Als het aankomt op de complexiteit van menselijke relaties, suggereert nieuw onderzoek
Photo by Arturo Rivera
dat onze motivaties voor toegewijde partnerschappen en casual ontmoetingen meer onderscheidend zijn dan eerder werd gedacht. Een recent onderzoek gepubliceerd in Personality and Individual Differences daagt het lang bestaande idee uit dat de relatiewensen van mensen op één spectrum vallen, met casual seks aan de ene kant en een langdurige verbintenis aan de andere kant. In plaats daarvan ontdekten de onderzoekers dat deze verlangens vaak naast elkaar bestaan, wat suggereert dat ze beter begrepen kunnen worden als afzonderlijke dimensies die onafhankelijk van elkaar onze romantische gedragingen en uitkomsten beïnvloeden.
De motivatie voor deze studie kwam voort uit een groeiende erkenning dat traditionele modellen van socioseksualiteit wellicht te simplistisch zijn. Historisch gezien hebben onderzoekers socioseksualiteit vaak geconceptualiseerd als een enkel continuüm, waarbij een sterke interesse in vrijblijvende seks (een onbeperkte socioseksualiteit) duidt op een zwakkere behoefte aan toegewijde relaties. Deze benadering is echter mogelijk te beperkend om de ware diversiteit van menselijke paringsstrategieën vast te leggen.
Gezien het belang van langdurige relaties tussen paren in het menselijk leven — die bijdragen aan geluk, gezondheid en reproductief succes — wilden de onderzoekers onderzoeken of een tweedimensionaal model beter kon verklaren hoe mensen hun romantische leven leiden. Ze stelden de hypothese op dat het opsplitsen van de motivaties voor casual seks en toegewijde relaties in afzonderlijke dimensies een duidelijker beeld zou kunnen geven van hoe deze motieven de uitkomsten van relaties beïnvloeden.
“Decennialang werden de behoefte aan vrijblijvende seks en de behoefte aan een langdurige relatie als twee uiteinden van hetzelfde continuüm behandeld. Met andere woorden, mensen willen óf vrijblijvende seks óf een vaste relatie”, aldus studieauteur Sierra D. Peters , een doctoraatsstudent in sociale psychologie aan de Florida State University.
“Er zijn echter redenen om aan te nemen dat een grotere motivatie voor vrijblijvende seks niet noodzakelijkerwijs een lagere motivatie voor een toegewijde relatie weerspiegelt (en vice versa). Door deze twee belangrijke en mogelijk verschillende motivaties te verwarren, is het mogelijk dat we ook belangrijke relaties tussen paringsmotieven en de ervaringen van mensen in hun relaties verdoezelen. Daarom waren we geïnteresseerd in de vraag of deze twee bewegingen verband houden met verschillende uitkomsten van relaties, en of we de uitkomsten van relaties beter begrijpen door ze apart te beschouwen dan door ze samen te voegen.”
Om hun hypothese te testen, rekruteerden de onderzoekers 693 deelnemers via Amazon’s Mechanical Turk, een populair online platform voor het verzamelen van onderzoeksgegevens. Na het toepassen van strikte criteria om ervoor te zorgen dat deelnemers opletten en een romantische relatie hadden, bestond de uiteindelijke steekproef uit 320 personen. Deze deelnemers waren divers qua leeftijd, geslacht en ras, waarbij de meerderheid zich identificeerde als heteroseksueel en in monogame relaties zat.
De onderzoekers gebruikten twee verschillende tools om socioseksualiteit te meten. De eerste was een traditionele, eendimensionale meting, de Sociosexual Orientation Inventory, die socioseksualiteit op een enkel continuüm beoordeelt. Deze meting omvat vragen over het seksuele gedrag in het verleden van de deelnemers, toekomstige seksuele intenties en houdingen ten opzichte van vrijblijvende seks.
De tweede tool was een herziene, tweedimensionale meting, die afzonderlijk de wens van deelnemers voor casual seks en hun wens voor langdurige paarbinding beoordeelde. Deze herziene meting omvatte subschalen die specifiek op elke dimensie waren gericht.
De casual sex subschaal bevatte bijvoorbeeld items die comfort en plezier maten bij het hebben van casual sex met verschillende partners, terwijl de pair-bonding subschaal items bevatte die het verlangen naar een romantische relatie die voor altijd duurt, maten. Deze metingen stelden de onderzoekers in staat om te evalueren hoe elk van deze motivaties onafhankelijk van elkaar het relatiegedrag en de houding van de deelnemers beïnvloedde.
Om de uitkomsten met betrekking tot de romantische relaties van deelnemers te beoordelen, gebruikten de onderzoekers de Investment Model Scale. Deze schaal meet vier belangrijke aspecten van de kwaliteit van relaties: tevredenheid, toewijding, investering en de waargenomen kwaliteit van alternatieve partners.
