Een reeks van zes studies identificeert sociale seksuele identiteit – of zichzelf zien als een persoon die gebruik maakt van sex-appeal om persoonlijk gewaardeerde voordelen na te streven – als een belangrijke voorspeller van zowel seksueel gedrag op de werkplek als gedrag van seksuele intimidatie. Het onderzoek is gepubliceerd in Organizational Behaviour and Human Decision Processes .
Seksueel gedrag op de werkvloer is een complex sociaal fenomeen dat door de doelwitten vaak wordt ervaren als seksuele intimidatie. Seksueel gedrag op de werkplek en seksuele intimidatie op de werkplek, een taboe op veel plaatsen, kwamen in de publieke belangstelling na de opkomst van de #MeToo-beweging in 2017, waarbij veel vrouwen zich uitspraken over ervaringen met seksuele intimidatie die ze tijdens hun carrière hebben doorstaan.
Tot op heden heeft het meeste onderzoek naar sociaal seksueel gedrag zich gericht op seksuele intimidatie, de meest snode, maar ook de minst voorkomende vorm van sociaal seksueel gedrag. Deze studies omkaderden seksuele intimidatie als een ethische kwestie en een mechanisme waardoor mannen macht en dominantie over vrouwen behouden. Sociaal seksueel gedrag is echter een veel breder fenomeen dan seksuele intimidatie en geen van de bestaande concepten bood inzicht in hoe een pester zichzelf ziet wanneer hij sociaal seksueel gedrag vertoont.
Om deze kennisleemte op te vullen, stelden Laura J. Kray en haar collega’s het concept van sociale seksuele identiteit voor.
“We waren om twee redenen geïnteresseerd in het onderwerp: ten eerste dachten we dat vrouwen ten onrechte werden gekarakteriseerd als meer flirterig dan mannen, terwijl we verwachtten dat het tegenovergestelde waar was”, legt Kray, de Ned & Carol Spieker Professor of Leadership aan de Universiteit van Californië, Berkeley.
“We wilden een manier ontwikkelen om flirterigheid in het zelfbeeld te meten en daarbij te testen op sekseverschillen. Ten tweede wilden we de rol van macht bij het produceren van potentieel aanstootgevende flirt beter specificeren. Het was niet duidelijk of het machtsniveau of het verlangen naar macht meer aanstootgevende flirt zou veroorzaken, en we wilden een rigoureus experiment uitvoeren om erachter te komen.
De onderzoekers voerden een reeks van zes onderzoeken uit om de relatie tussen de sociale seksuele identiteit en sociaal seksueel gedrag vast te stellen. Ze wilden testen of de opname van sociale seksuele identiteit als een nieuw psychologisch concept nieuwe inzichten toevoegt in de psychologische mechanismen van sociaal seksueel gedrag en seksuele intimidatie boven de reeds bekende factoren. Deelnemers aan de onderzoeken waren werknemers van Prolific Academic en MTurk en niet-gegradueerde bedrijfsstudenten, in totaal 2.598 van hen in alle onderzoeken.
Kray en haar collega’s creëerden een beoordeling van sociale seksuele identiteit, waarbij een respondent beoordeelt hoe eigenschappen als “grote flirt”, “sexappeal”, “charmant”, “geniet van flirten met anderen”, “speels met leden van de andere sekse’, ‘flirt vaak om anderen te overtuigen hun standpunt in te zien’, ‘weet lichaamstaal in hun voordeel te gebruiken’ en ‘weet onweerstaanbaar te zijn als ze iets van iemand willen’ beschrijven hem/haar.
In de zes onderzoeken gebruikten de onderzoekers verschillende variaties van deze beoordeling, evenals beoordelingen van tal van andere psychologische factoren, waaronder sociale seksuele gedragsintenties, morele identiteit, seksuele intimidatie, narcisme, flirtstijl, vijandig en welwillend seksisme, zelftranscendentie en zelfoverschatting. -verbeteringsmotief en andere. Ook geslacht is meegenomen in de analyse.
