Vrouwen die een hartaanval krijgen op een openbare plaats, worden minder vaak
Pexels (CC0), Pixabay
gereanimeerd door omstanders, en overlijden dan ook vaker dan mannen. Dat volgt uit een Amerikaanse studie. Volgens de onderzoekers komt dat doordat mensen een zekere schroom voelen om de borst van een vrouw aan te raken en haar kleren uit de weg te doen.
Onderzoekers van de universiteit van Pennsylvania bestudeerden bijna 20.000 gevallen van mensen die een hartstilstand kregen in openbare ruimte. Van de mannen die een hartstilstand kregen, werd 45% geholpen door een niet-professionele omstander. Bij de vrouwen lag dit percentage slechts op 39. Mannen hadden daardoor 23% meer kans te overleven.
In huiselijke kring was er echter geen onderscheid.Dat komt omdat de hulpverlener in die gevallen vaak een bekende is van het slachtoffer.
De eerder genoemde angst zou in die situatie minder spelen.
“Het kan dan ook wel angstaanjagend zijn als je bedenkt dat je hard en snel op het midden van de borst van een vrouw moet duwen”, aldus onderzoeker Audrey Blewer van de University of Pennsylvania, die de studie leidde. Mensen kunnen schrik hebben dat ze de vrouw pijn zullen doen.
Wat zeker ook meespeelt is dat mogelijke redders terughoudend zijn om de kleding van een vrouw uit de weg te doen, en haar borsten aan te raken bij het reanimeren, volgens Benjamin Abella, die de studie samen met Blewer leidde.
De onderzoekers stellen overigens dat de angst om borsten aan te raken ongegrond is. De handen moeten namelijk op het borstbeen geplaatst worden, niet op de borsten zelf. Toch roepen de onderzoekers op tot aanpassing van reanimatie-cursussen. Momenteel wordt er vooral geoefend met mannelijke reanimatie-poppen. Oefenen met een vrouwelijke variant zou de angst weg kunnen nemen.
Bovendien zei hij dat dit geen situatie is waarin mensen teergevoelig of preuts moeten zijn, aangezien het over leven of dood gaat.
De studie bekeek bijna 20.000 gevallen in heel de VS en werd besproken op een bijeenkomst van de American Heart Association in Annaheim. Het is de eerste studie die naar gender-verschillen kijkt bij mensen die gereanimeerd worden door omstanders.
Overigens hebben vrouwen over het algemeen meer kans om hartaanvallen niet te overleven. In de Verenigde Staten hebben vrouwen minder kans dan mannen om de jaren na een hartaanval te overleven, zelfs als ze rekening houden met de leeftijd. En, volgens een nieuwe studie, dat is deels vanwege hoe vrouwen worden behandeld – en het geslacht van de artsen die hen behandelen.
“Er zijn ongelijkheden in veel verschillende contexten, maar wanneer iemand aan een hartaanval lijdt, zou je verwachten dat er geen sekseverschillen zouden zijn omdat elke arts het leven van de patiënt zal proberen te redden”, zegt Huang, professor organisatiepsychologie aan de Harvard Business School. “Maar zelfs hier zien we een glazen plafond op het leven.”
Over het algemeen vond het team dat vrouwelijke artsen het beter deden dan hun mannelijke collega’s en dat hun patiënten over het algemeen meer kans hadden om te overleven. Dat is in overeenstemming met andere studies: het is bijvoorbeeld wat Ashish Jha van de Harvard T.H. Chan School of Public Health in 2016 vond in een onderzoek onder bijna 1,6 miljoen Amerikaanse patiënten. “Als mannelijke artsen dezelfde uitkomsten hadden als vrouwelijke artsen, zouden we 32.000 minder sterfgevallen hebben”, schreef Jha.
Huang en haar collega’s ontdekten dat vrouwen met een hartaanval over het algemeen minder kans hebben om te overleven dan mannen. Nogmaals, dat past in eerdere studies en met wat Healy schreef in 1991. Hartaanvallen zien er bij vrouwen anders uit dan bij mannen: in plaats van de klassieke aangrijpende pijn op de borst kunnen ze ook worden voorgespiegeld door indigestie of ongemak in de armen, nek , kaak, maag en rug. Tientallen jaren van seks-vooringenomen onderzoek betekent dat deze symptomen als “atypisch” worden gezien. Als zodanig stellen vrouwen het zoeken naar hulp voor hen uit. En wanneer ze wel hulp zoeken, worden ze sneller wandelen gestuurd en krijgen ze minder vaak diagnostische tests aangeboden.
Als de arts man is, zijn de cijfers nog negatiever.
Het overlevingspercentage voor mannen die worden behandeld door vrouwelijke artsen is 88,1 procent, vergeleken met 86,6 procent voor vrouwen die worden behandeld door mannelijke artsen – een verlaging van 1,5 procentpunt. Deze verschillen bleven bestaan, zelfs nadat het team verantwoordelijk was voor factoren zoals de jarenlange ervaring van de arts en de leeftijd, etniciteit, andere ziekten van de patiënt, het opleidingsniveau of de ziekenhuizen waarvoor ze werden toegelaten.
Deze website bevat info die mogelijks niet geschikt is voor kinderen. U bevestigt minstens 16 jaar te zijn. Deze website gebruikt cookies. U gaat daarmee akkoord.
