Weinig dingen zijn in de loop van de menselijke geschiedenis zo constant gebleven als seks. Of het nu een jager-verzamelaar is 10.000 jaar geleden, een middeleeuwse boer duizend jaar geleden, of zelfs wij in de moderne tijd, mensen hebben altijd seks gewild en nodig gehad!
Helaas voor de boeren die in het middeleeuwse Europa woonden, werd hun seksleven echter sterk gereguleerd door de kerk. Per slot van rekening was de kerk in de tijd van de geschiedenis de bron van de meeste morele en sociale wetten in Europa. Dit soort sociale stigma’s en taboes kwamen minder vaak voor in de meer oude tijden, maar begonnen een groter deel van de samenleving te worden nadat de georganiseerde religie meer wijdverbreid was.
Het blijkt dat door de eeuwen heen de regels van de kerk over seks steeds meer gecodificeerd werden door traditie en precedent. We weten dit vanwege de Handbooks of Sin uit die tijd. Deze handboeken werden bewaard bij priesters en dienden als leidraad bij het aanbevelen van religieuze straffen.
Een boer zou naar de priester komen en zijn of haar zonden belijden; als reactie zou de priester de juiste straf zoeken in het Handboek der Zonde. Dankzij deze handboeken is het meer duidelijk wat wel en niet een legale manier was om seks te hebben in het middeleeuwse Europa.
De Europese Middeleeuwen zijn vooral interessant omdat het een cultuur is die in veel opzichten heel anders was dan de onze, en toch in veel opzichten hetzelfde is. De moderne westerse cultuur stamt af van de middeleeuwse Europese cultuur, en daarom hebben we veel van hun ideeën geërfd, maar we gebruiken ze heel anders.
Er is literatuur die spreekt over seks, poëzie en proza, vooral poëzie. Er zijn veel teksten geschreven door kerkmensen over wat mensen zouden moeten doen: we hebben preken, we hebben verhandelingen, we hebben didactische werken geschreven voor leken om te lezen, om religie aan hen uit te leggen. Daarin staat wat ze wel en niet moeten doen. We hebben handboeken voor priesters, handleidingen voor het schrijven van preken, met verzamelingen van kleine verhalen om op te nemen. Sommige zijn alfabetisch gerangschikt, dus als je iets in je preek wilt zeggen over bijvoorbeeld vrouwen, zoek je op onder ‘vrouwen’, en het geeft een keuze aan verhalen. Een onevenredig deel daarvan gaat over de seksuele lust van vrouwen.
Er werd veel onderwezen en veel gepredikt over hoe gevaarlijk lust was en dat mensen, vooral vrouwen, zeer waarschijnlijk in verleiding zouden vallen. Nu waren de geestelijken zelf, in West-Europa en vooral na de 11e eeuw, ongehuwd en werden geacht kuis te zijn. We krijgen al deze literatuur bijgevolg geschreven door mannen die niet getrouwd waren en die geacht werden vrouwen te mijden, dus ze gaan natuurlijk schrijven over hoe vrouwen een verleiding vormen. Wanneer mensen door het leven gaan en niet in staat zijn om seks te hebben – zelfs als het uit eigen keuze is, voelen ze zich misschien nog steeds gefrustreerd of in de verleiding, als het niet uit eigen keuze is, zullen ze zich des te meer gefrustreerd of verleid voelen – ze gaan schrijven over hun verleidingen en werk het uit in de literatuur. Dat is een erg pop-freudiaanse uitleg, maar dit is een groot deel van wat er gaande is, omdat mensen zich zorgen maken over wat hen persoonlijke zorgen bezorgt. En sommige van de teksten die we zien, zijn een weerspiegeling van hun zorgen.
