Onderzoekers hebben verontrustende effecten van alcoholische bierconsumptie op de
Photo by Altin Ferreira
spermaproductie en de gezondheid van de testikels bij knaagdieren ontdekt. De studie, gepubliceerd in het tijdschrift Alcohol , ontdekte dat zeer hoge niveaus van alcoholische bierconsumptie de spermakwaliteit en -productie verminderden door oxidatieve stress te verhogen en cellulaire processen te verstoren. Deze veranderingen werden gelinkt aan verminderde expressie van een proteïne dat cruciaal is voor celdeling (cycline D1) en verhoogde expressie van een proteïne dat celgroei remt (p21).
Onvruchtbaarheid kan de mentale gezondheid van mensen aanzienlijk beïnvloeden, wat stress, angst en depressie veroorzaakt. Chronisch alcoholgebruik wordt al lang in verband gebracht met reproductieproblemen, waaronder verminderd libido, onvruchtbaarheid en testiculaire atrofie. Eerder onderzoek heeft aangetoond dat door alcohol veroorzaakte oxidatieve stress de spermaproductie kan aantasten, maar er is weinig bekend over de specifieke cellulaire en genetische mechanismen die hierbij betrokken zijn.
De nieuwe studie had als doel te onderzoeken hoe alcoholisch bier het proces van spermatogenese beïnvloedt – de ontwikkeling van spermacellen – en hoe het de expressie van twee belangrijke eiwitten, cycline D1 en p21, in testiculair weefsel beïnvloedt. Cycline D1 is essentieel voor celdeling, terwijl p21 dit proces onder bepaalde omstandigheden remt. Door deze eiwitten te onderzoeken, probeerden de onderzoekers te begrijpen hoe alcoholconsumptie de normale testiculairfunctie verstoort.
De studie omvatte 24 volwassen mannelijke muizen, allemaal gehuisvest in standaard laboratoriumomstandigheden. Deze muizen werden verdeeld in vier groepen: een controlegroep die zoutoplossing kreeg en drie experimentele groepen die alcoholisch bier kregen voor verschillende tijdsduren: 7, 15 en 35 dagen. Het alcoholische bier bevatte 20% ethanol en werd toegediend in een dosis die gelijk was aan 3 gram per kilogram lichaamsgewicht.
De onderzoekers ontdekten dat alcoholisch bier de cycline D1-expressie verminderde terwijl het de p21-niveaus in het testikelweefsel van muizen verhoogde. Deze onbalans verstoorde de normale voortgang van celdeling, wat de productie en rijping van spermacellen belemmerde.
Oxidatieve stress kwam naar voren als een andere belangrijke factor die bijdroeg aan de waargenomen schade. Oxidatieve stress treedt op wanneer schadelijke moleculen, vrije radicalen genaamd, de natuurlijke verdedigingsmechanismen van het lichaam overweldigen, wat leidt tot cellulaire schade.
De onderzoekers maten markers van oxidatieve stress en vonden een duidelijk patroon: niveaus van malondialdehyde, een indicator van oxidatieve schade, namen toe in aan bier blootgestelde muizen, met name na 35 dagen. Tegelijkertijd namen de niveaus van beschermende enzymen zoals superoxidedismutase en catalase, die vrije radicalen neutraliseren, gestaag af in de loop van de tijd. Deze verhoogde oxidatieve stress verergerde waarschijnlijk de cellulaire schade in het testiculair weefsel.
De structurele integriteit van de testikels was ook aangetast. Histologische analyse toonde opmerkelijke verminderingen in het aantal kiemcellagen, toegenomen cellulaire zwelling (oedeem) en ernstige atrofie van zaadbuisjes, de structuren die verantwoordelijk zijn voor de spermaproductie. De diameter van deze buisjes en de dikte van het kiemepitheel namen beide af bij aan bier blootgestelde muizen. Deze structurele afwijkingen kwamen overeen met een duidelijke afname in spermaproductie en -kwaliteit.
Een andere belangrijke bevinding was de tijdsafhankelijke aard van de effecten. De negatieve impact van alcoholisch bier verergerde bij langere blootstelling. Veranderingen in eiwitexpressie, oxidatieve stressmarkers en testiculaire structuur waren bijvoorbeeld allemaal uitgesprokener na 35 dagen bierconsumptie vergeleken met 7 of 15 dagen. Dit suggereert dat langdurige blootstelling aan alcohol de schade aan voortplantingsweefsels progressief vergroot.
Maar de studie heeft enkele belangrijke beperkingen die in acht moeten worden genomen bij het interpreteren van de bevindingen. Ten eerste werd het onderzoek uitgevoerd op muizen, die, hoewel ze vaak worden gebruikt als modellen voor menselijke biologie, geen perfecte analogen zijn. De fysiologische en metabolische reacties op alcohol bij knaagdieren kunnen verschillen van die bij mensen, en dit zou de toepasbaarheid van de resultaten op menselijke populaties kunnen beïnvloeden.
Ten tweede waren de doses alcoholisch bier die aan de muizen werden toegediend aanzienlijk hoger dan wat gebruikelijk is voor menselijke consumptie. Ter vergelijking: een “standaarddrankje” in de Verenigde Staten bevat ongeveer 14 gram pure ethanol (bijvoorbeeld 12 ounces bier met 5% alcohol per volume, 5 ounces wijn met 12% of 1,5 ounces gedistilleerde drank met 40%). Voor een persoon van 70 kilogram (ongeveer 154 pond) komt het consumeren van één standaarddrankje overeen met een alcoholdosis van ongeveer 0,2 gram per kilogram lichaamsgewicht. Ter vergelijking: de muizen in het onderzoek kregen een dosis van 3 gram per kilogram lichaamsgewicht, wat ongeveer 15 keer hoger is dan de dosis die door één standaarddrankje bij mensen wordt geleverd.
Een dergelijke hoge dosis is representatiever voor extreme of toxische niveaus van alcoholconsumptie dan voor matige of typische drinkpatronen. Hoewel de studie waardevolle inzichten biedt in de potentiële cellulaire en moleculaire impact van alcohol, weerspiegelen de omstandigheden waaronder de bevindingen werden waargenomen waarschijnlijk niet de gemiddelde menselijke ervaring met alcoholconsumptie.
Deze website bevat info die mogelijks niet geschikt is voor kinderen. U bevestigt minstens 16 jaar te zijn. Deze website gebruikt cookies. U gaat daarmee akkoord.
