Laat de mythes los, onderhandel over een compromisfrequentie en plan seksdates.

SEKS- EN RELATIEONDERZOEK

Foto van We-Vibe Toys

In langdurige relaties zijn verschillen in verlangens bijna onvermijdelijk. Verschillende mythes over verlangen maken het moeilijk om ermee om te gaan.

De ene partner wil vaker seks dan de andere. Als je al meer dan een jaar een relatie hebt, is het vrijwel zeker dat je met dit probleem hebt geworsteld. In enquêtes noemen langdurige koppels verschillen in verlangens omtrent seks hun belangrijkste oorzaak van (seksuele) conflicten.

Na de eerste hevige en heftige periode van relaties neemt het verlangen gewoonlijk af – voor sommigen een beetje, voor anderen veel. Als het libido van beide partners identiek afneemt, is er geen probleem. Maar iedereen is seksueel uniek. Bij de meeste paren verschijnen uiteindelijk verschillen in verlangens en deze worden vaak uitdagend, zelfs giftig. Er is geen zekere remedie. Sekstherapie helpt meestal, maar niet altijd.

Dit bericht bespreekt de conventionele wijsheid over verschillen in verlangens en de aanpak die de meeste sekstherapeuten bepleiten om ze op te lossen. 

“Je bent onverzadigbaar!” “Dat wil je nooit!”

Verschillen in verlangens resoneren met verschillende mythen over seksuele relaties:

• “Mannen willen vaker seks dan vrouwen.”Dit is vaak het geval. Maar wanneer koppels sekstherapeuten raadplegen over dit onderwerp, is in een derde tot de helft van de gevallen degene die vaker seks wil de vrouw.
• Verschillen in wensen zijn onvermijdelijk. Zonder tussenkomst zijn ze bijna onvermijdelijk, maar koppels die de onderstaande stappen omarmen, kunnen meestal een wederzijdse aanpassing bereiken op seksuele frequentie.
• “Er is iets mis met iemand.” Sommige seksuologen pathologiseren degenen die minder seks willen als een ” hypoactieve seksuele luststoornis “, of noemen degenen die meer seks willen “hyperseksueel”. In feite is er meestal niets mis met beide partners. In de meeste gevallen hebben de twee geliefden gewoon verschillende erotische behoeften. Verschillen in verlangens zijn niet pathologisch. De etiketten zijn wreed. Iedereen is seksueel uniek. Wanneer twee seksueel unieke individuen een koppel worden, zijn verschillen in verlangens vrij waarschijnlijk en normaal.
• “Verschillen in verlangen duiden op onrust in de relatie.” Mogelijk, maar veel paren die over seksuele frequentie ruzie maken, genieten verder van gelukkige, functionele relaties.
• “De partner met een lager verlangen heeft therapie nodig.” De farmaceutische industrie denkt van wel. Sinds 1998, toen Viagra werd goedgekeurd, is de heilige graal van farmaceutische bedrijven een pil geweest om het libido van vrouwen met een laag verlangen te versterken. In 2015 keurde de Food and Drug Administration de eerste goed, flibanserin (Addyi). Ach, het doet niet veel. Een gepoolde analyse van veel onderzoeken (een meta-analyse) liet geen significant voordeel zien. Een andere studie toonde aan dat flibanserin elke acht weken één extra slaapkamer ravotten stimuleert, zes meer per jaar – statistisch significant, maar in werkelijkheid onvoldoende voor veel paren die geplaagd worden door chronische verlangensverschillen. Als je het wilt proberen, voel je vrij. Het kan helpen. Maar flibanserin pathologiseert vrouwen met een laag verlangen.  Mensen hebben alle recht op hun libido, wat dat ook moge zijn.

Ten slotte hebben verschillen in verlangens niet alleen invloed op het seksleven van koppels, maar ook op hun relaties buiten bed, vooral op het belangrijke gebied van alledaagse niet-seksuele genegenheid: zoenen, knuffelen en knuffelen tijdens het televisiekijken. De hoger verlangende partner neemt voortdurend het initiatief, in de hoop geluk te hebben. Ondertussen schuwt de partner met een lager verlangen niet-seksuele genegenheid uit angst de verkeerde indruk te wekken.

Een strategie die vaak helpt

In de afgelopen 50 jaar hebben sekstherapeuten een programma ontwikkeld dat veel – maar niet alle – koppels helpt om hun verschillen in verlangens op te lossen. Sommige stellen kunnen het programma zelf uitvoeren. Anderen hebben hulp nodig van sekstherapeuten. 