De kerk leerde dat het doel van seks reproductie is, hoewel ze bijvoorbeeld gehuwde paren niet verboden om seks te hebben na de menopauze. Voortplanting is niet het enige dat seks toelaatbaar maakte, maar het was een groot ding. Men kan stellen dat het nauwe verband tussen seks en voortplanting pas echt wordt verbroken als er effectieve anticonceptie beschikbaar is, wat betekent dat we het over de tweede helft van de 20e eeuw hebben. Hoewel er vroeger enkele vormen van anticonceptie waren, was er in de middeleeuwen niet veel effectieve anticonceptie.
Voordat we kunnen leren hoe we op de legale middeleeuwse manier seks kunnen hebben, moeten we eerst weten wanneer we seks kunnen hebben. Ja, het blijkt dat er zelfs een geschikt moment was om seks te hebben! Om te beginnen kon je geen seks hebben op woensdag, vrijdag, zaterdag of zondag. Er waren ook drie lange perioden van onthouding – tijdens de vastentijd, die tussen de 47 en 62 dagen kon duren; vóór Kerstmis, wat minstens 35 dagen kan zijn; en rond het Pinksterfeest, dat kan variëren van 40 tot 60 dagen. Ook zouden veel feestdagen voor bepaalde heiligen ook als seksvrije dagen worden beschouwd.
Bovendien, alsof deze voorschriften niet genoeg waren, werd het ook als zondig beschouwd om overdag seks te hebben. Dit geeft duidelijk een beeld weer van hoe de kerk het hebben van seks niet als een recht van mensen beschouwde, maar als iets dat ze moesten doen en waar ze vanaf moesten komen. Uiteindelijk konden de arme middeleeuwse boeren de daad slechts gedurende anderhalve dag van de zevendaagse week verrichten. Over onthouding gesproken!
Geen naakte seks toegestaan
Een van de beste aspecten van seks is de kans om je partner uit te kleden en hem in al zijn natuurlijke glorie te zien. Als je echter toevallig in het middeleeuwse Europa woonde, had je pech. Middeleeuwse boeren zouden nooit deze kleine vreugde krijgen omdat de kerk naaktseks als zondig en illegaal beschouwde.
In feite werd verwacht dat beide partners volledig gekleed zouden zijn terwijl ze seks hadden. We weten niet zeker hoe dit precies moest gebeuren; het handboek van Sin verduidelijkt niet. Er is een heel ‘gedetailleerd’ stroomschema dat precies laat zien wat wel en niet mocht volgens de kerk. Spoiler Alert: er was niet veel toegestaan en er waren heel veel zonden als het op seks aankwam.
De kerk keurde alleen vanilleseks goed
De middeleeuwse Europese kerk was niet tevreden met het spelen van een passieve rol in het seksleven van mensen. Beslissen wanneer en in welke kleding mensen seks mochten hebben, was nog maar het begin. De kerk schetste ook welk soort gedrag tijdens seks moet worden vermeden.
Ten eerste kun je je partner maar beter niet graag aanraken, want strelen was helemaal taboe. Het werd beschouwd als een zondige activiteit en niet toegestaan tijdens seks. Bovendien waren zelfs ‘ontuchtige’ kusjes niet toegestaan. Wat men precies kwalificeerde als onzedelijk is onduidelijk.
Naast het weghouden van je handen en tong van je partner, mocht je ook niet experimenteren. Middeleeuwse boeren mochten tijdens de seks geen ‘vreemde’ houdingen uitproberen, want dat was door de kerk verboden. Helaas weten we niet of de missionarissen van de kerk de ‘missionaris’-positie hebben toegestaan .
Met al deze beperkingen kun je je afvragen of de kerk orale seks toestond. Het antwoord op die vraag is heel duidelijk; het deed het niet. Blowjobs en cunnilingus waren beide zware zonden die arme oude boeren in het middeleeuwse Europa gewoon niet waren toegestaan.
Nazorg
Over het algemeen brengen partners na de seks graag wat tijd door in elkaars gezelschap of gaan ze zelfs voor de tweede ronde. Als je echter in het middeleeuwse Europa was, zou je pech hebben. Het hebben van een tweede portie actie werd als immoreel beschouwd en was taboe. He moest gewoon de volgende keer afwachten.
