Volgens nieuw onderzoek dat is gepubliceerd in de Archives of Sexual Behavior , geven degenen die zich bezighouden met verheven lichaamsstaren, meer kans om vrouwen de schuld te geven van seksueel geweld . De nieuwe bevindingen leveren bewijs dat de neiging om naar de lichamen van anderen te kijken en de wens om anderen naar het eigen lichaam te laten kijken, geassocieerd is met belangrijke seksuele attitudes en gedragingen bij zowel vrouwen als mannen.
“Mijn interesse in dit onderwerp komt grotendeels voort uit mijn passie voor meten en de uitdaging om geldige manieren te ontwikkelen om sociaal gedrag te begrijpen, met name die met seksueel afwijkende gevolgen”, zei studieauteur Ross Hollett , een docent aan de Edith Cowan University. “Toen we met dit onderzoek begonnen, was het gebruik van eye-tracking voor het begrijpen van seksuele objectivering vrij schaars. Het was een kans om een zinvolle bijdrage te leveren aan dit groeiende gebied van de wetenschap.”
In de nieuwe studie werden 1.113 heteroseksuele deelnemers gevraagd om hun blik naar het andere geslacht te beoordelen (pervasive body gaze) en hun pogingen om de blik van het andere geslacht aan te trekken (body gaze provocatie).
Degenen met een doordringende blik van het lichaam zijn het eens met uitspraken als “Zelfs als de kleding van een man/vrouw niet onthullend is, probeer ik nog steeds naar zijn/haar lichaam te kijken” en “Zodra ik een aantrekkelijk lichaam van een man/vrouw opmerk, heb ik er moeite mee om ernaar kijken.” Aan de andere kant zijn degenen die hoog in provocatie van het lichaam staren het eens met uitspraken als “Zelfs als mijn kleding niet onthullend is, probeer ik nog steeds de aandacht op mijn lichaam te vestigen” en “Waar ik ook ben, ik draag meestal onthullende kleding. ”
De deelnemers werden uitgenodigd om een tweede vervolgonderzoek uit te voeren, waarin het feitelijke blikgedrag werd onderzocht. De deelnemers kregen verschillende foto’s van vrouwen en mannen te zien en kregen de opdracht om naar elke afbeelding te kijken zoals ze normaal naar een persoon zouden kijken. Op de foto’s waren mensen te zien in zowel onthullende kleding (bijvoorbeeld een zwempak) als niet-onthullende kleding (bijvoorbeeld een pak). De onderzoekers gebruikten een eye-tracking-apparaat om de tijd die ze besteedden aan het staren naar het lichaam van individuen te vergelijken met de tijd die ze besteedden aan het kijken naar hun gezicht. Een totaal van 167 deelnemers werden behouden voor blikanalyses.
Mannelijke deelnemers scoorden hoger dan vrouwen op de mate van doordringende blik op het lichaam. Met andere woorden, mannen rapporteerden vaker dan vrouwen dat ze naar het lichaam of lichaamsdelen van anderen staren, gluren of staren. Mannelijke deelnemers scoorden ook hoger dan vrouwen op de mate van provocatiegedrag van het lichaam, wat het idee ondermijnt dat vrouwen meer uitnodigen om naar het lichaam te staren dan mannen.
De onderzoekers ontdekten ook dat degenen die hoger scoorden op de mate van doordringende blik op het lichaam, de neiging hadden om meer verkrachtingsmythen te onderschrijven, zoals: “Als een meisje alleen naar een kamer gaat met een man op een feestje, is het haar eigen schuld als ze wordt verkracht .” Dit gold voor zowel mannelijke als vrouwelijke deelnemers. “Body gaze-gedrag kan worden geïnterpreteerd als een signaal van potentieel problematische attitudes en intenties”, vertelde Hollett aan PsyPost.
Een vergelijkbaar patroon van resultaten werd waargenomen voor provocatie van het lichaam. Hollett zei dat hij verrast was om “bijzonder sterke correlaties te vinden tussen de houding van vrouwen ten opzichte van seksueel geweld en hun pogingen om de blik van mannen te lokken. Met name vrouwen die meer pogingen doen om de blik van mannen af te schermen, zullen vrouwen ook vaker de schuld geven van seksueel misbruik.”
“Mensen moeten zich bewust zijn van hun kijkgedrag en het kijkgedrag van anderen,” zei Hollett.
De onderzoekers ontdekten ook dat alleenstaande vrouwen de neiging hadden om een grotere doordringende blik op het lichaam te rapporteren dan vrouwen met een partner, wat suggereert dat staren naar een andere persoon “een teken is van seksuele of relationele interesse” voor vrouwen. Bij mannen was het doordringende blikgedrag echter niet gerelateerd aan de relatiestatus. Evenzo rapporteerden alleenstaande vrouwen een grotere provocatie van het lichaam van de blik dan vrouwen met een partner, maar provocatie van het lichaam van de blik was niet gerelateerd aan de relatiestatus bij mannen.
Ten slotte bleek uit de eye-tracking-studie dat zelfgerapporteerde doordringende lichaamsblik geassocieerd was met objectief gemeten blikgedrag, maar alleen voor proefpersonen in onthullende kleding.
Zoals bij elke studie, bevat het nieuwe onderzoek echter enkele kanttekeningen.
“De twee belangrijkste beperkingen komen neer op meten”, legt Hollett uit. “Ten eerste omvat het gebruik van zelfrapportage voor kijkgedrag en seksuele aanranding waarschijnlijk fouten als gevolg van sociaal wenselijke reacties. Bovendien misten de afbeeldingen in onze bliktaak externe validiteit. Dat wil zeggen, ze weerspiegelen niet goed hoe we mensen in de echte wereld zien (in dynamische omgevingen en vanuit verschillende hoeken). We gaan ervan uit dat de blik van de echte wereld naar anderen zou worden beïnvloed door deze complexe factoren.”
Deze website bevat info die mogelijks niet geschikt is voor kinderen. U bevestigt minstens 16 jaar te zijn. Deze website gebruikt cookies. U gaat daarmee akkoord.