• Laat het idee los dat seks spontaan moet gebeuren. Seks gebeurt alleen spontaan tijdens de eerste heftige periode waarin nieuwe geliefden hun handen niet van elkaar af kunnen houden. Naarmate aanvankelijke lust overgaat in een gevestigde relatie, vervaagt de spontaniteit meestal. Aandringen op spontaniteit betekent dat veel paren vast blijven zitten met chronische verlangensverschillen.
• Laat het idee los dat seks plaatsvindt wanneer beide partners in de stemming zijn. De mythe is dat verlangen – in de stemming zijn – de oorzaak is van seks. Eigenlijk is verlangen voor veel mensen niet de oorzaak van seks, maar het resultaat . In de afgelopen 20 jaar heeft uitgebreide literatuur aangetoond dat, wanneer het vrijen begint, veel mensen in vaste relaties zich seksueel neutraal voelen. Maar als ze het leuk vinden om aan te raken en aangeraakt te worden, worden ze warm en ervaren ze uiteindelijk verlangen. Aandringen op verlangen vóór seks betekent dat veel paren vast blijven zitten met chronische verlangensverschillen.
• Onderhandel over een frequentie waarmee jullie allebei min of meer comfortabel kunnen leven.Het is niet gemakkelijk, vooral niet voor mensen met chronische, heftige verlangensverschillen die een hekel aan elkaar hebben gekregen. Probeer toch een compromisfrequentie te bedenken die werkt voor jullie relatie. Je zult niet precies krijgen wat je wilt, maar dat is de aard van wederzijdse aanpassing. Opmerking: Gewenste seksuele frequenties variëren enorm van nooit tot dagelijks of meer. Er is geen “normale” frequentie, alleen wat voor jou werkt. Als algemeen referentiekader is de frequentie voor koppels onder de 40 echter ongeveer een keer per week, voor koppels boven de 40 twee tot drie keer per maand. Begin vanaf daar en bedenk een frequentie die voor jou en je partner werkt. Geen enkele frequentie is in steen gebeiteld. Probeer er een voor een paar maanden en heropen dan, indien nodig, de onderhandelingen.
• Plan seksdates van tevoren en zet ze in je agenda. Sekstherapeuten bevelen dit bijna universeel aan. Het maakt meteen een einde aan het gekibbel. De partner met een groter verlangen weet precies wanneer seks zal plaatsvinden, en kan ontspannen en stoppen met telkens maar proberen en dan gefrustreerd bot vangen. De partner met een lager verlangen weet dat seks alleen zal plaatsvinden wanneer het gepland is, en kan vrede nemen dat het stopt met het zich voortdurend belaagd voelen.
• “Maar wat als we een seksdate hebben en ik heb geen zin?” Als je ziek bent, of er is een noodgeval, of je voelt dat je om een ​​andere reden niet seksueel kunt zijn, vraag dan om een ​​nieuwe afspraak. Maar onthoud dat voor veel mensen verlangen niet de oorzaak is van seks, maar het resultaat van plezierig vrijen. Opmerking voor de minder libidineuze partner: houd u aan uw schema. Begin langzaam. Zoenen, knuffelen, knuffelen, gek doen. Laat het een tot het ander leiden. Tegen de tijd dat kleding op de grond valt, is de kans groot dat je toch door wilt gaan ook al had je geen zin.
• Accepteer uw schema genadig. In het begin voelt het plannen ongemakkelijk. Probeer het glas als halfvol te zien. Vermijd hatelijke opmerkingen over de enorme opoffering die je hebt gemaakt. Je partner weet het al – en heeft een soortgelijk offer gebracht. Planning biedt twee grote voordelen: het maakt meestal een einde aan de verwijten en wrok die chronische verlangensverschillen veroorzaken, en het nodigt niet-seksuele genegenheid uit om terug te keren naar de relatie. Als je eenmaal seks hebt gepland, verliest aanhankelijke aanraking zijn seksuele lading. Jullie kunnen allebei genegenheid initiëren en accepteren in de wetenschap dat je alleen maar kusjes en knuffels deelt zonder dat daar seks op moet volgen. Dat is meestal een verademing. Studies tonen aan dat niet-seksuele fysieke genegenheid een grote zegen is voor relaties. Opmerking voor de meer libidineuze partner: interpreteer spontane genegenheid niet verkeerd als een seksuele uitnodiging. Houd je aan je schema.
• Werk om goodwill te herstellen.Wanneer geliefden chronische conflicten ervaren, vinden ze meestal dat de andere persoon aardiger en coöperatiever zou moeten zijn. Maar je hebt geen controle over je partner. Je beheerst alleen jezelf. Als je de relatieharmonie wilt herstellen, doe dan je best om zelf aardiger en coöperatiever te zijn. Voer ten minste één spontane daad van liefdevolle vriendelijkheid per dag uit.
• Geniet van uw oplossing. Wanneer koppels onderhandelen over wederzijds aanvaardbare frequenties en seksdates plannen, voelen ze zich aanvankelijk allebei op hun hoede. Dat is te verwachten. De goodwill is uitgehold. Het vertrouwen is beschadigd. En beide mensen kunnen zich meer concentreren op wat ze hebben opgegeven dan gewonnen. Maar na verloop van tijd, ervan uitgaande dat jullie allebei je overeenkomst nakomen, nemen de spanningen af. Je hebt nog steeds een ander verlangen, maar de angel ervan vervaagt en je relatie – en vrijen – verbetert. Na verloop van tijd realiseren jullie je allebei dat je iets belangrijks hebt bereikt.
  
• Als zelfhulp niet werkt. Als zelfhulp de dingen niet oplost, overweeg dan sekstherapie. Verschillen in verlangens zijn een van de belangrijkste redenen waarom koppels professionele hulp zoeken, dus de meeste therapeuten hebben aanzienlijke ervaring met het helpen van koppels om deze te overwinnen.

Bronnen

Michael Castleman M.A. 

https://www.psychologytoday.com/us/blog/all-about-sex/202205/help-couples-number-one-sex-problem