Je vraagt je misschien af wat knuffelen is, mocht dat tenminste? We weten het niet precies zeker, maar de kerk gaf wel specifieke instructies aan iedereen om zich onmiddellijk na de seks te wassen. We gaan ervan uit dat hierdoor helaas veel knuffelsessies zijn afgebroken.
Anticonceptie
Soms wordt op basis van de demografie beweerd dat middeleeuwse families eigenlijk relatief klein waren – niet klein in vergelijking met moderne families, maar klein in vergelijking met wat je zou verwachten.
Mensen hebben dit beeld van elk gezin met 8 tot 12 kinderen, maar dat was niet het geval. Sommige geleerden beweren echter dat om de grootte van hun gezin te behouden waar ze waren, mensen anticonceptie moeten hebben toegepast.
Dat is niet per se waar, want om te beginnen weten we niet hoeveel mensen volwassen zijn geworden, we weten niet hoeveel kinderen in de kindertijd stierven. Een gezinsgrootte halen we uit zaken als belastingaangiften, die soms alleen het aantal gezinsleden aangeven.
En ze vertellen je niet hoeveel er stierven in de kindertijd, of hoeveel miskramen er waren. In een relatief ondervoede bevolking zal dat aantal hoger zijn. Het is ook zo dat mensen hun kinderen borstvoeding gaven: rijkere mensen stuurden ze naar de voedster, arme mensen gaven zelf borstvoeding.
En bij een relatief ondervoede bevolking loop je minder kans om zwanger te worden als je borstvoeding geeft. Dat betekent niet dat je nooit zwanger wordt als je borstvoeding geeft – mensen zouden hier niet op moeten vertrouwen als anticonceptiemiddel – maar het remt de eisprong en leidt dus waarschijnlijk tot minder geboorten. Er zijn dus veel andere dingen naast anticonceptie die het bevolkingscijfer laag kunnen hebben gehouden. Dat betekent niet dat je nooit zwanger wordt als je borstvoeding geeft – mensen zouden hier niet op moeten vertrouwen als anticonceptiemiddel – maar het remt de eisprong en leidt dus waarschijnlijk tot minder geboorten.
Er zijn dus veel andere dingen naast anticonceptie die het bevolkingscijfer laag kunnen hebben gehouden. Dat betekent niet dat je nooit zwanger wordt als je borstvoeding geeft – mensen zouden hier niet op moeten vertrouwen als anticonceptiemiddel – maar het remt de eisprong en leidt dus waarschijnlijk tot minder geboorten. Er zijn dus veel andere dingen naast anticonceptie die het bevolkingscijfer laag kunnen hebben gehouden.
Het andere waar wetenschappers over discussiëren met betrekking tot anticonceptie zijn waarschuwingen over hoe vrouwen moeten oppassen iets te doen omdat het een miskraam zal veroorzaken. Sommige geleerden hebben beweerd dat dat een vorm van anticonceptie is: zeggen dat vrouwen dit niet zouden moeten doen omdat het een miskraam zou kunnen veroorzaken, is een manier om te zeggen dat vrouwen dit moeten proberen als ze een foetus willen aborteren. Monica Green, de vooraanstaande wetenschapper op het gebied van vrouwengeneeskunde in de Middeleeuwen, heeft echter overtuigend betoogd dat de meeste mensen echt kinderen wilden, en dat de dingen die je niet moet doen om een miskraam te voorkomen, niet bedoeld waren om mensen te vertellen hoe ze abortus moesten plegen. Er zijn enkele medische teksten die impliciet manieren suggereren om conceptie te vermijden, en het is erg moeilijk om te weten hoe wijdverbreid deze werden toegepast.
