Nieuw onderzoek suggereert dat onveilige hechtingsstijlen, vooral angstige hechting, een
Photo by rajat sarki
cruciale rol spelen bij de ontwikkeling van liefdesverslaving. De bevindingen, gepubliceerd in het tijdschrift Psychology & Sexuality , werpen licht op waarom sommige mensen vatbaarder zijn voor het ontwikkelen van ongezond, obsessief gedrag ten opzichte van hun romantische partners.
Liefdesverslaving is een psychologische aandoening die wordt gekenmerkt door een overweldigende obsessie en afhankelijkheid van een romantische partner, wat leidt tot aanzienlijk leed en beperkingen in het dagelijks functioneren. Mensen die lijden aan een liefdesverslaving vertonen gedrag zoals voortdurend aan hun partner denken, de behoefte voelen om buitensporig veel tijd met hen door te brengen, de relatie gebruiken om met emotionele problemen om te gaan en ontwenningsverschijnselen ervaren als ze niet bij elkaar zijn.
De legitimiteit van liefdesverslaving als een diagnosticeerbare aandoening is nog steeds een onderwerp van discussie binnen de wetenschappelijke gemeenschap. Hoewel het overeenkomsten vertoont met andere gedragsverslavingen, waarschuwen sommige deskundigen voor het overpathologiseren van normale, intense emoties en passies die in romantische relaties kunnen voorkomen.
Om liefdesverslaving beter te begrijpen en af te bakenen van gezonde hartstochtelijke liefde, hebben onderzoekers zich tot de gehechtheidstheorie gewend. Deze theorie suggereert dat vroege relaties met zorgverleners onze toekomstige interpersoonlijke dynamiek en hechtingsstijlen bepalen, die op hun beurt van invloed zijn op de manier waarop we romantische relaties aangaan en onderhouden.
In hun nieuwe onderzoek wilden de onderzoekers vaststellen of onveilige hechtingsstijlen – zoals angstige of vermijdende gehechtheid – individuen vatbaar kunnen maken voor het ontwikkelen van liefdesverslaving. Door deze psychologische factoren te onderzoeken, probeerden ze inzicht te verschaffen in de omstandigheden waaronder hartstochtelijke liefde zou kunnen escaleren tot pathologische liefdesverslaving.
Bij het onderzoek waren 307 deelnemers betrokken, die werden gerekruteerd via sociale-mediaplatforms en universitaire netwerken. De deelnemers, die minimaal 18 jaar oud moesten zijn en zich moesten identificeren als man of vrouw, vulden een reeks zelfrapportagevragenlijsten in die waren ontworpen om verschillende aspecten van hun romantische relaties en psychologisch functioneren te meten.
De onderzoekers vonden een sterke positieve correlatie tussen gepassioneerde liefde en liefdesverslaving. Met andere woorden, degenen die het eens waren met uitspraken als ‘Ik wil mijn partner fysiek, emotioneel en mentaal’ en ‘Soms heb ik het gevoel dat ik mijn gedachten niet kan beheersen; ze zijn obsessief op mijn partner” scoorden doorgaans hoger op een maatstaf voor liefdesverslaving.
Deelnemers met onveilige hechtingsstijlen, vooral degenen met angstige hechting, vertoonden ook een grotere neiging tot liefdesverslaving. Angstige gehechtheid wordt gekenmerkt door een preoccupatie met relaties en een constante behoefte aan geruststelling en goedkeuring. Deze individuen hebben de neiging zich buitensporig veel zorgen te maken over de stabiliteit van hun relaties, wat kan leiden tot gedrag dat kenmerkend is voor liefdesverslaving, zoals obsessief denken aan de partner en problemen als ze van hen gescheiden zijn.
Vermijdende hechtingsstijlen, gekenmerkt door ongemak bij nabijheid en emotionele intimiteit, vertoonden minder consistente maar nog steeds opmerkelijke associaties met liefdesverslaving, vooral met ontwenningsverschijnselen wanneer ze gescheiden waren van hun partner. Dit geeft aan dat, hoewel vermijdende individuen kunnen worstelen met aspecten van liefdesverslaving, hun neiging om emotioneel afstand te nemen enkele van de meer openlijke symptomen kan verzachten.
Onveilige hechtingsstijlen bleken ook de relatie tussen hartstochtelijke liefde en liefdesverslaving te intensiveren. Dit suggereert dat individuen met een hoog niveau van hartstochtelijke liefde een groter risico lopen om liefdesverslaving te ontwikkelen als ze ook een onveilige hechtingsstijl hebben.
Een persoon met een angstige gehechtheid die hartstochtelijke liefde ervaart, kan bijvoorbeeld overmatig in beslag worden genomen door zijn partner, wat tot verslavend gedrag leidt. Deze bevinding is cruciaal voor artsen omdat het aangeeft dat de aanwezigheid van onveilige gehechtheid kan dienen als voorspeller voor wanneer hartstochtelijke liefde problematisch kan worden.
De onderzoekers controleerden in hun analyses voor leeftijd en geslacht. Maar de studie bevat enkele beperkingen waarmee rekening moet worden gehouden. Ten eerste beperkt het cross-sectionele ontwerp het vermogen om causaliteit af te leiden, wat betekent dat hoewel associaties kunnen worden geïdentificeerd, niet kan worden bepaald of de ene variabele direct veranderingen in de andere veroorzaakt. Ten tweede kan het vertrouwen op zelfrapportage vooroordelen introduceren, zoals de sociale wenselijkheidsbias, waarbij deelnemers zouden kunnen antwoorden op een manier waarvan zij denken dat die sociaal aanvaardbaarder is in plaats van volledig waarheidsgetrouw.
Toekomstige studies zouden longitudinale ontwerpen kunnen overwegen om causaliteit vast te stellen, meer diverse steekproeven te integreren om de generaliseerbaarheid te vergroten, en gemengde methoden te gebruiken om zelfrapportagemetingen te valideren met observationele of klinische interviewgegevens.
Niettemin bieden de bevindingen waardevolle inzichten in de verbanden tussen gepassioneerde liefde, hechtingsstijlen en liefdesverslaving. Ze benadrukken het belang van het in aanmerking nemen van psychologische factoren bij het beoordelen van de mogelijkheid dat hartstochtelijke liefde zich kan ontwikkelen tot liefdesverslaving.
Deze website bevat info die mogelijks niet geschikt is voor kinderen. U bevestigt minstens 16 jaar te zijn. Deze website gebruikt cookies. U gaat daarmee akkoord.
