijke dingen, zoals muzikale of esthetische smaak, worden beoordeeld door het prisma van de politiek, zou dat niet verwonderlijk zijn. Voor een groot deel van de bevolking is politieke ideologie slechts een kostuum dat ze van hun ouders hebben geërfd en dat ze blijven dragen zonder echt te weten waarom. Bijna niemand leest de politieke voorstellen van de partij waarop ze gaan stemmen. Op televisie geven mensen schaamteloos toe dat ze op X zullen stemmen, omdat het de partij is waarop ze hun hele leven hebben gestemd en die nu niet zal veranderen. Het valt dus niet uit te sluiten dat deze ‘hypocrisie’ of ‘onbewustheid’ alleen maar sociaal is en geen invloed heeft op de privésfeer van de seksualiteit.
De meeste mensen durven te wedden dat degenen aan de linkerkant ongeremder tussen de lakens zijn, dit doen ofwel omdat de schadelijke katholieke moraal rond seks hen minder aantast, ofwel omdat ze zijn opgevoed door ouders die niet “in de zondigheid van het vlees geloofden.”
In 2015 ontwikkelde de psycholoog en seksuoloog Francisco Cabello uit Malaga, samen met zijn collega’s Marina Cabello en Francisco Javier del Río, een vragenlijst genaamd Desea om seksueel verlangen te meten. Ze voerden een onderzoek uit voor het Andalusische Instituut voor Seksuologie en Psychologie, waarbij ze 22.000 Spaanstalige vrouwen uit 71 landen op vijf continenten ondervroegen. In 2020 kondigden krantenkoppen aan: “ Linkse vrouwen willen meer seks dan centrum- of rechtse vrouwen,” benadrukkend de meest sensationele conclusie van de steekproef. Maar de studie bracht andere dingen aan het licht, zoals dat biseksuele en homoseksuele vrouwen meer verlangen hadden dan heteroseksuele vrouwen, dat verlangen toeneemt met een hoger opleidingsniveau, dat huisvrouwen moeite hebben om zich opgewonden te voelen en dat Spaanse vrouwen, geanalyseerd op basis van nationaliteit, de meeste verlangen.
Francisco Cabello legde aan La Vanguardia uit dat polyamoreuze vrouwen “degenen zijn met het hoogste verlangen. Ze worden gevolgd door degenen die een partner hebben, maar niet bij hen wonen. Vanuit erotisch oogpunt zou dat het beste relatiemodel zijn”, benadrukte hij.
Natuurlijk zijn er studies voor alle smaken. Jaren geleden voerden Binghamton University en het datingplatform Match.com een onderzoek uit in de Verenigde Staten onder 5.000 vrijgezellen van beide geslachten. Het onthulde dat liberalen vaker seks hadden, terwijl conservatieven minder maar kwalitatief betere ontmoetingen hadden. 53% van de Republikeinen gaf toe elke keer dat ze de liefde bedreven een orgasme te hebben, terwijl slechts 40% van de Democraten dat deed.
Socialistische landen hebben altijd gepocht op meer seksuele vrijheid . Waarom vrouwen betere seks hebben onder het socialisme, het controversiële boek van Kristen Ghodsee gepubliceerd in 2019, legt de nadruk op sociale en werkgelegenheidsverbeteringen voor vrouwen in de voormalige USSR en landen als de DDR, zoals het netwerk van kinderdagverblijven, door de staat gefinancierde gratis keukens en hulp voor alleenstaande moeders. Die voorwaarden stelden hen in staat het recht op moederschap te behouden, zonder dat dit het einde betekende van haar opleiding, werk of gezinsleven. Toen en altijd viel de seksuele revolutie samen met de economische onafhankelijkheid van vrouwen.
De communistische seksualiteit had echter ook schaduwen. Het sloot degenen uit die zich niet aan zijn discours conformeerden. In 1979 schreef de endocrinoloog Mikhail Stern Sex Life in the Soviet Union, een compendium van zijn ervaringen als arts in de USSR. Aan de andere kant van seksuele bevrijding, vrije liefde en nudistendemonstraties stond een bevolking die “geen andere ruimte heeft voor rebellie dan haar seksuele gebied”, schreef hij. Zonder privacy in huizen, die door verschillende families werden gedeeld, en onder de schaduw van de politie, die dag en nacht inbraken in huizen, was er weinig ruimte voor privacy. Stern schetst een samenleving waar exhibitionisten in overvloed aanwezig waren, waar prostitutie en seks onderhandelingstroeven waren om gunsten zoals een baan te krijgen en waar doktoren aanbeveelden om slechts één keer per dag en niet langer dan een minuut geslachtsgemeenschap te hebben. Homoseksualiteit werd als een misdaad beschouwd, zoals beschreven in Michal Witkowski’s boek Lovetown , over het marginale leven van twee travestieten in een socialistisch land in de jaren zeventig en tachtig.