In de christelijke samenleving verbood de kerk officiële anticonceptie. In de Joodse samenleving hebben ze het niet verboden. Ze laten bijvoorbeeld het gebruik van een spons toe onder specifieke omstandigheden, zoals een zwangere of zogende vrouw. Het is opmerkelijk dat de Joodse cultuur onder deze omstandigheden huwelijksgemeenschap toestond, in plaats van het alleen maar te verbieden. In de moslimwereld suggereert het latere bewijs dat anticonceptie is toegestaan. Het hebben van grote gezinnen werd misschien als een goede zaak beschouwd, omdat iemand op die manier gunst vond in de ogen van God, maar anticonceptie werd niet als zondig beschouwd. Het is niet alsof je het plan van God ontwijkt zoals het was in het christendom.
Homoseksualiteit — Een ‘beestachtige’ daad
U vraagt zich misschien af wat de houding van de kerk was ten opzichte van homoseksualiteit. Het was niet verwonderlijk dat het niet vriendelijk was. In feite schetsen de Canons van Theodore precies dit. Het blijkt dat de Canons vermelden dat iedereen die betrapt wordt op seks met een andere man, tien jaar te vasten was! Deze straf voor homoseksualiteit wordt vermeld naast de straf voor bestialiteit, die ook tien jaar vasten was.
Zelfs in de moderne tijd kan seks voor sommigen van ons moeilijk te vinden zijn. En voor velen, zelfs als ze seks hebben, laat de kwaliteit van de ervaring veel te wensen over. Als we echter in overweging nemen wat de middeleeuwse Europese boeren onder de kerk moesten doorstaan, lijkt de hedendaagse seksstrijd niet langer zo erg. Als je je ooit somber voelt vanwege de kwaliteit van je seksleven, denk dan eens aan de tijd dat de kerk seks reguleerde!
Boetedoening
Boetes waren handboeken met een opsomming van de vele zonden die een biechtvader zou kunnen tegenkomen tijdens een persoonlijke biecht en de gepaste boetedoeningen die hij voor elke handeling zou moeten toekennen (of de gepaste bedragen die de boeteling zou moeten betalen om een boetedoening om te zetten).
Ze werden voor het eerst samengesteld door Ierse monniken in de 6e eeuw, toen de praktijk van persoonlijke biecht de openbare bekentenissen van zonden en het opleggen van boetedoeningen van het vroege christendom begon te vervangen en zich naar het continent verspreidde, en ze werden tot in de 12e eeuw gepubliceerd, ook al waren ze officieel veroordeeld door de katholieke kerk tijdens het concilie van Parijs in 829.
De boetedoeningen waren meestal dingen als vasten, herhalingen van psalmen op je knieën of staande, het geven van aalmoezen, en de zonden waren van alles, van ontucht tot moord. Maar het is de ontucht die het leeuwendeel van deze handboeken in beslag nam, en elke denkbare handeling werd gedetailleerd beschreven samen met de (zware) prijs die het als boetedoening eiste.
Hier is een voorbeeld uit Corpus Christi College’s Corpus 190 van de Canons of Theodore :
Wie ontucht pleegt met een verwijfde man of met een andere man of met een dier, moet 10 jaar vasten.
Elders staat dat wie overspel pleegt met een dier 15 jaar moet vasten en dat sodomieten 7 jaar moeten vasten.
Als de verwijfde man (bædling) ontucht pleegt met een andere verwijfde man (bædling), (hij moet) boete doen voor 10 jaar.
Wie dit een keer onbedoeld (unwærlice) doet, moet 4 jaar vasten; als het gebruikelijk is, zoals Basil zegt, gedurende 15 jaar als hij niet in orde is en ook een jaar (minder?) zoals een vrouw dat doet. Als het een jongen is, voor het eerst 2 jaar; als hij het nog een keer doet, 4 jaar.
Als hij een jongen is, voor het eerst 2 jaar; als hij het nog een keer doet, 4 jaar.
Als hij interfemoraal (tussen de ledematen) ontucht, moet hij 1 jaar vasten of 3 perioden van 40 dagen.