Tevredenheid verwijst naar de mate van positieve gevoelens en aantrekkingskracht die deelnemers hebben ten opzichte van hun huidige relatie. Betrokkenheid weerspiegelt hoe sterk deelnemers toegewijd zijn aan het onderhouden van hun relatie. Investering meet de middelen, zowel tastbaar als ontastbaar, die deelnemers in hun relatie hebben gestoken, zoals tijd en gedeelde ervaringen. Tot slot beoordeelt de waargenomen kwaliteit van alternatieven hoe aantrekkelijk andere potentiële partners zijn in vergelijking met de huidige partner van de deelnemer.
De onderzoekers ontdekten dat wanneer socioseksualiteit werd gemeten met behulp van het tweedimensionale model, dit meer variantie in belangrijke relatie-uitkomsten verklaarde dan wanneer het eendimensionale model werd gebruikt.
Mensen die hoog scoorden op de dimensie pair-bonding rapporteerden bijvoorbeeld meer tevredenheid en toewijding in hun relaties. Dit suggereert dat een sterk verlangen naar een toegewijde relatie correleert met positievere gevoelens en gedragingen binnen de relatie. Aan de andere kant waren degenen die hoog scoorden op de dimensie casual sex minder toegewijd aan hun huidige partners en meer geïnteresseerd in potentiële alternatieve partners, wat aangeeft dat een sterke motivatie voor casual sex mogelijk verband houdt met gedragingen die de stabiliteit van langdurige relaties kunnen bedreigen.
Interessant genoeg ontdekten de onderzoekers ook dat deze twee dimensies — casual sex en pair bonding — slechts matig omgekeerd gecorreleerd waren. Dit betekent dat een sterk verlangen naar casual sex niet per se een sterk verlangen naar een toegewijde relatie uitsluit. Met andere woorden, het is mogelijk dat individuen tegelijkertijd beide verlangens hebben, wat de traditionele opvatting dat deze motivaties aan tegenovergestelde uiteinden van een enkel spectrum bestaan, uitdaagt.
“Mensen ervaren vaak de behoefte aan seks en de behoefte aan een toegewijde relatie tegelijkertijd; zulke motieven sluiten elkaar niet uit. Bovendien voorspellen deze twee motieven de uitkomst van een relatie op verschillende manieren. Gemotiveerd zijn om een langdurige relatie te vormen en te onderhouden, wordt geassocieerd met meer tevredenheid met, toewijding aan en investering in iemands relatie, en minder interesse in het zoeken naar alternatieve partners.”
“Daarentegen voorspelt gemotiveerd zijn om seks na te streven niet iemands tevredenheid met of investering in hun relatie, maar het voorspelt wel minder toewijding aan de relatie en meer interesse in het nastreven van alternatieve partners. Belangrijk is dat deze verschillende relaties alleen zichtbaar zijn als je deze paringsmotieven apart beschouwt.”
Ondanks de baanbrekende bevindingen is de studie niet zonder beperkingen. Een belangrijke beperking is dat het gebaseerd was op zelfrapportagemetingen, die beïnvloed kunnen worden door sociale wenselijkheidsbias — mensen zijn niet altijd eerlijk over hun motivaties voor seks en relaties, vooral wanneer deze motieven botsen met maatschappelijke normen. Bovendien betekent het cross-sectionele ontwerp van de studie dat het slechts een momentopname in de tijd biedt, waardoor het moeilijk is om causale relaties te bepalen.
De focus van de studie op de uitkomsten van relaties op de lange termijn laat veel vragen open over hoe deze twee dimensies van socioseksualiteit andere aspecten van menselijk paringsgedrag kunnen beïnvloeden, zoals initiële aantrekkingskracht of partnerkeuze. Onderzoekers zouden ook kunnen onderzoeken hoe deze motivaties in de loop van de tijd met elkaar interacteren.
“In de toekomst zijn we geïnteresseerd in het onderzoeken hoe deze twee motieven kunnen interacteren om relatie-uitkomsten te voorspellen. Bijvoorbeeld, gegeven dat seksuele motieven geassocieerd worden met een grotere interesse in alternatieve partners, terwijl langetermijnrelatie-motieven (d.w.z. pair bonding) geassocieerd worden met minder interesse in alternatieven, wat gebeurt er dan als mensen zowel sterke seksuele als sterke pair bonding-motieven hebben? Hoe voorspelt de interactie van deze twee concurrerende motivaties hun gedachten, gevoelens en gedragingen ten opzichte van alternatieve partners?”
Deze website bevat info die mogelijks niet geschikt is voor kinderen. U bevestigt minstens 16 jaar te zijn. Deze website gebruikt cookies. U gaat daarmee akkoord.