“Qua seksualiteit zijn links en rechts altijd extreem reactionair geweest”, zegt María Pérez Conchillo, doctor in de psychologie en seksuologie, oprichter van het Espill Institute in Valencia en adjunct-directeur van het UNED Sexual Health-programma. “Helaas hebben alle samenlevingen altijd seksueel gedrag gereguleerd, omdat het gerelateerd is aan het geboortecijfer en de kwestie van erfgenamen, vanaf het moment dat er meerwaarde ontstaat.” De expert gelooft niet dat er een rechtse sekse en een linkse sekse is, omdat intiem gedrag niet altijd in overeenstemming is met onze ideologie: “De Britse arts en seksuoloog Havelock Ellis zei het in zijn boek Studies in the Psychology of Seks: ‘Niet iedereen is zoals jij, noch zoals je dierbaren, vrienden of buren.’ Voor Pérez Conchillo heeft puritanisme te maken met starheid van denken. “Die starheid vind je in alle politieke ideologieën, met zeer strikte regels die gevolgd moeten worden, zonder open te staan voor verschillen of variabiliteit, en, het ergste van alles, rigiditeit met jezelf, jezelf niet toestaan op een bepaalde manier te denken, spreken of handelen omdat het gaat niet volgens mijn gedachtegang”, benadrukt ze.
“De wortel van het puritanisme ligt in zuiverheid. In de christelijke moraalZo wordt het maagdenvlies beschouwd als de grens die zuiverheid van onreinheid scheidt bij de alleenstaande vrouw, terwijl in het geval van de getrouwde vrouw eer het belangrijkste is”, zegt Juan Soto Ivars, schrijver en columnist. “Maar links heeft ook zijn eigen concept van zuiverheid, dat in de loop van de tijd verandert”, zegt hij. De auteur citeert Sovjetliteratuur die de figuur van Don Juan belachelijk maakte als een voorbeeld van de burgerlijke, corrupte individualist, die is bezweken voor de geneugten van het lichaam, “op dezelfde manier waarop ze pornografie, libertijnen en homoseksuelen verwierpen, niet in staat om nieuwe soldaten voor de zaak.” Voor Soto Ivars: “De zuiverheid van links is met een duizelingwekkende snelheid tot stand gekomen, met een nieuw idee van instemming dat blikken, obscene gedachten en annulering omvat, wat een zuivering is voor iedereen die afwijkt van correctheid.
Volgens Soto Ivars worden degenen die gecensureerd worden vaak censor zodra ze een beetje macht verwerven. “Dit is het geval met de queer-beweging, die in eerste instantie lijkt op absolute losbandigheid, maar de vorm heeft aangenomen van een religie, waarin elke afwijkende mening of twijfel (bijvoorbeeld de kwestie van transatleten) als ketterij wordt gezien. . Het doet me denken aan het geval van Johannes Calvijn, een ketter die in de 16e eeuw vluchtte voor de inquisitie, naar Genève ging, protestant werd, een theocratische en despotische regering vestigde en uiteindelijk Miguel Servetus op de brandstapel verbrandde.”
Puritanisme verbrandt ons niet altijd zo snel. Soms gebeurt dit op laag vuur of in de vorm van trauma’s. “We herinneren ons allemaal de schade die de conservatieve en christelijke moraal heeft toegebracht aan het seksuele leven van veel mensen”, zegt Pérez Conchillo, “maar het huidige idee van seksualiteit kan er ook invloed op uitoefenen. Ik zie veel meisjes seks hebben zonder verlangen, gewoon om te voorkomen dat ze als gespannen worden bestempeld of omdat het goed is om te doen. Seks hebben is niet hetzelfde als een biertje drinken. Ons seksuele gedrag heeft consequenties. Het roept emoties op en het veroorzaakt veranderingen, zowel voor onszelf als voor anderen.”
Sociale netwerken zijn de moderne galg waar de ketter wordt gegeseld, de essentie van het nieuwe puritanisme. We werken gratis voor hen en in ruil daarvoor berispen en stenigen ze ons. Soto Ivars herinnert zich een bijzonder surrealistische episode: “We herinneren ons allemaal het geval van zangeres Rocío Saiz, die bedekt was met een LGTBI-vlag omdat ze haar borsten liet zien tijdens een concert in Murcia. Nou, in daaropvolgende optredens kleedden haar fans zich uit tijdens haar concerten en lieten delen van hun lichaam zien om haar te steunen en als protest tegen censuur. Maar toen ze de foto’s naar sociale netwerken uploadden, pixeliseerden ze de borsten of geslachtsdelen om niet het risico te lopen dat hun accounts werden geannuleerd.”
Deze website bevat info die mogelijks niet geschikt is voor kinderen. U bevestigt minstens 16 jaar te zijn. Deze website gebruikt cookies. U gaat daarmee akkoord.