Als hij zichzelf verontreinigt (masturbeert), moet hij zich vier dagen onthouden van vlees.
Hij die (met) zichzelf wil ontucht (dwz masturberen) en niet in staat is om dit te doen, moet 40 dagen of 20 dagen vasten.
Als hij een jongen is en het vaak doet, moet hij ofwel 20 dagen vasten, ofwel hem een zweep geven.
Als een vrouw overspel pleegt [met een andere vrouw?] moet ze boete doen voor 3 jaar.
Als ze zichzelf op dezelfde manier aanraakt, dat wil zeggen, in navolging van ontucht, moet ze zich voor 1 jaar bekeren.
Eén boete geldt voor een weduwe en een maagd; meer (boetedoening) wordt verdiend door haar die een echtgenoot heeft als ze overspel pleegt.
Wie zaad in de mond spuit, dat is het ergste kwaad. Van iemand werd geoordeeld dat ze tot het einde van hun leven berouw hadden.
En zo gaat het maar door. Het huwelijk is ook geen remedie, omdat er ook eindeloze beperkingen zijn tegen echtelijke seks. Als het geen voortplanting is, is het ontucht. Als het op een heilige dag wordt gedaan, is het ontucht. Je ziet hierboven wat er gebeurt als het oraal is: je krijgt een levenslange boetedoening.
De boeteschrijvers zagen echtelijke seks als een concessie, niet als een recht of zelfs een geschenk van God. Het plezier dat het met zich meebracht was inherent zondig, een toegangspoort tot lust, dus seks binnen het huwelijk moet zorgvuldig worden ingeperkt en gepland om de grootst mogelijke voortplanting en het minst mogelijke plezier te garanderen.
Echtparen moesten zich regelmatig onthouden, anders zou de staat van hun huwelijk ontaarden in een onwettige en zondige verbintenis. Zelfs de kinderen die uit seks waren geboren in een periode waarin het paar zich had moeten onthouden – voornamelijk op basis van de kerkelijke liturgische kalender en de voortplantingscyclus van de vrouw – moesten als bastaarden worden beschouwd.
Vrouwen en seks
Gedurende de middeleeuwen bood de kerk vrouwen in wezen twee opties om aan de ‘zonde van Eva’ te ontsnappen: celibatair worden (de voorkeurskeuze), of moeder worden (Richards, 25-6). Dus van de meeste vrouwen werd verwacht dat ze zouden trouwen en zich zouden voortplanten als ze er niet voor kozen om nonnen te worden.
Volgens Hostensius was een meisje, zodra ze fysiek klaar was om een seksuele relatie aan te gaan, klaar om te trouwen, en hetzelfde gold voor jongens. Omdat de puberteit voor vrouwen echter eerder kwam dan voor mannen, konden ze op jongere leeftijd trouwen (meestal, zei hij, waren meisjes klaar op twaalfjarige leeftijd en jongens op veertienjarige leeftijd) (Brundage, 434).
Als gevolg van gearrangeerde huwelijken waarbij eigendommen werden uitgewisseld, trouwden veel paren niet uit liefde of zelfs uit seksuele aantrekkingskracht. Huwelijken waren niet zelden liefdeloos, ongelukkige zaken en deze frustratie wordt weerspiegeld in een populair gezegde uit die tijd: “Niemand trouwt zonder er spijt van te hebben” (Richards, 34). Alleen onder de lagere klassen trouwden mensen consequent om redenen van liefde of seksuele begeerte . In het algemeen waren boerenhuwelijken echter niet gebruikelijk, omdat er weinig behoefte was aan een formele eigendomsruil tussen de armen.
Behalve dat het een middel was om eigendommen te ruilen, werd het huwelijk – vooral door de kerk – ook gezien als een middel om seksuele activiteit te reguleren en vleselijke begeerte te beheersen. Alle seks buiten het huwelijk werd algemeen als zondig beschouwd, en voor de meeste canonisten en theologen was seks binnen het huwelijk alleen acceptabel als middel voor voortplanting.