Sommige onderzoeken omvatten experimentele manipulatie van sleutelvariabelen. In studie 1b werd een groep deelnemers gevraagd om over zichzelf te schrijven met woorden die verband hielden met seksuele identiteit om de opvallendheid van hun sociale seksuele identiteit te vergroten. In studie 3 gaven onderzoekers de deelnemers instructies om zich voor te stellen dat ze een collega van het andere geslacht kenden, maar verdeelden ze in groepen die elk de taak hadden om de interactie te plannen op basis van een ander motief. Studies 4 en 5 varieerden de sociale macht van deelnemers aan het experiment.
De resultaten bevestigden de verwachting dat sociale seksuele identiteit sociaal seksueel gedrag voorspelt, inclusief seksuele intimidatie. Het droeg op unieke wijze bij aan de voorspelling van sociaal seksueel gedrag, zelfs nadat rekening was gehouden met veel bekende voorspellers. Omdat ze sterker zijn bij mannen, bleek sociale seksuele identiteit voor een groot deel de verschillen tussen geslachten in sociaal seksueel gedrag te verklaren.
Het sociale seksuele gedrag van mannen nam toe wanneer ze een krachtig imago wilden uitstralen en in het algemeen bij het nastreven van doelen voor zelfverbetering. In eenvoudiger bewoordingen toonden de resultaten aan dat mannen de neiging hebben zichzelf als flirts voor te stellen als ze als machtig willen worden gezien. Dit gold niet voor vrouwen. Zelftranscendentiedoelen, dwz doelen die betrekking hebben op het nastreven van resultaten die intrinsiek waardevol zijn, verkleinden de sekseverschillen in sociaal seksueel gedrag.
“Een belangrijke conclusie is dat het verlangen naar macht ervoor zorgt dat mannen, maar niet vrouwen, meer seksueel gedrag vertonen in taakinstellingen”, vertelde Kray aan PsyPost. “Wanneer mensen ernaar streven om contact te maken met anderen en ze hoge machtsrollen bekleden, gedragen de geslachten zich identiek. Motieven zijn van belang voor het produceren van genderverschillen in potentieel aanstootgevend seksueel gedrag in taakinstellingen.
Vooral mannen in lagere machtsposities waren geneigd sociaal seksueel gedrag te initiëren om machtiger te lijken. “We waren verrast dat ondergeschikte mannen meer aanstootgevend flirten dan mannen met een hoge macht,” zei Kray. “Dit lijkt in tegenspraak met wat we zagen in #MeToo, maar het suggereert dat die mannen werden gemotiveerd door een verlangen naar meer macht (ook al hadden ze er al veel van).”
Alles bij elkaar illustreert deze reeks onderzoeken de centrale rol van het zelfbeeld bij het verklaren van sociaal seksueel gedrag en genderverschillen in dit gedrag. Toekomstige studies moeten aanvullende factoren behandelen die relevant zijn voor dit soort gedrag, zoals de seksuele geaardheid van de persoon die sociaal seksueel gedrag initieert en sociale normen en culturele achtergronden van de betrokken mensen.
“We hebben gedocumenteerd dat sommige mensen zich sterker identificeren als een flirt dan anderen,” zei Kray. “Het is een open vraag onder welke voorwaarden deze identiteit ontstaat. Het is ook onbekend wat andere situaties het versterken, naast het verlangen naar macht.”
“We zijn verheugd dat we twee factoren hebben geïdentificeerd die helpen om dit soort genderverschillen te elimineren (affiliatiemotieven en hoge macht wanneer het gevoelens van verantwoordelijkheid activeert in plaats van opportunisme),” voegde ze eraan toe. “We zijn optimistisch dat toekomstig onderzoek, vooral door het zelfconcept te bestuderen, kan blijven identificeren wanneer deze verschillen ontstaan en verdwijnen.”
Deze website bevat info die mogelijks niet geschikt is voor kinderen. U bevestigt minstens 16 jaar te zijn. Deze website gebruikt cookies. U gaat daarmee akkoord.