Hoewel de meeste auteurs het erover eens waren dat een goede seksuele relatie gunstig was voor het huwelijk, was het ook de populaire mening dat noch verlangen, noch plezier een belangrijke rol zouden moeten spelen in deze relaties.
Thomas van Aquino waarschuwde bijvoorbeeld dat een man die alleen voor zijn plezier met zijn vrouw sliep haar als een prostituee behandelde (Brundage, 448).
Evenzo verklaarde de heilige Hiëronymus in de vierde eeuw dat “een man die te hartstochtelijk verliefd is op zijn vrouw een overspelige is’ en dit was een sentiment dat tot het einde van de zestiende eeuw overheerste (Richards, 23-24). Willem van Pagula was wat milder in zijn mening dat het niet zondig was om zo lang te trouwen vanwege seksuele aantrekkingskracht omdat dit niet de voornaamste reden was (Brundage, 430). Voortplanting, of ‘het goddelijke plan’ om de wedloop voort te zetten, werd consequent gezien als het enige aanvaardbare einde aan huwelijkse relaties.
Niet alleen werd het doel van seks binnen het huwelijk ruimschoots duidelijk gemaakt door de kerk, maar er waren veel regels en voorschriften met betrekking tot de handeling zelf. Volgens James Brundage “vereisten huwelijkse relaties vooruitziendheid, overleg en bewuste reflectie als men ernstige zonde wilde vermijden” (450). De Summae Confessorum, een handboek voor biechtvaders dat aan het begin van de dertiende eeuw werd gepubliceerd, somde enkele van de tijden op waarin seksuele activiteit tussen man en vrouw niet was toegestaan, waaronder alle feest- en vastendagen, op zondagen en op alle momenten waarop de vrouw werd beschouwd ” onrein” (tijdens de menstruatie of zwangerschap, terwijl ze borstvoeding gaf, en gedurende veertig dagen na de bevalling).
Dit betekende dat de meeste getrouwde stellen gemiddeld minder dan één keer per week legaal seks mochten hebben (Richards, 28-29). In II.10 van de Decameron vindt Messer Ricciardo di Chinzica, die zijn jongere, wellustigere vrouw niet kan bijhouden, een soortgelijke manier om hun seksleven te beperken:
Want hij maakte haar duidelijk dat er geen enkele dag was dat niet het feest was van een of meer heiligen, uit respect voor wie… man en vrouw zich moeten onthouden van seksuele vereniging. Aan het voorgaande voegde hij verplichte feestdagen toe, de vier sintelweken, de vooravond van de apostelen en een groot aantal nevenheiligen, vrijdagen en zaterdagen, de sabbat, de hele vastentijd, bepaalde maanfasen en verschillende speciale gelegenheden. … Lange tijd (tot grote ergernis van zijn vrouw, die hoogstens één keer per maand aan de beurt was) hield hij zich aan dit regime…(179-80)
Naast het voorschrijven wanneer paren geslachtsgemeenschap mochten hebben, gaf de kerk ook instructies voor echtelijke coïtus. De verhandeling De secretis mulierum gaf een gedetailleerd verslag van het proces, adviseerde fysieke en mentale voorbereiding (zoals het legen van de darmen en blaas) en voldoende voorspel, of strelen van “de lagere delen”, om de lichaamswarmte van de vrouw te verhogen tot de juiste temperatuur. Als de vrouw begon te praten alsof ze aan het brabbelen was, zou de man moeten weten wat hij moest doen (Brundage, 451).
Hoewel de algemene opinie over seks binnen het huwelijk de neiging had om gedurende de middeleeuwen statisch te blijven, kwamen er in de dertiende en veertiende eeuw enkele meer moderne meningen naar boven. Eerdere kwesties van rituele reinheid, zoals het verbod op geslachtsgemeenschap tijdens menstruatie en zwangerschap, werden door een aantal theologen en canonisten niet zo ernstig beschouwd als in het verleden.
Albert de Grote verontschuldigde zich zelfs voor seks tijdens de zwangerschap en beweerde dat de foetus het seksuele verlangen bij de vrouw stimuleerde: “Een vrouw verlangt nooit zo veel naar seks als wanneer ze zwanger is… Medicijnen zijn het meest nodig in de tijd van de grootste ziekte” ( Brundage, 451-2).
In de middeleeuwen zag iedereen als eerste de ogen
Voor de middeleeuwse man en vrouw waren de ogen en hun blikken een belangrijk onderdeel van seksualiteit. In haar boek, Medieval Life , legt Roberta Gilchrist uit dat volgens middeleeuwse theorieën over zicht, “het oog geen passieve ontvanger was, maar in plaats daarvan actief was in het uitzenden van gezichtsstralen naar het object van visie. Alleen al het kijken zou het verlangen bij de waarnemer en het waargenomene kunnen stimuleren.” Vrouwen kregen meestal het advies om niet naar mannen te kijken om hen niet te verleiden.
Waar kon je seks hebben in het middeleeuwse dorp?
Middeleeuwse huizen en gemeenschappen misten vaak privacy, en het kan voor een stel moeilijk zijn geweest om een plek te vinden waar ze intiem konden zijn. Ruth Mazo Karras merkt op dat “de kerk, die een groot deel van de dag veilig, droog en verlaten was, het equivalent zou kunnen zijn van de achterbank van een auto.”
Byzantijnse natte dromen
Volgens Anthony Kaldellis komt een van de vroegste beschrijvingen die we hebben van een natte droom uit de roman Hysmine en Hysminias, geschreven in de 12e eeuw door Eumathios Makrembolites. Het personage Hysminias beschreef waar hij zijn partner kuste en streelde. Hij stelt dan:
Ik had pijn en leed en beefde op een vreemde manier; Ik kon niet goed zien, mijn ziel werd zachter en mijn kracht verliet me volledig toen mijn lichaam zwak werd. Het was moeilijk om te ademen, mijn hart klopte sneller en een zoete kwelling stroomde over mijn ledematen, het kietelde me bijna. Een onuitsprekelijke, onuitsprekelijke, onvergelijkbare passie maakte zich van mij meester. Ik ervoer toen – door Eros – wat ik nooit eerder had meegemaakt.
Omgaan met prostituees in de middeleeuwse stad
Terwijl prostitutie als een zondige daad werd beschouwd, werd het in stedelijke gebieden in heel middeleeuws Europa getolereerd als een noodzakelijk kwaad. Sommige voorschriften van prostitutie bestaan nog steeds, zoals voorschriften betreffende prostituees die in bordelen wonen, die vanaf ongeveer 1470 deel uitmaakten van de stadsverordeningen van Neurenberg. Een sectie stelt:
Ook moet de bordeelhouder, man en vrouw, de vrouwen die in hun huis wonen voorzien van kamers, beddengoed en fatsoenlijk voedsel, en ze moeten hun twee maaltijden per dag geven en bij elke maaltijd twee fatsoenlijke gerechten; en voor dergelijke uitgaven moet elke gewone vrouw die in het bordeel woont, de bordeelhoudster afzonderlijk de som van tweeënveertig pence per week geven, of ze het voedsel nu gebruikt of niet. Bovendien moet de bordeelhouder minstens één keer per week een bad in het huis maken en houden voor de vrouwen die in het huis wonen, en dit op zijn kosten, niet die van de vrouwen.
Deze website bevat info die mogelijks niet geschikt is voor kinderen. U bevestigt minstens 16 jaar te zijn. Deze website gebruikt cookies. U gaat daarmee akkoord.
seks. Of het nu een jager-verzamelaar is 10.000 jaar geleden, een middeleeuwse boer duizend jaar geleden, of zelfs wij in de moderne tijd, mensen hebben altijd seks gewild en nodig gehad!
